Επαναστατικοί, ανεξάρτητοι, ιδεαλιστές, ρομαντικοί, λυρικοί, οι Electric Litany έχουν προκαλέσει μεγάλο θόρυβο γύρω από το όνομά τους με το πρώτο άλμπουμ τους How To Become A Child & Win The War, ταράζοντας λίγο τα νερά της αγγλόφωνης σκηνής της χώρας μας. Το Avopolis Greek βρήκε την ευκαιρία να τους ρωτήσει πώς το κατάφεραν αυτό…
Οι Electric Litany αποτελούνται από τρεις ανθρώπους από τρία διαφορετικά μέρη του κόσμου (Κέρκυρα, Λονδίνο, Τέξας). Πώς προέκυψε αυτή η ένωση;
Γνωριστήκαμε όλοι στο Λονδίνο, όπου ζούσαμε. Στην ουσία βρισκόμασταν και οι τρεις εκεί για τον ίδιο λόγο.
Ποια ήταν η πορεία σας μέχρι την ηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ, που αν δεν κάνω λάθος έγινε σε μια εγκαταλειμμένη εκκλησία;
Για δυο χρόνια παίζαμε από το ένα εγκαταλειμμένο κτίριο στο άλλο. Κτίρια όπως δημαρχεία, βιβλιοθήκες, θέατρα τα οποία έμεναν άδεια. Στήναμε στούντιο μέσα και παίζαμε μουσική. Συναυλίες πολλές τα τελευταία χρόνια: Αγγλία και κεντρική Ευρώπη, και κανα-δυο φορές ήρθαμε και στην Ελλάδα. Φτιάχναμε τον ήχο μας να δούμε πού θα μας πάει. Ώσπου όλα ήταν έτοιμα να ηχογραφήσουμε σε μια παλιά εκκλησία στο βόρειο Λονδίνο, χωρίς κανέναν εξωτερικό παραγωγό πάνω απ' το κεφάλι μας –εκτός από εμάς και τον Γιώργο Μπότη.
To άλμπουμ αφιερώνεται στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα, ενώ υπάρχει και μια αναφορά στην επαναστατημένη Βαρκελώνη του 1936 κατά τον ισπανικό εμφύλιο. Αν λάβουμε υπόψη και τον τίτλο How To Be A Child & Win The War, θα λέγατε ότι είστε κοντά στο πολιτικό τραγούδι;
Πολιτικό τραγούδι δεν θα το έλεγα ακριβώς, μα σίγουρα τα νοήματα του δίσκου απορρέουν από πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν σχέση με την πολιτική (όχι φυσικά την γελοία κομματική έννοια την οποία έχει πάρει η λέξη «πολιτική» στις μέρες μας). Ο Δεκέμβρης του 2008, η επαναστατημένη Βαρκελώνη, οι συγκρούσεις στην Λευκίμμη ήταν όλα εκλάμψεις ελευθερίας. Αποτυχημένες ή μη δεν μας ενδιαφέρει, αρκεί που υπάρχουν για να συνεχίσουν πάντα να υπάρχουν. Αυτή η ελευθερία η οποία παλεύεται να κερδηθεί –έστω και για μία ώρα, μία εβδομάδα– σε όσους την έχουν ζήσει φέρνει μαζί της όλα τα δώρα του να είσαι πραγματικά ελεύθερος… Την αγάπη, τη φιλία, ακόμη και τον χαμένο έρωτα. Μα τα φέρνει στην πληρέστερη μορφή τους. Μέσω αυτών των πραγμάτων μιλάει το How To Become A Child & Win The War για την πολιτική.
Πιστεύετε ότι η εποχή ευνοεί τον πολιτικοποιημένο στίχο;
Πραγματικά δεν ξέρουμε και δεν μας απασχολεί αν η εποχή ευνοεί η όχι. Όποιος πάει με το τι η εποχή ευνοεί, καλύτερα να πάει να πνιγεί.
Στην αρχή του κομματιού “Tear” χρησιμοποιείτε ένα απόσπασμα από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου. Θα το εντάσσατε σε μια ευρύτερη διάθεση παρουσίας της ποίησης στη μουσική σας ή απλά ταίριαζε στο συγκεκριμένο σημείο;
Η αλήθεια είναι ότι εντελώς αυθόρμητα κολλήσαμε το συγκεκριμένο ποίημα με το “Tear”. Δίχως πολύ σκέψη και προετοιμασία μιας και πάντα μας άρεσε ο Ρίτσος. Τέτοιας τάξεως ποίηση νομίζω χαρίζει εύκολα. Μακάρι να υπήρχε ευρύτερη χρήση της στην δισκογραφία. Εξάλλου το ποίημα, εκτός του νοήματος, έχει και μια κοντινή έμμετρη μουσικότητα.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία ποσοτική, αν μη τι άλλο, άνθιση της αγγλόφωνης σκηνής στην Ελλάδα. Βρίσκεται ότι είναι μια αισιόδοξη εξέλιξη για τα εδώ μουσικά πράγματα;
Αυτό ισχύει, ναι. Φυσικά και είναι μια αισιόδοξη εξέλιξη. Όχι επειδή είναι απλά αγγλόφωνη αλλά επειδή είναι δημιουργία. Είναι βήματα μόνο εμπρός και πουθενά αλλού. Μακάρι αυτή η δημιουργία να συνεχιστεί.
Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις που λαμβάνετε μετά την κυκλοφορία του How To Be A Child & Win The War και ποια είναι τα σχέδιά σας από εδώ και πέρα;
Στην Ελλάδα έως τώρα το έχει δεχτεί πολύ θερμά ο κόσμος και ο τύπος. Τον Μάιο ερχόμαστε για μια πενταήμερη περιοδεία στη χώρα και οργανώνουμε τις κινήσεις για την κυκλοφορία στην υπόλοιπη Ευρώπη και Αμερική, όπως και συναυλίες.
