Δεν ακούς εύκολα πια albums τόσο πλούσια, σύγχρονα και ονειρικά όσο το Ιδίοις Όμμασι, με το οποίο οι Όμμα επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από έξι χρόνια. Το Avopolis έστησε λοιπόν γέφυρες επικοινωνίας με τα Γιάννενα και μίλησε με τον Περικλή και τον Βαγγέλη Μπουλουχτσή για μουσική και όχι μόνο...
 |
Έξι χρόνια πέρασαν από το ντεμπούτο σας, Ιχνογραφία. Γιατί σας πήρε τόσο πολύ για να ξαναφανείτε δισκογραφικά;
«Ο κύκλος του Ιδίοις Όμμασι ουσιαστικά ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2003 και συνεχίστηκε με χαλαρούς ρυθμούς δεδομένου του ότι ναι μεν βιοποριζόμαστε από τη μουσική, όχι όμως από τη δική μας μουσική. Τελειώσαμε τον Νοέμβρη του 2006, έχοντας ενδιαμέσως στηρίξει και ολοκληρώσει έναν κύκλο με συναυλίες, όπως και την παραγωγή του Drop In/Drop Out, του τελευταίου μας album ως Κεφάλαιο 24 με τον Αντώνη Λιβιεράτο. Κατά καιρούς, και παρότι είμαστε αρκετά γρήγοροι στη σύνθεση και στις ηχογραφήσεις, μας συμβαίνει να αφηνόμαστε σε μία κατάσταση χαλαρότητας, μέχρι να υπάρξει κάτι που να μας κινητοποιήσει πραγματικά. Κι αυτό το κάτι έρχεται συνήθως μέσα από προσωπικές ανάγκες και αναζητήσεις, παρά από εξωτερικές πιέσεις, όπως συμβόλαια, υποχρεώσεις για live κλπ. Πρόκειται για το όραμα του επόμενου project όπου καλούμαστε να δώσουμε μορφή σε μία άμορφη μάζα ιδεών και κατευθύνσεων, όπως περίπου αποκτά μορφή ένα ακανόνιστο κομμάτι πέτρας στη γλυπτική. Μία διαδικασία που θέλει το χρόνο της».
Με τι σκεπτικό θελήσατε το Ιδίοις Όμμασι να περιέχει και φωνητικά, σε αντίθεση με το Ιχνογραφία;
«Αν και έχουμε ένα συρτάρι γεμάτο με τραγούδια από πολύ παλιά, παραδόξως όλες μας, σχεδόν, οι δουλειές ως Όμμα ή ως Κεφάλαιο 24, είναι οργανικές. Όταν σχεδιάζαμε το Ιδίοις Όμμασι, νοιώσαμε πως, αν κάναμε ακόμη μία καθαρά οργανική ενότητα, κινδυνεύαμε να αποκοπούμε από την άλλη μας δραστηριότητα, αξιοποιώντας μόνο τη μία μας πλευρά. Έπειτα οδηγηθήκαμε σε μία μείξη λόγου και ατμόσφαιρας και η spoken word υπήρξε μία πολύ γοητευτική λύση ενότητας και των δύο κόσμων, αφού μας επιτρέπει να δημιουργούμε ένα περιβάλλον γύρω και μέσα από τα λόγια, παρά μία ρηχή συνοδεία της φωνής. Μετά ήρθαν και τα τραγούδια και έτσι το Ιδίοις Όμμασι περιέχει και τις τρεις μας αυτές τάσεις σε μία ενότητα. Από την άλλη, αισθανθήκαμε πως χρησιμοποιώντας φωνή η μουσική αποκτάει οντότητα και ταυτότητα. Μιλάει στον διπλανό σου η στον απέναντι, ο οποίος νοιώθει πλέον τη μουσική σου να τον αφορά και η αντίδρασή του αφορά μ τη σειρά της εσένα. Πράγμα που επίσης μας γοητεύει».
