Επιστροφή για τα Μακρινά Ξαδέρφια στη δισκογραφία, με το πιο φιλόδοξο ως τώρα
Τρίτος δίσκος για σας με το Καλό Ταξίδι. Όλα τα τραγούδια του album έχουν τη δική σου υπογραφή (στίχοι και μουσική), ενώ είσαι και ο βασικός τραγουδιστής. Τι είναι αυτό που δίνει τελικά στο Καλό Ταξίδι τον χαρακτήρα μιας συλλογικής δουλειάς;
«
Συμβαίνει συχνά σε ένα group αυτός που τραγουδάει, να γράφει και τα περισσότερα τραγούδια. Όμως είναι ο μουσικός χαρακτήρας του καθένα μέσα στην ομάδα που διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα. Στην ενορχήστρωση, στον τρόπο που εκφράζεται, στις ιδέες τις οποίες προσθέτει και ειδικά στη ζωντανή επαφή με τον κόσμο».Στα τραγούδια σας παρουσιάζεται μια προσπάθεια πρόσμιξης των ειδών και συνδυασμός ηλεκτρικών και παραδοσιακών ήχων. Αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή από μέρους σας ή κάτι που σας βγαίνει αυθόρμητα εξαιτίας των επιρροών σας;
«
Είναι ακούσματα που βγαίνουν αυθόρμητα, από τη μουσική εφηβεία του καθένα. Η αλήθεια είναι ότι για τις ανατολικές επιρροές ευθύνομαι εγώ. Το rock της Δύσης δεν ήταν αποκλειστικά από μόνο του ποτέ η μοναδική πηγή έμπνευσης».Στο Καλό Ταξίδι υπάρχουν δύο διασκευές: η απόδοση στα ελληνικά του “
Always Look At The Bright Side Of Life” των Monty Python και η, κάπως αναπάντεχη, ηλεκτρική διασκευή του "Μες Στης Πόλης Το Χαμάμ" του Ανέστου Δελλιά. Πως αποφασίσατε να συμπεριλάβετε τα συγκεκριμένα τραγούδια στη δισκογραφία σας;«
Για το τραγούδι των Monty Python ήταν κάτι το οποίο, από τη στιγμή που πέρασε από το μυαλό μου μέχρι να γίνει, είχα τις αναστολές μου. Γιατί δεν είχα κάνει κάτι ανάλογο στο παρελθόν και η συγκεκριμένη διασκευή - σε ένα κομμάτι που αγαπούσα καιρό - όσο και η στιχουργική προσέγγιση στα ελληνικά μου φάνηκε επικίνδυνη. Το αποτέλεσμα, πέρα από την καλή του πορεία, ελπίζω να έχει μια αξιοπρέπεια. Σε όλο αυτό φυσικά μας βοήθησαν όλοι οι συμμετέχοντες. Για το "Μες Στης Πόλης Το Χαμάμ", ήταν μια διασκευή που παίζαμε πάντα ζωντανά. Και ήταν θέληση πιο πολύ του παραγωγού του δίσκου, του Άγγελου Σφακιανάκη, το να συμπεριληφθεί στο Καλό Ταξίδι».
