 |
Ένα από τα παλαιότερα ελληνικά ηλεκτρονικά σχήματα έχει τη χαρά να σας παρουσιάσει το Avopolis Music Network στην πρώτη τους συνέντευξη. Πρόκειται για τους Decode οι οποίοι, στα σχεδόν πέντε χρόνια της ύπαρξης τους, δίνουν με συνέπεια το παρόν στα τεκταινόμενα της ελληνικής synth pop σκηνής, τόσο παρουσιάζοντας, ανά τακτά διαστήματα, νέες συνθέσεις όσο και τιμώντας τις σκηνές των αθηναϊκών clubs. Αν και η συνύπαρξη ενός Αλέξη και ενός Αλέξανδρου είναι εκ των πραγμάτων μια δύσκολη υπόθεση (σας μιλώ εκ πείρας), τα παιδιά συνεργάζονται αρμονικότατα και με την καταλυτική παρουσία της Νόβια -με την υπέροχη φωνή- έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα μικρό αλλά πιστό πυρήνα οπαδών. Μας μιλούν λοιπόν για το παρελθόν, το παρόν τους αλλά κυρίως για το μέλλον που όλοι ελπίζουμε να τους χαρίσει ευρύτερη αναγνώριση.
Από πότε υπάρχουν οι Decode και ποια η πορεία τους μέχρι σήμερα;
Αλέξης: Από την άνοιξη 1999 όταν συναντήθηκα με το Αλέξανδρο σε γνωστό dark club της Αθήνας. Kάναμε πρόβες πάνω σε κάποια κομμάτια των Depeche Mode, ενθουσιαστήκαμε ο ένας με τον άλλο και μπήκε η ιδέα να ξεκινήσουμε ένα συγκρότημα. Τότε ακόμα είχαμε το όνομα Vital επειδή όμως μας θύμιζε διάφορα προϊόντα όπως γιαούρτια, σαμπουάν κλπ το απορρίψαμε (γέλια). Μετά από 1-2 μήνες ήρθε στην παρέα και η Νόβια. Είχε κι εκείνη ήδη κάποια κομμάτια, εμείς κάποια άλλα, τα ακούσαμε και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας;
Νόβια: Περισσότερο synth pop παρά οτιδήπωτε άλλο. Δεν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ΕΒΜ μόνο, γιατί υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση πιο εσωτερική, πιο συναισθηματική.
Αλέξανδρος: Με πολλά στοιχεία new wave δεκαετίας ’80 με κάποιες αναλαμπές από τις καλές μέρες της 4 A.D. από όπου πηγάζει μια νοσταλγία.
Αλέξης: Υπάρχουν και πιο σκοτεινά κομμάτια μας, άλλα με περισσότερο ΕΒΜ χαρακτήρα και άλλα αμιγώς synth pop. Η μουσική μας μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο από τα synths αν και έχει περάσει απ’ το μυαλό μας η χρήση φυσικών οργάνων, όπως κιθάρα, με τον κίνδυνο όμως να αλλοιώσει τον ήχο μας. Το σκεφτόμαστε κυρίως για τα live.
Ποιες μπάντες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για σας;
Αλέξανδρος: Σίγουρα η σημαντικότερη επιρροή για μας είναι οι Depeche Mode, μια μπάντα-φάρος για τη δεκαετία του ’80 αλλά και οι Love Spirals Downwards, Clan Of Xymox των πρώτων χρόνων και από την ηλεκτρονική και industrial σκηνή, οι Front 242, Apoptygma Berzerk. Όλα αυτά τα φιλτράρουμε όμως ώστε να βγαίνει η δική μας ταυτότητα.
Αλέξης: Όταν γράφουμε επηρρεαζόμαστε περισσότερο από συγκεκριμένα κομμάτια παρά από μπάντες. Ακόμα και από πιο σύγχρονα συγκροτήματα όπως οι De/Vision, VNN Nation.