Γιατί έχετε ονομάσει το σχήμα σας Όμμα; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;
«Κάποια ιδιαίτερη ιστορία όχι. Απλώς κάποτε χρειάστηκε να αποκτήσουμε κάποιο όνομα. Βέβαια η λέξη Όμμα μας αντιπροσωπεύει, αφού η μουσική μας, κυρίως στην Ιχνογραφία, έχει μεγάλη σχέση με την εικόνα. Έπειτα το συγκεκριμένο όνομα δεν το εννοούμε μόνο σαν “μάτι”, ένα ψυχρό όργανο όπως είναι μία κάμερα η οποία απλά καταγράφει ή μεταφέρει εικόνα, αλλά θέλουμε να φέρει και την έννοια της προσωπικής ματιάς, κάτι που είναι αρκετά διαφορετικό».
Ο ήχος σας είναι πολυσυλλεκτικός. Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας σε κάποιον ο οποίος δεν σας έχει ξανακούσει ποτέ; Υπάρχει κάποια ταμπέλα με την οποία θα αισθανόσασταν άνετα;
«Δεν αισθανθήκαμε ποτέ βολικά με το να περιγράφουμε τη μουσική μας με μία ταμπέλα. Κι αυτό γιατί εμείς οι ίδιοι «υπονομεύουμε» συστηματικά την καθαρότητα του ήχου μας, αδυνατώντας να αντισταθούμε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουμε π.χ. ηλεκτρονικά στοιχεία σε μία μπαλάντα ή κάποια υποψία συμφωνικής αισθητικής σε κάποιο κατά τα άλλα ηλεκτρονικό κομμάτι ή μία έθνικ πινελιά σε ένα πιο παραδοσιακά rock πέρασμα κλπ. Αντιμετωπίζουμε...ολιστικά τη μουσική και κυρίως την ενορχήστρωση, την οποία αισθανόμαστε σαν ένα μεγάλο περιπετειώδες ταξίδι, ίσως επειδή είμαστε ανήσυχοι και ως ακροατές. Ακούμε από sixties μέχρι Mahler και από John Cage μέχρι ρεμπέτικα, κατά συνέπεια η μαγειρική μας είναι λίγο...βαριά! Συνήθως υπάρχουν οι παραγωγοί, δουλειά των οποίων είναι να γνωρίζουν τη συνταγή της δημιουργίας καθαρού ήχου, ο οποίος επιδέχεται μία σαφή ταμπέλα και αφορά σε μία συγκεκριμένη αγορά. Την οποία αγορά συντηρεί ένα συγκεκριμένο κοινό, που, με τη σειρά του - σε πολλές περιπτώσεις - διατελεί υπό ομηρία. Αν υπάρχει βέβαια κάτι που θα θέλαμε να προσδιορίζει τον ήχο μας, αυτό θα ήταν, έτσι ...απλά, η ποιητικότητα».
Τι σας δίνουν οι Όμμα, που δεν το βρίσκετε μετέχοντας στο Κεφάλαιο 24;
«Είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας μουσικής εμπειρίας. Το Κεφάλαιο 24 είναι group. Λειτουργούμε σαν σύνολο, έχοντας καταφέρει να ενοποιήσουμε τις διαδικασίες του στούντιο με εκείνες της σκηνής και να είμαστε δημιουργικοί και παραγωγικοί, μέσα από μια σχεδόν ανεξήγητη επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ μας κατά τον αυτοσχεδιασμό. Όσο και να ακούγεται παράξενο, το Κεφάλαιο 24 είναι ένα σύνολο πολύ «εξωστρεφές». Λειτουργεί στα όρια, σχεδόν, ενός παιχνιδιού. Οι Όμμα, από την άλλη, είναι το...ερημητήριό μας. Ικανοποιεί την ανάγκη μας για απομόνωση, ενδοσκόπηση και συγκρότηση. Κάτι που αποτυπώθηκε αρκετά καλά στο Ιδίοις Όμμασι. Βέβαια τόσο η μουσική των Όμμα όσο και εκείνη των Dr. Atomik, (το side project του Αντώνη), υπήρχε πάντα σε λανθάνουσα κατάσταση, και όχι μόνο, στη μουσική ή τις τάσεις του Κεφαλαίου 24. Θα μπορούσαμε συνεπώς να τα κάνουμε όλα υπό την ίδια στέγη. Μόνο που το αποτέλεσμα θα ήταν τόσο πολυ-κατευθυντικό, ώστε μοιραία θα έχανε σε ενότητα και χαρακτήρα. Και η ταυτότητα στη μουσική είναι κάτι που συνήθως μας απασχολεί αρκετά».
