Η Μαρίνα Καναβάκη και ο Oannes φιλοξένησαν το Avopolis σε μια βραδιά όπου ειπώθηκαν πολλά ενδιαφέροντα, συνοδεία ουίσκι και των σκέρτσων της σκυλίτσας τους, Λορέτας…
Έχετε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν δισκογραφικά, αλλά όχι ως συνδημιουργοί. Ήταν το Ovation που σας έδωσε την ευκαιρία;
 |
Ο: “Κατά βάση καθόμαστε συνέχεια και παίζουμε μαζί και μέσω ενός οργανωμένου αυτοσχεδιασμού βγαίνουνε κομμάτια. Και κάποια στιγμή είπαμε γιατί να μην το κάνουμε και έτσι, πιο «επίσημα»;”
Μ.Κ.: “Έτσι κι αλλιώς το κάναμε, χωρίς κάποιο πρόγραμμα.”
Ο: “Για μένα σίγουρα είναι καλύτερα που δουλεύουμε μαζί, απ' ό,τι όταν δούλευα μόνος μου.”
Μ.Κ.: “Ναι, και για μένα.”
Ο: “Για μένα είναι καλύτερα διότι, έτσι πολύ απλά, θέλω να εντυπωσιάσω τη Μαρίνα (γέλια)”
Το Ovation δεν κατατάσσεται εύκολα στις ταμπέλες που χρησιμοποιούμε εμείς οι μουσικοκριτικοί. Εσείς πώς θα το περιγράφατε σε έναν μέσο ακροατή που θα αναρωτιόταν τι μουσική παίζετε;
Ο: “Εγώ νομίζω ότι είναι rock, κυρίως. Αν ντε και καλά πρέπει να το εντάξεις κάπου, νομίζω ότι είναι rock.”
Μ.Κ.: “Αλλά και ηλεκτρονική.”
Ο: “Τα ηλεκτρονικά εν πάση περιπτώσει τα χρησιμοποιεί ως μέσον περισσότερο. Εξαρτάται, τόσο το rock όσο και η electronica είναι χώροι γεμάτοι παρακλάδια.”
Μ.Κ.: “Μία κατηγορία πάντως όπου δεν θα θέλαμε να μπούμε είναι η experimental.”
Ο: “Είναι ένας όρος παρεξηγημένος, αλλά και προβληματικός. Ο πειραματισμός πολλές φορές αφορά ανθρώπους ανίκανους να γράψουν μια στοιχειώδη μελωδία, ή να φτιάξουν ένα κομμάτι εύληπτο, οι οποίοι μάλιστα είναι και είρωνες και σνομπ με όσους μπορούν να το κάνουν. Έγώ θα έλεγα πως το Ovation είναι ένα album που θα ήταν ωφέλιμο για τα ελληνικά πράγματα να ακουστεί - και εννοώ από τους μουσικούς, όχι τους ακροατές.”
Πού θα εντοπίζατε αλήθεια τις μουσικές σας αναφορές;
 |
Ο: “Είμαι άρρωστος με τον Peter Hammill, σε βαθμό παράνοιας, άσχετα αν δεν το διαδηλώνω όπως κάποιοι άλλοι. Λατρεύω επίσης τον Tony Banks, τον οργανίστα των Genesis, ένα group που τοποθετώ στα θεμελιώδη βιώματά μου. Όταν κάποτε του πήρα συνέντευξη ήμουν εκτός εαυτού, μετά το πέρας της μάλιστα έβαλα τα κλάματα. Άλλο μεγάλο κόλλημα είναι οι Ministry. Η Μαρίνα ως επί το πλείστον ακούει κλασική μουσική, αλλά και ηλεκτρονικά.”
