Τρία από τα πιο υποσχόμενα συγκροτήματα του Schoolwave ενώνουν τις δυνάμεις τους και ηχογραφούν ανεξάρτητα τα πρώτα δικά τους τραγούδια, μοιράζοντάς τα δωρεάν στα Schoolwave Sundays στο Κύτταρο. Το Avopolis συνάντησε τα παιδιά στη «βάση» τους στο Πολύγωνο, έριξε πολύ γέλιο και έφυγε με μια συνέντευξη που θα συζητηθεί, σχετικά με το Schoolwave, τα κορίτσια, τους Schooligans, τις δισκογραφικές εταιρείες, τα ελληνικά μουσικά media και άλλα ενδιαφέροντα…
 |
Πείτε μου δυο λόγια για την ως τώρα ιστορία της κάθε μπάντας και για το πώς διαλέξατε τα συγκεκριμένα ονόματα.
Βασίλης (SB - MI): «Οι Minerva δημιουργήθηκαν πριν από πέντε χρόνια στο παλιό μου σπίτι. Τα άλλα δύο μέλη, ο Ερμής και ο Φώτης, είχαν έρθει από εκεί στις εξετάσεις της Τρίτης Γυμνασίου εκείνο το καλοκαίρι και τους έβαλα να ακούσουμε κάτι πράγματα που είχα γράψει στον υπολογιστή. Και μου είπανε, δεν γράφουμε τίποτα; Και γράψαμε εκείνη την ώρα και έκατσε η φάση και συνεχίσαμε. Πριν τρία-τέσσερα χρόνια μίλαγα με τον Φώτη στο τηλέφωνο και ψάχναμε για όνομα. Κι ενώ μιλάγαμε άνοιξα το ψυγείο και είδα το βούτυρο το Minerva. Και του λέω ψήνεσαι να το βγάλουμε Minerva; Και μου λέει, ΟΚ!».
Νίκος (LT): «Εμείς ξεκινήσαμε από τη Ρόδο. Ήμασταν 14 χρονών τότε, το 2000, εξαμελές σχήμα και παίζαμε rock και ελληνικά. Όσο για το όνομα, ήταν μια περίοδος που όλοι είχαμε φάει τρελό κόλλημα με τα βυζιά, ξυπνάγαμε και βλέπαμε βυζιά μπροστά μας!!! Ακόμα έχουμε τέτοια κολλήματα (γέλια!). Έτσι βγήκε το Titties. Μετά ψάχναμε στο λεξικό για μια έτσι παράξενη λέξη, πέσαμε πάνω στο Looming και βρήκαμε να συνδυάζεται ωραία».
Μάνος (SB): «Ήμασταν βασικά στο ίδιο σχολείο οι μισοί περίπου, γνωριζόμαστε γύρω στα 14 χρόνια. Το σχήμα ξεκίνησε στην τριήμερη της πρώτης Λυκείου, όταν ακούσαμε από τον τρομπετίστα μας τον Νικήτα ένα cd που είχε με ska - δεν είχαμε ξανακούσει ska ως τότε. Τότε δεν συμμετείχε ακόμα ο Βασίλης (σ.σ. ο Βασίλης μετέχει και στους Ska Bangies και στους Minerva), δεν είχαμε ούτε πλήκτρα και μετείχε και μια κοπέλα. Παίξαμε σε μια γιορτή στο σχολείο και μετά ήρθε εκεί ως καθηγητής φυσικής ο Χρήστος ο Ιωαννίδης, μας είπε για όλα τα σχετικά με το Schoolwave και γουστάραμε. Και από εκεί γίναμε μπάντα».
Νικήτας (SB): «Και το όνομα βγήκε από το Ska, επειδή παίζουμε ska, και από τα αρχικά των ονομάτων μας, Β π.χ. από τον Βαγγέλη που παίζει keyboards, E από το Εμμανουήλ, Ν από το Νικήτας κτλ. Στην αρχή είχαμε σκεφτεί διάφορα άλλα ονόματα, όπως π.χ. Gays Don’t Cry και Μπαρμπούνι Πανκ!».
 |
Με πιο σκεπτικό αποφασίσατε να κάνετε και τα τρία groups το Skamilo cd και να το μοιράζετε δωρεάν στις συναυλίες; Από όσο ξέρω κανένα άλλο συγκρότημα του Schoolwave δεν έχει ως τώρα κάνει κάτι τέτοιο…
Μάνος (SB): «Βασικά αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα το καλοκαίρι του δεύτερου Schoolwave».
