Γιορτή Της Μουσικής συνέντευξη - Stereo Mike

O Stereo Mike είναι ένας πολύ ανερχόμενος καλλιτέχνης της ελληνικής hip hop μουσικής. Κατάφερε με το τελευταίο δίσκο του Εξέλιξη να πετύχει ένα μουσικό αποτέλεσμα που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στο mainstream και την ποιότητα, το θετικό μήνυμα του αιχμηρού rap με τις προσωπικές ανάγκες έκφρασης. Ενόψει της εμφάνισής του στη Γιορτή της Μουσικής στις 19 Ιουνίου στο hip hop stage της Πλατείας Κλαυθμώνος, συναντηθήκαμε για ένα καφεδάκι στο Πασαλιμάνι (ή γενέτειρά του και βάση του όταν είναι στην Ελλάδα), όπου το Avopolis του έθεσe μερικές ερωτήσεις για τα μελλοντικά πλάνα του και τις απόψεις του για τη μουσική (και παραληρήσαμε σχετικά με τη συμβολή των Hijack στον ήχο του hip hop της Αγγλίας). Ιδού οι απαντήσεις…

«Είναι ο δεύτερος δίσκος μου, μια δουλειά ενάμιση χρόνου η οποία ανήκει σε μια ευρύτερη ιδέα σχετικά με μια τριλογία που θέλω να κάνω, κομμάτια της οποίας θα είναι το “Ανέλιξη” (ελπίζω στις αρχές του 2009 να είναι έτοιμο) και το “Κατάληξη”. Όπως ένα album με φωτογραφίες αποτυπώνει στιγμές μιας περιόδου ή εποχής, έτσι και το Εξέλιξη αποτυπώνει την τρέχουσα περίοδο της ζωής μου, μουσικά και σε κάποιον βαθμό ως έκφραση προσωπικών και βιωματικών εικόνων. Θεωρώ ότι αυτή η εξέλιξη είναι ένα αποτέλεσμα προσωπικής τριβής, στο οποίο ο σκληρότερος κριτής του είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Και η πορεία της τριλογίας μια δυναμική διαδικασία στην οποία δεν συναντά κανείς ασυνέχειες…».

«Το κομμάτι “Φεύγω” της Χάρις Αλεξίου ήταν ένα αγαπημένο παιδικό κομμάτι και παραμένει ένα εκ των αγαπημένων μου τραγουδιών. Θεωρώ πως είναι κάτι αντίστοιχο του “Diamonds are Forever” που χρησιμοποίησε ο Kanye West και δεν το εκλαμβάνω σαν ερωτικό τραγούδι, αλλά σαν μια σπαρακτική απόρριψη του αδύναμου και κακού εαυτού του παρελθόντος. Η απόδωση του και το γράψιμο στίχων πάνω σε αυτή τη σύνθεση ήταν μια τεράστια πρόκληση και παράλληλα ευθύνη από πλευράς μου. Προσέγγισα τη Χάρις Αλεξίου και της έθεσα την ιδέα μου και αμέσως με παρότρυνε να συνεχίσω. Δεν το πίστευα ότι από τη συνάντηση μας έφευγα με το Ανθολόγιο και την άδεια να χρησιμοποιήσω το sample. Oφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε και να σεβαστούμε το ανοιχτό μυαλό της Χάρις Αλεξίου. Έκανα τη παραγωγή στο MPC και την έπαιξα μπροστά στη Χάρις, η οποία είχε μεγάλη γνώση περί μουσικής παραγωγής και αυτό με εντυπωσίασε πραγματικά. Οι στίχοι ήταν η δέυτερη πρόκληση για μένα. Έγραψα κάτι σαν προσωπικό μανιφέστο, εμπνεόμενος από το Νίτσε και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Ουσιαστικά ήταν σαν να χρησιμοποιούσα την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα (σ.σ. O Stereo Mike διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Westminster, μουσική τεχνολογία) για να κάνω ένα «ακαδημαϊκό quote», μια βιβλιογραφική αναφορά στο τραγούδι που τόσο αγαπώ. Το αποτέλεσμα, τόσο από τα ένσημα που έλαβα από τους δημιουργούς (Αντώνης Βαρδής), όσο κι από την αγάπη του κόσμου, με γεμίζουν υπερηφάνεια και ευθύνη. Το “Περαία Μου” είναι μια προσωπική βιωματική αφήγηση των αναμνήσεων μου από την πόλη του Πειραιά, όπου μεγάλωσα και έζησα, βασισμένη σε μια σύνθεση που έγραψα μικρός στο πιάνο… Ένας φόρος τιμής στη πόλη μου και στους παιδικούς μου φίλους. Το κομμάτι αγαπήθηκε ακόμη και από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού και ακούγεται στο ΣΕΦ και στο Καραϊσκάκη, τόσο που σκέφτομαι να αλλάξω το ρεφραίν (γέλια…)».

