Από τα αρκετά «hyped» ονόματα για φέτος στην εγχώρια σκηνή, ο Kid Flicks αποτελεί περίπτωση με ενδιαφέρον, τόσο για τις ετερόκλητες επιρροές στη μουσική του όσο και για τη δόση μυστηρίου που την περιβάλλει (όπως και τον ίδιο). Με αυτά λοιπόν ως αφορμή –συν βέβαια το άλμπουμ του Hearts Of Gold και το επικείμενο live guest του στο σετ της Just Gazing στο City (αυτήν την Κυριακή, 27/11)– κάναμε μια κουβέντα μαζί του τόσο για τα τραγούδια του και για την κατάσταση στη χώρα, όσο και για τους...Weezer!
Πες μας μερικά λόγια για την ιδέα πίσω από τη διασκευή του “Κάποιο Καλοκαίρι”. Πώς σου προέκυψε αυτή η εντελώς διαφορετική ηχητική διάθεση, συγκριτικά με το πρωτότυπο; Έχεις κι άλλα ελληνικά τραγούδια στα υπόψη για μελλοντικές διασκευές;
Δεν ξέρω τι να πω, μου βγήκε αυθόρμητα να αναπροσδιορίσω αυτό το κομμάτι. Έχω κάνει και άλλα δύο και καμιά φορά τα παίζω στα live μου, όμως δεν τα έκανα με τη λογική του να κάνω πολλά. Απλά θεώρησα αστείες τις σοβαρές διασκευές ασόβαρων κομματιών.
Ο πρώτος σου δίσκος, Hearts Of Gold, κυκλοφορεί ήδη από την Inner Ear. Πώς νιώθεις που κυκλοφορεί από μια αναγνωρισμένη εταιρεία με καλό «βιογραφικό» και πώς προέκυψε η σύμπραξη μεταξύ σας;
Ο δίσκος είχε μια ολιγάριθμη κυκλοφορία τα Χριστούγεννα του 2010. Έψαχνα πολύ καιρό να βρω μια εταιρεία να το βγάλει σε βινύλιο πριν φτιάξω τη δική μου χειροποίητη έκδοση. Μετά λοιπόν από καιρό συζητήσεων και διαπραγματεύσεων με εταιρείες, ο δίσκος βγήκε απο την Inner Ear, η οποία δεν ειχε καμία αντίρρηση με το πώς ήθελα να είναι ο δισκος απο πλευράς κομματιών και artwork. Οπότε θα έλεγα ότι είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία.
Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ούτε ένα δείγμα, μιας και ο ήχος σου είναι αρκετά ιδιαίτερος;
Μια φορά είχα πει σε κάποιον που με ρώτησε το ίδιο πράγμα: «Είναι σαν να βάζεις De La Soul, Χειμερινούς Κολυμβητές, Cyndi Lauper και Residents να παίζουν ταυτόχρονα σε μια ανοιχτή παραλία κι εσύ να είσαι μέσα στη θάλασσα όταν το ακούς». Αλλά μάλλον ήμουνα μεθυσμένος εκείνη τη μέρα!
Ως επιρροές σου αναφέρεις επίσης, εκτός από τους De La Soul, τους Sebadoh και Autechre, τρεις αγαπημένες μου μπάντες μα εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Πιστεύεις ότι μπορεί να βρει κανείς στοιχεία αυτών των μουσικών στην τέχνη σου; Ή το προσωπικό σου έργο είναι κάτι πιό στοχευμένο μουσικά;
Ο «πρόχειρος» τρόπος ηχογράφησης και τα noisy σημεία θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με Sebadoh, ενώ ο τρόπος με τον οποίον κόβω και χειρίζομαι τα samples με De La Soul. Αλλά οι Autechre απλά μου έδωσαν ώθηση να ψαχτώ με ηλεκτρονικούς ήχους κι αυτό θα γίνει πιο εμφανές στον δεύτερο δίσκο μου, που είναι σχεδόν έτοιμος. Δεν το έχω κάνει επίτηδες: αφού ακούσω τα κομμάτια μου, βρίσκω πολλές φορές τι με είχε επηρεάσει υποσυνείδητα σε διάφορα σημεία.