Βασίλης (MI - SB): «Και όταν γυρίσαμε στην Αθήνα αρχίσαμε να κάνουμε πολύ παρέα και γράψαμε κι ένα κομμάτι τα Βυζάκια και οι Minerva μαζί. Και μετά απλώς κάτσανε όλα τέλεια. Όλο σχεδόν το Skamilo το γράψαμε σε αυτό το δωμάτιο (σ.σ. σπίτι του Βασίλη στο Πολύγωνο), μία εβδομάδα πριν βγει «πεθάναμε» όλοι εδώ μέσα! Εκείνο το Σάββατο βράδυ που το τελειώσαμε είχαμε εκστασιαστεί, είχαμε απλώσει τα cd στο χαλί και τα κοιτάζαμε κι έτσι κι αλλιώς»…
 |
Θεωρείτε πως το Schoolwave σας άλλαξε τη ζωή;
Μάνος (SB): «Αν δεν υπήρχε το Schoolwave δεν θα ’μασταν εδώ τώρα. Έφερε πολλές μπάντες κοντά. Υπήρξαν μπάντες οι οποίες μετείχαν σε αυτό και άλλες που φτιάχτηκαν μόνο για αυτό. Κάποιες στη συνέχεια μείνανε. Το Schoolwave μας έβαλε σε μια σειρά, αρχίσαμε να κάνουμε πιο συχνές πρόβες και όταν μπήκε και ο Βασίλης στο group ξεκινήσαμε να γράφουμε και δικά μας τραγούδια».
Βασίλης (MI - SB): «Είναι επίσης πολύ ωραία εμπειρία να παίζεις μπροστά σε τόσες χιλιάδες κόσμο, είναι ωραία η φάση που είναι καλοκαίρι, είναι ωραίο που είναι δωρεάν, τόσο για εμάς, όσο και για το κοινό».
Γιάννης (SB): «Το Schoolwave μας ώθησε επίσης να βελτιωθούμε. Ακούω το πρώτο μας live και λέω εντάξει, η σαπίλα προσωποποιημένη… Όταν όμως ακούω το τελευταίο μας βρίσκω πως δεν είμαστε πια τόσο χάλια και ακούω και άλλους να λένε καλά λόγια».
Ερμής (ΜΙ): «Για να μην προσθέσουμε βέβαια τα γνωστά: αμάξια, γκόμενες, εκατομμύρια (γέλια!)».
Για εσάς Looming Titties, που χρειάστηκε να ξεκινήσετε από την επαρχία, πώς ήταν η εμπειρία;
Νίκος (LT): «Εμείς βασικά παίζαμε σε ένα στούντιο όπου αν μπεις, θα πάθεις πλάκα. Παίζαμε σε μηχανήματα στα οποία όχι μόνο δεν άκουγες μπάσα ή φωνές, αλλά έβγαινε και ένας μόνιμος θόρυβος από παράσιτα. Εκεί γράψαμε τα πρώτα μας τραγούδια και με αυτά πήγαμε στο πρώτο Schoolwave, όπου πάθαμε πλάκα μόλις βγήκαμε στη σκηνή. Από εκεί που παίζαμε δηλαδή σε ένα μέρος όπου μόνο ποντίκια δεν είχε, βρεθήκαμε στην Αθήνα, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο. Αν δεις το καρτελάκι μου από τότε, είναι όλο μασημένο γύρω-γύρω, το είχα φάει από το άγχος μου».
Τα κυριακάτικα live στο Κύτταρο είναι για σας μια προέκταση του Schoolwave;
Βασίλης (ΜΙ - SB): «Ναι, είναι μια προέκταση του Schoolwave. Και πέτυχε και η φάση στέκι που ήθελε ο Χρήστος ο Ιωαννίδης, αλλά κι εμείς γουστάρουμε που πάμε κάθε Κυριακή. Από εκεί και πέρα έχουν βέβαια τεθεί και κάποια ζητήματα, πιο πολύ από τους Schooligans, αναφορικά π.χ. με την προσέλευση του κόσμου - τις δύο πρώτες Κυριακές ας πούμε δεν είχε και τόσο κόσμο. Είναι καλό ακόμα που είναι Κυριακή απόγευμα 6 με 8, ειδικά για τα πιτσιρίκια τα οποία έχουν σχολείο την άλλη μέρα. Εγώ θα γούσταρα και πιο νωρίς, όπως ήταν παλιά στα σινεμά».
