Κατερίνα Κυρμιζή: Δεν πιστεύω στο τζάμπα. Το θεωρώ ύποπτο. Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή χωρίς αντίτιμο, χωρίς κόστος…

Επιστρέφετε στη δισκογραφία μετά από 7 χρόνια. Τα πράγματα πια έχουν αλλάξει. Η Μόνικα κάνει επιτυχία μέσω Myspace, οι κατάλογοι των δισκογραφικών κυκλοφορούν μέσα από έντυπα, ο Γιάννης Πάριος είναι ο πρώτος που κυκλοφορεί δίσκο μέσω κυριακάτικης εφημερίδας. Μήπως τελικά ο παραδοσιακός τρόπος κυκλοφορίας του άλμπουμ σας αποβεί ανασταλτικός παράγοντας για ένα ευρύτερο άνοιγμα προς το κοινό;

Δεν πιστεύω ότι το μέσο είναι το μήνυμα. Σημασία έχει να γράφονται καλά τραγούδια, που να αντέχουν στο χρόνο και να μένουν στις καρδιές των ανθρώπων. Έτσι κι αλλιώς ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές για τη δισκογραφία. Σε άναρχους καιρούς οι άνθρωποι λειτουργούν αναρχικά κι ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή. Το κακό είναι ότι έχει πέσει η «σιωπή των αμνών» για τις ευθύνες. Κανείς δεν συζητά, κανείς δεν δείχνει τους ενόχους για την κατάντια της ελληνικής δισκογραφίας. Το άλμπουμ μας, από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του, μπορούσε οποιοσδήποτε να το κατεβάσει τζάμπα, αν ήθελε. Δεν νομίζω έτσι ότι η παραδοσιακή κυκλοφορία αποβαίνει ανασταλτικός παράγοντας για ένα άνοιγμα προς το ευρύτερο κοινό. Και τελικά, τι να το κάνεις ένα ευρύτερο κοινό όταν δεν έχει μια σχέση εκτίμησης και αγάπης με τον καλλιτέχνη, όταν δεν είναι διατεθειμένο να δώσει κι αυτό κάτι. Δεν πιστεύω στο τζάμπα. Το θεωρώ ύποπτο. Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή χωρίς αντίτιμο, χωρίς κόστος. Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε ποτέ πως δεν είναι όλες οι μουσικές για όλα τα αυτιά.

Σχεδόν 15 χρόνια καριέρας και έχετε μόλις τρεις προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό σας. Σε μια εποχή έντονων ταχυτήτων κάποιος θα μπορούσε να σας το χρεώσει ως αρνητικό ρεκόρ. Αυτοί οι ρυθμοί ήταν κάτι που επιδιώξατε ή απλά προέκυψε;

Προτού σας απαντήσω, να διευκρινίσω πως το άλμπουμ Είναι Εδώ! δεν είναι ο 3^ος προσωπικός δίσκος μου. Είναι ένα άλμπουμ συνεργασίας με τον Νίκο Γρηγοριάδη όπου υπογράφουμε από κοινού την ενορχήστρωση και την παραγωγή και όπου εγώ ανέλαβα το ερμηνευτικό βάρος κι ο Νίκος το συνθετικό. Προέκυψε έτσι, γιατί με την ευθύνη της ανατροφής του παιδιού δεν είχα τη δυνατότητα να συμμετέχω παρά μόνο με ένα δικό μου τραγούδι. Άρα, δεν είναι ούτε καν ο 3^ος προσωπικός μου δίσκος (γέλια!). Πάω λοιπόν για ρεκόρ Γκίνες…

Το να τραγουδάω και να φτιάχνω τραγούδια, είναι ο τρόπος μου να ζω. Είναι η κάθε μου αναπνοή. Δεν έχω όμως δημοσιοϋπαλληλική σχέση, ούτε έχω παντρευτεί την τέχνη μου με προγαμιαίο συμβόλαιο. Προτίμησα μια ζωή αληθινή και βιωμένη, από το να κάνω καριέρα σε έναν τόπο όπου δεν μπορούν να σε αποδεχτούν έτσι όπως είσαι, δίχως να σε βάλουν στο κρεβάτι του Προκρούστη. Δεν χωρούσα πουθενά και δεν δέχτηκα να κατέβω από το συννεφάκι μου. Και πάλι καλά να λέτε που έκανα 2 και 1/2 δίσκους! Αν δεν ήταν ο… Γρηγοριάδης, που με επέβαλλε στη Virgin, κι έπειτα ο Πετρίδης κι o Ζουγρής να πιστέψουν στην «παραμυθένια» Κατερίνα, τίποτα δεν έχει συμβεί.

