Σκληρός ήχος, μουσικοί πειραματισμοί από post rock μέχρι ρεμπέτικο (!), και γυναικεία φωνητικά, συνθέτουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των National Pornografik.Το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, παρότι έχει να παρουσιάσει σχεδόν 10 χρόνια έντονης συναυλιακής παρουσίας, κατάφερε μόλις φέτος να κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ, με τίτλο D. Το Avopolis Greek μίλησε με αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα νέα μπάντα, που από όσα ακούσαμε μας έδειξε ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει…
Τον ήχο σας συνθέτουν πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Εσείς πώς θα τον περιγράφατε;
«Θα χαρακτηριζόμασταν ως πειραματικό rock με metal βάσεις. Ο ήχος μας έχει μια έκταση από funk/jazz μέχρι doom/avant guarde. Απλά κοιτάμε να έχει μια συγκεκριμένη ταυτότητα, τον τρόπο σκέψης μας δηλαδή επάνω στη σύνθεση».
Γιατί σας πήρε τόσο καιρό το να κυκλοφορήσετε το πρώτο σας άλμπουμ; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο που είχαμε να αντιμετωπίσουμε από την αρχή της ύπαρξης της μπάντας ήταν – και είναι ακόμη – ο χρόνος που μπορούμε να βρούμε ώστε να καλύψουμε όλα τα κενά. Αλλεπάλληλα φανταρικά, σπουδές στο εξωτερικό και βασικά οι δουλειές όλων μας, έκαναν πάντα δύσκολη και χρονοβόρα τη διαδικασία προβών, ηχογραφήσεων κλπ. Εκτός από αυτό, την ίδια περίοδο όταν γράφαμε με τον Γιώργο (Μπρίγκο), έγραφαν και ένα σωρό άλλες μπάντες και έτσι έγινε κι εκεί ένας χαμός! Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, φτάσαμε να κυκλοφορούμε το πρώτο μας άλμπουμ με κομμάτια τα οποία μπορεί να έχουν γραφτεί και το 2001 – όπως π.χ. το “Chilli”».
Ποιες ήταν οι κυριότερες επιρροές οι οποίες σας βοήθησαν στο να δημιουργήσετε αυτόν τον ήχο;
«Όλα έγιναν με το πέρασμα του χρόνου και τη μεταξύ μας τριβή σαν άτομα. Ο καθένας από μας ακούει εντελώς διαφορετικά πράγματα και προσαρμόζει τα ακούσματά του στην αισθητική της μπάντας. Πάμε από metal/rock καταστάσεις σε punk και από μελαγχολικά αργόσυρτα σημεία σε ψυχωτικά riff. Έτσι βγαίνει μια μίξη από φαινομενικά άσχετα πράγματα (metal, αυτοσχεδιασμός, τσιφτετέλι), με μια κοινή όμως βάση».
Πώς προέκυψε το όνομα του συγκροτήματός σας και το όνομα του πρώτου σας δίσκου;
«Το όνομα ήταν ιδέα του Σάκη, του κιθαρίστα μας, όταν μερικές μέρες πριν το πρώτο μας live (κάπου αρχές 2002) δεν είχαμε ακόμη όνομα και έπρεπε να τυπωθούν οι αφίσες. Είπαμε να το κρατήσουμε προσωρινά, αλλά όλοι ξέρουμε τι σημαίνει το μέχρι να βρούμε κάτι καλύτερο...! Τώρα όσον αφορά στο πιο πρόσφατο D., έχει να κάνει με λέξεις που θεωρούμε ότι υπάρχουν σαν έννοιες μέσα στον δίσκο – όπως dance, death, divine, dark και άλλα…».
Έχετε μια μεγάλη συναυλιακή εμπειρία, αφού έχετε ανοίξει τις συναυλίες των Anathema, Gathering, και Cult Of Luna μεταξύ άλλων. Υπάρχει κάποιο live το οποίο ξεχωρίζετε; Και ιδανικά, με ποιόν θα θέλατε να βρεθείτε κάποτε στη σκηνή;
«Κάθε live σίγουρα έχει τη χάρη του και ειδικά όταν έχεις την τιμή να ανοίγεις συναυλίες συγκροτημάτων με τα οποία μεγάλωσες: τότε το συναίσθημα δεν περιγράφεται! Παρ’ όλα αυτά, εγώ προσωπικά ξεχωρίζω όλα τα live που έχουμε κάνει με πολύ καλούς μας φίλους όπως Tardive Dyskinesia, Sun Of Nothing και Universe217, Ludmila και Noiselust, στο No Tempo festival πριν κάποια χρόνια. Ιδανικά στη σκηνή με Mr. Bungle και τα μυαλά στα καγκελα!».
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια από δω και μπρος;
«Να βγάλουμε το επόμενο άλμπουμ μέσα στα επόμενα 10 χρόνια! Θέλουμε να γράψουμε και να κυκλοφορήσουμε καινούργια μουσική το συντομότερο δυνατόν».