Έχω παρατηρήσει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Schoolwave συγκροτημάτων απαρτίζεται από αγόρια, πολύ λίγα κορίτσια συμμετέχουν στη φάση. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό;
Βασίλης (ΜΙ - SB): «Είναι δύσκολο να συνεννοηθείς με τις γυναίκες, ακόμα και μεταξύ τους είναι δύσκολο να συνεννοηθούν. Σε μια μπάντα που μετείχα παλιότερα και υπήρχε και κοπέλα στη σύνθεση, από ένα σημείο και έπειτα δεν παλευόταν η κατάσταση. Τις εβδομάδες π.χ. που είχε περίοδο ήταν αδύνατον ακόμα και πρόβες να κάνουμε - και δεν το λέω με σεξιστική διάθεση».
Νικήτας (SB): «Σκέψου και το άλλο επίσης, να είναι π.χ. ωραία, να τα φτιάξεις μαζί της, μετά να τα χαλάσετε, όλα αυτά θα επηρεάσουν πολύ το συγκρότημα».
Ερμής (MI): «Εκτός όλων αυτών των παραγόντων όμως, το θέμα νομίζω είναι και πιο βαθύ, έχει να κάνει με τη γενικότερη νοοτροπία, το πώς μεγαλώνουν τα κορίτσια, τον τρόπο σκέψης τους. Δεν τις νοιάζει να κάνουν ένα συγκρότημα, έχουν ίσως διαφορετικά ενδιαφέροντα, ίσως να υπάρχουν και προκαταλήψεις».
Μάνος (SB): «Είναι θέμα να γουστάρεις να κάνεις κάτι τέτοιο, είτε άντρας, είτε γυναίκα. Αν γουστάρεις, θα τα καταφέρεις, όπως π.χ. η κοπέλα από τους Grain Of Sense, το γουστάρει πολύ ό,τι κάνει. Ή οι Carbonate Lemonade, που είναι τρία κορίτσια, ή η Δανάη, η κιμπορντίστρια των Rosebleed».
 |
Είχατε αλήθεια ποτέ συγκεκριμένες κρούσεις από δισκογραφικές εταιρείες;
Βασίλης (ΜΙ -SB): «Μετά το τελευταίο Schoolwave, εμφανίστηκε κάποιος που είπε πως τον ενδιέφεραν οι Minerva και ζήτησε το τηλέφωνό μας. Αλλά του έδωσα άλλο. Πρώτα από όλα, φαινόταν πολύ μίζερος. Επίσης, ήξερα ότι έχει αναλάβει και δύο άλλα Schoolwave groups, ας μην πούμε ονόματα δημόσια, και τα παιδιά μου είχανε πει τι φάση είναι. Ως Minerva τουλάχιστον δεν μας ενδιαφέρει να μπούμε σε μια πολυεθνική και να κάνουμε δίσκο, αλλά να κάνουμε αυτό που γουστάρουμε και να παίζουμε και κανένα live. Αν ερχόταν τώρα μια μικρή, ανεξάρτητη εταιρεία και μας άφηνε να δουλέψουμε με τους δικούς μας όρους, αυτό είναι συζητήσιμο».
Μάνος (SB): «Εμένα με είχε πιάσει ένας τύπος όταν παίξαμε με τους Magic De Spell, και μου έλεγε ότι βλέπει μέλλον, μου έδωσε μια κάρτα, και μου είπε να κάνουμε κάποιο demo ή ίσως και ΕΡ. Ήταν ευγενέστατος, αλλά δεν φάνηκε και πολύ σοβαρός».
Γιάννης (SB): «Εγώ φοβάμαι και το κλέψιμο, δεν ξέρω με ποια διαδικασία διασφαλίζεται στα σίγουρα ότι δεν θα γράψω κάτι και μετά θα μου πούνε, ποιος είσαι εσύ, δεν σε ξέρω».
