 |
Η Sadahzinia, κατά κόσμον Γιολάντα Τσιαμποκαλου, αποτελεί μία από τις πιο ενεργές -δημιουργικά- παρουσίες, στο χώρο του λεγόμενου "low bap" και όχι μόνον. Τα τελευταία τρία χρόνια έχει εκδώσει δύο παραμύθια, με το τελευταίο μάλιστα να παρουσιάζεται από μια θεατρική ομάδα στο «Θέατρο Πέτρας» και 40μελή συμφωνική ορχήστρα. Η αφορμή ήταν η τελευταία δισκογραφική δουλειά της, με τίτλο «Η Βουή και τα Καμώματα», αλλά όχι η πραγματική αιτία για να κάνουμε μία σύντομη κουβεντούλα μαζί της.
Γιολάντα, από την πρώτη στιγμή που τα είπαμε στο δισκάδικό σας στο Πέραμα, κατάλαβα καλά ότι αρέσκεσαι στα λίγα και σταράτα λόγια. Έχω την εντύπωση πως υπάρχει μια συνεπής συνέχεια στο στίχο που πραγματεύεσαι και η αμεσότητα του αποτελεί την δική σου στάση ζωής. Πιστεύεις στην αναγκαία ωμότητα του λόγου σήμερα.
Γενικά όλο αυτό είναι μια περίπλοκη διαδικασία με αρκετές αντιφάσεις. Πιστεύω καταρχήν ότι ο λόγος πρέπει να είναι πάντα αποτέλεσμα ενεργής σκέψης. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οφείλει κανείς να τον φιλτράρει τόσο πολύ ώσπου να τον αποστειρώσει. Με δεδομένα λοιπόν αυτά, προσπαθώ να βρίσκω τον τρόπο μου κάθε φορά. Μ’ αρέσει να μιλάω απλά και άμεσα το ίδιο και να γράφω. Αλλά, είναι και σχετικά αυτά τα πράγματα. Καμιά φορά οι λέξεις από μόνες τους σε οδηγούν. Σου δείχνουν το δρόμο για την κάθε επόμενη λέξη που θα ακολουθήσει κι ανάλογα τον ακολουθείς. Εγώ αυτό κάνω συνήθως, γι’ αυτό και νιώθω πως όσα γράφω έχουν ζωή από μόνα τους.
Ήθελα να αναφερθείς για λίγο στο συγγραφικό σου έργο: Δύο παραμύθια τα τελευταία 3 χρόνια με το τελευταίο μάλιστα να παρουσιάζεται από μια θεατρική ομάδα στο «Θέατρο Πέτρας». Είναι παραμύθια τα οποία διαβάζοντάς τα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν μοιάζουν σαν παραμύθια με την κλασσική έννοια του όρου αλλά μπορούν να ταξιδέψουν ταυτόχρονα και μεγαλύτερα «παιδιά». Πως ξεκίνησε η ιδέα μέσα σου να γράψεις παραμύθια στο σήμερα;
Τα παραμύθια έχουν ιδιότητες σχεδόν μαγικές με την έννοια ότι μπορούν έμμεσα να συμβάλλουν στην αλλαγή της ζωής μας. Κάτι που μπορεί να συμβεί και με ένα τραγούδι. Τουλάχιστον, σε μένα συνέβη αυτό ακριβώς. Και τα δυο (παραμύθι + τραγούδι) προέκυψαν με πολλές σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου. Ήταν ένας τρόπος για να μπω στη ζωή από το παράθυρο. Είχε πιο πλάκα έτσι. Και συνεχίζω πάντα να γράφω παραμύθια γιατί διοχετεύω όλα όσα βλέπω, ακούω και νιώθω μέσα από ένα παιχνίδι. Παιχνίδι είναι το παραμύθι όπως βέβαια και το ραπ. Το 2001 εκδόθηκε «Η Όμορφη Βασιλική», και ένα χρόνο μετά «Ο κύριος Άλφα-Άλφα». Επίσης πρότεινα και μετέφρασα τη σειρά «Ο Χάρης κι ο μωβ μαρκαδόρος» του Κρόκετ Τζόνσον, μια σειρά που βρίσκεται ανάμεσα στα 10 πιο πετυχημένα παιδικά βιβλία που βγήκαν ποτέ και έχει μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες. Όλα αυτά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ενώ πάλι από τις ίδιες εκδόσεις θα εκδοθεί σύντομα το παραμύθι μου «Ντιριγκόου-Ντιριμπάι». Τη χρονιά που πέρασε, μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Να γράψω για θέατρο. Έτσι, τον Ιούνιο, στο θέατρο Πέτρας ανέβηκε το παραμυθόδραμα «Ο Μάγος της Φωτιάς», με πρωταγωνιστή τον Γεράσιμο Γεννατά και πολλούς καταπληκτικούς συνεργάτες (σκηνικά, σκηνοθεσία, ηθοποιοί). Επίσης, στη σκηνή υπήρχε 40μελής συμφωνική ορχήστρα αποτελούμενη από παιδιά και επαγγελματίες, ενώ ένας Dj (Dj Booker) μίξαρε κομμάτια πάνω στη μουσική. Ήταν μαγικό! Στο εξής πάμε γι’ άλλα...Τώρα πια δε θα μπορούσα να μη γράφω γιατί με συναρπάζει το γεγονός ότι στα παραμύθια μπορούν να συμβούν τα πάντα. Αν όχι σε σένα τον ίδιο, τότε σε κάποιον άλλο κι αν όχι σήμερα, τότε αύριο ή του χρόνου.
