Μίκρο

Περιμένοντας τον Νίκο Μπιτζένη σκεφτόμουνα κάποια ραντεβού στη Θεσσαλονίκη λίγες μέρες πριν. Μα καλά, το κάθε λεπτό, πόσα δευτερόλεπτα έχει εκεί; Η αλήθεια είναι πως τη θεωρώ ακαταμάχητη για να την αφήσει, έστω και για λίγο κάποιος, για τους ασφυκτικούς ρυθμούς της Αθήνας. Βαρυσήμαντες απορίες λοιπόν, αφετηρία για μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης...

Α: Ομολογώ πως δεν περίμενα την συνάντηση μας στην Αθήνα. Τι σε φέρνει εδώ και πως αντέχεις τους ρυθμούς της;

Ν: Κατέβηκα καθαρά για επαγγελματικούς λόγους πριν δυο χρόνια. Κάνω διάφορα πράγματα πάνω στη μουσική, κάποιες παραγωγές, remix, spot. Αυτά δεν γινόντουσαν στη Θεσσαλονίκη γιατί εκεί οι εταιρίες είναι παραρτήματα εταιριών εδώ, οπότε έπρεπε να κατέβω κάτω για να γίνονται αυτές οι δουλειές. Όσον αφορά τους Μικρο, κατεβαίνουν και τα παιδιά, αλλά κυρίως ανεβαίνω εγώ και βρισκόμαστε. Με την τεχνολογία, έχουμε πολλά βοηθήματα, μέσω internet, ενώ όταν ανεβαίνω, έχω μαζί μου το laptop το οποίο είναι σαν κινητό studio και γράφω οτιδήποτε χρειάζεται...
Τους ρυθμούς της Αθήνας, πολύ απλά δεν τους ζω. Δεν έχω κάποια δουλειά στην οποία να χρειάζεται να πηγαίνω σε καθημερινή βάση και να ζω αυτό το πήγαινε-έλα στο κέντρο τρώγοντας ώρες. Δουλεύω στο σπίτι, κοντά στους χώρους που κινούμαι, αποφεύγοντας το κέντρο. Η Θεσσαλονίκη βασικά είναι ωραία πόλη για να κάθεσαι, να μην έχεις να κάνεις δουλειές. Γι' αυτό το λόγο οι ρυθμοί είναι τέτοιοι. Χαλαρά που λέει και ο Λαζόπουλος. Για το λόγο του ότι δεν είναι εκεί τα κέντρα των αποφάσεων και δεν αγχώνονται. Έρχεται η απόφαση και το κάνουν. Δεν παίρνουν αποφάσεις. Εδώ στην Αθήνα όλοι τρέχουν, γιατί εδώ είναι η κινητήρια δύναμη, εδώ είναι τα κέντρα των αποφάσεων. Έξαλλου, είναι και πιο απλά πράγματα. Στη Θεσσαλονίκη πολύ λέει ο λόγος και στην πιο φοβερή κίνηση να πέσεις θα πας με τα πόδια. Δεν υπάρχει αυτό το άγχος.

Α: Όσον αφορά την κυκλοφορία του νέου δίσκου, ακούγονται καλά σχόλια και το ομώνυμο μίκρο tronik* πλάσμα έχει ξεχωρίσει στα airplay των σταθμών.

