Στη μνήμη των περισσοτέρων, έμεινε ως το καλλίφωνο κορίτσι από την Κύπρο που σταδιοδρόμησε στα χρυσά χρόνια της ελληνικής ποπ τη δεκαετία του 1980 και τραγούδησε το “Είσαι Παιδί Μου Πειρασμός” με τον Βλάση Μπονάτσο. Ωστόσο, η Αλέξια είχε κι άλλες ανησυχίες και όσοι την παρακολούθησαν από τα μέσα των 1990s και πέρα δεν εκπλήσσονται που φέτος επιστρέφει με ένα φιλόδοξο τριπλό άλμπουμ, τζαζ κατευθύνσεων. Γι’ αυτό το παρόν και συζητήσαμε στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αλλά και για ό,τι έχει απομείνει από εκείνο το παρελθόν...
Διαβάζω ότι η παραγωγή του Re-Be ξεκίνησε το 2000. Ακόμα όμως και για ένα τριπλό CD με μια τόσο προσεγμένη και φινετσάτη έκδοση, που ηχογραφήθηκε σε έξι διαφορετικούς τόπους, δέκα χρόνια δεν είναι πολλά; Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να φανταστεί αρκετά σταμάτα-ξεκίνα στην πορεία. Ήταν κάπως έτσι;
Το Re-Be έχει μια ενδιαφέρουσα πορεία. Προφανώς τόσα χρόνια χρειαζόμουν ώστε να εκφράσω αυτά που είχα ανάγκη να εκφράσω. Ήθελα να απολαύσω τη Μουσική και τη δημιουργία –τη σχέση μου με τη Μουσική, με τη δημιουργία και με την έκφρασή μου– με μια γλυκιά ηρεμία, σε απόλυτα δικούς μου χρόνους. Αρχικά με μόνο ακροατήριο εμένα και πολύ λίγους, στενούς μου, κοντινούς ανθρώπους.
Σε αυτά τα δέκα χρόνια, δεν προέκυψαν αλήθεια άλλοι πιθανοί δίσκοι, στους οποίους θα θέλατε να εμπλακείτε και θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν γρηγορότερα;
Κατά τη διάρκεια των δέκα αυτών χρόνων συνέθεσα, έγραψα στίχους ηχογράφησα και ετοίμασα τα εξώφυλλα για σύνολο 25 δίσκους! Οι οποίοι σκέφτομαι να κυκλοφορούν κάθε λίγους μήνες στην αγορά. Αυτούς τους δίσκους τους ηχογραφούσα «γρήγορα», άλλοτε σε μία ημέρα, άλλοτε σε λίγες ώρες, άλλοτε σε μια βδομάδα. Ο χρόνος τους ήταν αυτός μέσα στον οποίο διάλεξαν να γεννηθούν, να δημιουργηθούν. Εγώ σαν αγωγός εκείνων των μουσικών, αυτό που έκανα ήταν να παραμείνω ανοικτή και δεκτική.
Η ίδια ορίζετε το Re-Be ως έναν διάλογο με τον εαυτό σας. Γιατί όμως καταλήξατε στο να κάνετε κοινωνό και τον ακροατή σε αυτόν τον διάλογο, αντί να του δώσετε απλά τα τραγούδια; Σκεφτήκατε ποτέ τον δίσκο χωρίς τα εμβόλιμα αφηγηματικά μέρη;
Όχι, ποτέ δεν σκέφτηκα το Re-Be δίχως τα πεζά. Έτσι χρειαζόταν κατ' εμένα να γίνει, έτσι το ένιωσα. Ο δίσκος αυτός είναι. Έτσι...
Αντιστρέφοντας τη λογική της προηγούμενης ερώτησης, με θυμάμαι να παίζω το “Streets Of New York” στο ραδιόφωνο αντί για ένα από τα τραγούδια σας, βρίσκοντας ότι στη φράση «το παρόν συχνά μου διέφευγε. Μέγα λάθος» βρίσκεται μία από τις βαθύτερες αλήθειες του νέου σας δίσκου. Θα λέγατε ότι η «ψυχή» του βρίσκεται τελικά περισσότερο στις αφηγήσεις;
Χαίρομαι που έστω και τυχαία συναντήσατε τη σκέψη μου πάνω στο θέμα του να είμαστε παρόντες στο τώρα: ούτε στο εχτές, ούτε στο αύριο, έννοιες ασύλληπτες, ασαφείς, αόριστες! Θα ’λεγα πάντως ότι η ψυχή του Re-Be βρίσκεται και στα δύο: και στα τραγούδια και στα πεζά/αφηγήσεις. Αποτελούν ένα σώμα.