Βέβαια, οφείλω να πω πως είμαι της άποψης ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι φειδωλός, προσεκτικός, μετρημένος σε όσα εκδίδει. Προσωπικά έχω κουραστεί να ακούω ανούσιες επαναλήψεις και αναμασήματα, ακόμα κι από ανθρώπους που εκτιμώ. Για εμένα λοιπόν δεν έχει καμιά σημασία η παραγωγικότητα. Δεν μετρώ το καλλιτεχνικό έργο, ούτε τους καλλιτέχνες με αριθμούς. Για μένα σημασία έχει η αξία του έργου. Σημασία έχει, όταν μιλάς, να έχεις κάτι σημαντικό να πεις, να έχεις αλλάξει επίπεδο και να λες για αυτά που βλέπεις από τη νέα σου θέση, να υπονοείς πολλά περισσότερα από εκείνα που εννοείς. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν θεωρίες των εμπόρων, μεταπρατών και μεσαζόντων της δισκογραφίας.

Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι επιλέξατε να αποσυρθείτε από το μουσικό στερέωμα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να αφοσιωθείτε στο μεγάλωμα της κόρης σας. Επίσης μου φαίνεται πολύ γλυκό το γεγονός ότι ακούγεται η φωνή της στο “Ψιθυρίσματα”, το τραγούδι επίλογο του Είναι Εδώ!. Πόσο αλλάζει η κοσμοθεωρία ενός νέου ανθρώπου, όπως εσείς, όταν γίνεται γονέας, και πώς εκφράζεται αυτή η αλλαγή μέσα από την τέχνη του τραγουδιού (αν εκφράζεται);

Αλλάζουν πολλά, προς το καλύτερο. Αν ο έρωτας σου μαθαίνει τον εαυτό σου, το να γίνεις γονιός σε κάνει Ά ν θ ρ ω π ο. Ανθρώπινο, συμπονετικό, αλτρουιστή.  Σου δίνει δύναμη να αγωνιστείς με όλο σου το πάθος, για όλα όσα πιστεύεις. Όποιος δεν το ξέρει, δεν μπορεί να καταλάβει όσο και να του το περιγράψεις. Αυτό όμως που διερωτώμαι και με προβληματίζει συχνά αφότου έφερα στον κόσμο την Μυρτώ, είναι ότι μερικές από τις «μεγάλες» μας τραγουδίστριες είναι άτεκνες… Πώς μπορεί μια γυναίκα να τραγουδάει την αγάπη όταν δεν έχει βιώσει… αυτό!!! Το μεγαλύτερο δώρο… Τη μεγαλύτερη τιμή, την τελείωση. Ειλικρινά δεν ξέρω!

Ο Νίκος Γρηγοριάδης είναι μόνιμος συνεργάτης σας. Δεν έχετε νιώσει ποτέ ότι αυτή η αποκλειστική συνεργασία μπορεί να γίνεται περιοριστική για τις προσδοκίες σας στο τραγούδι;

Δεν έχω καμία προσδοκία από το τραγούδι. Η μουσική ρέει από μέσα μου. Έτσι γεννήθηκα και χαίρομαι κάθε στιγμή σαν μικρό παιδί για αυτήν μου την τύχη. Τραγουδάω τα τραγούδια που φτιάχνω ή όσα έχουν σημασία για μένα και αυτό μου αρκεί. Η μόνη προσδοκία μου είναι να υπάρχω ως υπεύθυνη μητέρα και άνθρωπος…  Η συνεργασία μου με τον Νίκο δεν προκύπτει έτσι αναγκαστική, άρα και καθόλου περιοριστική. Είναι σχέση επιλογής κι απόλυτης ελευθερίας.

