Ένα από τα ιστορικότερα δίδυμα της ελληνικής hip hop σκηνής ενώνεται ξανά μετά από 8 χρόνια απουσίας: Ανδρέας -Οδυσσέας- Τσιαμπόκαλος και Νίκος -Νικόλας- Καρίμαλης, όπως λέμε Razastarr. Το hip hop συγκρότημα που έκανε την ονειρική διάθεση για τη ζωή και την παιδική αγνότητα τραγούδι, χωρίς να ξεχνάει τις ρίζες του, επιστρέφει 8 χρόνια από τον τελευταίο του ολοκληρωμένο δίσκο και 7 από την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση. Αύριο Σάββατο 13/12 θα βρίσκονται «φιλοξενούμενοι» της Zoltan Tribe στην Αποθήκη του Μύλου στην Θεσσαλονίκη, για ένα και μοναδικό live στα πλαίσια του Thessaloniki Hip Hop Festival 2008, παρέα με άλλα σπουδαία ονόματα της ελληνικής και διεθνούς hip hop σκηνής. Ως τότε να τι δήλωσαν στο Avopolis Greek…
Πόσα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που εμφανιστήκατε μαζί; Ποιος ο λόγος για την «παύση εργασιών» των Razastarr;
Οδυσσέας: «Στη Θεσσαλονίκη έχουμε να εμφανιστούμε από το 2001 και την συναυλία με τους FF.C και άλλα συγκροτήματα για τη Διεθνή Αμνηστία. Η παύση ήταν αποτέλεσμα της πορείας που πήρε η ζωή του καθενός. Φυσικά ποτέ δεν τέθηκε θέμα διάλυσης του group».
Νικόλας: «Ούτε ένας χρόνος πέρασε αφότου παίξαμε στο Κύτταρο στις 23/05/08... Πλάκα κάνω, έχουν περάσει περίπου 10 χρόνια. Ο λόγος αυτής της παύσης ήταν η ίδια η ζωή, γεγονότα, καταστάσεις, ανάγκες που δεν μπορείς να παρακάμψεις!».
Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι στα δύο σόλο άλμπουμ σας, στο Εν Χρόνω του Νικόλα και στο Από Το Μηδέν Στο Είμαι του Οδυσσέα, απουσιάζει παντελώς ο ένας από τους δύο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό έγινε αποκλειστικά λόγω χρόνου ή υποχρεώσεων. Ποιος ο λόγος για αυτή την απουσία;
Οδυσσέας: «Κι όμως, ο κύριος λόγος ήταν αυτός. Παρόλο που και οι δύο θέλαμε τουλάχιστον ένα κομμάτι με συμμετοχή του άλλου οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν. Τουλάχιστον συνεννοηθήκαμε να μπει το λόγκο των Razastarr στα άλμπουμ που έβγαλε ο καθένας».
Νικόλας: «Ναι, δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ή ιδιαίτερος λόγος, απλά έτυχε να μην έχει κομμάτι ο ένας για τον άλλο».
Το περιμένατε ότι εν έτη 2008 θα δημιουργούνταν στην Ελλάδα όλη αυτή η βιομηχανία με βάση το hip hop και το R’n’B;
Οδυσσέας: «Ναι αμέ! Αλλά μάλλον για βιοτεχνία μιλάμε, αν αναλογιστούμε τα μεγέθη που επικρατούν στο εξωτερικό. Αυτό βέβαια ενδιαφέρει ανθρώπους που νοιώθουν πως θέλουν να ανήκουν στην όποια «βιομηχανία» διαθέτουμε σαν χώρα. Εγώ προσωπικά δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία».
Νικόλας: «Πιστεύω πως ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που η ελληνική μουσική βιομηχανία μυρίστηκε χρήμα βλέποντας και το τι γίνεται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Και που 'σαι ακόμα...».
Μπορείτε να μου σκιαγραφήσετε το προφίλ του μέσου ακροατή hip hop στην Ελλάδα;
Οδυσσέας: «Όχι. Δεν μπορώ. Χωρίς παρεξήγηση…».
Νικόλας: «Ούτε κι εγώ. Σίγουρα μπορώ να πω διάφορες αρλούμπες και πολυλογίες προσπαθώντας να σκιαγραφήσω ένα τέτοιο προφίλ, απλά δεν νομίζω ότι μπορεί να το κάνει κανείς. Πέρα δηλαδή από το να πει τετριμμένα λόγια, καθώς μιλάμε για διαφορετικούς ανθρώπους/άτομα, για τα βιώματά τους, για τις ιδέες που έχουν μέσα στο κεφάλι τους, αλλά και όσες τους κάνουν να ακούν αυτήν τη μουσική».
Ποια θεωρείτε ως τα καλά και ποια ως τα άσχημα στοιχεία που έφερε το αμερικάνικο hip hop στην Ελλάδα;
Οδυσσέας: «Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Βασικά δεν μου καίγεται καρφάκι για μια τέτοια διάκριση».
