Με ένα νέο – πρόσφατο – δεύτερο άλμπουμ, το FunkAbyss, και τις επικείμενες εμφανίσεις του με τους Funk Wizards στον πολυχώρο Pandou αυτό το Παρασκευοσάββατο 12 και 13 Φεβρουαρίου, το Αvopolis Greek είχε αρκετούς λόγους συνομιλίας με τον Γιάννη Κασσέτα, ένα από τα νέα «αστέρια» της εγχώριας τζαζ σκηνής...
Το FunkAbyss μού δίνει την εντύπωση ότι διηγείται μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Σαν ένα σάουντρακ της πόλης. Αυτό ήταν στις προθέσεις σου;
Σίγουρα υπάρχει μια αναφορά σε εικόνες της πόλης, λόγω της εισαγωγής του δίσκου και των συνθέσεων “John Carpenter's Road Movie” και “X-rheia Blues”. Αλλά σύντομα το τοπίο αποκτά πιο μεταφυσικές διαστάσεις, με το “Creatures Of The Abyss”. Οι θαλάσσιες οντότητες παραμένουν μέχρι το τέλος του δίσκου, ενώ αναδύονται σε κρυστάλλινους «ονειρικούς» υποβρύχιους κόσμους (“Crystal Dream”), στους οποίους επικρατεί μια πρωτόγονη αγριότητα (“Wildness”), πoυ συνδυάζεται, όμως, με μια γλυκιά ηρεμία (“Sweetness”).
Η μουσική σύνθεση, την οποία και υπογράφεις, φανερώνει τόσο επιρροές από τη Βόρεια Αμερική όσο και από την Ευρώπη (συγκεκριμένα κάποιες αρμονίες και μελωδικές φράσεις μού θυμίζουν Satie ή Debussy). Επίσης αναγνωρίζω και κάποιες αναφορές στην ψυχεδέλεια. Θα μου έδινες δίκιo;
Ο Debussy συγκαταλέγεται στους αγαπημένους μου συνθέτες! Πιο συγκεκριμένα το “
Μια άλλη πλευρά της όλης δουλειάς είναι η διαχείριση των συναισθημάτων φόβου και μυστηρίου μέσω της μουσικής, ειδικότερα στα "John Carpenter's Road Movie" και "Crystal Dream". Θα ήθελα να μου μιλήσεις περισσότερο για το πώς γράφτηκαν αυτά τα κομμάτια, δηλαδή για το ποια ιστορία ενδεχομένως κρύβουν και σε τι αναφέρονται.
Το “John Carpenter's Road Movie” είναι μια από τις λίγες συνθέσεις μου που βασίστηκαν σε μια μελωδική γραμμή την οποία «επινόησα» μια μέρα, όταν αυτοσχεδίαζα με το σαξόφωνο. Στη συνέχεια έκατσα στο πιάνο και έδωσα μια πιο κινηματογραφική χροιά στην ήδη διαμορφωμένη μελωδία. Όσο για το «σενάριο» του έργου, πρόκειται για ένα αρκετά κλασικό Carpenter στόρι: αναφέρεται σε έναν μοναχικό αυτοκινητιστή ο οποίος τρομοκρατεί τους πάντες ενώ τρέχει με την κορβέτ του σε έναν ερημικό παραθαλάσσιο δρόμο, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι. Λίγο πριν το τέλος της παρανοϊκής βόλτας του, ακούμε τις ψυχές των αγγέλων που έχει πάρει στο διάβα του, ενώ στο ιντερλούδιο ο οδηγός αποφασίζει να πατήσει το γκάζι και να πετάξει με το αμάξι του από έναν γκρεμό στη θάλασσα – με μια αίσθηση αυτοκαταστροφικού μπλε παραληρήματος. Τέλος θα συναντήσει τον παφλασμό των κυμάτων και την άβυσσο. Από την άλλη πλευρά, το “Crystal Dream” ήταν μια καθαρά πιανιστική σύνθεση την οποία «πείραζα» για χρόνια, μέχρι να πάρει την τελική(;) της μορφή. Αναφέρεται στον παράλληλο κόσμο που βρίσκομαι όταν καταδύομαι στην άβυσσο της θάλασσας-μουσικής. Ταυτόχρονα αποτελεί μια μελωδία-αμοιβάδα, που μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές όψεις και διαστάσεις ανάλογα με τη διάθεση του ακροατή.
Η επιλογή του αγγλικού στίχου αλλά και της γενικότερης αγγλόφωνης τιτλοφόρησης των κομματιών, έχει να κάνει με αισθητικούς ή εμπορικούς λόγους;
Οι στίχοι του κομματιού “Giant Rainbow” ήταν μια ιδέα που πραγματοποίησε η εκπληκτική τραγουδίστρια Λουκία Παλαιολόγου, η οποία εμπνεύστηκε από τον τίτλο και το ύφος της σύνθεσης. Όπως φαίνεται από το υλικό του FunkAbyss, η εμπορικότητα της μουσικής είναι κάτι που δεν με απασχολεί ποτέ. Ούτως ή άλλως ο ελληνικός στίχος θα ήταν πολύ πιο εμπορικός. Όσο για τους τίτλους, αυτό αφορά αποκλειστικά στο στιλ της μουσικής. Φανταστείτε το αντίστροφο: ένα ρεμπέτικο με αγγλικούς τίτλους!
