Ο Κ.ΒΗΤΑ ΣΤΟ AVOPOLIS MUSIC NETWORK + ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ MP3!
 |
Ο Κωνσταντίνος Βήτα ήταν και παραμένει μια σταθερή αξία στο χώρο της εγχώριας ηλεκτρονικής και όχι μόνο σκηνής, τόσο με τους Στέρεο Νόβα όσο και μόνος του, στη σόλο καριέρα που ξεκίνησε μετά τη διάλυσή τους. Το νέο του άλμπουμ «Άγρια Χλόη» είναι μιας πρώτης τάξεως αφορμή για να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο χτες και να εξερευνήσουμε το σήμερα, που τον βρίσκει να διατηρείται σε σπουδαία συνθετική φόρμα. Μιλήσαμε «ηλεκτρονικά» μαζί του, και πριν παραθέσουμε την «κουβέντα» μας, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι διατηρήσαμε τις απαντήσεις του Κωνσταντίνου όπως μας ήρθαν, χωρίς τόνους, επειδή πολύ απλά, έτσι επέλεξε εκείνος…
- Έχω την εντύπωση ότι αυτή σου η δουλειά αποτελεί το καταστάλαγμα όλων των πραγμάτων που έχεις κάνει σαν καλλιτέχνης. Εσύ που θα τοποθετούσες αυτό το άλμπουμ σε σχέση με τη μέχρι σήμερα δισκογραφία σου;
- Η «Αγρια Χλοη» ειναι ενα αλμπουμ που περιλαμβανει τραγουδια που περισσευαν απο προηγουμενα αλμπουμ. Επισης τραγουδια που εγραψα πολυ νεος στην Αυστραλια. Τραγουδια προσφατα αλλα και δυο ανοιχτες επιστολες (Μιραντα, 3 Υποθεσεις) σε φιλους που εχασα. Την Εκπτωση που εγραψα στην Κολωνια το 87 για ενα φιλο μου junkie και για τη σχεση μου με τον Ιησου. Ειναι οπως βλεπεις ενα αλμπουμ με σινγκλς απο διαφορες εποχες, περιεργα κομματια που ισως φοβομουν να βγαλω προς τα εξω γιατι αντιπροσωπευαν μια πιο ακουστικη και πιο ιδιαιτερη πτυχη του εαυτου μου και οχι τοσο της ηλεκτρονικης μου ταυτοτητας. Οταν μεγαλωνεις θελεις να πεταξεις απο πανω σου τα πολλα ρουχα και να μεινεις γυμνος, κατα μια εννοια, λιγο πιο αληθινος.Η αγρια χλοη ειναι η αναγκη μου να σταματησω για λιγο και να ακουσω το θροισμα της χλοης, να κοιταξω πιο βαθια ενα προσωπο, και να δω αλλα, πιο απλα πραγματα που κρυβονται πισω απ τον καθημερινο τροπο ζωης μας. Ειναι μια σταση λοιπον.
 |
- Ο ήχος σου είναι πλέον αναγνωρίσιμος, έχεις το δικό σου ηχητικό στυλ. Τι είναι αυτό πιστεύεις που εκπλήσσει εσένα σ’ αυτό το νέο σου δισκογραφικό βήμα κι αυτό που θα εκπλήξει και τους ακροατές σου;
- Θα ξεκινησω απ το τελος γιατι πιστευω πως η εκπληξη θα παει κυριως στην πλευρα των φαν μου κυριως των πιο ηλεκτρονικων που θα ακουσουν τον φιλο τους να γρατζουναει κιθαρες. Αν και πιστευω πως ολοι μ’ εχουν δει πανω κατω με την κιθαρα μου και ξερουν πως την αγαπω ιδιαιτερως οπως και τα συνθεσαιζερ μου. Αν και θα βρουν και κομματια ηλεκτρονικα, αρκετα πειραματικα. Οσο για μενα μπορω να σου πω πως δεν ειμαι ενας ανθρωπος που εκπλησσεται απο αυτο που κανει. Αυτο που ειναι σημαντικο για μενα ωστε να μπορω να δημιουργω, ειναι να εχω μια καθαρη σκεψη, να μπορω να σβηνω τα σκουπιδια που μαζευονται μεσα μου και να δημιουργω χωρο για αυτο που θα ερθει. Τωρα αν ειναι να δουλευω πολλες ωρες αυτο δεν με πειραζει ουτε με κουραζει, ειμαι απολυτα συμβιβασμενος με την εργασια μου. Οσο για τον προσωπικο ηχο που αναφερεις με ικανοποιει το γεγονος οτι θυμιζει κβητα και οχι κατι αλλο. Ειναι κατι που μου αρεσει. Ο ηχος μου ειναι σαν το πρωινο σκουπιδιαρικο...