 |
Έχετε ποτέ δοκιμάσει να προωθήσετε τη μουσική σας στο εξωτερικό;
«Κάποια καλά σχόλια είχαμε στο εξωτερικό, και σαν Όμμα και σαν Κεφάλαιο 24. Το να προωθήσουμε όμως τη μουσική μας έξω προυποθέτει την ύπαρξη ενός μηχανισμού προώθησης. Κάτι που βεβαίως δεν υπάρχει εδώ ούτε καν για το κύριο ρεύμα, πόσο μάλλον για μουσικούς σαν εμάς, των οποίων η ενασχόλησή με τη μουσική έχει υποπέσει προ πολλού στο επίπεδο της κατηγορίας ενός ακριβού χόμπυ. Όσον αφορά τους Όμμα, θα λέγαμε πως θα είμαστε ευτυχείς αν θα μπορούσαμε να έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με ένα υγιές ελληνικό κοινό, ικανό σε αριθμό και ποιότητα, ώστε να μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο. Απλά μουσική».
Σε δύο συγκεκριμένα τραγούδια, στις “Οθόνες” και στο “Karaoke Culture” επιτίθεστε κατά μιας ολόκληρης κουλτούρας τηλεοπτικού καταναλωτισμού. Πιστεύετε ότι γίνεται να αντιστραφεί το κακό που έχει κάνει η τηλεόραση, τόσο στη μουσική που ακούει ο πολύς κόσμος, όσο και στη γενικότερη αντίληψή του για τον κόσμο;
«Η αντίληψη που έχει ο πολύς κόσμος για τον κόσμο είναι ήδη δημιούργημα της τηλεόρασης. Έχει ήδη σκηνοθετηθεί και προβληθεί στον κοινό νου προ πολλού. Τώρα απλώς γίνονται συνέχειες και επαναλήψεις με συχνά διαλείμματα για...διαφημίσεις. Τα τηλεοπτικά προϊόντα είναι βέβαια πάντα με ημερομηνία λήξεως και διαδέχονται το ένα το άλλο, διαμορφώνοντας συνεχώς τη μαζική κουλτούρα, νουθετώντας, αλλά και υπαγορεύοντας τις ίδιες ανάγκες για όλους μας. Ο πολύς κόσμος θα συνεχίσει να βλέπει πολύ τηλεόραση, αναζητώντας, μάλιστα, όλο και μεγαλύτερη δόση. Μπορούμε να πούμε πολλά, ας είμαστε όμως αισιόδοξοι. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που αφού πιάσουμε πάτο θα αρχίσουμε να αναδυόμαστε ξανά. Και η ελληνική τουλάχιστον τηλεόραση μάλλον βρίσκεται ακριβώς εκεί. Στον πάτο».
