Ο Κορμοράνος διακρίθηκε ιδιαίτερα ανάμεσα στις εναλλακτικές καλλιτεχνικές ομάδες της Αθήνας και τώρα, για πρώτη φορά, πραγματοποιεί μια έκθεση-αναδρομή στις αφίσες και στις μακέτες που έχει παρουσιάσει στα 8½ χρόνια δράσης του, συνοδεία πρωτότυπου υλικού, μα και μουσικών δρώμενων (με live εμφανίσεις των Max Tundra, Big Fat Lips και Κelpe). Λίγο λοιπόν πριν τα εγκαίνια της Τετάρτης 6 Απριλίου στο Bios, το Avopolis μίλησε με τον Δημήτρη Ρόκο –ιδρυτικό μέλος του Κορμοράνου και από τους βασικούς σχεδιαστές– για τα όσα θα δούμε στην τριήμερη εκδήλωση, για την προσωπική του αδυναμία στα ωραία εξώφυλλα, αλλά και για τη σημασία του να φτιάξει κανείς ένα εντυπωσιακό artwork…
Από την Τετάρτη 6 Απριλίου θα μπορέσουμε να δούμε στο Bios μια έκθεση αποτελούμενη από σχέδια, μακέτες και αφίσες που έχουν συνοδέψει μερικά από τα events του Κορμοράνου. Με βάση ποια κριτήρια έγινε η επιλογή του υλικού;
Ο κυρίως κορμός της έκθεσης θα αποτελείται από δουλειές των τριών βασικών σχεδιαστών της εταιρείας: εμού (ζωγράφου, DJ κι οργανωτή), του Χάρη Λαγκούση (σκηνοθέτη και κομίστα) και της Θάλειας Ραυτοπούλου (εικαστικού). Θα υπάρχουν επίσης αυθεντικά έργα και μακέτες της Μάριας Μπαχά, του Στέφανου Ρόκου και της Ιφιγένειας Καμπέρη, αλλά και μία σχετικά αυθαίρετη επιτόπια επιλογή απ’ ό,τι μας βρίσκεται στο αρχείο του Κορμοράνου.
Υπάρχει κάποιο event το οποίο ξεχωρίζεις από αυτά τα 8½ χρόνια λειτουργίας του Κορμοράνου;
Ορισμένες καθοριστικές για εμάς στιγμές ήταν οι εξής: Think Of One & Marrakech Emballages Ensemble σε Βόλο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα το 2002 (τα εγκαίνια), ο Αμερικάνος turntablist Mike Relm σε οπτικοακουστικό σετ στο Soul το 2006 (ο πρώτος ξένος DJ που φέραμε), Mehdi & Busy P στο Club 22 to 2008 (το μεγαλύτερο πάρτι), η έκδοση του SCHIZO του Ivan Brunetti το 2009 (το ξεκίνημα της εκδοτικής μας σειράς μεταφράσεων κόμιξ, Ink Press), το live των Fiery Furnaces στο An σε συνεργασία με το Vinyl Microstore και με support τους Voyage Limpid Sound (το sold out) και το project Horror & Romance Οn Another Planet.
To νούμερο 8½ ίσως σε κάποιους να ακούγεται περίεργο, υπό την έννοια του ότι δεν είναι ένας στρογγυλός «επετειακός» αριθμός. Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να παρουσιάσετε μια έκθεση-αναδρομή στην καλλιτεχνική πορεία σας;
Είναι συμπτωματικό! Η εκδήλωση δεν έχει κάποιου είδους επετειακό χαρακτήρα, την προγραμματίζαμε πολύ καιρό χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Ο λόγος που αναφέρουμε τα 8½ χρόνια, είναι για να προσδιορίσουμε την περίοδο της αναδρομής την οποία θα καλύψει η έκθεση.
