 |
Νιώσατε ποτέ ως τους ήρωες των μυθιστορημάτων του Jack Kerοuak , τους περιφερόμενους τυχοδιώκτες –Yardbirds-, από όπου πήρατε και το όνομα σας;
Κατά ένα τρόπο ναι, πάντα νιώθαμε έτσι…συλλέκτες εμπειριών. Η εποχή τότε επέβαλλε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην είναι τίποτα δεδομένο, καταλαβαίνεις.
Είστε ακόμη ένας δεινός επαγγελματίας φωτογράφος;
Όταν η μπάντα διαλύθηκε το 1969, ασχολήθηκα επαγγελματικά με την φωτογραφία, προσπαθώντας να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Τώρα όμως με το νέο μας δίσκο οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί και την έχω παραμελήσει, αλλά πάντα προσπαθώ να ξεκλέβω χρόνο και ασχολούμαι μαζί της έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Ακόμη σχεδιάζετε τόσο αστεία σκίτσα σαν αυτό του Ροτζερ Του Μηχανικού (το γνωστο Roger The Enginner, που κοσμει το εξωφυλλο ενός από τους δισκους τους);
Ακόμη αναρωτιέμαι αν υπάρχει ακόμη κόσμος που το θυμάται ότι το σκίτσο αυτό είναι δικό μου…Αλλά ναι, ακόμη σχεδιάζω. Οι σπουδές μου στη Σχολή Καλών Τεχνών βλέπεις…
Θεωρείστε ως η πρώτη μπάντα που έπαιξε με τζαζ κι εθνικ μουσικές και στοιχεία από την ψυχεδελεια και το Γρηγοριανό Μέλος με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα πολύ ενδιαφέρον υβρίδιο psychedelic-progressive-hard rock.
Ναι, αυτή είναι η μουσική μας παρακαταθήκη και είμαι περήφανος που 30 και βάλε χρόνια μετά ακόμη μας μνημονεύουν ως μια βασική επιρροή για ο,τι συνέβη έκτοτε, Τότε μπαίναμε σε άγνωστα εδάφη βέβαια, δεν είχαμε επίγνωση του τι κάναμε, αλλά μετά ευτυχώς δικαιωθήκαμε…
Όταν ξεκινήσατε είναι αλήθεια ότι δεν είχατε καμία πρόθεση να παίξετε εμπορική μουσική με σκοπό να μπείτε στα charts;
Ναι, είναι αλήθεια, γι’ αυτό άλλωστε και πειραματιστήκαμε με όλα αυτά τα στοιχεία που ορθά ανέφερες. Είχαμε βέβαια στις τάξεις μας και τρεις από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όχι μόνο της εποχής εκείνης, αλλά και των επόμενων δεκαετιών , γεγονός που διευκόλυνε το έργο μας.
Πως ήταν αλήθεια η συνεργασία σας με τον Τζόρτζιο Γκομέλσκι; Ήταν αλήθεια όσο εκκεντρικός φημολογείται ότι ήταν;
Ήταν…μοναδικός! (one of a kind, είπε χαρακτηριστικά). Ήταν ένας πανούργος ιταλορωσος που συν τοις άλλοις ήταν και ικανότατος μουσικός και που ουσιαστικά αποτέλεσε το έκτο μέλος των Yardbirds. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, είχε και φοβερές ιδέες σε μουσικό επίπεδο, οι περισσότερες εκ των οποίων ευτυχήσαμε να υλοποιηθούνε και επιπλέον είχε και πολύ καλές επαφές και δημόσιες σχέσεις με πολύ κόσμο.
Μεσολάβησε και η παρανοϊκή εκείνη εμφάνιση του στο Top Of The Pops ντυμένος καλόγερος.
Ναι, που το θυμήθηκες αυτό; O Τζιμ (MacCarty) μου το θύμισε τις προάλλες, το είχα σχεδόν ξεχάσει κι εγώ ο ίδιος. Ήταν η εποχή που είχαμε βγάλει το Still I’m Sad και θεώρησε καλό αφού έκανε δεύτερα φωνητικά σε αυτό να βγει και στην εκπομπή ως ένα έξτρα μέσο προώθησης.
Ήσασταν και η πρώτη μπάντα που έπαιξε στο Marquee το 1964. Ελέω Γκομελσκι κι αυτό;
Το Marquee τότε ήταν ένας χώρος που έπαιζαν πολλά τζαζ σύνολα κι εμείς λειτουργήσαμε περισσότερο ως η μπάντα εκείνη που έβαλε τα rhythm and blues στο χώρο αυτό, Και ο Τζορτζιο ασφαλώς έβαλε το χεράκι του κι εκεί.