Ν: Είναι πολύ καλό ότι ξεχωρίζει. Ότι δε περνάει αδιάφορο. Είναι ένα από τα πράγματα που θέλουμε οπωσδήποτε όταν κάνουμε δίσκο. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο πολύ αν θα αρέσει. Μας ενδιαφέρει ποιό πολύ το να μην περάσει αδιάφορο, παρά το αν θα αρέσει η όχι. Προσπαθούμε να ταράζουμε λίγο τα νερά. Από την άσπρη σοκολάτα ακόμα, αν και έκατσε στα ραδιόφωνα, στην αρχή σε όλους ακουγόταν κάπως, δεν το δεχόταν το αυτί έτσι άπλα. Δεν ήταν η mainstream των ελληνικών δεδομένων, κάτι το οποίο αποφεύγουμε να κάνουμε άλλωστε. Έξαλλου η μουσική μας, που εδώ θεωρείται κάτι εναλλακτικό, στο εξωτερικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί mainstream. Από εκεί και πέρα, τα lp των Μικρο δεν είναι ενότητες, γράφουμε ανεξάρτητα τραγούδια, γι αυτό και έχουμε αυτή την ανομοιομορφία μέσα στα album που κάποιοι λένε πως είναι αρνητική, αλλά μας εκφράζει. Δεν είμαστε σαν τα συγκροτήματα που έχουν εξολοκλήρου μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, κάποιο ύφος καθ' όλη τη διάρκεια των album. Δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε έτσι. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα δίσκο που να είναι ολόκληρο πλανήτης happy. Τα κομμάτια λειτουργούν σαν ξεχωριστές ενότητες. Από εκεί και πέρα ποτέ δεν μπορείς να προδιαγράψεις το μέλλον. Πάντως μέχρι στιγμής έτσι λειτουργούμε ακόμα και αν όλοι μας λέγαν πως πρέπει να βρούμε την ταυτότητα μας, το ύφος μας. Ίσως το ύφος μας να είναι αυτό τελικά, πολυπρόσωπο. Drum'n'Bass, Electroclash, Trip Hop, Big Beat, Easy Listening…

Α: Σε μια αναδρομή στη δισκογραφία θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι αρκετός κόσμος σας γνώρισε με το email, παρόλο που είχε προηγηθεί ένα πολύ αξιόλογο album. Βοήθησαν κάποιες συγκυρίες;

Ν: Καταρχήν σκεφτόμαστε με τη λογική κάποιου μουσικόφιλου. Μπορεί να ανακαλύψω τους Pink Floyd σήμερα και να πάω να αγοράζω τους δίσκους τους που έχουν κυκλοφορήσει από το 70. Με αυτή τη λογική κάνουμε μουσική. Σίγουρα υπάρχουν άτομα που ανακαλύψαν τους Μικρο με το Νετρίνο της διαφήμισης και μετά πήγαν και αγοράσαν το πρώτο lp και αγάπησαν κομμάτια περισσότερο από το πρώτο lp. Από εκεί και πέρα σίγουρα έπαιξε ρόλο η δύναμη της τηλεόρασης. Μπορεί να κάνεις μουσική επί δέκα χρόνια, να κάνεις διαμάντια πράγματα και ξαφνικά από μια διαφήμιση που λέει ο λόγος, να σε μάθει όλος ο κόσμος και μετά να τρέξουν στις προηγούμενες δουλειές σου. Η διαφήμιση του Campari για παράδειγμα, Klaus Nomi. Πόσα χρόνια υπήρχε εκείνο το κομμάτι και ξαφνικά το ανακάλυψε όλος ο κόσμος. Καλύτερα να σε ανακαλύψει κάποια στιγμή ο κόσμος παρά ποτέ.

Α: Απλά κάποιες συγκυρίες φαίνονται περίεργες...