- Πολλοί είναι εκείνοι που γεμάτοι έκπληξη λένε πως σ’ αυτό το άλμπουμ υπάρχουν πολλές ακουστικές κιθάρες, αγνοώντας ίσως πως έχεις ηχογραφήσει και παλιότερα κατά κόρον τραγούδια με ακουστικές κιθάρες. Πιστεύεις ότι άδικα έχεις κατηγοριοποιηθεί σαν αμιγώς «ηλεκτρονικός» καλλιτέχνης;
- Ξεκινησα με τα ηλεκτρονικα και βγηκα μεσα απο την ηλεκτρονικη σκηνη και συνεχιζω να συνδυαζω την ηλεκτρονικη με την ακουστικη μουσικη. Δεν νομιζω οτι εχουν αδικο αυτοι που με λενε κομπιουτερακια. Ειμαι. Ετσι κι αλλιως. Το γουσταρω. Απλα μπορω να επιβεβαιωσω πως απο το πρωτο αλμπουμ των Στερεο Νοβα μεχρι σημερα ολα μου τα αλμπουμ εχουν καπου μια κιθαρα. Απο τον εξωστη μεχρι και την χλοη. Η κιθαρα ειναι το βασικο μου οργανο, περασα μεσα απο τα ωδεια και κατεληξα ενα απογευμα στη Μελβουρνη να μαθαινω στη μεση μιας πλατειας τα ανοιχτα ακκορντα του Νeil Young, της Joni Mitchell, του Dion, Lightfoot της πρωτης urban folk σκηνης. Ολα αυτα τα στοιχεια και τις νοοτροπιες τις εχω φυλαξει και τις εχω περασει μεσα στην μουσικη μου παρα πολλες φορες. Απλα στην αγρια χλοη ο ηχος της κιθαρας εχει περασει σε πρωτο πλανο. Ειναι μπροστα και πισω της σκανε αναλογικα pad, bleeps, στατικος ηλεκτρισμος και modulations.
 |
- Μου φαίνεται ότι σ’ αυτό το δίσκο, έχεις γράψει τα περισσότερα τραγούδια, και έχεις συμπεριλάβει λιγότερες οργανικές συνθέσεις. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι η προηγούμενη κυκλοφορία σου ήταν ένας δίσκος με διασκευές σε κομμάτια του Μάνου Χατζηδάκι, ήθελες να αφιερωθείς περισσότερο στη σύνθεση τραγουδιών επηρεασμένος από εκείνον;
- Το αλμπουμ για τον Μανο με επηρεασε βαθια. Ολη αυτη η ερευνα για τον τελικο ηχο του Transformations και ο τροπος που δουλευε τις συνθεσεις του ηταν ενα συγκλονιστικο ταξιδι, μια εμπειρια. Μπορει να υπαρχει πισω απ αυτα που κανω, αλλα πιστευω οτι ειμαστε μακρια οσον αφορα τον τροπο συνθεσης. Με επηρεασε η σκεψη του, η μουσικη του, η σταση του ως μουσικος και ανθρωπος. Ηταν ενα μοντελο για μενα απο εφηβος που ημουν. Η πρωτη μου επαφη μαζι του ηταν «Ο Μεγαλος Ερωτικος» σε ηλικια 13 χρονων. Δεν νομιζω οτι τα τραγουδια μου και οι ενορχηστρωσεις μου θυμιζουν τον Μανο. Η αγρια χλοη ειναι μια ακουστικη προεκταση του Movement, νομιζω οτι ειναι δυο αδερφακια. Τα ορχηστρικα κομματια ειναι εντονα πειραματικα και ηχητικα εχουν αγριες επιφανειες.
- Πριν από λίγο καιρό, κυκλοφόρησες ένα ακόμη άλμπουμ που πέρασε ελαφρώς απαρατήρητο, το “Movement”. Αν δεν κάνω λάθος, εσύ διάλεξες να μην γίνει η προώθησή του κανονικά. Πες μου δύο λόγια γι’ αυτό το δίσκο καθώς και τους λόγους πίσω απ’ αυτή την μη προώθησή του.