Στο άλμπουμ ερχόμαστε αντιμέτωποι με την Αλέξια της Αμμοχώστου, την Αλέξια της Αθήνας, την Αλέξια της Αμερικής. Και, τελικά, την αισθάνεσαι να ριζώνει σε όλα αυτά τα μέρη, με διαφορετικούς τρόπους. Σε τούτη τη φάση της ζωής σας, ποιον τόπο θεωρείτε σπίτι;
Ναι! Τέλεια ειπωμένο! Ή, αντιστοίχως, όλοι αυτοί οι τόποι να ριζώνουν μέσα σε μένα με διαφορετικούς τρόπους... Σε αυτήν τη φάση της ζωής μου θεωρώ σπίτι μου εμένα πρώτα και μετά το Λος Άντζελες.
Θα σας ρωτάνε συχνά, αλλά αξίζει πιστεύω να σας το θέσω άλλη μία: η Αλέξια πιστεύει ότι υπάρχει ρεαλιστική λύση για το Κυπριακό; Αν της ανέθεταν σχετικές διαπραγματεύσεις, προς ποια κατεύθυνση θα στρεφόταν;
Σας ευχαριστώ που με ρωτάτε γι’ αυτό το θέμα, αν και δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο μπορώ να έχω μία ικανοποιητική και σαφή απάντηση. Πιστεύω πάντως και θα πιστεύω ότι υπάρχει λύση. Και πιστεύω επίσης ότι η υλοποίηση και η εφαρμογή της δεν αργεί. Πρέπει να το πιστεύω!
Με δεδομένη την εμπειρία σας από τις δισκογραφικές εταιρείες, η οποία περιλαμβάνει και το να διευθύνετε μία (την Track7 Music), πόσο έτοιμη θεωρείτε την ελληνική αγορά της οικονομικής κρίσης μα και τη διεθνή της υπερπροσφοράς στο να υποδεχτεί ένα τριπλό άλμπουμ;
Μία διευκρίνηση εδώ: δεν διηύθυνα ποτέ την Track7 Music. Απλά την αγαπούσα και την αγαπώ και ήταν υποστηρικτική η θέση μου, όπως επίσης αγαπώ τη μουσική και τους ταλαντούχους μουσικούς αλλά και το ταλέντο σε όλα τα επίπεδα. Από εκεί και πέρα, προορισμός του Re-Be είναι να υπάρχει διαθέσιμο για τον κόσμο. Η τιμή του είναι προσιτή και έγινε με αγάπη και με τεράστιο σεβασμό προς τον ακροατή. Και χαίρομαι που μέχρι τώρα έχει τόσο μεγάλη ανταπόκριση και πάει καλά!
Θα το ξέρετε κι εσείς, ότι στη συλλογική μνήμη έχετε μείνει ως ένα από τα κορίτσια που ξενυχτάνε με ένα μυστικό και που, όσο υπάρχει αυτή η αγάπη, κανένας δεν τα σταματά. Σήμερα εμφανίζεστε όχι απλά ως τζαζ τραγουδίστρια, μα και ως δημιουργός –υπογράφοντας όλες τις μουσικές και τους στίχους του Re-Be. Έχοντας παρακολουθήσει την καριέρα σας, δεν θα ρωτήσω πώς έγινε η μετάβαση. Θα ρωτήσω όμως αν σας απασχολεί το τι θα σκεφτεί ένας ακροατής του τότε, τώρα, ειδικά αν δεν έχει γνώση των ενδιάμεσων σταδίων.
Μα πώς θα μπορούσα να σκεφτώ ή να προσπαθήσω να μαντέψω τι μπορεί να σκέφτεται ο κάθε ακροατής; Και να ήθελα, πώς θα γινόταν; Οπότε προτιμώ να δηλώνω σίγουρη ότι οι ακροατές είναι σε θέση να εκτιμήσουν όλα μου τα πρόσωπα, τα οποία είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όσο και συνδεδεμένα από το ίδιο νήμα –εμένα! Αγαπώ όλα όσα έκανα, τραγούδησα, έζησα. Όμως με ενδιαφέρει να προχωρώ, να προοδεύω, να εξελίσσομαι, να ενθουσιάζομαι με καινούργιες ιδέες, να βρίσκω δημιουργικούς και ενδιαφέροντες τρόπους να υλοποιώ κάθε νέα ιδέα μου. Να βρίσκομαι σε ύδατα καινούργια, φωτεινά, ζωντανά, καθαρά, δικά μου κάθε φορά. Όπως είναι η κάθε καινούργια χώρα... Βλέπετε, είμαι συνέχεια ανοικτή στη Μαγεία των πάντων! Και, επειδή την περιμένω, πάντα τη συναντώ και με συναντά. Τέλειο αίσθημα… Όλα πάντα καινούργια και θαυμαστά τα βλέπω, κάθε μέρα, κάθε ώρα! Δεν μπορώ ποτέ να βαρεθώ... Κι έτσι μπορώ να τιμώ την ύπαρξη, την ύπαρξη μου!
