Μια παλιά φωτογραφία με ένα κορίτσι έξω από ένα παράθυρο να στέκεται λίγο σα να πετάει, λίγο σα να κάνει κουτσό. Ωραίο κορίτσι. Σελοτέιπ γύρω από την φωτογραφία και μια λέξη από κάτω. «Ονειροπαγίδα
Θα έχετε βαρεθεί να απαντάτε σε αυτή την ερώτηση, αλλά τι είναι αυτό που σας έκανε σαν μπάντα να κηρύξετε «παύση εργασιών» και τι να επανασυνδεθείτε μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια;
«
Στα περίπου τρία χρόνια που δράσαμε ως Ονειροπαγίδα, κυκλοφορήσαμε τρία άλμπουμ, παίξαμε σε αμέτρητες συναυλίες και – εκτός από τραγουδίστρια – αλλάξαμε και δισκογραφική εταιρεία, η οποία στην πορεία άλλαξε πρόσωπα. Συνέβησαν πάρα πολλά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και στο τέλος νιώσαμε λίγο άβολα μεταξύ μας. Έπρεπε να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε ότι χρειαζόμασταν ένα διάλειμμα. Έτσι αρχίσαμε να παίζουμε και με άλλους μουσικούς και προσπαθήσαμε να βρούμε νέες προκλήσεις και εκτός μουσικής. Το καλοκαίρι που μας πέρασε τζαμάραμε για πρώτη φορά στο στούντιο μετά από πολλά χρόνια και καταλάβαμε, πρώτον, ότι είχαμε εξελιχθεί μουσικά και, δεύτερον, ότι η χημεία που είχαμε, ειδικά στα δυο πρώτα άλμπουμ, ήταν αξεπέραστη. Τότε αποφασίσαμε να επανασυνδεθούμε με την προοπτική να κυκλοφορήσουμε νέο υλικό και να παίξουμε ζωντανά όσο το δυνατόν πιο επιλεκτικά. Ακούγεται λίγο κλισέ, αλλά η μουσική είναι πάνω απ’ όλα ευχαρίστηση και αν δεν ήταν πρώτα για εμάς τους ίδιους τίποτε από όλα αυτά δεν θα ’χε συμβεί».
Μετά τις βραβεύσεις και τις διθυραμβικές κριτικές που σας ακολουθούν από τα τρία προηγούμενα
«
Δεν υπάρχει βάρος, παρά μόνο ένα δημιουργικό άγχος. Εννοείται ότι μας νοιάζει η γνώμη των φίλων μας και διαβάζουμε προσεκτικά τις κριτικές αλλά στον μόνο που είμαστε υπόλογοι είναι στον εαυτό μας. Όσο είμαστε περήφανοι για το υλικό που γράφουμε και κυκλοφορούμε, κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια. Πάντα έτσι σκεφτόμασταν, ως ένα βαθμό πέτυχε, και έτσι θα συνεχίσουμε».Θα μπορούσε να πει κανείς ότι…διακτινιστήκατε από το
2000 στο 2009. Πώς κρίνετε ως παρατηρητές την παγκόσμια μουσική σκηνή των 00’s;«
Στις αρχές των 00’s, πολλοί περίμεναν ότι η μουσική, ιδιαίτερα στην πιο προοδευτική μορφή της, θα περάσει κρίση εξ’ αιτίας του filesharing και της πειρατείας. Τελικά μόνο αυτό δεν συνέβη. Μουσικοί κάθε είδους χρησιμοποίησαν δημιουργικά την τεχνολογία και βρήκαν διέξοδο για την τέχνη τους τη στιγμή που οι ακροατές έβρισκαν νέους τρόπους να την ανακαλύπτουν. Ευτυχώς για όλους, η μουσική δεν είναι μόνο γκλαμουριά ή αντικείμενο διαγωνισμού. Θα συνεχίσει, με λίγα λόγια, να υπάρχει τεράστια προσφορά μουσικής όσο θα υπάρχει ζήτηση γι’ αυτή, δηλαδή πάντα».