Ανήκετε μουσικά στον χώρο της ποπ. Στην Ελλάδα αυτό το είδος είναι, αν όχι παρεξηγημένο, σίγουρα διαστρεβλωμένο. Θεωρείται λοιπόν ότι μέσα σε αυτή τη μουσική παρανόηση, υπάρχουν συνάδελφοι με τους οποίους μοιράζεστε ένα κοινό καλλιτεχνικό αλφάβητο; Και αν ναι ποιους έχετε στο μυαλό σας;

Αλήθεια; Εγώ θεωρούσα ότι ανήκω σε ένα είδος που ακόμα η ονομασία του δεν έχει εφευρεθεί! Πρέπει στα αλήθεια να ζω στα σύννεφα αν με θεωρείτε ποπ… Δεν λέω, υπάρχει μια ποπ αύρα – ίσως περισσότερο εξαιτίας του στίχου – αλλά δεν θεωρώ ό,τι κάνω εγώ, αλλά και ο Νίκος, ποπ. Μάλλον πρόκειται για μια «εναλλακτική» προσέγγιση της Δυτικής ποπ κουλτούρας  εμπλουτισμένη με ελληνικά στοιχεία και χωνεμένη αρκετά, ώστε να γίνει ένα ξεχωριστό, μοναδικό κι απολύτως προσωπικό μείγμα. Τι κρίμα να πρέπει να βάζουμε ταμπέλες στο κάθε τι, να θέλουμε μπούσουλα στη ζωή και στα γούστα!

Καλώς ή κακώς έχω μια εντελώς προσωπική χώρα στον νου και την καρδιά, την οποία δεν φοβάμαι να αποδεχτώ και να αναδείξω. Δυστυχώς, δεν βρίσκω και πολλά να με συνδέουν με την ελληνική μουσική πραγματικότητα. Είναι αστείο, πολλές φορές αισθάνομαι σαν τη γάτα που παρακολουθεί με ένα σοφό άλλα ταυτόχρονα αδιάφορο, αμέτοχο βλέμμα τους άλλους κι όσα κάνουν. Δεν δηλώνω υπεράνω… Απλά είμαι πολύ απασχολημένη με τα δικά μου για να ακούω τι και πώς το κάνουν οι άλλοι, και να βρίσκω εκλεκτικές συγγένειες. Έτσι βρίσκομαι στη μέση του πουθενά και να σας πω την αλήθεια, δεν είναι άσχημα… Έχει την πλάκα του!

Πώς σας φαίνεται η θεαματική άνοδος της αγγλόφωνης σκηνής στην Ελλάδα; Θα επιχειρούσατε να εκδώσετε τραγούδια με αγγλικό στίχο;

Μου φαίνεται παράδοξο να είσαι Έλληνας, να ζεις στην Ελλάδα, να απευθύνεσαι σε ελληνικό κοινό και να φτιάχνεις τραγούδια σε μιαν άλλη από τη μητρική σου γλώσσα. Φαντάζει κάτι εντελώς παρανοϊκό, αλλοτριωμένο και γοητευτικό συνάμα, σαν να βλέπεις χορτοφάγα λιοντάρια να κάνουν κωλοτούμπες μες την τρελή χαρά στο τσίρκο. Δεν λέω, έγινε μόδα το αγγλόφωνο τραγούδι… Αλλά αυτό το γεγονός τι μας αποκαλύπτει; Οι Έλληνες λατρεύουν τη μόδα (γέλια!). Πιθανότατα να το δοκίμαζα, ναι! Να μη σας πω ότι το σκέφτομαι σοβαρά ή ότι ετοιμάζω κάτι!!! (πολλά γέλια).

Το άλμπουμ σας ονομάζεται Είναι Εδώ! Εμπεριέχει κάποιο σημειολογικό ενδιαφέρον ο τίτλος αυτός;

Πέρα του ότι είναι ο τίτλος του τραγουδιού που έγραψε ο Νίκος για την κόρη μας Μυρτώ όταν γεννήθηκε, έχει σαφώς σημειολογικό ενδιαφέρον! Με αυτόν τον τίτλο δηλώνουμε ότι «η Κατερίνα κι ο Νίκος είναι εδώ.. ξανά».

