Ένα βασικό πράγμα στο οποίο πολύ συχνά σκοντάφτουν οι εγχώριοι δημιουργοί του αγγλόφωνου φάσματος είναι ότι αδυνατούν να πάνε πέρα από τις επιρροές τους –ιστορία όσο παλιά και η αγγλόφωνη μουσική έκφραση στον τόπο μας. Ένα βασικό πάλι πρόβλημα πολλών ροκ συγκροτημάτων της τελευταίας δεκαετίας είναι η αδυναμία τους να βγάλουν έναν δεύτερο ή τρίτο δίσκο της προκοπής –γνώρισμα κάθε περιόδου έλλειψης πρωτότυπης έκφρασης: θα το αναβιώσεις μια, άντε και δύο, αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Αη-Γιαννιού. Οι Waterpipes πάλι δεν είναι ούτε 100% εγχώριοι, ούτε 100% διεθνείς. Είναι μια ελληνο-ολλανδική σύμπραξη με έδρα την Αθήνα, που την απασχολεί ο folk rock κόσμος, η ακουστική έκφραση και οι τραγουδοποιοί. Ο δεύτερος όμως δίσκος τους είναι απόδειξη του σωστού σκεπτικού με το οποίο δουλεύουν: μια δουλειά εμφανώς ανώτερη της πρώτης, που δίπλα στις ευδιάκριτες καταβολές έχει και τα απαραίτητα ψήγματα προσωπικότητας. Με αφορμή λοιπόν το Downright Melodies αναζητήσαμε τον Marcel Eringa και τον Ντένις Παράσχη για να μας πουν δυο λόγια...
Δεύτερος δίσκος για σας, ένα πιο ώριμο και κατασταλαγμένο αποτέλεσμα συγκριτικά με το ντεμπούτο. Στα δικά σας μάτια τι διαφοροποιεί το Downright Melodies από το Waterpipes;
Ο χρόνος έπαιξε βασικό ρόλο αφού μας ωρίμασε μουσικά, ενώ παράλληλα, από την αρχή της ηχογράφησης, αισθανθήκαμε πιο ελεύθεροι και είχαμε τη διάθεση να κάνουμε ένα παραπάνω βήμα ενορχηστρωτικά. Χρησιμοποιήσαμε για πρώτη φορά όργανα όπως το ukulele, το charango και άλλα, που στον πρώτο δίσκο είχαμε χρησιμοποιήσει ελάχιστα αλλά που ταιριάζουν με τη μουσική μας –πιάνο, hammond, φυσαρμόνικα. Πέρα από τη διάθεσή μας αυτή βέβαια, μεγάλη σημασία έπαιξε το υλικό που είχαμε στα χέρια μας και οι δυνατότητες που μας έδινε, γιατί κι αυτό είναι εξίσου απαραίτητο για ένα ωραίο αποτέλεσμα!
Σκοπεύετε να διευρύνετε κι άλλο τα μελωδικά σας μονοπάτια στο μέλλον; Ή θεωρείτε ότι το στιλ σας έχει λίγο-πολύ παγιωθεί ως προς το βασικό ύφος;
Η ακουστική βάση του συγκροτήματος δεν αλλάζει, μπορεί όμως να εμπλουτιστεί με διάφορα στοιχεία, όπως κάναμε στο Downright Melodies. Σαν μουσικοί έχουμε πολλές και διαφορετικές επιρροές τις οποίες προσπαθήσαμε στο δεύτερό μας άλμπουμ να ενσωματώσουμε στο βασικό μας ύφος, να τις αναδείξουμε και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τα καταφέραμε, έχουμε όμως και κάποιες που δεν έχουμε ακόμα δείξει!
Πόσο ρόλο θεωρείτε ότι έπαιξε ο παραγωγός σας, Βαγγέλης Καραπέτρος, στο πώς ηχεί το Downright Melodies;
Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος από την αρχή μέχρι το τέλος μας βοήθησε τόσο στην ενορχήστρωση, όσο και παίζοντας διάφορα μουσικά όργανα. Ο Βαγγέλης Καραπέτρος, για όσους δεν τον ξέρουν, είναι μια κινούμενη ορχήστρα! Ο ρόλος του ήταν πολύ σημαντικός, τον ευχαριστούμε και χαιρόμαστε που βρισκόταν πίσω από την κονσόλα όταν γράφαμε!