Υπάρχουν πολλές και εκλεκτές συμμετοχές στο
album: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Ψαραντώνης, Μελίνα Κανά, Σοφία Παπάζογλου, Ελένη Καπηλίδου, Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου, συν τους ηθοποιούς στη "Φωτεινή Πλευρά Της Ζωής" και τον Γρηγόρη Ψαριανό. Με ποια κριτήρια επιλέγετε να δώσετε ένα τραγούδι σε κάποιον εκτός συγκροτήματος;«
Ό,τι έγινε σε αυτόν τον δίσκο, έγινε με ανθρώπους που είτε εκτιμούμε, αγαπάμε και νομίζουμε πως θα προσεγγίσουν το τραγούδι πιο πολύ με τη φωνή τους, είτε με ανθρώπους με τους οποίους απλά βρεθήκαμε στο στούντιο, τους άρεσε ένα τραγούδι και το είπαν. Πάντα έχοντας επίγνωση της βοήθειας την οποία θα προσφέρουν στην «ταξιδιωτική» πορεία του δίσκου».Υπάρχει ένα κομμάτι στο Καλό Ταξίδι λίγων δευτερολέπτων με τίτλο "Ο Θείος", που νομίζω ότι κρύβει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Θέλεις να μας πεις τις λεπτομέρειες και πώς προέκυψε αυτό το απόσπασμα;
«
Ένα καλοκαίρι που βρισκόμουν στην Πλέσσα, στο χωριό του πατέρα, έμαθα ότι ο μπάρμπας μου, ο Τάκης ο Κανιός - εκτός του ότι ήταν πολύ καλός τραγουδιστής - είχε γράψει και τραγούδια. Η ιστορία ενός από τα τραγούδια αυτά με συγκίνησε, όταν την έμαθα. Κάποια στιγμή λοιπόν, σε μια μάχη στο πόλεμο, χάθηκε δίπλα του, από έναν όλμο, ένας φίλος του. Έγραψε λοιπόν σε ένα γράμμα ένα τραγούδι και παράγγειλε να το στείλουν στη μάνα του χαμένου, ως γράμμα που της στέλνει το παιδί της. Διάλεξα ένα τετράστιχο να υπάρχει για να το θυμόμαστε, μια και ο δημιουργός είναι πια μαζί με το φίλο του....».Η Άνοιξη συναντάται σαν λέξη-κλειδί στους στίχους σας, τόσο στον προηγούμενο δίσκο με το ομώνυμο τραγούδι, όσο και στον τελευταίο σε τρία διαφορετικά τραγούδια ("Το Φαινόμενο Του Θερμοκηπίου", "Ο Ουρανός Και Ο Γκρεμός", και κυρίως στο "Τραίνο Φάντασμα"). Τι εκφράζει για σας η Άνοιξη έτσι όπως τη χρησιμοποιείτε τουλάχιστον;
«
Η Άνοιξη είναι ένα σημείο αναφοράς στη ζωή, κρύβει μια δύναμη που εκεί κατά το Μάρτιο σου δίνει μια και καταλαβαίνεις.... Είναι μια εποχή συνυφασμένη με τον Έρωτα, τον Θάνατο, τη χαρμολύπη που σου χαρίζει πολλές φορές, για λίγο, κάτι από την Ανώτερη μελαγχολία....άντε.. έτσι νομίζω.. για να είμαι και καλυμμένος!».
Το 2005 συμμετείχατε σαν συγκρότημα στο ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη Ζωντανοί Στο Κύτταρο - Σκηνές Ροκ, που είχε θέμα τη ελληνική pop/rock σκηνή της δεκαετίας του 1970 και τις συναυλίες οι οποίες το συνόδευσαν. Τι άποψη έχετε εσείς γι' αυτή τη σκηνή και τι εντυπώσεις αποκομίσατε από την εμπειρία και τη γνωριμία σας με τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες;
«
Η δύναμη αυτή λοιπόν της Άνοιξης, που λέγαμε πιο πριν, φέρνει κάποιες εποχές - όπως έχει δείξει - μεγάλες και μαζικές ανησυχίες στους ανθρώπους. Και η μουσική είναι πάντα ένα μέσον για αυτές. Ο Αντώνης Μποσκοΐτης μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με μια εποχή και έναν κόσμο που σίγουρα ήταν διαφορετικός από ότι τώρα. Οι άνθρωποι οι οποίοι εκείνον τον καιρό εκφράσανε όλο αυτό το κύμα επαναστατικότητας άφησαν αξιόλογα πράγματα. Εκείνον τον καιρό υπήρχε ξεκάθαρο κίνητρο για απόκτηση ελευθερίας και δικαιωμάτων, λόγω χούντας κ.λ.π. Από τότε μέχρι σήμερα κάποιοι από τους ανθρώπους αυτούς συνέχισαν τον δρόμο τους με αξιοπρέπεια. Και κάποιοι από αυτούς, ευτυχώς ελάχιστοι, είναι πια μέρος του συστήματος του οποίου κάποτε «πολέμησαν»...