Αλήθεια, πώς σχηματίστηκαν οι Funk Wizards;
Οι Funk Wizards ξεκίνησαν όταν έπαιζα με τους Jazz-X του Δημήτρη Βασιλάκη. Εκεί εκτελούσαμε κάποια κομμάτια μου, τα οποία πήραν πολύ θετικά σχόλια από τζαζ κριτικούς. Επίσης, μετά από μια ηχογράφηση κάποιων συνθέσεών μου με τον εκπληκτικό κιθαρίστα Αποστόλη Λεβεντόπουλο (συμμετέχει και στον πρώτο δίσκο του γκρουπ), ο τελευταίος με παρότρυνε να φτιάξω ένα συγκρότημα το οποίο να παίζει τις συνθέσεις μου. Αποφάσισα έτσι να προχωρήσω στον σχηματισμό ενός τέτοιου γκρουπ. Από τότε βέβαια έκανα πολλούς πειραματισμούς, αλλάζοντας πολλούς ντράμερ και μουσικούς γενικά, μέχρι που βρήκα τη σημερινή σύνθεση της μπάντας: τον ταλαντούχο Βαγγέλη Κοτζαμπάση, τον εμπνευσμένο Κωστή Χριστοδούλου, τη μοναδική Λουκία Παλαιολόγου και τον απίστευτο Μάνο Λούτα, ο οποίος είναι κι ο μόνος που βρίσκεται στο γκρουπ από την πρώτη μέρα δημιουργίας του!
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Η μουσική μού δημιουργούσε πολύ έντονα συναισθήματα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγάλωσα σε μια μουσόφιλη οικογένεια και πάντα ένιωθα πολύ άνετα με τον χορό και την έκφραση μέσω του ρυθμού. Αλλά η αληθινή μαγεία ήρθε σιγά-σιγά, όταν, ακούγοντας rock ’n’ roll και μπλουζ σαξοφωνίστες, αποφάσισα να μάθω και εγώ να παίζω έτσι. Όταν σε ηλικία 14 ετών άρχισα να «φυσάω» με πιο τζαζ ηχόχρωμα, ήξερα ότι αυτό θα έκανα στη ζωή μου. Παράλληλα έγινα δεκτός στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης, ενώ μερικά χρόνια αργότερα κέρδισα δύο υποτροφίες για το Berklee College of Music, στη Βοστόνη, γεγονός το οποίο ανέβασε την αυτοπεποίθησή μου αρκετά ώστε να πιστέψω συνολικά στις ικανότητες μου.
Πόσο χρήσιμες μπορούν να αποδειχτούν για έναν ερμηνευτή και δημιουργό οι συνεργασίες του με ξένους και Έλληνες αξιόλογους μουσικούς;
Οι καλές συνεργασίες μπορούν να βοηθήσουν έναν μουσικό διπλά, με την έννοια ότι ανεβάζουν την απόδοση του ίδιου του καλλιτέχνη, ενώ παράλληλα τον βοηθούν να δημιουργήσει ένα καλό όνομα στον χώρο, πράγμα πάρα πολύ σημαντικό στην καριέρα του. Για παράδειγμα, η συνεργασία μου στον δίσκο με τον παγκοσμίου φήμης ντράμερ Clarence Penn ανέβασε πολύ τη ρυθμική άποψη της σύνθεσης “The Zen Theory Of Funk” και ταυτόχρονα μου άνοιξε πόρτες για συναυλίες με διεθνούς φήμης καλλιτέχνες, όπως ο τραγουδιστής Miles Griffith, με τον οποίο θα εμφανιστώ το καλοκαίρι σε ένα διεθνές φεστιβάλ.
Τι άλλοι μελλοντικοί στόχοι υπάρχουν; Θα έβλεπες τον εαυτό σου περισσότερο ως συνθέτη ή ως ερμηνευτή;
Αν και ξεκίνησα ως σαξοφωνίστας, σε κάποια στιγμή της πορείας μου συνειδητοποίησα ότι η σύνθεση είναι κάτι που μου βγαίνει πηγαία και μπορώ να πω ότι παρατηρώ τον εαυτό μου να εξελίσσεται αρμονικά αλλά και ρυθμικά σε αυτόν τον τομέα. Έτσι, στόχος μου είναι να δουλέψω ως ερμηνευτής αλλά και συνθέτης με βάση τα νεοϋορκέζικα πρότυπα (Dave Douglas, Dave Holland, Wynton Marsalis κ.α.).