Ένα μουσικό event μπορεί να ενισχυθεί αισθητικά από ένα καλό artwork;
Υπάρχουν events, καλλιτέχνες και διοργανωτές που πιθανώς θεωρούν ότι δεν θα πρόσθετε κάτι στην ουσία του αντικειμένου τους ένα πόστερ, ένα εξώφυλλο ή ένα βίντεο –κι αν τελικά το κάνουν, το κάνουν με συνειδητά διεκπεραιωτικό τρόπο. Άλλοι βλέπουν τέτοια πράγματα σαν δημιουργική ευκαιρία ή ως κάτι που συμπληρώνει την εκάστοτε αισθητική άποψή τους. Εμείς τα κάνουμε και τα δύο, αναλόγως με την περίπτωση. Δηλαδή και ναι και όχι.
Θα πήγαινες σε μια συναυλία επειδή ενθουσιάστηκες με την αφίσα που είδες στον δρόμο;
Μόνο από την αφίσα μάλλον όχι. Αλλά θα μου κέντριζε το ενδιαφέρον να μάθω περισσότερα για τους καλλιτέχνες και για τον διοργανωτή.
Αντίστοιχα, έχεις αγοράσει δίσκους μόνο και μόνο επειδή σου άρεσε πάρα πολύ το εξώφυλλο;
Αυτό ναι, γιατί στην περίπτωση του δίσκου οι περιορισμοί, απ’ όσο μπορώ να ξέρω, είναι πολύ λιγότεροι και τα εμπλεκόμενα μέρη –καλλιτέχνης, designer, εταιρεία– σε πιο άμεση μεταξύ τους σχέση.
Κατά τη γνώμη σου, τι πρέπει να διαθέτει το artwork ενός δίσκου για να θεωρηθεί πετυχημένο;
Μάλλον να περιγράφει καλά την ατμόσφαιρα της μουσικής χωρίς όμως να είναι και τελείως προφανές. Ή να είναι και προφανές, αλλά ωραίο. Ή πολύ διακριτικό; Ή τρελό; Δεν ξέρω…
Εσύ έχεις κάποιο πολύ αγαπημένο εξώφυλλο δίσκου;
Πάρα πολλά… Σίγουρα το It’s All Around You των Tortoise και, πιο πρόσφατα, το No Mas των Javelin.
Στην έκθεση στο Bios θα μπορεί κάποιος να βρει και τη μουσική συλλογή του Στέφανου Ρόκου, Horror And Romance On Another Planet. Ξεχωρίζεις κάποιο τραγούδι από τη συγκεκριμένη δουλειά; Υπάρχει κάποιο που καταφέρνει να «πιάσει» το κλίμα της ζωγραφικής του Στέφανου καλύτερα από τα υπόλοιπα;
Δεν θα έλεγα ότι «πιάνει» το κλίμα καλύτερα από τα υπόλοιπα, αλλά το κομμάτι που μάλλον επιχειρεί την πιο πολυεπίπεδη ερμηνεία του θέματος και των έργων της έκθεσης ήταν κατά τη γνώμη μου από την αρχή το τραγούδι των Κόρε.Ύδρο.
Στη δύσκολη φάση που διανύουμε, πιστεύεις ότι είναι καλό για όσους ενδιαφέρονται για εναλλακτικούς τρόπους ψυχαγωγίας να βρίσκουν τρόπους για να μένουν ενωμένοι; Ή μήπως κάτι τέτοιο εμπεριέχει έναν επιπλέον κίνδυνο απομάκρυνσης;
Αν μιλάμε για δημιουργικό διάλογο και συνεργασίες, είμαστε ανέκαθεν υπέρ! Και σίγουρα οι τωρινές συνθήκες κάνουν αυτή την ανάγκη πιο επιτακτική για σχεδόν όλους.
Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες τους οποίους σχεδιάζεις να μας συστήσεις μέσα από τα events του Κορμοράνου;
Τον Canblaster! Σχετικά καινούργιος, υπερανερχόμενος, παίζει ένα συναρπαστικό μείγμα ρυθμών και μελωδίας, έχει φοβερές ιδέες και θα τον φιλοξενήσουμε την Παρασκευή στο πάρτι του κλεισίματος.