Βασίλης (ΜΙ - SB): «Βασικά τα συμβόλαια δεν συμφέρουν τις μικρές μπάντες. Αν μας κάνει μια εταιρεία συμβόλαιο για πέντε χρόνια και για δύο δίσκους, και δεν διαφημίσει τον πρώτο μας δίσκο - που είναι επιλογή της - και δεν πάει καλά ο δίσκος, ούτε να φύγεις από την εταιρεία μπορείς και επιπλέον ξέρεις ότι ούτε ο δεύτερος δίσκος δεν θα πάει καλά».
 |
Θα προτιμούσατε δηλαδή να διακινείτε μόνοι σας τη μουσική σας, μέσω ίντερνετ;
Όλοι: «Ναι, πολύ περισσότερο, καλύτερα».
Βασίλης (MI - SB): «Όπως κάνανε οι Radiohead. Αν και οι Radiohead είναι από μόνοι τους διαφήμιση, μπορούσαν να το κάνουν επειδή είναι αυτοί που είναι, δεν θα συνέβαινε το ίδιο αν το έκανα π.χ. εγώ».
Νίκος (LT): «Εμάς μας νοιάζει πιο πολύ το να ακούγεται η μουσική μας, όχι να βγάλουμε λεφτά».
Ερμής (MI): «Δυστυχώς στην Ελλάδα βρισκόμαστε είκοσι χρόνια πίσω, οι μεγάλες εταιρείες δεν προωθούν τα συγκροτήματα. Πρέπει να κάνεις κάτι πολύ χάλια για να ακουστείς. Βλέπουμε π.χ. τι παίζει το μοναδικό ελληνικό μουσικό κανάλι, σαπίλες παίζει».
Νικήτας (SB): «Και είναι και η νοοτροπία που τα παίζει, δηλαδή οι Radiohead δίπλα-δίπλα με την Άννα Βίσση και τέτοια».
Ερμής (MI): «Άσε που ό,τι παίζει πρέπει να συνδυάζεται και με ένα προϊόν, σε στιλ «πάμε τώρα με το Clearasil να δούμε το τάδε βιντεάκι». Και δεν είναι μόνο το MAD και στο ραδιόφωνο υπάρχει η ίδια νοοτροπία, κάνει το παλικάρι ας πούμε εκπομπή, στον Rock FM νομίζω, μέρα μεσημέρι «αγκαλιά με μια Amstel», λες και είναι μπεκρής. Ή «μη μένετε σπίτι» και έτσι, μείνετε άστεγοι δηλαδή, φτάνει να ακούτε Best».
 |
Έχετε την ίδια άποψη και για τον ντόπιο μουσικό τύπο ή τον θεωρείτε πιο αξιόπιστο;
Νικήτας (SB): «Υπάρχουν κάποια καλά περιοδικά. Το Sonik είναι καλό, το Jazz & Jazz επίσης».
Βασίλης (MI - SB): «Και υπήρχαν και παλιότερα. Κάποτε το Ποπ + Ροκ ήταν πολύ καλό περιοδικό, όπως και το Δίφωνο ήταν κάποτε ωραίο περιοδικό».
Ερμής (ΜΙ): «Εγώ πάλι ενημερώνομαι μόνο μέσω ίντερνετ, μπαίνω στο Google π.χ., πληκτρολογώ Radiohead και διαβάζω ό,τι βρω».
Ποια είναι αλήθεια η γνώμη σας για τα όσα συνέβησαν με τους Schooligans και την Ελευθεροτυπία;
Μάνος (SB): «Βασικά, η Ελευθεροτυπία έκανε οικονομικές περικοπές, τους θεώρησε επιζήμιους και τους έκοψε. Είναι θέμα δικής της πολιτικής, το είδαν στεγνά οικονομικά».
Βασίλης (MI - SB): «Πιστεύω πάντως ότι τώρα στα Νέα είναι καλύτερα για τους Schooligans. Όμως ήταν πολύ άσχημο το πώς τους έδιωξαν από την Ελευθεροτυπία, γιατί, ενώ είχαν ετοιμάσει το τελευταίο περιοδικό, ξαφνικά τους είπαν γεια σας, δεν μας κάνετε πια».