Και ένα χρόνο μετά ηχογραφήσατε στα θρυλικά Chess Studios στο Σικάγο. Πως ήταν εκεί;
Ανατριχίλα. Θυμάμαι ακόμη και σήμερα τη μυρωδιά του στούντιο. Ήταν πάνω από όλα μεγάλη μας τιμή να είμαστε η πρώτη βρετανική μπάντα που θα ηχογραφούσε εκεί – κι ήταν μόλις τρία χρόνια από τότε που είχαμε σχηματιστεί!
Πολλές μεταγενέστερες μπάντες συχνά πυκνά σας μνημονεύουν εξαιτίας όλων εκείνων των καινοτομιών που εισάγατε στη ποπ Μουσική, το feedback, το echo, την παραμόρφωση, τη φαζαρισμενη κιθάρα. Να υποθέσω ότι η ερώτηση αυτή σας κυνηγάει έκτοτε σε όλες τις συνεντεύξεις σας;
Τότε η πλάκα είναι ότι δεν το συνειδητοποιούσαμε, νομίζαμε ότι μετά από μερικά χρόνια θα μας βρίζουν για όλα αυτά. Ναι, είμαστε υπεύθυνοι για όλα αυτά, μπορείτε τώρα να μας λιθοβολήσετε αν το θέλετε.
Οι Stones ή εσείς είστε οι παλαιότεροι στο κουρμπέτι;
Ποιος διαδίδει τέτοιες φήμες; (γέλια). Μμμμ…δεν ξέρω. Εσύ πες μου, που είσαι δημοσιογράφος και νεαρός κιόλας γιατί εμένα το μυαλό μου με απατά ώρες ώρες. Είμαστε σίγουρα πάντως οι μόνοι επιζήσαντες. Τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι μας τιμά ιδιαίτερα αυτός ο χαρακτηρισμός, θα ήταν ωραίο να παίζαμε μαζί και η συναυλία να διαφημιστεί ως « Τα Δυο Παλαιοτέρα Συγκροτήματα Του Κόσμου»
Ή «80 χρόνια καριέρας σε τρεις ώρες»
Ακόμη καλύτερα.
Αλήθεια, τι απέγινε ο Antony Topham, ο συν-κιθαρίστας σας στο πρώτο σας συγκρότημα, τους Suburbitan R’n’B;
Ααα…εξαιρετικός κιθαρίστας, νομίζω ότι κατέληξε session για μουσικούς. Κάπου εκεί έξω είναι πάντως…
Βλέπετε κανέναν από τη μπάντα (εκτός από τον Jim MacCarty φυσικα);
Ναι ασφαλώς. Με τον Jimmy Page μιλήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και του ζήτησα και την συμβουλή του για το νέο μας άλμπουμ, στο οποίο συμμετείχε όλη η συμμορία με τις κιθάρες (the gang with the guitars είπε χαρακτηριστικά), ξέρεις ο Brian May κτλ… Τον Ερικ έχω να τον δω, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, από τότε που έφυγε από τη μπάντα, από το 1965.
Από τη μουσική που βγαίνει σήμερα τι άκουτε; Πείτε μου κάποια συγκροτήματα που σας έκαναν εντύπωση.
Οι Red Hot Chili Pepppers και οι White Stripes έχουν πολύ συναίσθημα στη μουσική τους αλλά προσπαθώ να ακούσω κι όλες εκείνες τις μπάντες που προσπαθούν να παίξουν και με ηλεκτρονικά όργανα, το οποίο μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα. Έπρεπε να περάσουν 35 χρόνια σχεδόν για να ακούσουμε επιτέλους το For Your Love;
Είδες τι κακό κάνουν οι μάνατζερ; (ακολουθεί κλασικό Αγγλικό γέλιο…). Εμείς λες να μην θέλαμε να έρθουμε νωρίτερα; Την περιμένουμε με ανυπομονησία την συναυλία, θα κάνουμε ένα κλασικό sixties πάρτι όπως μόνο οι Yardbirds ξέρουν να κάνουν, ένα αμάλγαμα παλιών και νέων τραγουδιών μας. Θα έρθεις, έτσι;
Ασφαλώς θα έρθω. Ελπίζω μόνο να μην είμαι ο μικρότερος εκεί μέσα…
Δεν θα είσαι.. Ο μπασιστας θα φέρει και το δεκάχρονο του γιο…
Αυτό είναι μια ανακούφιση. Τουλάχιστον θα έχω με κάποιον να μιλάω…