- Το Movement αποφασισα με την εταιρεια μου να το κυκλοφορησουμε με ενα υπογειο τροπο γιατι πιστευα οτι ειναι πολυ πειραματικο σε σχεση με ολα αυτα που εχω κανει. Ειπαμε να κυκλοφορησουμε ενα limited edition που σιγα σιγα αρχιζε να πηγαινει πολυ καλα και να εχει ανταποκριση. Δεν ηθελα να πω κατι γι αυτο το αλμπουμ. Ειναι ενα αλμπουμ που απευθυνεται σε ενα πολυ ειδικο κοινο που στην Ελλαδα ειναι πολυ μικρο αλλα πολυ φανατικο με την πειραματικη ελεκτρονικα. Νομιζω πως βρηκε τους φαν του και αυτο εχει σημασια. Καποια κομματια του Movement παρουσιαστηκαν στην συναυλια που δωσαμε με το γκρουπ μου στο Ινστιτουτο Συγχρονης Τεχνης του Λονδινου. Τα υπολοιπα ειχαν γραφτει στην περιοδο 96-99. Καποια στιγμη σκεφτομαι να εκδωσω ενα αλμπουμ με αλλα κοματια τις ιδιας περιοδου αλλα και πιο τωρινες μου σκεψεις για την ηλεκτρονικη μουσικη.
 |
- Τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιείσαι όλο και περισσότερο έντονα στη σύνθεση μουσικής για θέατρο. Πιστεύεις ότι αυτή η δραστηριότητα επηρεάζει και το πώς διαμορφώνεται η άποψή σου για τη μουσική γενικότερα, όπως για παράδειγμα δείχνει ένα κομμάτι όπως η «Διευθέτηση»;
- Εκτος απο τη συμμετοχη που ειχα φετος με ενα τριλεπτο μουσικο κομματι για το θεατρο σας επιβεβαιωνω πως εχω πολυ καιρο να δουλεψω σε μια παρασταση. Κανω πολυ αραια και επιλεκτικα θεατρο. Το θεατρο δεν ειναι απο τις τεχνες που μου αρεσουν, οταν το κανω το κανω γιατι μου αρεσουν οι ανθρωποι που δουλευουν μεσα σ’ αυτο. Πιστευεις πως η διευθετηση ειναι σαν θεατρικο κομματι; Δεν ξερω... Καποια στιγμη βρεθηκα στο τελευταιο οροφο ενος ουρανοξυστη, υπηρχαν αδεια γραφεια γυρω μου κι ενας κατακοκκινος ηλιος που εδυε στο βαθος του οριζοντα. Γυρισα στο ξενοδοχειο μου κι εγραψα τη διευθετηση. Στο τελος του κομματιου ειναι σαν να σβηνει ολος αυτος ο πολιτισμος και η αρχιτεκτονικη σ ενα τοπιο της ζουγκλας. Ειναι ενα πολυ σκληρο κομματι αλλα ταυτοχρονα και πολυ τρυφερο που αναφερεται στην απομονωση του ατομου αλλα και στο χαος που επικρατει γυρω του. Ειναι απο τα κομματια που δεν καταλαβαινω πως τα κανω,οπως οι γερανοι (από το σουπερ στελλα),το 6.00 Π.Μ (απο την ντισκολατα), η αμνηστια (από το για σενα με αγαπη).
- Μιλώντας για τις μουσικές που έχεις γράψει για το θέατρο, δεν βρίσκεις πως είναι κρίμα που πολλές απ’ αυτές παραμένουν ακυκλοφόρητες; Υπάρχει η σκέψη να βγουν κάποτε μαζεμένες σ’ ένα cd;
- Μπορει, δεν ξερω, συνηθως ειναι μουσικες που γραφονται για να εξυπηρετησουν μια δραση και δεν εχουν νοημα να αποτυπωθουν σε ενα φορεα ηχου. Εξ αλλου ειναι τοσο αντιεμπορικα. Το κοινο για καλη και περιεργη μουσικη ολο και πιο πολυ λιγοστευει. Δεν πουλανε τετοια αλμπουμ και δεν υπαρχουν εταιρειες που δεχονται να εκδωσουν τετοια μουσικη. Απορω πως κανω ακομα μουσικη σ' ενα τοπο που πουλαει κυριως το σκυλαδικο και τραγουδια με καραοκι απο reality shows. Οι ανθρωποι που με ακουν ειναι σαν εμενα, ανθρωποι μιας εναλλακτικης κουλτουρας και μιας αλλης νοοτροπιας και συμπεριφορας. Μηπως ειμαστε λιγοι; Αλλα καλοι; Μου αρεσει πολυ αυτο.