Το τραγούδι “Αν Δε Μ’ Αγαπάς” φέρει την υπογραφή σας και είναι αυτό που ακούγεται πιο πολύ από όλα στο ραδιόφωνο. Συνήθως μπορείτε να προβλέψετε ποια τραγούδια θα κάνουν γκελ στον κόσμο;

Θα προτιμούσα να μην βιώσω αυτό που με ώθησε να γράψω αυτό το τραγούδι, αλλά συνέβη, και το έγραψα και το χειρότερο… το ακούω συνέχεια παντού. Είναι παράξενο να γίνεται κάτι τόσο δικό σου τσίχλα στο στόμα των άλλων. Νόμιζα πως το είχα ξεπεράσει από τον πρώτο μου δίσκο, αλλά τελικά δεν συνηθίζεται. Εσείς ακούτε απλά ένα τραγούδι που σας αρέσει ή σας είναι αδιάφορο. Εγώ κάθε φορά ακούω τα λόγια τα οποία δεν μπόρεσα να πω τη στιγμή που έπρεπε, σε εκείνους που έπρεπε. Διαισθάνεσαι πάντως ότι ένα τραγούδι σου μπορεί να αφορά κι άλλους, όμως ποτέ δεν το ξέρεις 100%. Και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να πάει κάτι στραβά, στην ενορχήστρωση ή στην ερμηνεία και να το χάσεις.  

Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;

Κλασική μουσική, κυρίως κλασική και ρομαντική εποχή, Χατζιδάκις, Beatles, Joni Mitchel, Kate Bush, ποπ και new wave των 1980s… Αργότερα ο Nick Drake, η παραδοσιακή μας μουσική, η Tori Amos και η Bjork, o David Sylvian… Πάρα πολλά και ετερόκλητα. Αγαπώ τις ωραίες, χορταστικές  μελωδίες και λατρεύω οτιδήποτε έχει ακουστικές κιθάρες. Βρίσκω  πολύ ενδιαφέροντες τους Sufjan Stevens, Piano Magic, Andrew Bird, Fleet Foxes και τη Feist.

Νιώθω ότι είστε μία καλλιτέχνης η οποία δεν πιέζει καταστάσεις. Σαν να μην αγχώνεστε για το επόμενο βήμα. Παρόλα αυτά έχετε καλλιτεχνικές φιλοδοξίες που θα θέλατε πολύ να γίνουν πραγματικότητα;

Δεν είναι φιλοδοξίες τόσο, όσο πράγματα που θέλω να κάνω, τα οποία αισθάνομαι την ανάγκη να πραγματώσω. Έχω ένα, ας πούμε, ηθικό χρέος. Είναι 2-3 ιδέες που θέλω οπωσδήποτε να δοκιμάσω πριν σβήσει η ανάγκη μου να φτιάχνω μουσική – γιατί ακόμα κι αυτό τελειώνει. Είναι όμως πολύ νωρίς να μιλάμε για αυτά. Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι τα live φέτος τον χειμώνα με τον Νίκο Γρηγοριάδη, όπου θα παρουσιάσουμε – σε ακουστική version – κυρίως τα τραγούδια μας από τη νέα μας δουλειά και επιλογές από το σύνολο της δισκογραφίας μας. Φέτος θα πειράξουμε με τις κιθάρες μας ακόμα περισσότερα τραγούδια ξένων καλλιτεχνών που αγαπάμε και είμαι πολύ ανυπόμονη να τα παρουσιάσουμε στο κοινό μας. Κάναμε την αρχή τον Νοέμβρη στον Πολυχώρο Pandou και συνεχίζουμε τις Δευτέρες του Δεκέμβρη στο Τσάι Στη Σαχάρα

Δεν βιάζομαι, ούτε ανησυχώ. Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν μια ιδέα μπορεί να δυσκολεύονται, αλλά στο τέλος πάντα βρίσκουν τον τρόπο να την πραγματώσουν και να δικαιωθούν. Σας ευχαριστώ!