Νόβια: Τα δικά μου ακούσαματα προέρχονται από όλο το φάσμα του ηλεκτρονικού χώρου δηλαδή από τη dance σκηνή, την electroclash, EBM, αλλά και gothic. Όλα τα παραπάνω όμως, όταν γράφω, ξέρω ότι θα μου βγούν στο ύφος των Decode. Από κει και πέρα δεν θέλω να έχω περιορισμούς στο τι είδος κομματιού θα βγει και δεν μπορεί να γίνει άλλωστε και κάτι τέτοιο γιατί δεν ξέρεις ποια επιρροή θα επικρατήσει κάθε φορά.
Ποιός είναι υπεύθυνος για τη σύνθεση των κομματιών;
Αλέξης/Νόβια: Για τη παραγωγή και τη σύνθεση των κομματιών υπεύθυνοι είμαστε κυρίως εμείς, με τον Αλέξανδρο να γράφει τους στίχους χωρίς αυτό να είναι πάντοτε απόλυτο.
Ποια είναι η πορεία του καθενός σας μέσα στη μουσική; Προηγούμενα σχήματα στα οποία συμμετείχατε;
Αλέξανδρος: Εγώ απλά τραγουδούσα σαν τρελός όπου έβρισκα. Έτυχε να τραγουδήσω karaoke σε ένα bar στο Λονδίνο το Policy Of Truth και μου άρεσε πάρα πολύ! Ή τραγουδούσα πάνω από τη μουσική σε κάποια instrumental κομμάτια από demos, τίποτα επαγγελματικό όμως. Κάποιες δουλειές σαν dj ή στο ραδιόφωνο.
Αλέξης: Από το 1995 μέχρι και το 1997 βρισκόμουν στους Jelly Groove, ένα συγκρότημα με mainstream house ήχο που όμως δεν με εξέφραζε ιδιαίτερα. Δεν είχα δημιουργικό ρόλο, απλά ήμουν κημπορντίστας και βοηθούσα στην παραγωγή. Είχαμε κάνει 4 sinlges που είχαν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό, κάναμε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Είχε κάνει αρκετές επιτυχίες και στα clubs. Κάπου εκεί αποφάσισα να κάνω κάτι δικό μου.
Νόβια: Εγώ βρίσκομαι στο χώρο από από πολύ μικρή ηλικία μιας και ο πατέρας μου ασχολείται χρόνια με τη μουσική. Έγραφα κινηματογραφική-ορχηστρική μουσική για δική μου ευχαρίστηση χωρίς να βρίσκομαι σε κάποιο σχήμα. Ένα-δυο χρόνια αργότερα. τα γούστα μου εξελίχθηκαν αλλά η ορχηστρική πλευρά μου ποτέ δεν άλλαξε. Άρχισε να με κερδίζει η ηλεκτρονική μουσική, να μαθαίνω να χειρίζομαι τα computers, τα synths με τη βοήθεια του μικρότερου αδελφόυ μου. Μετά γνώρισα τον Αλέξη και μου έμαθε πως να κάνουμε παραγωγές κλπ. Καταφέραμε σε λίγο χρόνο να μάθουμε πολλά και να μπορούμε να κάνουμε αξιοπρεπείς παραγωγές.
Ποιες είναι οι επίσημες κυκλοφορίες των Decode μέχρι σήμερα;
Νόβια: Πέρα από το Me, You & Pain στη συλλογή ‘’Strength Of Whispers’’του Δ. Παπασπυρόπουλου που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, δεν υπάρχει κάτι άλλο επίσημο.
Αλέξης: Τυχαίνει να έχουμε έντονη ραδιοφωνική παρουσία χωρίς να έχουμε επίσημη δισκογραφική δουλειά. Μια φίλη πήγε το demo μας στο Δ. Παπασπυρόπουλοκαι την επόμενη μέρα το έπαιξε στην εκπομπή του στον Best, το Μάιο του 2001. Αρχικά είχαμε κάνει μια διασκευή στο Behind The Wheel για ένα tribute ελληνικών συγκροτημάτων στους Depeche Mode για λογαριασμό του Hysterika που όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Νόβια: Ουσιαστικά αυτό το κομμάτι μας παρακίνησε να συνεχίσουμε, παρ’ ότι το είχαμε κάνει περισσότερο για την πλάκα μας. Και μετά αρχίσαμε να γράφουμε δικά μας κομμάτια και να κάνουμε live.