 |
- Στο δίσκο υπάρχουν ενδιαφέρουσες πειραματικές στιγμές, με κορυφαία το «110 Ζ». Θα σ’ ενδιέφερε να κάνεις ένα ολόκληρο τέτοιο άλμπουμ;
- Νομιζω πως ειναι η επομενη μου κινηση. Ενα μουσικο πειραματικο ορχηστρικο αλμπουμ. Θα δειξει. Το 110 Ζ ειναι απο τα πιο αγαπημενα μου κομματια στο δισκο, δεν εχει καν ταυτοτητα, δημιουργηθηκε απο ενα στροβιλισμο, απο μια τυχαια κινηση κι ενα σκουπιδι σε λουπα. Το εγραψα ενα ζεστο μεσημερι περσι το καλοκαιρι που ημουν ολομοναχος στην Αθηνα. Αυτο ειπα, ειναι το χιτ του αλμπουμ (ψεμματα). Ηταν το κομματι που προσδιοριζε τον τιτλο, θα το εβγαζα αγρια χλοη αλλα δεν του πηγαινε.
- Και σ’ αυτό το άλμπουμ επιλέγεις να τραγουδάς στα ελληνικά. Έχει αυτό να κάνει καθόλου με το ότι θέλεις να περνάει η μουσική σου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ακροατήριο; Αλήθεια, πόσο πολύ σκέφτεσαι τις εμπορικές δυνατότητες του δίσκου σου όσο τον γράφεις και τον ηχογραφείς;
- Ζω στην Ελλαδα. Δεν θα μπορουσα να τραγουδαω στα αγγλικα. Με φανταζεσαι; Τα αγγλικα θα με εκαναν να κρυβομαι πισω απ το δαχτυλο μου. Παρ’ ολο που ειναι η πρωτη μου γλωσσα δεν πιστεψα ποτε οτι μου πανε. Αγγλικα θελεις να τραγουδας οταν εισαι νεος και καμωνεσαι μπροστα στους καθρεφτες, σε βοηθανε να νομιζεις πως εισαι διαφορετικος. Δεν θα μπορουσα να τραγουδαω στα αγγλικα, θα ημουν σιγουρα καποιος αλλος. Ο κβητα επρεπε να μιλαει ελληνικα. Αυτο το ηξερα πολύ πιο πριν κανω τους Στερεο Νοβα. Εγινα επαγγελματιας μουσικος οταν πεταξα απο πανω μου το ψωνιο οτι ημουν καποιος αλλος. Δηλαδη θα τραγουδαγα αγγλικα και οι αλλοι απο κατω μου θα μιλουσαν ελληνικα; Μονο το γεγονος οτι θα υπηρχε ενας στο ακροατηριο μου που θα ελεγε "τι λεει αυτος ο μαλακας;" δεν θα μου αρεσε. Τραγουδαω στη γλωσσα μου για να επικοινωνησω κι οχι για να αποδειξω κατι αλλο. Νομιζω πως οι στιχοι μου και η προζα μου ειναι αυτο που με εκαναν να ειμαι αυτο που ειμαι σημερα. Αλλωστε πιστευω πως η ελληνικη γλωσσα ειναι η ωραιοτερη γλωσσα του κοσμου. Οπως και ο πολιτισμος μου, η ιστορια μου. Αυτα μιλαω καθημερινα με τους φιλους μου. Οσο για την εμπορικη απηχηση που θα εχουν τα αλμπουμ μου αυτη τη ξερω. Ειμαι προσγειωμενο ατομο, ετσι νομιζω... αν και ποτε δεν σκεφτομαι τι θα πουλησω, κανω παντα αυτο που πρεπει να κανω. Τη δουλεια μου. Αυτος ειμαι, και σ’ οποιον αρεσω.