Μ.Κ.: “Εντάξει, εγώ μεγάλωσα με κλασική μουσική και με…avant-garde! Νομίζω ότι πρέπει να ήμασταν από τα πρώτα σπίτια που πήραμε Stockhausen. Μετά βέβαια και αρκετή electronica. Εγώ αν μπορούσα να πάρω συνέντευξη από κάποιον θα διάλεγα μάλλον τον Johann Sebastian Bach. Από πιο σύγχρονους ίσως διάλεγα τον Arvo Part.”
Ο: “Γουστάρουμε όμως πολύ και τα blues, τον Son House για παράδειγμα. Τη jazz όχι και τόσο. Η Μαρίνα επίσης γούσταρε ανέκαθεν και τη gothic σκηνή.”
Σχεδιάζετε να παρουσιάσετε κάπως το Ovation συναυλιακά;
Ο: “Ναι, θα υπάρχει βέβαια αρκετό sequence από πίσω. Δεν μπορείς να βρεις μια μπάντα ολόκληρη κάνοντας αραιές συναυλίες, παρά μόνο αν μπεις σε φάση περιοδείας. Σκεφτόμαστε όμως να κάνουμε κάτι με κανα-δυο μουσικούς παραπάνω, εμείς να παίζουμε τα ηλεκτρονικά μας και να υπάρχει και ένας κιθαρίστας, ίσως και ένας drummer. Ότι ενδιαφερόμαστε πάντως να παρουσιάσουμε το album συναυλιακά, ενδιαφερόμαστε.”
Αληθεύει ότι σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε μαζί μια σειρά από albums;
 |
Ο: “Υπάρχει υλικό τουλάχιστον ίσης διάρκειας με το Ovation. Μεγάλο μέρος του βέβαια είναι σε άλλο ύφος, πιο aggressive. Εμείς βέβαια γράφουμε συνεχώς για να πω την αλήθεια. Εξαρτάται λοιπόν από το τι concept θα θέλουμε να δώσουμε σε ένα επόμενο album, ώστε να έχει μια στοιχειώδη συνοχή. Μπορεί να έχουμε διάθεση να κάνουμε κάτι εντελώς dance, ή ακόμα και industrial. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν θα είναι έντεχνο ελληνικό τραγούδι, ξέρεις ακορντεόν, βιολάκια και τέτοια.”
Αναζητώντας κανείς πράγματα στο ίντερνετ βρίσκει περισσότερα για τον Oannes και λιγότερα για τη Μαρίνα Καναβάκη. Είναι τυχαίο ή σχετίζεται με κάποια συνειδητή αποφυγή της δημοσιότητας εκ μέρους της Μαρίνας;
Μ.Κ.: “Έχουν υπάρξει κάποιες συνεντεύξεις, που ενδεχομένως δεν βγαίνουν με ένα search στο ίντερνετ. Δεν την αποφεύγω τη δημοσιότητα, αλλά γενικά δεν είμαι και πολύ ομιλητική. Και επειδή ακριβώς δεν μιλάω πολύ… Η πλάκα είναι εντωμεταξύ ότι η δική μου δουλειά είναι επικοινωνιακή, γραφίστας είμαι κατά τα άλλα, και υποτίθεται πως είμαι άνθρωπος της επικοινωνίας!”
Ο: “Κάποιοι ενδεχομένως να τη θεωρούν σνομπ. Αλλά είναι θέμα επιλογής, δεν θα πω ντροπαλότητας, δεν είναι θέμα ντροπαλότητας. Εγώ πάλι πιστεύω για τον εαυτό μου ότι είμαι παρά φύση ομιλητικός. Εκ φύσης δεν είμαι τόσο, απλώς επειδή σε κρίσιμες περιόδους χρειάστηκε να μιλήσω πολύ για να αμυνθώ απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις θεωρώ πως μου έμεινε επίκτητο. Σαν να είσαι ειρηνικός άνθρωπος και να το φέρουν έτσι οι περιστάσεις ώστε να χρειαστεί να πολεμήσεις. Η Μαρίνα είναι αυτάρκης, μπορεί να κατεβάσει τα ρολά και να τον κλείσει τον άλλον απέξω.”