Coti
«
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, έτσι δεν λένε; Η συνεργασία μαζί του στον πρώτο μας δίσκο οδήγησε σε αμοιβαίο θαυμασμό, σεβασμό και πάνω απ’ όλα φιλία. Λογικό ήταν να ηχογραφήσουμε άλλους δυο δίσκους μαζί. Αυτή τη φορά ο Coti θα δουλέψει μαζί μας περισσότερο στις μίξεις, μιας και την παραγωγή θα την αναλάβει ο Χρήστος».Προς Χρήστο Λαϊνά: Ως Αιδώ &
Razastarr. Τι ήταν αυτό που σου κίνησε το ενδιαφέρον-περιέργεια προκειμένου να συνεργαστείς με τα δύο αυτά συγκροτήματα αλλά και να κάνεις το άνοιγμα προς το ελληνικό hip hop;«
Δεν θεωρώ ότι κάνω κάποιο άνοιγμα σε κάποιο άλλου είδους μουσικής. Για μένα, μουσική είναι ήχος, απόλαυση, συγκίνηση και μου αρέσει να συνδέομαι μουσικά με ανθρώπους που το βλέπουν κάπως έτσι. Ένιωσα δηλαδή ότι συνεργάζομαι περισσότερο με άτομα με τα οποία μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα παρά με εκπροσώπους ενός άλλου μουσικού είδους».«
Η μπάντα λοιπόν επιστρέφει με νέο υλικό, με την πρώτη σύνθεση», διαβάζουμε στο myspace σας. Να υποθέσω, ότι όλα αυτά τα χρόνια κρατήσατε επαφή για να συναντιέστε μουσικά τα ίδια ακριβώς άτομα;«
Ποτέ δεν πάψαμε να κάνουμε παρέα και να είμαστε φίλοι. Για να συμβούν μερικά πράγματα όμως, πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συγκυρίες. Ίσως η επανασύνδεση να μη μπορούσε να συμβεί μερικούς μήνες πριν ή μετά, αν και σε όλων το μυαλό τριγυρνούσε η ιδέα καιρό τώρα. Δεν μπορείς για παράδειγμα να βγαίνεις με τον άλλο και να μη συζητάς κάτι τόσο σημαντικό που σε ενώνει. Επιστρέφουμε με την πρώτη σύνθεση γιατί η Παυλίνα πολύ απλά είναι η τραγουδίστρια που μας κάνει καλύτερο συγκρότημα. Για εμάς είναι ότι ο Bruce Dickinson για τους Iron Maiden!!!».
Μιλήστε μας για το
«
Με αυτό το single γιορτάζουμε τρία πράγματα: την επανασύνδεσή μας, τη συναυλία μας στο Gagarin όπου θα μοιραστεί στους πρώτους 350 και την έναρξη της συνεργασίας μας με τη Inner Ear. Το single περιλαμβάνει δύο κομμάτια, το “Θέλω Να Ξέρω”, το οποίο είναι ένα παλιότερο κομμάτι που ξαναανακαλύψαμε και το “Ο Μεγάλος Θυμός”, απόσταγμα των καινούργιων μας session. Τα κομμάτια θα αναρτηθούν στο myspace στις 15 Μαρτίου και σηματοδοτούν την καινούργια μας αρχή. Το άλμπουμ έχει ήδη δρομολογηθεί».Στις
20 Μαρτίου που θα βρεθείτε πάνω στο stage του Gagarin ποια είναι η εικόνα που περιμένετε με μεγαλύτερη αγωνία να αντικρίσετε;«
Η εικόνα του stage μετά το τέλος του live…»Τα επόμενα σας σχέδια;
«
Τους επόμενους μήνες θα αφοσιωθούμε στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Ίσως κάνουμε κάποια live αλλά το σίγουρο είναι ότι θα είναι πιο σπάνια και προσεκτικά επιλεγμένα από εδώ και στο εξής».