 |
- Πες μου εάν υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορία πίσω από τον τίτλο «Άγρια Χλόη». Παραπέμπει σε πολύ ιδιαίτερες δικές σου στιγμές; Θέλεις η μουσική και οι στίχοι σου να γεννούν με τη σειρά τους εικόνες στους ακροατές, να ανασύρουν το παρελθόν στο μυαλό τους;
- Ειμαι στην τεχνη για να θεσω ερωτηματα. Μου ειναι αγνωστο αυτο που ψαχνω. Νομιζω πως με την τεχνη μου καποιες φορες ειναι σαν να γεμιζω ενα μπουκαλι με αερα. Καποιες φορες βαζω κι ενα καπακι απο πανω για να το βουλωσω και να ειμαι ευτυχισμενος, αλλες φορες ειμαι κι αλλες οχι. Ειναι σαν να ειμαι ενα χαζο παιδι που επιμενει να γεμιζει δοχεια με διαφορα υλικα. Οταν ημουν εφηβος στο χωριο μου τα καλοκαιρια εβαζα σε ενα μπουκαλι με νερο φυλλα απο ανθη με την προυποθεση αυτο καποια στιγμη να γινει αρωμα. Μετα απο λιγες μερες το νερο αρχιζε να βρωμαει και ερχομουν αντιμετωπος με ενα πολυ σοβαρο ερωτημα. Πως φτιαχνεται τελικα ενα αρωμα; Ενοιωθα απαισιοδοξος, πιστευα πως δεν θα καταφερω τιποτε στη ζωη μου. Απο τοτε μεχρι σημερα εξακολουθω να εχω την ιδια νοοτροπια. Παντα προσπαθω να φτιαξω κατι. Μου αρεσει να ειμαι εφευρετικος, Πολλες φορες τρωω τα μουτρα μου. Μετα πηρα παραδειγμα τον πατερα μου που εφτιαχνε απιστευτα ομορφα επιπλα και ειπα να ενας τροπος να βαλω μια ταξη στο χαος μου. Πηρα καρφια και ενα σφυρι κι αρχιζα να φτιαχνω ξυλινα κουτια για να βαζω τα βινυλια μου. Καπως ετσι ξεκινησα να γραφω και μουσικη.... Η αγρια χλοη για να ερθω στο θεμα μου ειναι ολα αυτα τα πραγματα που ζουν στην ακρη των δρομων, ολα αυτα τα μικρα χορτα που σκανε απ το πουθενα και υπενθυμιζουν πως παντα θα υπαρχει ζωη. Ακομα και στην ακρη ενος δρομου. Ολα αυτα που φυτρωνουν με τοση επιμονη διπλα μας και σχεδον στα ποδια μας. Η αγρια χλοη ειναι η παντοτεινη ελπιδα.
- Με τον κάθε σου δίσκο, μοιάζεις να γίνεσαι ολοένα και περισσότερο προσωπικός. Αυτό έχω την εντύπωση ότι δεν το φοβήθηκες ποτέ, να εκθέτεις τον προσωπικό σου κόσμο μέσα απ’ τους δίσκους. Είναι έτσι;
- Μεσα απο τη δουλεια μου ετσι κι αλλιως εκτιθεμαι. Ολες μου οι δουλειες ειναι βαθια προσωπικες. Ξεκινουν απο μενα και τελειωνουν στη μνημη ενος παιδιου που το ακουει. Ειναι μια πολυ σοβαρη κατασταση το να εισαι προσωπικος. Ειναι η απαραιτητη προυποθεση για να δημιουργηθει η τεχνη αλλα κι ενα πολυ μεγαλο στοιχημα το να μην καταληγεις να εισαι μονο προσωπικος. Εννοω οτι ειναι πολυ δυσκολο να μην ασχολεισαι μονο με προσωπικα πραγματα. Το προσωπικο στην τεχνη ειναι αυτο που λεει και η Συλβια Πλαθ οτι μια προσωπικη στιγμη πρεπει να ειναι ενα σημαντικο γεγονος οπως η Χιροσιμα, οπως ενας πολεμος, αλλιως το προσωπικο ειναι απολυτα γελοιο. Αυτο ηταν και εξακολουθει να ειναι το μανιφεστο μου για την τεχνη. Περνω απειρες ωρες με το υλικο ενος δισκου που προκειται να βγαλω, πεταω, ξαναφτιαχνω μεχρι που ειμαι απολυτα σιγουρος πως ναι μεν αυτο ειναι μια προσωπικη δουλεια αλλα εγω δεν ασχολουμαι με τα προσωπικα μου. Νομιζω αυτο ειναι το πιο σκληρο και κουραστικο κομματι ενος δισκου μου. Οταν ειμαι απολυτα ετοιμος, τοτε το παιρνω και τους το δινω.