Για το ίντερνετ τι γνώμη έχετε; Πιστεύετε ότι δίνει διεξόδους για να προωθεί κανείς τη μουσική του ή ότι καταλήγεις τελικά να χάνεσαι σε έναν ωκεανό πληροφορίας;
«Οπωσδήποτε το myspace είναι μία κοινωνία μουσικών και έχουμε ακούσει πολύ καλή μουσική εκεί, έχοντας κατά καιρούς επικοινωνήσει με πολλά ενδιαφέροντα group. Πιστεύουμε όμως ότι στη χαώδη αυτή κατάσταση όλα είναι μία ψευδαίσθηση προώθησης. Μία εικονική πραγματικότητα δίχως ουσιαστική διάθεση για επικοινωνία, αλλά απλώς μία τάση των μελών να κάνουν νούμερα σε hits και friends. Συνήθως μετά την αποδοχή της...φιλίας, οι δεσμοί αυτομάτως κόβονται, πολλές φορές δίχως καν ακρόαση και σχόλια. Ένα εικονίδιο μεταξύ εκατοντάδων και χιλιάδων άλλων εικονιδίων είναι ότι έχει απομείνει στο προφίλ από την όλη διαδικασία. Σε sites καλλιτεχνών εκτός myspace τα πράγματα είναι καλύτερα και πολύ ελπιδοφόρα. Είναι άβολο επίσης για ανθρώπους που έχουν ένα όραμα για τη μουσική και αναζητούν σε αυτήν μία συνολική και συναρπαστική εμπειρία, να αποδεχτούν τη μετατροπή της μουσικής σε μικρές άϋλες, αγοραίες, άχρωμες, άοσμες και άγευστες μπουκίτσες, οι οποίες λέγονται tracks και πωλούνται με το κιλό για άμεση και μίας χρήσεως κατανάλωση από τα χαμηλής ποιότητας mp3 players».
Πόσο εύκολο είναι για σας να κάνετε τη μουσική που κάνετε εδρεύοντας στα Γιάννενα; Υπάρχει ενδιαφέρον στην επαρχία για τους Όμμα;
Σε ότι αφορά το καθαρά δημιουργικό μέρος της ιστορίας, είμαστε χαρούμενοι που δραπετεύσαμε από την Αθήνα επιλέγοντας συνειδητά να ζήσουμε στα Ιωάννινα. Δημιουργήσαμε τον χώρο που μας επιτρέπει να κάνουμε μουσική με τους δικούς μας ρυθμούς και όρους. Όμως τα πράγματα γίνονται αφόρητα όταν πρόκειται για ζητήματα προώθησης και live δραστηριότητας. Αφού - η συγκεκριμένη τουλάχιστον - επαρχία είναι ερμητικά κλειστή για τους δημιουργικούς μουσικούς. Αναφορικά, πάντα, με ραδιόφωνα, τύπο, φορείς και μαγαζιά, τα οποία είναι προσανατολισμένα προς τη γνωστή φιλοσοφία «μουσική είναι μόνον αυτό που ξέρουμε όλοι από την τηλεόραση και μας κάνει να ξεσαλώνουμε». Από την άλλη μεριά υπάρχουν πολλά και καλά groups, μερικά εκ των οποίων με καλή δισκογραφική παρουσία, και ένα η δύο μαγαζιά που, προς τιμή τους, αντιστέκονται, στηρίζοντας τα εναλλακτικά πράγματα της περιοχής».
Πώς βλέπετε την ελληνική μουσική της τρέχουσας δεκαετίας; Βλέπετε να συμβαίνουν πράγματα ή πιστεύετε ότι έχουμε πέσει σε τέλμα;
«Η άποψή μας είναι ότι έγιναν και γίνονται πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα σε όλους τους χώρους της μοντέρνας μουσικής. Είναι μία εποχή παρήγορης εξωστρέφειας για το αγγλόφωνο και το ελληνόφωνο κύκλωμα, ενώ και το ηλεκτρονικό, ακόμα και το experimental στοιχείο έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους. Φυσικά οι αρκετές live σκηνές ανά την Ελλάδα, το internet, διάφορα ανεξάρτητα ραδιόφωνα και labels αλλά και ο εναλλακτικός τύπος είναι επίσης φορείς αυτής της διεξόδου. Σε τέλμα έχει πέσει μία βιομηχανία αγοραίας μουσικής, η οποία κυνηγάει τις εξελίξεις για εποχιακά κέρδη έχοντας ξεχάσει από καιρό πως το προιόν που εμπορεύεται είναι μουσική, δηλαδή, πολιτισμός. Βέβαια μέσα από την διαπλοκή τους με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας διαβάζουμε ότι κάπως...ανέπνευσαν! Πάντα όμως θα υπάρχει η αντίπερα όχθη και κάποιοι ανυπότακτοι εκεί που πάντα θα αντιστέκονται...».
