Υπάρχουν οι μουσικοί-πυροτεχνήματα που εμφανίζονται για να χαθούν δυο-τρεις σεζόν μετά αφού έχουν ασφυχτικά τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Υπάρχουν και αυτοί που σιωπηλά δουλεύουν αφήνοντας σπουδαίο έργο πίσω τους. Ο Γιώργος Καζαντζής ανήκει στους δεύτερους και το Avopolis μίλησε μαζί του με την ευκαιρία της καθόδου του στην Αθήνα, για την εμφάνιση της Πέμπτης στον Ιανό...

Γνήσιο παιδί της Θεσσαλονίκης από άποψη ή απλά από τύχη δεν «κατηφορίσατε» στην Αθήνα;

«Οπωσδήποτε από άποψη, αλλά και από ανάγκη, γιατί πάντα πίστευα ότι εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα είναι ο φυσικός μου χώρος για δράση και δημιουργία. Οπότε, μία εγκατάσταση μου σε έναν άλλο χώρο, εκτός αυτού, θα μου χαλούσε όλο το σκηνικό στο θέατρο της δημιουργίας μου».

Η καλλιτεχνική Θεσσαλονίκη τι συναισθήματα σας γεννάει;

«Πέρα από ότι είναι η πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και γνώρισα τον κόσμο δεν παύει να είναι για μένα μία όμορφη πόλη - παρ΄ όλες τις αδυναμίες της - γεμάτη χρώματα και ερεθίσματα για δημιουργία. Αρκεί να έχεις τις κεραίες σου πάντοτε σε ετοιμότητα. Εφόσον όμως αναφέρεστε στο καλλιτεχνικό πρόσωπο της πόλης, εδώ θα σας πω ότι έχει μεν δημιουργούς, αλλά δεν έχει δημιουργία. Και αυτό γιατί, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, όλοι οι φορείς πολιτιστικής προβολής της πόλης αδυνατούν να παίξουν τον ουσιαστικό ρόλο μεταξύ δημιουργού και κοινού».

Θα ήθελα να μιλήσουμε για την υπόθεση «σύνθεση». Πού θεωρείτε ότι διαφοροποιείται η νέα γενιά συνθετών σε σχέση με την δική σας;

«Νομίζω ότι σε αυτόν τον τομέα η τεχνολογία έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Πιστεύω ότι οι νέοι δημιουργοί σήμερα, έχοντας στα χέρια τους ένα πολύ ισχυρό εργαλείο - δηλαδή την πολύ εύκολη εργαστηριακή επεξεργασία ενός κομματιού, έχουν ρίξει το βάρος της αναζήτησης της προσωπικής τους έκφρασης και ανάγκης για πρωτοτυπία περισσότερο σε αυτό. Έτσι, ενόψει της εντυπωσιακής διαμόρφωσης του προσωπικού τους προφίλ, παραμερίζεται αισθητά το συναίσθημα. Και το αποτέλεσμα είναι ένα τέλειο τεχνικά και ακουστικά έργο το οποίο όμως εντυπωσιάζει τις αισθήσεις αλλά δεν αγγίζει την ψυχή. Όχι βέβαια πως δεν υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις όπου αυτά είναι σε μία αρμονική ισορροπία - και κατά την γνώμη μου αυτό είναι το ζητούμενο».

Faux Bijoux. Είμαι πολύ περίεργος να μάθω τι αποτέλεσε αφορμή έμπνευσης για τον ιδιαίτερο αυτόν τίτλο.

«Αυτό που με απογοητεύει περισσότερο στην κοινωνία μας είναι η υποκρισία και το δήθεν. Είναι κάτι που το συναντάς και μέσα αλλά και έξω από το σπίτι σου σε όλες τις φάσεις της καθημερινότητας σου. Αυτό λοιπόν το ψεύτικο και ωραιοποιημένο, που χρησιμοποιείται σήμερα από τους ανθρώπους οι οποίοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τις αλήθειες τους, προσπάθησα να εκφράσω μέσα από τη μουσική μου, που ευελπιστεί να είναι αληθινή».

Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να συνταιριάσετε το συμφωνικό στοιχείο με έναν «αντάρτη» μουσικά όπως ο Γιώργος Μπαντούκ Αποστολάκης;

«Ήταν κάτι που γυρνούσε στο μυαλό μου και στην ανάγκη της αισθητικής μου έκφρασης εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν μία πρόκληση και νομίζω ότι αυτή η αντίθεση των δύο αυτών οικογενειών ήχων ήρθε σε μία γόνιμη, προς χάριν της τέχνης, συνεργασίας μέσα από τα συγκεκριμένα κομμάτια. Από κει και πέρα η συνεργασία μου με τον Γιώργο Μπαντούκ ήταν μία πολύ ευχάριστη περίοδος, καθ’ ότι ο ίδιος είναι ένας λόγιος επαναστάτης των ήχων με πολύ φιλοσοφημένη άποψη και στάση ζωής και πολύ-πολύ χιούμορ!».