Αλέξανδρος: Την ίδια εποχή υπήρχε μια προεργασία πάνω σε κάποια κομμάτια, απλά δεν είχαμε πιστέψει το ενδεχόμενο να γίνει κάτι. Το Behind The Wheel μας έδωσε μια ώθηση που δεν την περιμέναμε.
Αλέξης: Οι περισσότεροι που το άκουγαν στο ραδιόφωνο, πίστευαν ότι ήταν D.M. και άρχισαν να το ζητάνε. Κράτησε περίπου 4 μήνες καθημερινό airplay. Το Forgiven Growth –η πρώτη δική μας σύνθεση- δόθηκε μετά γιατί δεν θέλαμε πλέον να χαρακτηριστούμε ως μια μπάντα-κλώνος των D.M.
Οι προσπάθειες για προσέγγιση με δισκογραφική εταιρεία σε ποιο στάδιο βρίσκονται;
Αλέξης: Περιμένουμε τις προτάσεις που έρχονται, τις εξετάζουμε και δεν πάμε να παρακαλέσουμε κανένα. Μας είχε γίνει μια πρόταση από την ιταλική Decadence το Σεπτέμβρη του 2002 την οποία δεν κυνηγήσαμε.
Νόβια: Κι αυτό επειδή πιστεύαμε ότι δεν είχαμε ακόμα το κατάλληλο υλικό, έναν ενδοιασμό τον οποίο είχαμε μέχρι πρόσφατα. Στη δισκογραφία δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη οπότε πρέπει να κάνεις προσεκτικά και σταθερά βήματα. Δεν βιαζόμαστε, υπάρχει κάποιο κοινό που μας στηρίζει και περιμένει δουλειά μας. Έχουμε σκεφτεί διάφορους τρόπους για να δώσουμε τη δυνατότητα στους φίλους μας να ακούσουν αυτό το υλικό όμως από τη στιγμή που δεν υπάρχει εταιρεία δεν θα έστεκε νομικά να το πουλάμε στα live. Είναι κάτι όμως που θα το θέλαμε.
Αλέξης: Βέβαια με αυτόν τον τρόπο τα κομμάτια θα μπορούσαν να αντιγραφούν και να κυκλοφορήσουν με αποτέλεσμα αργότερα -πιθανώς- να υπάρχουν προβλήματα με τη εταιρεία στην οποία ίσως πάμε. Πάντως, η επιλογή εταιρείας είναι πολύ σημαντική γιατί αν δεν είναι σε θέση να κάνει το κατάλληλο promotion, η μπάντα αυτόματα ‘’καίγεται’’. Ας αργήσουμε λίγο αρκεί να κάνουμε τη σωστή κίνηση. Η αγορά στην οποία απευθυνόμαστε είναι τόσο η ελληνική όσο και η ξένη όντας αγγλόφωνη μπάντα.
Νόβια: Εγώ είμαι η μόνη που διαφωνεί σχετικά με το στίχο στους Decode, γιατί πιστεύω ότι αν είχαμε ένα πολύ καλό ελληνικό στίχο θα είχε επιτυχία. 
Αλέξης: Έχουμε μιλήσει πάντως και με ελληνικές εταιρείες που τους άρεσε η δουλειά μας αλλά εκεί υπήρχαν προβλήματα ως προς την προώθηση. Άλλωστε υπάρχει καθοδική πορεία γενικά στις δισκογραφικές με αποτέλεσμα δύσκολα να παίρνουν ένα άγνωστο συγκρότημα και να επενδύουν πάνω του.