«Πολλοί από εμάς γνωρίσαμε το hip hop μέσα από το MTV και την εκπομπή Yo MTV Raps. Πώς είναι δυνατόν να φτάνει κάτι πέρα από τον Ατλαντικό αν δεν είναι mainstream; Για μένα το να κάνεις δισκογραφία είναι επιλογή, ακόμη και αν η διανομή ή τα συμβόλαια δεν σε καλύπτουν. Και αυτό γιατί το όλο ζήτημα συνδέεται με την αισθητική και τον αυθορμητισμό - αν ο τρόπος έκφρασης σου είναι πηγαίος και προέρχεται από το εσωτερικό σου και όχι από κάποια αντίληψη κατασκευάσματος, τότε έχεις κατορθώσει να πετύχεις πολλά».

«Νομίζω ότι οι παραγωγοί που με σημάδεψαν είναι ο Trent Reznor, ο Rick Rubin, οι avant garde παραγωγές των Boards of Canada, φυσικά ο Dr. Dre. Από νεότερους παραγωγούς παρακολουθώ τον Just Blaze. Πέντε καλλιτέχνες των οποίων η παρουσία ήταν ή είναι απαραίτητη για μένα, είναι οι Beastie Boys, o 2 Pac, ο Q-Tip των A Tribe Called Quest, το μοναδικό ταλέντο του Common και φυσικά ο αγαπημένους μου… Παύλος Σιδηρόπουλος».

«To hip hop στις μέρες μας είναι δημοφιλής μουσική. Η pop του καιρού της. Πιστεύω, κάτι που βλέπω από την προσωπική μου σκοπιά, πως πρέπει κάτι να μείνει πίσω καθώς και να προετοιμαστεί το έδαφος κατάλληλα για τους επόμενους εκπροσώπους αυτού του μουσικού είδους. Αυτό είναι μια σύνθετη και πολύπλοκη διαδικασία. Σύνθετη, γιατί το hip hop στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, έχει γίνει μόδα, οι πόρτες έχουν ανοίξει για τα καλά και υπάρχει μια αμεσοδημοκρατικότητα και υπερεξάπλωση σχετικά με το ποιός κάνει τι. Πολύπλοκη, γιατί τα φίλτρα, σε ό,τι προβάλλουν τα media ή η κυρίαρχη τάση του εξωτερικού, συχνά απουσιάζουν - με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ερώτημα που θέτω πάντα στον εαυτό μου ή θα έθετα σε κάποιον ο οποίος κάνει hip hop μουσική είναι απλό: Πόσα κομμάτια θα άφηνες-απόρριπτες από μια δουλειά; Πάντως οφείλω να ομολογήσω πως συγκροτήματα όπως οι Terror X Crew, τα Ημισκούμπρια και οι Goin’ Through συνέβαλαν αρκετά στο να μιλάμε σήμερα για το ελληνικό hip hop και τη διάδοση του και στο κοινό που ακούει mainstream μουσική. Ποτέ δεν είναι αργά για να χτιστούν θεμέλια για τις επόμενες γενιές…».

«Πιστεύω πως “Beethoven was an asshole” (γελάει), αλλά ωστόσο οι συμφωνίες του είναι διαχρονικές. Με αυτό θέλω να τονίσω πως στη μουσική υπάρχει μια χρυσή τομή ανάμεσα στη προσωπική ζωή και τις επιλογές σου, καλλιτεχνικά ή δημιουργικά. Το να κρατήσεις ισορροπία στο τελευταίο δίπτυχο είναι το σημαντικότερο διακύβευμα. Όταν ο εγωϊσμός ξεπερνά τον αυτοσεβασμό σου έχεις πρόβλημα… ή όταν η έως τώρα πορεία σου ακολουθεί ένα συμβιβασμό επαναύπαυσης πάλι έχεις… Η αυτοκριτική και τα απαραίτητα διαλέιμματα από τη μουσική που κάνεις για σκέψεις, ιδέες και αντίληψη του αποτελέσματος είναι τα καλύτερα φίλτρα για να προστατέψεις τον εαυτό σου. Λαμβάνοντας υπόψη μου την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα και την ενασχόλησή μου με το hip hop, θα έλεγα πως είμαι πολύ «ακαδημαϊκός» για τα «underground πρότυπα» της ελληνικής πραγματικότητας και πολύ «hip hop» όταν διδάσκω μουσικές τεχνολογίες στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Westminster University (και εδώ γέλαγε πολύ…)».

«Θα εμφανιστώ στα Mad Music Awards και θα συμμετέχω στο Amita Motion Tour σε Αθήνα (19/9), Θεσσαλονίκη (23/7), Πάτρα (24/7) και Ηράκλειο (28/8). Φυσικά στη Γιορτή της Μουσικής την Πέμπτη, όπου και ο ίδιος θέλω να απολάυσω όλα τα hip hop σχήματα που παίζουν. Υπάρχει ενδιαφέρον για να γυρίσουμε σε video clip το “Περαία Μου”, ενώ ετοιμάζω και μια σούπερ διασκευή μαζί με τους Μίκρο στο “Sabotage” των Beastie Boys! Για οτιδήποτε άλλο προκύψει, εννοείται πως χτυπάτε στο space μου www.myspace.com/stereomike».