Ν: Όσο πιο πολλοί τρόποι υπάρχουν να φτάσει η μουσική κάποιο δημιουργού σε περισσότερα αυτιά, καλό είναι, κακό δεν είναι. Δηλαδή προτιμώ οι διαφημίσεις για παράδειγμα για τις οποίες γίνεται ο λόγος, να έχουν μουσική από καλλιτέχνες παρά να φτιάχνονται ειδικά για τη διαφήμιση κάποια αδιάφορα jingleάκια. Τουλάχιστον αυτός είναι ένας τρόπος πολυφωνίας. Το ραδιόφωνο δεν είναι πολυφωνικό, ας είναι τουλάχιστον οι διαφημίσεις. Πάει κάπως έτσι το σκεπτικό. Όσον αφορά την καινούργια διαφήμιση της Telestet, σκοπό είχαν να ξαναβάλουν το ίδιο τραγούδι και η διαφήμιση είχε γίνει πάλι με το Νετρίνο. Ξαφνικά κάποιοι από τη διαφημιστική εταιρία ακούσαν το flip-flop και λένε ...θα βάλουμε αυτό.
Για εμάς αυτό, είναι ένας extra, επιπλέον τρόπος να φτάσει η μουσική των Μικρο στα αυτιά του κόσμου. Γιατί αυτό θέλουμε Ο δημιουργός όταν φτιάχνει τη μουσική δεν την φτιάχνει για να τον εαυτό του. Σίγουρα, πρώτα είναι δικιά μας ευχαρίστηση και μετά για να την ακούσει ο κόσμος. Μας αρέσει αυτό, γι αυτό και κάνουμε live, γι αυτό και υπογράψαμε συμβόλαιο στη δισκογραφική. Είναι λίγο οξύμωρο να λέει ο άλλος δεν με ενδιαφέρει. Αν δε σε ενδιαφέρει κάθισε σπίτι σου, μην τρέχεις σε δισκογραφικές εταιρίες, δε σε ενδιαφέρουν τα συμβόλαια, κάνε τη μουσική σου σπίτι σου και θα την ακούς εσύ και δυο τρεις φίλοι σου. Είναι και αυτό μια λογική, υπάρχουν τέτοια άτομα. Από τη στιγμή που υπογράφεις συμβόλαιο με τη δισκογραφική όμως σε ενδιαφέρει και είναι βλακεία να λέει κάποιος ότι δεν τον ενδιαφέρει. Δε σε ενδιαφέρει να πουλήσεις, αυτό το πιστεύουμε και εμείς. Δεν είναι ο κύριος σκοπός μας να πουλήσουμε, αλλά στόχος μας είναι να φτάσει η μουσική μας στον κόσμο, να μας ακούνε. Είναι ευχαρίστηση, χαιρόμαστε όταν κάνουμε συναυλίες και ο κόσμος ξέρει τα τραγούδια και χορεύει μαζί μας. Αν δεν υπήρχε η δισκογραφία και το ραδιόφωνο δεν θα ήξερε ο κόσμος τους Μικρο για να έρχεται στις συναυλίες.

Α: Η σχέση σας με την τεχνολογία; Το internet ως η large πλευρά της τεχνολογίας;

Ν: Δεν ξέρω πόσο large μπορεί να είναι το internet και μήπως είναι ψευτο-large και δεν είναι τελικά πραγματικά large. Είναι ένα αχανές πράγμα γεμάτο από άπειρα πανομοιότυπα site εκ των οποίων τα 90% περιέχουν τα ίδια πράγματα. Για την τεχνολογία να πούμε γενικότερα, και όσον αφορά τη μουσική και όσο αφορά γενικότερα στη ζωή μας, η τεχνολογία από μόνη της δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Η χρήση της τη διαφοροποιεί σε καλή χρήση και κακή. Τώρα όσο αφορά τη ζωή επίσης κάλλιστα μπορείς να μπεις στο internet και να πάρεις φοβερά πράγματα, φοβερή ενημέρωση. αλλά κάλλιστα μπορείς να βρεις και παιδική πορνογραφία. Το θέμα είναι ότι η χρήση του internet κάνει το καλό ή το κακό κάτι το οποίο ισχύει φυσικά σε όλους τους τομείς της τεχνολογίας τηλεόραση, ραδιόφωνο. Πάντως είμαστε internet-άκιδες και εμείς.

Α: Απ όσο ξέρω τα φτιάχνετε όλα μόνοι σας. Το site στο internet, τα video που προβάλλονται στα live…