Πως μπορεί μια νέα δημιουργός να πραγματεύεται στα περισσότερα τραγούδια της και στα γραπτά της παιδικά όνειρα αλλά και εφιάλτες. Ιστορίες πότε δροσερές με νεράιδες με διάφανα φτερά, ξόρκια, ροδόξυλα και ξωτικά. Πως επιζούν όλα αυτά τα στοιχεία μέσα σου και παραμένουν τόσο ευδιάκριτα εδώ και χρόνια;
Τα παραμύθια προξενούν βραχυκυκλώματα ανάμεσα στο μύθο και την ιστορία. Όλα αυτά τα στοιχεία κι οι διάφανες λέξεις που μπαινοβγαίνουν στους στίχους μου έχουν αυτή την ικανότητα. Μπερδεύουν το χρόνο, την αλήθεια και το ψέμα. Όλα αυτά τα στοιχεία τα αφήνω και ζουν μέσα μου, γιατί απολαμβάνω τη παρέα τους. Και μαζί τους μπορώ πολύ πιο εύκολα να εξηγήσω όλα όσα έχω κατά νου.
Συμμετέχεις εδώ και χρόνια σαν μέλος ενεργό στις συναυλίες των Active Member σε Ελλάδα αλλά και εξωτερικό. Μπορείς να μας δώσεις το δικό σου στίγμα αν σ’ αυτή την διάρκεια της πορείας σου διακρίνεις ότι κάτι μεταβάλλεται στο χώρο του Hip Hop σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο;
Είμαι στα πράγματα από το 1994, οπότε κοντεύουν 9χρόνια τώρα που εμφανίζομαι με τους Active Member και μόνη μου, δισκογραφικά και σε συναυλίες. Πολύ πρόσφατα, αμέσως μετά την κυκλοφορία του τέταρτου προσωπικού μου album «Η Βουή και τα Καμώματα», ο B.D.Foxmoor μου πρότεινε να γίνω επίσημα πλέον μέλος των Active Member. Στο σχήμα επίσης εισχώρησε και ο Dj Booker. Το γκρουπ λοιπόν τώρα μπαίνει σε μια καινούρια εποχή για την ιστορία του, ετοιμάζουμε τον δέκατο πια δίσκο και χαίρομαι πολύ που θα πάρω πιο στενά μέρος σε αυτή τη διαδικασία. Ένα νέο ξεκίνημα. Μια ανανέωση απαραίτητη στα πράγματα. Όσον αφορά τη γενικότερη εικόνα που έχω για to hip hop, ταξιδεύοντας τον τελευταίο καιρό και συζητώντας με ανθρώπους που ασχολούνται με αυτή τη μουσική είδα σε πρώτη φάση την παρακμή του, την χρησιμοποίηση του σε κάθε είδους προϊόν, και την ευρεία και εύπεπτη κατανάλωσή του. Όμως, παράλληλα, γνώρισα σκηνές όπου το έχουν τόσο καλά μέσα τους που τρελαίνεσαι, μαγεύεσαι. Το underground hip hop στην Γερμανία, στη Γαλλία και στην Αγγλία είναι απίστευτο. Οι στίχοι, οι ιδέες, τα στυλ και το ταλέντο δε τελειώνει. Πάσχουν λίγο στις παραγωγές, όμως το ταλέντο και η αγάπη τους γι’ αυτό είναι τόση που σε αφήνουν άναυδο. Όχι γιατί δε το περίμενα, αλλά γιατί βρήκα πολλά σημεία ταύτισης. Η δική μου παρέα το έχει βαφτίσει low bap και αυτό το θεωρώ σαφέστατα μια μεγάλη εξέλιξη παγκόσμια, κάτι που ομολογούν και πολλοί που το γνωρίζουν στο εξωτερικό, μιλούν γι’ αυτό και τελικά ταυτίζονται απόλυτα. Τώρα κάνουμε και ένα άνοιγμα με το εξωτερικό σε πιο ξεκάθαρη βάση. Θα κυκλοφορήσει στην Ευρώπη από το ανεξάρτητο label μας, 8ctagon, ένα 12ιντσο δισκάκι και στη συνέχεια ένα διπλό βινύλιο (στην Ελλάδα και CD) με συμμετοχές πολλών σημαντικών καλλιτεχνών από έξω όπως είναι οRodney P και ο General Levy. Το σπουδαίο είναι ότι ήρθαν και έγραψαν στο στούντιο μας στο Πέραμα και μετά αυτή την εμπειρία την κουβάλησαν όπου κι αν βρέθηκαν. Ο δίσκος θα ονομάζεται “Umicah: Red Zone”. Πάντως, όσο περνάει ο καιρός, ανοίγουν τα αυτιά, οι δρόμοι κι οι καρδιές, αρχίζει να ανεβαίνει πολύ το global hip hop, δηλαδή το hip hop με στίχους στη μητρική γλώσσα ανθρώπων κάθε γωνιάς του πλανήτη. Έτσι, υπάρχει ακόμα περισσότερη μελωδία και στη μουσική. Άρα, δε θα γλιτώσουμε εύκολα από τα όμορφα...
Περισσότερα για τη Sadahzinia, στο www.sadahzinia.com.