Δεν μπήκατε στον… πειρασμό να ντύσετε περισσότερα από ένα κομμάτια από το Faux Bijoux με στίχους;

«Εδώ και να μην θέλεις να μπεις σε βάζουν οι διάφοροι στιχουργοί! Ναι, έχει γραφτεί στίχος επάνω στο ομώνυμο Faux Bijoux και υπάρχει περίπτωση να συμπεριληφθεί στον επόμενο δίσκο».

Του Έρωτα Και Τ’ Ουρανού: η έννοια του remake σε έναν έμπειρο μουσικό σαν και εσάς τί ανάγκη έρχεται να καλύψει;

«Κατ’ αρχήν το Του Έρωτα Και Τ’ Ουρανού δεν είναι remake, αλλά μια προσπάθεια να δοθεί νέα δυναμική σε πολλά κομμάτια αγαπημένα, που θεωρούσα ότι δεν έτυχαν της προσοχής η οποία τους άξιζε. Στην συνέχεια βέβαια, επικοινωνώντας με τους ερμηνευτές φίλους μου, ανακάλυπτα ότι στις δικές τους επιλογές ήταν και άλλα τραγούδια που είχαν γίνει ήδη επιτυχίες. Επειδή λοιπόν δεν θέλησα να τους δυσαρεστήσω συμπεριέλαβα και μερικά τέτοια. Όμως η υποδοχή του δίσκου από πλευράς κόσμου ήταν εντυπωσιακή και οι πωλήσεις του πολύ καλές (για τα σημερινά δεδομένα) οπότε νομίζω ότι άξιζε τον κόπο».

Πόσα κιλά «τρέλα» χρειάζεται για να ξεκινήσει κανείς μία δισκογραφική εταιρεία στα 1994 και πόσα κιλά «ιδρώτα» για να την κρατήσει εν έτει 2008;

«Σίγουρα ήταν μία τρέλα η οποία όμως, επειδή εμφορούνταν από καθαρά καλλιτεχνικές αναζητήσεις (ουσιαστικά θέλαμε να καλύψουμε όλη την διαδρομή της διαδικασίας ενός δίσκου), στην πορεία έδειξε ότι ήταν μία πολύ καλή απόφαση. Μέχρι σήμερα μας έχει χαρίσει πολλές χαρές η αίσθηση ότι γινόμαστε αγωγοί της μετάδοσης του καλλιτεχνικού έργου προς το κοινό. Αυτό μας δίνει ενέργεια, γιατί ας μην γελιόμαστε, η περίοδος που διάγει σήμερα η δισκογραφία είναι ζοφερή και χωρίς επιστροφή. Η δισκογραφική POLYTROPON δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, απλά τα νούμερα και οι οικονομικοί παράμετροι αφορούν μόνο τη βιωσιμότητα της».

Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα θέλατε και δεν έχει έρθει ακόμα;

«Συνεργασίες που θα ήθελα να κάνω είναι πολλές και αφορούν πολλούς εκφραστές της τέχνης...».

Με αφορμή την μορφή που θα έχει η εμφάνιση σας στον Ιανό την Πέμπτη να υποθέσω ότι προτιμάτε να μετατρέπετε τις συναυλίες σας σε μικρές γιορτές;

«Αυτό νομίζω ότι είναι η αναζήτηση κάθε καλλιτέχνη. Στην περίπτωση τη δική μου όμως, επειδή η καλλιτεχνική μου έλευση στην Αθήνα είναι πολύ αραιή, συμβαίνει να υπάρχει διάθεση από τους φίλους μου καλλιτέχνες που συμμετέχουν για να το γιορτάσουμε».

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

«Βρίσκομαι στη διαδικασία παραγωγής ενός νέου πολυσυμμετοχικού cd  και προσπαθώ ακόμα να οργανώσω μερικά live για την καλοκαιρινή περίοδο».

Ποια θα ήταν η αφορμή που θα σας κάνει να σηκωθείτε ένα πρωί και να πείτε σταματάω την μουσική;

«Εγώ ανήκω στους συνθέτες που για να γράψουν πρέπει να ματώσουν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι συνάδελφοι λειτουργούν έτσι - π.χ. ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κάποτε μου είπε ότι γράφει πάντα μετά από μία μεγάλη χαρά, αυτό το θεωρώ πιο ώριμο… Εγώ είμαι πιο γήινος, για να γράψω πρέπει να πονέσω. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που είπα ότι δεν θέλω να ξαναγράψω μουσική, γιατί δεν τον αντέχω αυτόν τον πόνο. Επειδή όμως, αν δεν πονέσεις δεν ζεις, και επειδή η ζωή συνεχίζεται, γι’ αυτό και εγώ συνεχίζω να γράφω μουσική».

Info:

Ο Γιώργος Καζαντζής εμφανίζεται την Πέμπτη 8 Μαΐου και ώρα 22.00 στον «Ιανό» Σταδίου 24, 210- 3217917

Παρέα με τη Φωτεινή Βελεσιώτου τον Γιώργο Μπαγιώκη και τη  Νατάσα Χρηστίδου. Φιλική συμμετοχή, ο Ορφέας Περίδης και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.