Ποια είναι η εμπειρία σας στα live μέχρι τώρα;
Αλέξανδρος: Το πρώτο επίσημο live ήταν το Hypnobeat Festival, το Σεπτέμβριο του 2002, όπου τα πόδια μου είχαν παγώσει από το τρακ, μιας και για μένα ήταν το πρώτο. Ακολούθησε εκείνο με τους VNV πέρυσι τον Οκτώβριο, κάποια live σε αθηναϊκά clubs (Memphis, Camel, Sofita), πρόσφατα το Seelenschmerz Festival –μάλλον το καλύτερο μας- και τελευταία με τους Atria στην Πετρούπολη.
Πως βλέπετε το γεγονός ότι πλέον, το μεγαλύτερο μέρος από το live ηλεκτρονικών συγκροτημάτων είναι playback; Έχει αξία να παρακολουθείς ένα τέτοιο’’live’’;
Αλέξανδρος: Δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Τουλάχιστον πλέον, σου δίνεται η ευκαιρία να δεις μεγάλα ονόματα στην Ελλάδα περιμένοντας μια πολύ καλή σκηνική παρουσία.Ούτως ή άλλως, πίσω από ένα keyboard δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Υπάρχουν πάντως κάποια ελάχιστα γκρουπς που παίζουν ζωντανά κάποια ακόρντα, κάποια μελωδικά σχήματα, όμως αυτό είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ο θεατής. Τα κομμάτια εντελώς live μπορεί να βγουν τόσο διαφοτερικά ώστε πιθανόν και να ενοχλήσουν. Ο κόσμος περιμένει τον massive ήχο και όχι μια σχεδόν ακουστική version.
Αλέξης: Τα κομμάτια του είδους, έχουν πολλούς ήχους τον ένα πάνω από τον άλλο, οπότε στη σκηνή θα χρειαζόσουν αντίστοιχους κημπορντίστες συν το ότι αυτοί θα έπρεπε να είναι τέλεια συγχρονισμένοι μεταξύ τους. Πρέπει να αποφασίσεις αν θα θυσιάσεις την παραγωγή των κομματιών για να δώσεις ένα πραγματικό live. Πέραν του ότι το προηχογραφημένο σου προσφέρει την ασφάλεια ότι ο ήχος θα βγει καλός.
Νόβια: Το ιδανικό είναι ο συνδυασμός προηχογρφημένων μερών και φυσικών οργάνων, αλλά τότε μιλάμε για σούπερ μπάντα. Μόνο οι Depeche Mode το έχουν καταφέρει αυτό τόσο επιτυχημένα.
Πλέον υπάρχει υπερπληθώρα ηλεκτρονικών γκρουπς στην παγκόσμια σκηνή με λίγες καλές εξαιρέσεις. Μήπως έχει πεθάνει πια η όλη φάση;
Αλέξανδρος: Πιστεύω ότι η σκηνή ζει και βασιλεύει. Σίγουρα δεν αξίζουν όλα αυτά τα γκρουπς που υπάρχουν αλλά εξακολουθούν να υφίστανται αξιόλογα σχήματα.
Αλέξης: Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πολύ εύκολο πια για τον καθένα να γράψει ηλεκτρονική μουσική χωρίς καμιά ιδιαίτερη παιδεία. Έτσι μετά το 1990 ξεπετάχτηκαν άπειρα τέτοια γκρουπς. Αυτά που θα επιβιώσουν τελικά είναι εκείνα τα οποία έχουν πραγματική ποιότητα και καλό marketing όπως για παράδειγμα οι Mesh και οι De/Vision. Απλά τώρα δεν υπάρχουν συγκροτήμτα για να κάνουν ένα breakthrough.
Νόβια: Είναι γεγονός ότι οι καινούργιες ιδέες είναι σπάνιες αλλά κι εγώ πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα μέλλον.