Μιας και τον έχεις αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξη σου, προτιμάς τον Daniel Victor Snaith ως Caribou ή ως Manitoba;
Το ίδιο δεν είναι; Μόνο το όνομα άλλαξε! Πάντως ήταν από τα καλύτερα live που είδα ποτέ. Παίζει επίσης και με το όνομα Daphni, ένα αρκετά διαφορετικό project.
Το μέλλον του Kid Flicks τι είναι πιο πιθανό να δείξει ως τόπο διαμονής, την Αθήνα, τη Λευκάδα ή το εξωτερικό;
Ελπίζω να βρίσκομαι σε μια από τις ευρωπαϊκές πόλεις τις οποίες έχω στο μυαλό μου για ένα μεταπτυχιακό του χρόνου. Στην Αθήνα, όπου υποτίθεται ότι μένω, όλο λείπω. Σίγουρα πάντως δεν θέλω να κατοικώ εδώ μέσα στα επόμενα 5 χρόνια...
Έχει επηρεάσει η κρίση τον τρόπο που δημιουργείς;
Δεν μπλέκω συνήθως την πολιτική με ό,τι δημιουργώ. Πρέπει να έχω πολλά νεύρα, αλλά κι όταν το κάνω δεν μου αρέσει. Πάντως έχω καιρό να πάρω καινούργια όργανα ή εξοπλισμό!
Μιας και η κύρια επαγγελματική ενασχόληση σου είναι αυτό που σπούδασες –το graphic design δηλαδή αλλά και η ζωγραφική ως γενικότερη ενασχόληση– πες μας ποιο project που έχεις δημιουργήσει ήταν το αγαπημένο σου και αν ανέλαβες ο ίδιος το artwork του δίσκου σου...
Όλη μου η δουλειά είναι η αγαπημένη μου! Στα καθαρά προσωπικά μου projects ό,τι δεν μου αρέσει ή το πετάω ή το αλλάζω τελείως. Αλλά ό,τι αγαπήσω μια φορά το αγαπάω για πάντα, με έναν διαφορετικό τρόπο στην πορεία. Αυτό ισχύει και για τη μουσική φυσικά. Το design του δίσκου το έκανα μόνος μου.
Τελικά προς τα πού κατευθυνόταν η Flight36-B; Είσαι γενικά τακτικός επισκέπτης των αεροδρομίων;
Ούτε κι εγώ ξέρω, δεν έμαθα ποτέ! Δεν είμαι τακτικός επισκέπτης τους πάντως... Να σου πω την αλήθεια με αγχώνουν τα αεροπλάνα, προτιμώ τρένα και πλοία. Αν μπορούσα να τα αποφύγω θα τα απέφευγα, αλλά λατρεύω να ταξιδεύω, οπότε τα ανέχομαι!
Μιας και το Blue Album των Weezer έχει γυρίσει πολλές φορές στο πικάπ/CD player σου, ποιο θα έλεγες ότι είναι το αγαπημένο σου κομμάτι μέσα από αυτό και γιατί;
Τι όμορφη ερώτηση και τι όμορφη εποχή ήταν τότε! Θα επέλεγα το ένατο κομμάτι, το "Holiday" γιατί ήταν το πρώτο με το οποίο κόλλησα τόσο πολύ. Το CD αυτό, μαζί με το Pinkerton, τα είχα αγοράσει από την Αυστρία στα 15 μου και τα άκουγα για τις υπόλοιπες 5 μέρες που ήμουνα εκεί! Παλιότερα έλεγα ότι προτιμώ το Pinkerton, αλλά πλέον δεν είμαι σίγουρος...
