Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν ο Μπάμπης Παπαδόπουλος είναι ο καλύτερος κιθαρίστας από όσους βγήκαν από την πιο σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα (δεκαετία 1980 κι έπειτα). Σίγουρα όμως –και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ λόγω της αργκό που θα χρησιμοποιήσω– «έκανε μάγκες» πολλούς τραγουδοποιούς οι οποίοι είχαν την πρώτη ύλη αλλά δεν ήξεραν πώς να την εκτοξεύσουν και τα κατάφεραν τελικά με τη βοήθεια και τις ιδέες του Μπάμπη Παπαδόπουλου. Σήμερα ο τελευταίος επιστρέφει με έναν δίσκο-διαμάντι, όπου επανατοποθετεί τη ρεμπέτικη μουσική παράδοση, προσθέτοντας τη δική του οπτική πάνω στα τραγούδια των τεκέδων του παλιού Πειραιά…
Απ’ Τη Σπηλιά Του Δράκου: Δεν φαίνεται να σας φοβίζει η διαδικασία της ηχογράφησης μιας ορχηστρικής δουλειάς. Τι σας εξιτάρει περισσότερο κατά την ηχογράφηση ενός δίσκου στον οποίον απουσιάζουν τα λόγια; Ο στίχος έχει μια αμεσότητα και δημιουργεί πιο συγκεκριμένες έννοιες. Είναι πρόκληση λοιπόν να αντικαταστήσεις το κενό του χρησιμοποιώντας μουσικά όργανα. Απ' την άλλη, αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο για να φτιάξει ο καθένας τις δικές του εικόνες, να ταξιδέψει, να ονειρευτεί. Τι σας γοήτευσε μουσικά στα ρεμπέτικα της δεκαετίας του 1930; Ο περισσότερος κόσμος μένει στους αντισυμβατικούς στίχους, ακούγοντας τα συγκεκριμένα τραγούδια. Εσείς, ως μουσικός, ποιον πλούτο ανακαλύψατε σε αυτά;Με συγκινούν οι λιτές κι απέριττες μουσικές γραμμές των ρεμπέτικων γιατί μπαίνουν βαθιά μέσα στην ψυχή. Είναι σαν να υπήρχαν από πάντα. Όταν τ’ ακούω αισθάνομαι ότι έχουν την ίδια δύναμη μ’ αυτήν που έχουν όλες οι μουσικές κατά την περίοδο της γέννησής τους, π.χ. τα πρώτα blues, οι πρώτες rock μπάντες, οι πρώτες εκτελέσεις όλων των περιόδων της jazz. Τη δύναμη του πρωτόλειου. Οι συνθέσεις σας ξεπερνούν τα όρια της διασκευής. Πώς θα τις ονομάζατε; Για μένα αυτό σημαίνει διασκευή. Να μπω στην ουσία των τραγουδιών, να τα νιώσω και να τα παρουσιάσω με την προσωπική μου αισθητική. Οι αρχικές μελωδίες αποτελούν αφορμή για να γίνει κάτι καινούργιο. Με τι κουράγιο μπαίνετε στη διαδικασία να κλειστείτε στο στούντιο για τη δημιουργία ενός καινούργιου δίσκου δεδομένου ότι η δισκογραφία αντιμετωπίζει τόσο μεγάλα προβλήματα; Δεν καθόρισε ποτέ την ανάγκη για δημιουργία η «ακμή» της δισκογραφίας. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα λειτούργησε κι αντίθετα. Υπερπαραγωγή-υπερκατανάλωση και χαμηλή ποιότητα. Από τον πρώτο ακόμα δίσκο με τις Τρύπες δεν σκεφτήκαμε ποτέ την οικονομική επιτυχία. Με το ίδιο σκεπτικό συνεχίζω να κάνω μουσικές μέχρι σήμερα. Εννοείται πως δεν είμαι υπεράνω των χρημάτων, αλλά μέχρι το σημείο που μου επιτρέπεται να ζω αξιοπρεπώς. Αυτό που μου δίνει ώθηση να κάνω έναν δίσκο είναι η ανάγκη για κάτι καινούργιο. Η περιπέτειά του. Ότι είστε πολύπλευρος μουσικός αποτελεί δεδομένο. Αλλά πώς αυτοπροσδιορίζεστε; Νιώθετε ουσιαστικό μέλος κάποιου από τα συγκροτήματα ή τις μπάντες άλλων καλλιτεχνών με τα οποία έχετε συνεργαστεί κατά καιρούς ή ένας session μουσικός; Νιώθω ότι έχω πάρει κι έχω δώσει πράγματα σε όλες τις συνεργασίες τις οποίες έχω κάνει μέχρι σήμερα. Στις Τρύπες δεν ήμουν απλώς ένας κιθαρίστας. Κανένας δεν είχε σχέση session μουσικού με τη μπάντα. Υπάρχουν τραγούδια που είναι δικές μου συνθέσεις, σε άλλα έχω βάλει αρκετές ιδέες. Στους δίσκους που έχω κάνει ενορχήστρωση και παραγωγή, έκανα ό,τι θα έκανα και σε μια προσωπική μου δουλειά. Οπότε όλοι περιέχουν ένα κομμάτι δικό μου μέσα τους, καθώς και μια αισθητική που μου ταιριάζει.
Να επιστρέψουμε λίγο στο παρελθόν και να σας ρωτήσω πώς ξεκίνησε η σχέση σας με την κιθάρα; Υπήρξε μια συνάντηση στη ζωή μου –όταν ήμουν 11 χρονών– η οποία με μάγεψε. Αμέσως αποφάσισα ότι αυτό θα κάνω, ότι θα γίνω μουσικός δηλαδή. Αισθάνομαι τυχερός γιατί μέσα από την κιθάρα και τη μουσική γενικότερα, είχα, και έχω, έναν πολύ όμορφο δρόμο για να βαδίζω στη ζωή μου. Εκφράζομαι, ταξιδεύω, συναντώ ανθρώπους...ζωή ζω». Ποια είναι τα λάθη τα οποία έκανε το ελληνόφωνο ροκ και έχασε τόσο έδαφος σε σχέση με το αγγλόφωνο; Μου ακούγεται λίγο σαν αγώνας δρόμου αντίπαλων ομάδων… Ενώ στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι έκφρασης. Οι τρόποι αλλάζουν με τις εποχές και καθορίζονται πάντα από τους ανθρώπους οι οποίοι τους δημιουργούν και, από την ανάγκη που έχει η κάθε γενιά για να εκφραστεί. Τι σημασία έχει η γλώσσα έκφρασης, αν υπάρχει κακογουστιά; Μου αρέσει ν’ ακούω ωραία τραγούδια σε οποιαδήποτε γλώσσα. Ένας συνάδελφός σας είχε πει κάποτε ότι ο ουσιαστικός προορισμός ενός καλλιτέχνη είναι να αφήσει το στίγμα του. Αισθάνεστε ότι έχετε αφήσει το δικό σας στίγμα στην ελληνική μουσική; Φροντίζω ό,τι καταθέτω να είναι αληθινό και ειλικρινές. Θέλω σαν μουσικός και σαν άνθρωπος ν' ακολουθώ το ένστικτό μου, αυτό που μου λέει η καρδιά μου κάθε φορά. Πιστεύω στη διαφορετικότητα του καθένα, φροντίζω ν’ ανακαλύπτω τη δικιά μου και, με βάση αυτήν, να κάνω τα πράγματα που αγαπώ. Δεν μου αρέσει να μιμούμαι ή ν’ αναπαράγω μουσικές.Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμασία για τα live του χειμώνα και για καινούργιες μουσικές. Αν θα έπρεπε να διαλέξετε ένα τραγούδι από όλα όσα συμμετείχατε για το οποίο νιώθετε πραγματικά περήφανος, ποιο είναι αυτό; Δεν μπορώ να διαλέξω.,Xαίρομαι όλα τα τραγούδια στα οποία συμμετείχα!