Ν: Εμείς στη μουσική προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία σαν εργαλείο πιο πολύ, να την κοντρολάρουμε και όχι να μας επιτάσσεται σαν δημιουργική έκφραση. Εκτός από το site και τα video των live έχουμε φτιάξει και τα video clip (περιστρεφόμενα κεφάλια, το δωμάτιο, tronik* πλάσμα, τη σφαίρα). Γενικά είμαστε μια παρέα από 4 άτομα και άλλους 40 φίλους γύρω από εμάς που είμαστε ανήσυχοι και δεν μας αρέσει να εφησυχαζόμαστε. Σαν πρώτη αντίδραση είναι η μουσική. Από εκεί και πέρα αφού η τεχνολογία μας δίνει την δυνατότητα να ασχοληθούμε με διάφορα πράγματα, προσπαθούμε να εκμεταλλευόμαστε το χρόνο μας ώστε να καλύψουμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούμε. Γι αυτό το λόγο και τη μουσική πρωτίστως την κάνουμε μόνοι μας. Ποτέ δεν θελήσαμε να πάμε σε κάποιο studio πέρα του πρώτου single, στο οποίο πήγαμε λόγω εταιρίας και παρόλο που όλη η δουλειά υπήρχε έτοιμη, μέσα στο studio κοντέψαν να μας την καταστρέψουν. Ήμασταν σε μια κατάσταση όπου προσπαθούσαμε να δώσουμε στους ηχολήπτες στην κονσόλα να καταλάβουν το ύφος που θέλουμε. Πηγαίναμε με cd για να ακούσουν και να καταλάβουν, ήταν κάτι σαν σπασμένο τηλέφωνο και δεν είχε νόημα. Γι αυτό και τα πάντα μετά από το πρώτο single έχουν γίνει μόνο από εμάς, σε home studio, ηχογράφηση, μίξη, παραγωγή, mastering. Θέλουμε να έχουμε πλήρη έλεγχο. Να σημειωθεί φυσικά ότι και τα βίντεο που περιέχονται στο album έχουν γίνει από εμάς.

Α: Διακίνηση της μουσικής μέσω internet. Επιπλέον το φαινόμενο της πειρατείας στην Ελλάδα; Δυο πολύ μεγάλα κεφάλαια. Ποιες οι επιπτώσεις τους;

Ν: Η διακίνηση της μουσικής μέσα από το internet είναι πολύ καλό πράγμα. Όχι όμως όταν είναι πειρατική. Όχι όταν κάνει κακό δηλαδή στο group. Είναι πολύ καλό ας πούμε να μπαίνεις σε ένα site και να μπορείς να κατεβάσεις ένα κομμάτι από την καινούργια δουλειά των Μικρο ή αποσπάσματα από όλα τα κομμάτια του album. Αυτό είναι κάτι λογικό και θεμιτό, να δείχνεις σε όλο τον κόσμο τη δουλειά του με την προοπτική φυσικά εφόσον του αρέσει να αποκτήσει και την πλήρη εκδοχή της. Το internet είναι ιδανικό μέσο για την προβολή μιας δουλειάς και αυτό γιατί ποτέ στο ραδιόφωνο δεν δίνεται η ευκαιρία για παράδειγμα να ακουστούν όλα τα κομμάτια ενός δίσκου. Από αυτό το στάδιο και μέχρι την ελεύθερη διακίνηση των αρχείων μέσα σε κοινότητες, προκύπτουν πολύ αρνητικές επιπτώσεις στους καλλιτέχνες. Δεν μιλάμε φυσικά μόνο για τις δισκογραφικές εταιρίες που και αυτές τραβάνε ζόρι.
Ας πούμε πως οι Μικρο εκεί που θα ήταν να πουλήσουν 5000 κομμάτια πουλάνε χίλια, τα υπόλοιπα 2000 φεύγουν σε παράνομα cd και τα υπόλοιπα 2000 διακινούνται σε αρχεία μέσω του internet. Κερδίζει ο κόσμος σαφώς γιατί αγοράζει φτηνότερα μουσική. Αλλά όταν θα έρθει η ώρα που η εταιρία θα πρέπει να δώσει λόγο, θα δει τα έσοδα της και τα έξοδα της θα πει δεν τους ξαναυπογράφω γιατί έχουμε παθητικό. Παθητικό περισσότερο έχουν οι Μικρο, γιατί ακόμα και μετά τις αναλογικές πτώσεις στις πωλήσεις τα μεγάλα ονόματα παραμένουν ανέγγιχτα. Και καλά πες οι Μικρο, έχουν κάνει και τρία album και τους ξέρει ο κόσμος. Για έλα στο groupάκι που ξεκινάει τώρα στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στο Διδυμότειχο, από τρεις πιτσιρικάδες που είναι φοβερά μουσικά μυαλά και θα μπορούσαν να είναι νούμερο ένα μεθαύριο. Δεν υπογράφουν πια με καινούργια group. Πιστεύουμε πραγματικά πως ήμασταν από τους τελευταίους των Μοϊκανών που καταφέραμε και υπογράψαμε, γιατί πετύχαμε τη δισκογραφία ακριβώς πριν αρχίσει να την πιάνει αυτή η φοβερή κρίση. Είμαι πεπεισμένος πως αν οι Μικρο ξεκινούσαν τώρα, δεν υπήρχε περίπτωση να υπογράψουνε. Οι εταιρίες διώχνουν κόσμο, δεν παίρνουν και σ' αυτό φταίει η κρίση η οποία έρχεται πρώτα από την πειρατεία. Οπότε οι εταιρίες διώχνοντας κόσμο, πρώτα διώχνουν όλους τους καινούργιους. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ο κόσμος να μην περιμένει να δει καινούργια πράγματα στη μουσική, απλά θα παραμείνουνε αυτοί που ήδη βασιλεύουν αυτή τη στιγμή. Και ποιοι είναι αυτοί, οι γνωστοί άγνωστοι. Βίσση, Σφακιανάκης. Αν όλα γινόντουσαν κανονικά, χωρίς πειρατεία το μέλλον της εμπορικής διακίνησης μουσικής θα ήταν μέσω του internet και οι εταιρίες που σήμερα λέγονται δισκογραφικές θα άλλαζαν μορφή. Οι Μικρο αν δεν πουλάνε, είτε αυτό λέγετε album, είτε κομμάτια για κατέβασμα, θα πάψουν να υπάρχουν για βιοποριστικούς σκοπούς. Αυτό το πράγμα δεν το έχει αντιληφθεί ο κόσμος. Καλό να μπαίνεις στο internet, να κατεβάζεις κομμάτια, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση όμως, πολύ σύντομα δεν θα υπάρχουν νέα κομμάτια για κατέβασμα. Καλή η ελεύθερη διακίνηση της μουσικής, την ώρα που πληρώνεις όμως τον άλλον τον υποστηρίζεις. Οικονομικά πρώτα απ όλα.

