Το Avopolis συνάντησε τον τσεμπαλίστα Γεράσιμο Χοϊδά με αφορμή την αυριανή συναυλία του στην Αγγλικανική Εκκλησία, μαζί με τον Joris Lejeune στο εκκλησιαστικό όργανο, για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το τσέμπαλο και την κλασική μουσική στην Ελλάδα.
Ας ξεκινήσουμε με μια απλή ερώτηση: τι ακριβώς είναι το τσέμπαλο;
«Είναι ένα πληκτροφόρο όργανο, πρόγονος του πιάνου, που για μεγάλο χρονικό διάστημα συνυπήρχε με το τελευταίο, ωσότου αυτό τελειοποιηθεί».
Αν κάποιος δεν έχει ιδέα πώς ακούγεται το τσέμπαλο, ποια κομμάτια γνωστής ελληνικής μουσικής θα του έλεγες να ακούσει, για να έχει ένα πρώτο άκουσμα του οργάνου;
«Στο “Αυτός Που Περιμένω” της Άννας Βίσση, αλλά και σε πολλά κομμάτια του Χατζιδάκι, μπορούμε να ακούσουμε τσέμπαλο. Μάλιστα στο “Χαμόγελο Της Τζοκόντας” το τσέμπαλο παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο».
Τι κομμάτια παίζεις εσύ στις συναυλίες σου;
«Μπαρόκ και κλασική μουσική του 18ου αιώνα, δηλαδή Μπαχ, Ραμώ, Κουπρέν, Χάυντν, Μότσαρτ και άλλους».
Μα ο Μότσαρτ δεν έγραψε κυρίως για πιάνο;
«Ο Μότσαρτ αγόρασε το δικό του πιάνο τρία χρόνια πριν πεθάνει, ενώ πρώτη φορά χρησιμοποίησε πιάνο για επαγγελματικούς λόγους 10 χρόνια πριν από τον θάνατό του. Τον υπόλοιπο καιρό έπαιζε τσέμπαλο».
Υπάρχουν νέοι συνθέτες που έχουν γράψει για τσέμπαλο;
«Ναι, αλλά λίγοι από αυτούς γνωρίζουν να γράφουν για αυτό το όργανο. Οι περισσότεροι γράφουν ουσιαστικά για πιάνο σκεφτόμενοι ένα διαφορετικό ηχόχρωμα».
Νέοι Έλληνες συνθέτες που έχουν γράψει για τσέμπαλο; Έχεις παίξει ποτέ έργα Ελλήνων συνθετών για τσέμπαλο;
«Γνωρίζω μόνο ότι ο Φίλιππος Τσαλαχούρης έχει γράψει για τσέμπαλο. Ως τώρα πάντως δεν έχω παίξει έργο Έλληνα συνθέτη».
Θα μπορούσε αλήθεια κάποιος να σπουδάσει τσέμπαλο στην Ελλάδα;
«Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις επαγγελματικές τάξεις στην Ελλάδα, για να μάθει κανείς τσέμπαλο. Η δομή μάλιστα του προγράμματος είναι αναγνωρισμένη από το Υπουργείο Πολιτισμού και δίνεται πτυχίο και δίπλωμα».
Την εξειδίκευσή σου την έχεις πάρει στο Βέλγιο. Ποια διαφορά θα έβλεπες μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας σε σχέση με τη μουσική κουλτούρα;
«Στο Βέλγιο δεν βρίσκεις τόση διείσδυση της μουσικής βιομηχανίας σκουπιδιών όσο συναντά κανείς στην Ελλάδα, ενώ αντιθέτως σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει ένας πολιτιστικός χώρος ο οποίος προωθεί την καλή μουσική σε όλα της τα είδη, από jazz έως world. Αντίθετα στην Ελλάδα το ρόλο της διάδοσης της μουσικής έχει αναλάβει η τηλεόραση με τα γνωστά αποτελέσματα. Κλασική μουσική παίζει η τηλεόραση μόνο όταν πεθάνει κάποιος, με αποτέλεσμα να έχει συνδεθεί η μουσική αυτή με το νεκρικό και το πένθιμο. Το οποίο είναι άξιο απορίας, καθώς η κλασική μουσική δεν χαρακτηρίζεται μόνο από μελαγχολικά κομμάτια, αλλά και από κομμάτια εύθυμα, διασκεδαστικά και γεμάτα χιούμορ».
Στις 5 Απριλίου, στις 20:30, στην Αγγλικανική Εκκλησία (Φιλελλήνων 27, σταθμός μετρό Σύνταγμα) εσύ και ο Joris Lejeune θα παίξετε έργα για τσέμπαλο και εκκλησιαστικό όργανο. Τι έχει να κερδίσει κάποιος, αν έρθει να σας ακούσει;
«Είναι μια σπάνια ευκαιρία να ακούσει καλή μουσική στην Αθήνα· και μάλιστα διασκεδαστική και εξωστρεφή μουσική παιγμένη σε δυο εντυπωσιακά, από άποψη ήχου και ρεπερτορίου, όργανα που τόσο σπάνια τα ακούμε μαζί, σε έναν χώρο που έχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα».
Τι έργα θα παίξετε;
«Έργα Μπαχ, Μότσαρτ και Κρεμπς».