Πώς φαντάζεστε αλήθεια το κοινό σας σε μια χώρα όπου η νεολαία της ρέπει ολοένα και περισσότερο προς μια σπονσοραρισμένη από τα ΜΜΕ μπουζουκοκουλτούρα;
Μ.Κ.: “Ένα μάτι, ένα χέρι, μισό φρύδι (γέλια)”
Ο: “Το αν υπάρχει κοινό θα φανεί, ένας θεός ξέρει αν υπάρχει κοινό. Να είναι άραγε το κοινό που ακούει Raining Pleasure και Κωνσταντίνο Β; Άνθρωποι δηλαδή που ακούνε ήδη πράγματα από την ηλεκτρονική σκηνή και την ξενόγλωσση pop και rock. Αν μπορούμε να πούμε ότι ταυτιζόμαστε με κάποιους, είναι οπωσδήποτε με αυτούς που έχουμε κάποιους κοινούς κώδικες.”
Τι γνώμη έχετε για τη μουσική βιομηχανία;
Ο: “Η μουσική βιομηχανία είναι ένα μπουρδέλο. Αυτό μπορείς να το γράψεις αυτούσιο. Στην Ελλάδα ειδικά διακονείται από ανθρώπους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ξεκινήσανε από κλητήρες, από τα χθαμαλά που λέμε, και σήμερα λύνουν και δένουν. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να ξέρουμε όλοι ότι δεν πρόκειται να τους ξεκολλήσεις με τίποτα από εκεί πέρα.”
Δεν πιστεύετε ότι το ίντερνετ θα φέρει τα πάνω-κάτω στα πράγματα όπως τα έχουμε συνηθίσει;
 |
Ο: “Οι μεγάλες εταιρείες θα το λυμανθούν κι αυτό αργά ή γρήγορα. Το ίντερνετ άλλωστε δεν είναι τελικά παρά άλλο ένα μέσο. Ήδη έχουν προχωρήσει στην πλήρη εκμετάλλευση του back catalogue τους μέσω των sites. Το πρόβλημα είναι περισσότερο στο πώς δουλεύει η βιομηχανία, στο ότι δηλαδή εκμεταλλεύεται έναν ήχο στη γέννησή του, που μπορεί να είναι συμπαγής και να έχει λόγο ύπαρξης και στη συνέχεια εξαπολύει ένα κύμα από imposters, παγιδεύοντας το κοινό εκεί.”
Μ.Κ.: “Επίσης στο ίντερνετ επικρατεί πια…υπερπληθυσμός. Δημιουργείται έτσι ένα χάος, βομβαρδίζεσαι από έναν κατακλυσμό πληροφορίας, πόσο θετικό είναι άραγε αυτό;”
Τι θα συστήνατε σε κάποιον να ακούσει από albums πρόσφατης σοδειάς;
Ο: “Θα σύστηνα έναν Έλληνα πιανίστα, τον Γιώργο Εμμανουήλ Λαζαρίδη, που έβγαλε φέτος ένα album με το οποίο ξεσαλώσανε τα ξένα μουσικά έντυπα. Από ηλεκτρονικής άποψης ωραίο ήταν και το album των Mass Mobile και συμπαθητικό αυτό του DJ Shadow. Από rock το album της Joanna Newsom, άντε και το τελευταίο των Ministry, μιας και είμαστε οπαδοί. Ξέρεις επίσης ποιος ήταν ανέλπιστα ωραίος δίσκος; Αυτός του Sting, τον οποίον γενικά μισώ. Ο John Dowland πάλι είναι από τους αγαπημένους μου συνθέτες, είναι θεός. Κι όμως το album που έκανε ο Sting με τα τραγούδια του είναι καλό.”
Μ.Κ.: “Εμένα μου άρεσε και το τελευταίο album του Gary Numan.”