Νικόλας: «Τα καλά νομίζω πως είναι η τεχνοτροπία ως προς τα τέσσερα στοιχεία αυτής της μουσικής. Τώρα, όσον αφορά στα άσχημα, δεν ξέρω κατά πόσο τίθεται το θέμα ως προς τι έφερε το αμερικάνικο hip hop στην Ελλάδα. Περισσότερο τίθεται νομίζω θέμα για το είδος των επιρροών που δανείστηκε ο καθένας από αυτό το πράγμα και επίσης αν αμερικανομαϊμουδοβλάχεψε, ή απλά επηρεάστηκε δημιουργώντας κάτι δικό του!».
Έχει ακόμα σημασία για σας να περνάτε τη ζωή σας μέσα από το πρίσμα φαντασίας που δημιούργησε όλα αυτά τα κομμάτια; Μπορεί να συνδυάζεται αυτή η διαδικασία με τη σαφώς πιο «στεγνή» πραγματικότητα;
Οδυσσέας: «H παρουσία φαντασίας είναι κινητήριος μοχλός για διαφορετικές ερμηνείες του δύσμοιρου κόσμου στον οποίον ζούμε. Για να μιλήσεις λοιπόν για αυτές θα πρέπει να 'χεις δει κατάματα την «στεγνή» πραγματικότητα ή τουλάχιστον να έχεις προσπαθήσει. Σαφώς και συνδυάζεται λοιπόν».
Νικόλας: «Σίγουρα έχει σημασία, καθώς πολλές φορές λειτουργεί λυτρωτικά αφήνοντας τη δημιουργία να σε ταξιδέψει και απεγκλωβίζοντάς σε από τη στεγνή και ωμή πραγματικότητα. Αυτά τα δύο, με λίγα λόγια, λειτουργούν κάποιες φορές σαν συγκοινωνούντα δοχεία».
Οδυσσέα πρόσφατα κυκλοφόρησες με τον Αιρετικό των Deadlock ένα «πολύχρωμο» μουσικά και στιχουργικά cd, το Λαμπόγυαλο (ως Kiko & Ouiki). Θεωρείς, ότι λείπει το χιούμορ από την ελληνική μουσική εν γένει;
Οδυσσέας: «Θεωρώ πως η σοβαροφάνεια περισσεύει και η σοβαροφάνεια μόνο αστεία δεν είναι. Όπως επίσης θεωρώ γελοίους αυτούς που αυτοανακηρύσσονται «ιερές αγελάδες» του είδους. Ουστ! Ξξξστ, πιο συγκεκριμένα…»
Νικόλα πόσο άλλαξε τη ζωή σου η δημιουργία οικογένειας; Πόσο διαφορετικός άνθρωπος έγινες;
Νικόλας: «Η ζωή μου άλλαξε ριζικά! Είναι δύσκολο να εκφραστούν κάποια τόσο μεγάλα πράγματα, θα πω όμως αυτό: το να αξιώνεσαι από τη ζωή να γίνεις γονιός θεωρώ πως είναι η μεγαλύτερη ευλογία, το μεγαλείο της οποίας δεν αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Σταδιακά όμως ωριμάζεις μαζί της και συνειδητοποιείς αξίες, νοήματα και τα λεπτά ευαίσθητα νήματα της δικής σου ζωής, αλλά και της ζωής γενικότερα».
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Οδυσσέας: «Ο δίσκος ετοιμάζεται. Και ένα live στην Αθήνα προς την Άνοιξη. Όπου να 'ναι έχουμε και τις ελιές! Κάτι έχουν φέτος. Καλή χρονιά θεωρείται».
Νικόλας: «Έχουμε πράγματι στα σκαριά ένα καινούργιο δίσκο Razastarr. Ετοιμάζουμε επίσης τη Χαρμολύπη 2 με τον Δημήτρη Πετσούκη (Σκηνοθέτης) και τον Γιώργο Νίκα (Αποστάτης Από Αντίποινα) και τέλος τη δεύτερη προσωπική μου δουλειά. Όλα αυτά βέβαια με ήρεμους και ανθρώπινους ρυθμούς, χωρίς βιαστικές και επιπόλαιες κινήσεις».
Εξακολουθούν τώρα που μεγαλώσατε τα πιο όμορφα όνειρα πέρα από ανώνυμα να είναι και ανώδυνα;
Οδυσσέας: «Ναι μωρέ… Πώς κάνεις έτσι; Ονειρεύεσαι! Τζάμπα είναι…».
Νικόλας: «Θέλω να πιστεύω πως ναι...αν και δεν είναι όλα τα όμορφα όνειρα ανώνυμα, είναι κάποια βασικά που έχουν όνομα και είναι ξεκάθαρα».