Αλήθεια, στην προσωπική σας ζωή, συνεχίζετε να λειτουργείτε με μότο ότι όσο υπάρχει αυτή η αγάπη, κανένας δεν σας σταματά; Ή βρίσκετε ότι είναι μια πιο νεανική αντίληψη της ζωής, στην οποία δεν συνυπολογίζεται το βάρος της καθημερινότητας;
Ό,τι πιστεύουμε το υλοποιούμε, οπότε προσπαθώ να ορίζω συνειδητά τις πεποιθήσεις μου, ώστε όσα υλοποιούνται ή πρόκειται να υλοποιηθούν να είναι ακριβώς αυτά που χρειάζομαι, αυτά που μου αξίζουν.
Γυρίζοντας πίσω σε κάποια άλμπουμ που τα θεωρώ μεταβατικά για εσάς, τι έχετε κρατήσει και τι θα αλλάζατε, αν μπορούσατε, από τους δίσκους Κεκλεισμένων Των Θυρών (1994) και Αλέξια-Μίκης Θεοδωράκης (1998);
Θα τα υποστηρίξω άφοβα, όπως και όλα όσα πίστευα και αγαπούσα! Άφοβα και χαρούμενα!
Όσον αφορά στο In A Jazz Mood (1996), τι μαθήματα –θετικά ή αρνητικά– σας χάρισε για το Re-Be;
Λάτρεψα και λατρεύω το In A Jazz Mood. Όσο για τα μαθήματα που μου χάρισε για το Re-Be, ό,τι έκανα και ό,τι τραγούδησα μου έμαθε και μου μαθαίνει... Συνέχεια. Ένα μάθημα που αυτή τη στιγμή μου έρχεται στον νου, είναι πως ό,τι, μα ό,τι κι αν επιθυμούμε, μπορεί να υλοποιηθεί! Γίνεται! Παραδείγματος χάριν, η συνεργασία μου με τον Chick Corea και η ηχογράφηση μέρους του In A Jazz Mood εδώ στο Λος Άντζελες. Ήταν ένα άπιαστο, έτσι έμοιαζε κάποτε, όνειρο και κάποια στιγμή πραγματοποιήθηκε. Όλα λοιπόν, ό,τι επιθυμούμε, κάποτε γίνονται. Αρκεί να πάρουμε την ευθύνη των επιθυμιών και των πράξεών μας. Και να σιγουρέψουμε, βέβαια, ότι είναι πράγματι δικές μας επιθυμίες.
Θα σας δούμε με κάποιον τρόπο ζωντανά στην Ελλάδα να παρουσιάζετε το Re-Be; Τι σχέδια έχετε για τους επόμενους μήνες του 2011;
Ναι, κάποια στιγμή θα κάνω εμφανίσεις στην Ελλάδα! Όσον αφορά στα επόμενα σχέδιά μου, έχω πολλά! Ένα ακόμα άλμπουμ, το Birds Have To Fly, είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει –το έχω φτιάξει με τον επί χρόνια συνεργάτη μου, τον Ολλανδό σαξοφωνίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή Peter Massink (και με μια σειρά άλλων παραγωγών). Έγραψα επίσης μουσική και τραγούδησα στο θεατρικό του Μάριου Στυλιανάκη Water, το οποίο ανέβηκε στο Χόλιγουντ το περασμένο φθινόπωρο, για έξι συνεχείς εβδομάδες. Ακόμα, έπαιξα σε δύο ταινίες νουάρ μικρού μήκους, αμφότερες του ταλαντούχου, στενού μου φίλου Κωνσταντίνου Ησαΐα, ο οποίος ζει κι εργάζεται εδώ στο Λος Άντζελες. Όλες οι μουσικές σε αυτές τις ταινίες προέρχονται από το Re-Be, από το Birds Have To Fly και από το Backyards, έναν ακόμα δίσκο που έχω ηχογραφήσει και θα κυκλοφορήσει σύντομα, με φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς τους οποίους επεξεργάστηκε ο συνεργάτης μου Βασίλης Στεργίου. Ο Κωνσταντίνος ετοιμάζει μάλιστα και το πρώτο βιντεοκλίπ του Re-Be, για το “Must Save The Day”. Θα συνεχίσω τέλος τις εμφανίσεις μου σε τζαζ κλαμπ εδώ στην Αμερική, ενώ τον Μάιο θα δώσω συναυλία στο Παρίσι, στα πλαίσια εκδηλώσεων της UNESCO.