Α: Να πάμε στα live σας, γίνεται πανικός...

Ν: Καταρχήν δεν γίνεται πανικός. Ακόμα και τα live είναι αποτέλεσμα του όλου συστήματος. Αν οι Μικρο δε βγάλουν δίσκο μεθαύριο δε θα κάνουν και live. Στα live μας έρχονται 300 άτομα, σου λένε ότι υπάρχει η κρίση και στη Βισση και στο Fame Story γίνεται το αδιαχώρητο. Εκεί δεν τους νοιάζει τόσο πολύ να πουλήσουν, αν κάθε μέρα γίνεται στο μαγαζί πανικός. Οι Μικρο όμως δεν παίζουν σε κανένα σκυλάδικο. Το βασικό πράγμα είναι η υποστήριξη του κόσμου, είναι το να αγοράσεις το cd και να πας στο live. Άλλοι έχουν σπίτια στην Αγγλία και εμείς για να πάμε εκεί, πρέπει να κάνουμε οικονομία ένα μήνα. Ο κόσμος πάει και τα ακουμπάει σε στάνταρ άτομα και δεν τα ακουμπάει κάπου που να είναι χρήσιμο για να πάει μπροστά η μουσική σε αυτόν τον τόπο. Και μιλάμε γενικά για όλες τις νέες ιδέες πάνω στη μουσική. Βλέπουμε ότι όσο περνάει ο καιρός σπανίζουν και αναρωτιόμαστε. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν υποστηρίζονται οι νέες ιδέες. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υποστηρίζεται η στασιμότητα, ένα βόλεμα φοβερό. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα μεγέθη τα καθορίζει ο κόσμος. Αν εμφανιζόταν το οποιοδήποτε group και πούλαγε τρελά, όλες οι εταιρίες θα στρεφόντουσαν προς τα εκεί. Και φυσικά είναι όλα κύκλωμα, ραδιόφωνο, τηλεόραση, όλα παίζουν τα ίδια πράγματα. Σκέψου πόσο δύσκολα είναι για ένα group που ξεκινάει τώρα. Να ανταγωνιστεί ποιόν; Τη Βίσση που τη δείχνει στις ειδήσεις; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει στην τηλεόραση μια μουσική εκπομπή; Πως γίνεται να υπάρχει ένα ολόκληρο μουσικό κανάλι στην Ελλάδα και να παίζει συνέχεια τα ίδια hit; Θυμάμαι παλιά στη δεκαετία του 80 όταν έβλεπα το Μουσικόραμα που ήταν εβδομαδιαίο και περίμενα όλη την εβδομάδα για να δω τι καινούργιο κυκλοφορεί. Τώρα όλοι παίζουν τα ίδια hit. Και καλά για όσους έχουν την όρεξη να ψάξουν μόνοι τους εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης. Όσοι όμως δεν έχουν την ώρα και την τρέλα να κάνουν κάτι τέτοιο είναι καταδικασμένοι...

