Από τα Γιάννενα στην αθηναϊκή μητρόπολη και από μια αθόρυβη διαδρομή σχεδόν δεκαετή στην πρώτη δισκογραφική προσπάθεια, [Λοξή Ματιά] (ναι, σε αγκύλες!). Ο Βασίλης Μασσαλάς έρχεται να δροσίσει ένα στάσιμο σκηνικό και προστίθεται σε μια αρμαθιά νέων δημιουργών, οι οποίοι δείχνουν να έχουν διάθεση και δυνάμεις ώστε να ανανεώσουν τα κουρασμένα «έντεχνα» σχήματα. Ζουμερές και με αίσθηση φρεσκάδας και οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις του Avopolis Greek…
(φωτογραφίες: Μενέλαος Λιόντος)
Υπάρχετε στον χώρο από το 2001, αλλά η δισκογραφία σας προκύπτει μόλις φέτος. Γιατί; Από δική σας ανάγκη ωρίμανσης ή ένεκα των συνθηκών;
Όλα μαζί. Στην αρχή δεν είχα ήχο, δεν είχα υλικό, που θα 'λεγε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος. Μετά, όταν άρχισε να γίνεται κάτι, ήθελα κάποιο χρόνο για ν' αποστασιοποιηθώ και ν' αξιολογήσω τα πράγματα πιο σωστά. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή. Πάντως δεν το μετάνιωσα. Γι' ανώριμος, ενήργησα σωστά.
Κατάγεστε από τα Γιάννενα, μια πόλη που γνωρίζω καλά λόγω των φοιτητικών μου χρόνων εκεί. Θα μπορούσατε να έχετε ξεκινήσει εκεί τα πρώτα βήματα; Ή ο δρόμος πρέπει να φέρει έναν δημιουργό στην Αθήνα για να πετύχει κάτι, ακόμα κι αν προέρχεται από μια ενεργή, ζωντανή φοιτητούπολη;
Η Αθήνα είναι μια μεγάλη ρουλέτα. Μπορεί να σε ιντριγκάρει να γράψεις, βλέποντας τον «διπλανό» σου να «ποντάρει» και να «κερδίζει». Έχει τους χώρους, τα στούντιο, τις εταιρείες, τα ραδιόφωνα, τα έντυπα και κυρίως ένα μεγάλο ακροατήριο που μπορείς να το αφουγκραστείς –εσύ αυτό, κι αυτό εσένα. Βέβαια και τα Γιάννενα δεν πάνε πίσω. Στα μαθητικά μου χρόνια, τα βράδια που δεν είχα ύπνο, άκουγα κάτω απ' το μπαλκόνι μου τις φοιτητοπαρέες να τραγουδάν «ραγίζει απόψε η καρδιά», κάπου μεταξύ έρωτος και μέθης. Εσκαγ' απ' τη ζήλεια μου, αλλά μόλις τέλειωσα το σχολείο, έφυγα για τη Σαλονίκη κι έτσι οι μουσικές με βρήκαν μακριά απ' τη γενέθλια πόλη.
Ανήκετε στον «έντεχνο» χώρο ή στους τραγουδοποιούς; Πού αισθάνεστε πιο άνετα;
Αισθάνομαι άνετα και στα δυο πεδία που αναφέρατε. Το καλύτερό μου, όμως, είναι να την αράζω πάνω στο διαζευκτικό “ή”. Λίγο η θέα, λίγο ο καθαρός αέρας, άλλος άνθρωπος γίνομαι.
Γιατί ο τίτλος του ντεμπούτο σας [Λοξή Ματιά] τοποθετείται εν μέσω αγκύλων;
Κι εγώ το είδα στην τελική μακέτα του εξωφύλλου κι ομολογώ πως μου άρεσε πολύ! Δίνει στον δίσκο το κύρος της μαθηματικής ακρίβειας!
Αν και στον δίσκο σας αυτόν επωμίζεστε τη μουσική, τους στίχους 10 τραγουδιών (από τα 12) και την ερμηνεία, δεν κάνετε το λάθος άλλων πρωτοεμφανιζόμενων να αναλάβετε και την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Τις σας ώθησε σε μια τέτοια απόφαση;
Είμαι αθεράπευτα εξαρτημένος από τη συνύπαρξη. Αυτό το «Βασίλης πίνει, Βασίλης κερνάει» δεν μου πάει καθόλου. Εδώ που τα λέμε δεν είχα και τις γνώσεις. Στάθηκα, όμως, τυχερός. Ο Ντίνος Χατζηιορδάνου, το γελαστό παιδί με το ακορντεόν που με την ίδια χάρη παίζει στο Μέγαρο Μουσικής μα και στις μεγάλες πίστες, έκανε την ενορχήστρωση σεβόμενος και τις δικές μου εμμονές. Κι ο Μιχάλης Νικολούδης υπήρξε πολύ υποστηρικτικός απ' την αρχή και δεν μ' άφησε ούτε στιγμή να πελαγώσω μέσα στα ρευστά και στενά χρονοδιαγράμματα της ηχογράφησης. Ήταν εκεί.
Στα τραγούδια σας βλέπετε τα σκέρτσα και τις αναποδιές του έρωτα με έναν προσωπικό τρόπο, ο οποίος προσδίδει φρεσκάδα στη δουλειά σας. Λείπει πιστεύετε η προσωπικότητα από τους δημιουργούς των τελευταίων χρόνων; Ή κάτι άλλο φταίει στο ελληνικό τραγούδι και δεν βαδίζει καλά;
Διανύουμε μια πολύ παράξενη περίοδο. Είμαστε φτωχοί και χορτάτοι ταυτόχρονα. Βιαστικοί και αδρανείς. Αυτό βγαίνει και στο τραγούδι και παντού. Εδώ γνωρίζεις έναν άνθρωπο και μέχρι να κάνει κάποιος απ’ τους δυο το πρώτο βήμα, το αίσθημα έχει πάει περίπατο. Βέβαια, τώρα έχει νόημα να βρει κανείς έναν ρυθμό. Ένα βήμα το οποίο να είναι κίνηση και αποτύπωμα μαζί. Κι υπάρχουν άνθρωποι που αυτό το πετυχαίνουν.
Σας φοβίζει ότι κάνετε το πρώτο σας βήμα εν μέσω της παρούσας οικονομικής κρίσης; Ή βλέπετε μια ευκαιρία να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι;
Η κρίση μ' απασχολεί όπως όλους μας, αλλά όχι σε σχέση με τον δίσκο. Νιώθω μάλιστα ότι είναι η μοναδική ευκαιρία ν' αντικαταστήσουμε τα ποσοτικά μας κριτήρια με ποιοτικά. Κι αυτό θα μας ωφελήσει όλους. Κι αυτούς που θα ξεχωρίσουν κι όσους θα μάθουν να ξεχωρίζουν.
Θα ρίξετε «λοξές ματιές» και στα πάλκα ή σε κάποιες σκηνές μέσα στο 2010; Υπάρχει κάποιο ανακοινώσιμο πλάνο ζωντανών εμφανίσεων;
Για τα τραγούδια του δίσκου έχω το εξής πλάνο: ένα 5μελές σχήμα το οποίο θα τα παίζει μαζί με άλλα του ιδίου φυράματος και θα 'ρχεστε εσείς με την παρέα σας και θα λέτε βγαίνοντας: «Ρε συ, στο ζωντανό είναι καλύτερα!».