- Αντίστοιχα, θα έλεγες ότι οι προσωπικοί σου δίσκοι κινούνται σε περισσότερο προσωπικό επίπεδο ενώ η δουλειά με τους Στέρεο Νόβα ήταν πιο εξωστρεφής, είχε πιο πολύ να κάνει με τη ζωή στην πόλη κάτω από μια εφηβική οπτική;
- Με τους Στερεο Νοβα περασα μια φαση οπου μιλουσα κυριως για τα πραγματα που υπηρχαν γυρω μου μεσα απο ενα δικο μου φιλτρο. Ημουν και πιο νεος τοτε. Νομιζω πως εκανα αυτο που επρεπε να κανω. Καποιες φορες μπορει να ημουν λιγο υπερβολικος αλλα γενικα νομιζω πως τα καταφερα να τα βγαλω περα καλα. Τωρα δεν με εντυπωσιαζει τοσο ο εξωτερικος παραγοντας και εστιαζω περισσοτερο σε πιο απλα πραγματα. Νομιζω πως για ολους ερχεται ο χρονος. Και ο χρονος σε κανει πιο ομορφο, πιο αφαιρετικο, ολιγαρκη και καλυτερο αντρα.
- Μιλώντας περί εφηβείας, δείχνεις να επιστρέφεις συνεχώς σ’ αυτή τη φάση της ζωής σου. Από την παλιά φωτογραφία σου στο εξώφυλλο μέχρι τους στίχους από το 1981 και τις μέρες σου στην Αυστραλία. Θα έλεγες ότι ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής σου;
- Ηταν μια εποχη που ημουν εντελως χαμενος και ομορφος. Δεν με ενοιαζε το μελλον, ζουσα τις στιγμες, ταξιδευα παντου, η καρδια μου ηταν σαν ελαφροπετρα, αυτες ειναι και οι πιο σημαντικες στιγμες στη ζωη ενος ανθρωπου. Γι’ αυτο ειναι ωραια η νεοτητα, ειναι ολες αυτες οι ωραιες στιγμες που εχουμε πριν αρχισουμε να καιγομαστε απο το βαρος. Μιλαμε γι’ αγαπη και δεν ξερουμε τι ειναι και τι θελουμε να κανουμε μ’ αυτην. Ειναι η φαση που νομιζουμε πως αγαπαμε και στην ουσια θελουμε μονο να μας αγαπανε και να μας ξεχωριζουν γιατι δεν μπορουμε να δωσουμε τιποτα, γιατι στην ουσια αρχιζουμε να γνωριζουμε ποιοι ειμαστε. Ειναι ενα κεφαλαιο της ζωης που παντα γυριζω κοντα του γιατι ειναι μια δυσκολη εποχη το να εισαι νεος και πιστευω πως τους νεους οφειλουμε οι μεγαλυτεροι να τους σεβομαστε και να τους αγαπαμε.
- Υπάρχουν κάποια πράγματα που περιμένεις απ’ αυτή τη δουλειά; Πέρα απ’ τη δική σου ικανοποίηση για το τελικό αποτέλεσμα, τι άλλο προσδοκείς από τον κάθε καινούργιο σου δίσκο;
- Μεσα απο τη δουλεια μου δεν προσδοκω τιποτε. Η δουλεια μου ειναι μια απιστευτη παλη με το αορατο τιποτα που δεν μου επιτρεπει να εχω φτερα και να πιστευω οτι καταφερα κατι μεσα απο αυτην. Με διατηρει σε μια ισορροπια με τον χρονο που ερχεται καταπανω μου και με γειωνει με τον κοσμο γυρω μου. Ειναι μια δουλεια επομενως που μου αφαιρει καθε δικαιωμα να καυχιεμαι, επομενως και καθε δικαιωμα να ειμαι σταρ. Την ευχαριστω και την αγαπω και πιστευω πως την τιμω με τον τροπο μου μονο και μονο επειδη με κανει να ανακαλυπτω πως η ζωη ειναι μικρη, πολυ ομορφη κι ενα μεγαλο θειο δωρο.
Ο Κ.ΒΗΤΑ ΣΤΟ AVOPOLIS MUSIC NETWORK + ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ MP3!