Α: Λέγοντας πανικό δεν εννοούσα απλά πολύ κόσμο. Αναφερόμουν στον πανικό που προκαλείτε εσείς οι ίδιοι πάνω στη σκηνή.

Ν: Έχουμε παίξει live με 10 άτομα, έχουμε παίξει και με 4000 άτομα στο Millenium, όπως είμαστε με τους μεν είμαστε και με τους δε. Όπως και να έχει πάντως το να βλέπεις ανταπόκριση από τον κόσμο μας αρέσει. Και αυτό το πράγμα βγαίνει παραέξω, φαίνεται, δεν κάνουμε τίποτα δήθεν. Ενώ αυτό το πράγμα, το δήθεν, κυριαρχεί στην Ελλάδα. Τα μπαλέτα, τα σκηνικά...

Α: Νομίζω πως ξεφύγαμε από το θέμα...

N: Κοίταξε όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί η εναλλακτική μουσική για να υπάρχει πρέπει να της δοθεί χώρος, βήμα. Και στην Ελλάδα δεν δίνεται ούτε χώρος ούτε βήμα. Πέφτουν σκαμπίλια, μπουνιές, κάτω εσύ, πού πας εσύ. Δεν μπορεί να αναπνεύσει ο νέος δημιουργός, λειτουργούν όλα δυναστευτικά. Αν υπήρχε παλιότερα κάποια πολυφωνία, αυτή τη στιγμή η πίτα πλέον έχει ξεφύγει και δεν αφήνει χώρο για τίποτα.

Α: Σχετικά με την ηλεκτρονική μουσική, υπάρχει ο ενδοιασμός κατά πόσο ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι των live είναι προεγγεγραμμένο σε συναυλίες του είδους.

Ν: Στις εμφανίσεις ενός από των μεγαλύτερων live συγκροτημάτων όλων των εποχών, τους Depeche Mode, ζωντανά ακούγονται μόνο οι φωνές και δυο τρία σχηματάκια που παίζουν στα πλήκτρα. Για μένα live δεν είναι να πας και να ακούσεις ζωντανά την δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη. Αν ήταν έτσι θα κλείναμε τα μάτια και θα παίζαμε πίσω από κουρτίνες. Στις συναυλίες πας για να δεις και να ακούσεις, την ακρόαση την κάνεις και σπίτι σου. Στα live δηλαδή ο καλλιτέχνης περνάει test του πόσο καλά παίζει; Αυτό που μετράει είναι να τον δεις στη σκηνή να τραγουδάει το κομμάτι και να δεις όλο το πάθος που έχει, την επικοινωνία του με τον κόσμο. Πέρα από αυτό, όσον αφορά τους Μικρο έχουμε ζωντανά τα φωνητικά, την κιθάρα και αρκετά παιξίματα στα πλήκτρα. Από εκεί και πέρα τα drum loops και τα baselines είναι ήδη έτοιμα. Ειδικά όταν μιλάμε για ηλεκτρονική μουσική, ο κόσμος δεν πρέπει να το βλέπει έτσι. Εδώ πήγα Chemical Brothers και Death in Vegas που είχαν προηχογραφημένα φωνητικά και δεν με ενόχλησε αυτό. Είναι η υποστήριξη, πας για να έρθεις σε επαφή με αυτά τα άτομα, το τι θα κάνουν είναι δικό τους θέμα, αν δε σου αρέσει δε θα ξαναπάς. Οι Fischerspooner στα live τους δεν παίζουν μουσική, κάνουν θεατρικό και η μουσική είναι playback. Αυτά είναι υπόθεση του group. Από εκεί και πέρα εμείς ακόμα και το set list το κανονίζουμε εκείνη την ώρα. Έχουμε δηλαδή στο μυαλό μας ένα πρόγραμμα του τι να παίξουμε, όμως εκείνη την ώρα, ανάλογα και με το πως κινείται ο κόσμος κάνουμε αλλαγές. Το καλό είναι πως έχουμε αρκετές επιλογές, ειδικά τώρα με το τρίτο lp έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε αρκετά κομμάτια.