Η πιο εμφανής επιρροή στη μουσική σας είναι ο Bob Dylan –κάτι που νομίζω δεν έχετε αρνηθεί και σε άλλες συνεντεύξεις σας. Ποια περίοδό του αγαπάτε πιο πολύ και ποιους δίσκους του θεωρείτε απαραίτητους για μια ενημερωμένη δισκοθήκη;
Αυτό είναι δύσκολο να το πούμε γιατί ο Dylan έχει κάνει καταπληκτικά άλμπουμ σε διαφορετικές περιόδους της καριέρας του. Μερικά από τα πιο αγαπημένα είναι τα Blonde On Blonde (1966), Highway 61 Revisited (1965) και Blood On The Tracks (ίσως το πιο αγαπημένο). Αλλά και τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησε πολύ ωραίους δίσκους, όπως λ.χ. το Time Out Of Mind (1997). Ίσως τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ήταν τα πιο αμφιλεγόμενα και γι’ αυτόν το λόγο πιο ενδιαφέροντα, αλλά o Dylan σε όλη του τη ζωή έγραφε καταπληκτική μουσική με εμπνευσμένους στίχους. Γι’ αυτό και είναι μοναδικός.
Έχετε σκεφτεί να δοκιμάσετε να δραστηριοποιηθείτε στο εξωτερικό, αντί για την ελληνική αγορά;
Φυσικά κι έχουμε σκεφτεί να δραστηριοποιηθούμε στο εξωτερικό, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλεις πολύ καλές διασυνδέσεις, έναν καλό μάνατζερ, αρκετά χρήματα, άπλετο ελεύθερο χρόνο για live εκεί και… καλές διασυνδέσεις, να το ξαναπούμε! Το κοιτάμε πάντως όσο μπορούμε...
Αν σκεφτεί κανείς ότι στην υπάρχουσα δισκογραφική κρίση προστέθηκε και η οικονομική/κοινωνική, πού αφήνει αυτό την αγοραστική δυναμική του κοινού όσον αφορά στα CD; Για σας οι πωλήσεις αποτελούν σημαντικό παράγοντα ή έχετε αποφασίσει να βασίζεστε στις συναυλίες;
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η αγορά των CDs αργοπεθαίνει. Δεν μπορεί να συγκριθεί η τωρινή κατάσταση ούτε στο ελάχιστο με ό,τι ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια και η υπάρχουσα κρίση φαίνεται σαν να ήρθε να αποτελειώσει την αγορά πιο γρήγορα. Για μας σημαντικό είναι να φτάσει η μουσική μας σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους. Αν φτάσει μέσα από την πώληση CDs ή μέσα από τις συναυλίες θα ’ναι καλό. Αν φτάσει μέσα και από τα δύο, ακόμα καλύτερο.
Έχει ενδιαφέρον να σας ρωτήσω στο σημείο αυτό ποια η γνώμη σας για τα πράγματα ύστερα από τις πρόσφατες συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας, μιας και το ½ σας διαθέτει μια άλλη ματιά, λόγω προέλευσης...
Αυτά τα περιστατικά είναι δυστυχώς αναμενόμενα όταν έχεις να κάνεις με ένα κράτος που συνεχώς υπολειτουργεί μα «υπερλειτουργεί» όταν θέλει να δείξει τη δύναμη επιβολής του (μέσω χημικών κτλ.). Και με μια κοινωνία εξαγριωμένη, η οποία ψάχνει τρόπο αντίδρασης στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής της, καθώς και με ομάδες αμφιβόλου προέλευσης, που δρουν ανεξέλεγκτες και προκαλούν συνεχώς επεισόδια τα οποία αποβαίνουν εις βάρος του δικαίως διαμαρτυρόμενου κόσμου. Φαινόμενα σαν κι αυτά υπάρχουν βέβαια κι έχουν υπάρξει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, απλά όχι με την ίδια συχνότητα και ένταση όπως συμβαίνουν εδώ τα τελευταία χρόνια. Μακάρι μέσα από την οικονομική κρίση και την κρίση αξιών στην οποία έχουμε περιέλθει ως λαός, να βγούμε πιο δυνατοί. Κυρίως πνευματικά...
Πού μπορεί να βρει κανείς τους Waterpipes αυτό το καλοκαίρι;
Στις 15 Ιουλίου εμφανιστήκαμε στην εκπομπή Esc της κρατικής τηλεόρασης ενώ πολύ σύντομα θα ανακοινώσουμε και μία, ίσως και δύο ζωντανές εμφανίσεις που θα κάνουμε στην Αθήνα στο τέλος Ιουλίου. Τσεκάρετε στο myspace.com/waterpipes και στον λογαριασμό μας στο facebook. Καλό καλοκαίρι σε όλους!
