Είναι πάντα ενδιαφέρον να έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικούς ήχους, που ξεφεύγουν από όσα όρια έχει νοητά χαράξει η κοινωνία μέσα στην οποία αυτοί αναπτύσσονται και παίρνουν μορφή. Και ακόμα πιο ενδιαφέρον να σου δίνεται η ευκαιρία να «απομαγνητοφωνήσεις» τις σκέψεις του δημιουργού ανάλογων ήχων. Το Avopolis Greek λοιπόν ρωτάει, ο Κωστής Μαραβέγιας απαντάει και εσείς σε ρόλο μάρτυρα και κριτή –όλα αυτά με αφορμή τις επικείμενες συναυλίες των Maraveyas Ilegal στη Θεσσαλονίκη (αύριο Σάββατο, στον Μύλο) και στην Αθήνα (Δευτέρα 7/6, στο Θέατρο Βράχων)…
Έχει συνταγή επιτυχίας μια live εμφάνιση;
Δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη συνταγή, αφήνομαι στον ρυθμό και τις μελωδίες, στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται στη συναυλία από εμάς τους μουσικούς αλλά και από τη συμμετοχή του κοινού. Αυτό που προσέχω πάντα είναι η σωστή σειρά των τραγουδιών, το σωστό playlist, καθώς και να μην αποκλίνει ο ήχος από μια συγκεκριμένη αισθητική.
Περιέγραψέ μας τον προσωπικό σου παράδεισο, ως καλλιτέχνης.
Να ταξιδεύω όσο πιο μακριά μπορώ με τη μπάντα μου, να παίζω και να τραγουδάω. Να αντλώ έμπνευση από οτιδήποτε και να μην επαναπαύομαι στην εφήμερη επιτυχία, που πολλές φορές είναι καταστροφική. Επίσης να βρίσκω τρόπους να ανανεώνομαι, τόσο σε δημιουργικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Η μουσική σου έχει τη επίμονη συνήθεια να ταξιδεύει τον ακροατή σε εξωτικά μέρη. Να υποθέσω, από την απάντησή σου, ότι έχεις και ο ίδιος ιδιαίτερη σχέση με τα ταξίδια;
Είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο κάνω ό,τι κάνω! Αν μου λέγανε πως θα μείνω σε ένα στούντιο και θα ασχολούμαι με τη μουσική αποκλειστικά μέσω αυτού, μάλλον θα τα παράταγα. Το ζητούμενο για μένα είναι να γνωρίσω μέρη, ανθρώπους, γεύσεις, να ταξιδέψω. Θαυμάζω τον τσιγγάνικο τρόπο ζωής. Η απόλυτη ελευθερία. Καμία δέσμευση σε τίποτε, να μην σε κρατάει τίποτε.
Στα τραγούδια σου είναι προφανής η διάθεση να συμπεριληφθούν ποικίλα ηχοχρώματα. Πόσο δύσκολα αφομοιώνονται τέτοιοι διαφορετικοί ήχοι, με στόχο την ανάδειξη ενός προσωπικού ύφους;
Έχω σταματήσει προ πολλού να αναλύω πολύ τις επιρροές μου και για ποιο λόγο καταλήγω στις συγκεκριμένες φόρμες και στον συγκεκριμένο ήχο. Προφανώς μου αρέσει το μπαστάρδεμα –στην τέχνη και στη ζωή. Να μπλέκονται τα ανόμοια, τα ετερόκλητα, τα διαφορετικά. Αυτό συνήθως αναδεικνύει ένα μοναδικό και προσωπικό ύφος.
Ως ακροατής, υπήρξε κάποια συναυλία την οποία να θυμάσαι ως τη δυνατότερη συναυλιακή εμπειρία της ζωής σου;
Manu Chao στη Φρεαττύδα πριν από λίγα χρόνια. Τι χορός! Ασταμάτητα. Καθαρή ενέργεια… Επίσης οι συναυλίες σε δρομάκια μικρών πόλεων στην κάτω Ιταλία. Tarantella και street party μαζί!
Ποια επαγγελματική συνεργασία θεωρείς ότι σε άφησε αισθητά πιο πλούσιο ως δημιουργό μετά την ολοκλήρωσή της;
Όταν δούλευα σε πρωινή δουλειά γραφείου, ως στατιστικός! Κατάλαβα τι τύχη και δώρο είναι να ζεις από τη μουσική και τότε συνειδητοποίησα τι έχανα. Βγήκα πιο αποφασισμένος και πιο συγκεντρωμένος από αυτού του τύπου την εργασία και εκεί ακριβώς κατάλαβα πως δεν μπορώ να ασχοληθώ με κάτι άλλο εκτός της μουσικής. Α! Και τη σκηνοθεσία επίσης. Θα μπορούσα να κάνω με την ίδια λαχτάρα κινηματογράφο.
Διανύουμε δύσκολες εποχές. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος της μουσικής σε παρόμοιες περιπτώσεις, σε κοινωνικό επίπεδο;
Νομίζω πως η μουσική στην Ελλάδα έχει περάσει προ πολλού σε δύσκολες εποχές. Βιάστηκε, μεταλλάχθηκε και απαξιώθηκε όσο οτιδήποτε άλλο. Ας μην περιμένουμε από τη μουσική λοιπόν να μας λυτρώσει και να μας βοηθήσει. Τώρα ήρθε η σειρά της χώρας, η σειρά του υπερχρεωμένου μέσου και μικροαστού Έλληνα να παρακμάσει. Δανικός νεοπλουτισμός με απουσία παιδείας και πολιτισμού. Απουσία ωριμότητας και φιλοσοφίας περί ζωής και απαραίτητων υλικών αναγκών. Χρεοκοπημένοι πνευματικά πολιτικάντηδες και αδίστακτοι ημιμαθείς επιχειρηματίες, οι οποίοι προσπάθησαν μόνο μέσω του πλούτου τους να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους και την ανικανότητά τους να ζήσουν πραγματικά. Μου προκαλούν απλώς αηδία και απέχθεια όλοι αυτοί, και το σύστημα που έχουν δημιουργήσει με αρωγό την τηλεόραση και κάποια άλλα media. Είναι ένας κόσμος διαφορετικός αυτός όπου ζουν και στον οποίο μεγάλη μερίδα ανθρώπων ουδέποτε θα εισέλθουμε. Ελπίζω μετά από αυτή την κρίση να βγούμε σοφότεροι και πιο ώριμοι, ώστε να προβάλουμε και την ίδια αντίσταση που παρατήρησα στις τελευταίες πορείες και στις κάλπεις αλλά και στον γενικότερο τρόπο ζωής μας.
Εσύ τι θα προσέφερες στο ελληνικό κράτος για την έξοδο από την κρίση;
Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή στη Μακρόνησο. Σε όλο τον κρατικό μηχανισμό και όσους τον στελέχωσαν τα τελευταία χρόνια. Άσχετοι showmen και ηθοποιίσκοι του κώλου. Επαναπροσδιορίστε τον όρο «πολιτική». Κι έπειτα θα ’μαι ο πρώτος που θα σας φωνάζει «πολιτικούς». Φτάνει πια…