Υπάρχουν ελληνικά electro γκρουπ με προσωπικό ήχο ή απλώς ακολουθούν μονοπάτια άλλων; Ξεχωρίζετε κάποιες μπάντες;
Νόβια: Ορισμένα ναι, κάποια άλλα όχι. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι πολύ πίσω μουσικά και γι’ αυτό είναι δύσκολο να αποκτήσει μια μπάντα ταυτότητα. Κάτι το διαφορετικό έχουν κάνει οι Μίκρο, ήταν οι πρώτοι που τόλμησαν και γι’ αυτό πάνε πολύ καλά.
Αλέξανδρος: Ιδιαίτερα είχα συγκινηθεί όταν είχα πρωτοδεί τη Λευκή Συμφωνία στο MTV. Παλιά υπήρχαν συγκροτήματα που είχαν να πουν κάτι όπως οι Magic De Spell. Πιο δύσκολες εποχές τότε.
Αλέξης: Υπάρχει μια προκατάληψη για τα ελληνικά συκγορτήματα, εν μέρει δικαιολογημένη, όμως υπάρχουν και πολύ αξιόλογες μπάντες, όπως οι εξαιρετικοί Raining Pleasure ή οι Astyplaz. Άλλα αξιόλογα τωρινά σχήματα είναι οι Decades, οι Atria και οι High Level Static.
Το ελληνικό dark κοινό είναι αρκετά περιορισμένο. Υπάρχουν περιθώρια για εμπορική απήχηση σε ένα τόσο μικρό κοινό;
Νόβια: Μιλάμε για έναν πυρήνα 500-1000 ατόμων από τα οποία ακόμα λιγότεροι ακούνε synth pop .Όντως το κοινό αυτό είναι πολύ περιορισμένο όμως η μουσική μας δεν απευθύνεται μόνο σε αυτό.
Αλέξης: Μας ακούνε και άτομα έξω από το συγκεκριμένο χώρο και στόχος μας είναι να εξαπλωθούμε σε όσο περισσότερα μουσικά στρώματα χωρίς να γίνουμε mainstream.
Αλέξανδρος: Σημαντικό ρόλο παίζει και η προώθηση που έχεις από το ραδιόφωνο, το marketing και -τα τελευταία χρόνια- το internet.
Αντέχει ένας τόσο μικρός χώρος διαμάχες, κόντρες και διχόνοιες;
Νόβια: Θα δείξει (γέλια). Συμβαίνει παντού και είναι πολύ άσχημο να συμβαίνει και στο χώρο μας. Λόγω της φύσης της σκηνής αυτής, υπάρχει μια πολύ αρνητική ατμόσφαιρα.
Αλέξανδρος: Η κριτική δεν μας ενοχλεί αρκεί να γίνεται με επιχειρήματα.
Αλέξης: Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναπτυχθεί η σκηνή και δουλεύουμε για να αμβλύνουμε όλες τις διαφορές που μπορεί να προκύψουν με οποιονδήποτε. Άλλωστε είμαστε τόσοι λίγοι, που οι σχέσεις είναι σχεδόν προσωπικές. Αν και τα περισσότερα προβλήματα δεν προκύπτουν ανάμεσα στα γκρουπς αλλά σε θέματα διοργανώσεων events, συναυλιών κλπ. Πάντως είναι μάλλον μια ρομαντική άποψη ότι θα εκλείψουν κάποτε όλα αυτά.
Η πιο χαρούμενη στιγμή σας μέχρι τώρα ως συγκρότημα;
Νόβια: Κάθε φορά που ολοκληρώνουμε ένα κομμάτι.
Αλέξης: Η πρώτη φορά που ακούσαμε κομμάτι μας στο ραδιόφωνο, ή τα συγχαρητήρια μετά από ένα κουραστικό live.
Προσδοκίες και σχέδια για το μέλλον;
Αλέξης: Δισκογραφία, τι άλλο; Επίσης το site μας, www.decode.gr, που πρόκειται να βγει προς το τέλος του Δεκέμβρη και το όνειρο να δουλέψουμε στο εξωτερικό.
Αλέξανδρος: Και να μάθουν οι fans τους στίχους (γέλια απ’ όλους) για να γίνεται πανικός στα live!