Α: Όσον αφορά τις εμφανίσεις στην Αγγλία. Προφανώς είσαστε ικανοποιημένοι από την αποδοχή του κόσμου εκεί και ξαναπάτε...

Ν: Πέρσι για πρώτη φορά είχαμε παίξαμε σε ένα ανερχόμενο μαγαζί Cargo που τώρα πάει ακόμα καλύτερα. Μια εβδομάδα πριν παίξουμε εμείς παίζανε οι Coldcut και πιο πριν οι Groove Armada. Παίξαμε εκεί και περιμέναμε να έρθουν Έλληνες φοιτητές να μας δούνε και τελικά παραπάνω από το μισό κόσμο ήταν Άγγλοι. Δεν λειτούργησε απλά σε φιλικό επίπεδο. Τα παιδία που το οργάνωσαν έκαναν πάρα πολύ καλή δουλειά. Από εκεί και πέρα και τα σχόλια του κόσμου μετά τη συναυλία ήταν πολύ θετικά. Δεν τους ενόχλησε καθόλου ο Ελληνικός στοίχος και γενικά είχαμε πολύ καλή ανταπόκριση σε εκείνο το live.

Α: Πιστεύεις ότι το κοινό του εξωτερικού είναι πιο κοντά στον ήχο σας και κατά προέκταση ότι η αποδοχή είναι ευκολότερη εκεί;

Ν: Το σίγουρο είναι πως στο εξωτερικό ο κόσμος έχει πιο ανοιχτά μυαλά, πολύ πιο ανοιχτά αυτιά, πολύ πιο ανοιχτά μάτια. Ο ελληνικός στοίχος όχι απλά δεν τους ενόχλησε αλλά τους φάνηκε fun, περίεργο, ενδεχομένως λειτούργησε σαν κάποιου είδους ηλεκτρονικό - ethnic άκουσμα. Το θέμα είναι πως αν όντως πάνε τα πράγματα προς το καλύτερο εμείς δεν έχουμε κανένα προβληματισμό να κάνουμε κάποια στιγμή αγγλόφωνα τραγούδια. Έξαλλου πριν τους Μικρο, με αγγλικό στοίχο κάναμε μουσική, όπως για παράδειγμα όταν είχα τους Carpe Diem. Αν και το group δημιουργήθηκε το '98, όλοι μας ασχολούμαστε πολλά χρόνια με τη μουσική. Όσον αφορά την Αγγλία τώρα επειδή πέρσι είχαμε καλό feedback από τον κόσμο, οι διοργανωτές, ήρθαν σε επαφή με το Ελληνικό προξενείο στην Αγγλία το οποίο ανέλαβε σε επίπεδο χορηγίας και έτσι προέκυψε. Με το ίδιο σκεπτικό της εκπροσώπησης της ελληνικής dance κουλτούρας, θα εμφανιστούν και ο Κωνσταντίνος Β και οι Mode Plagal. Ελπίζουμε πως φέτος θα είναι καλύτερα τα πράγματα μιας και έχει γίνει πιο οργανωμένο promotion. Όσον αφορά τον στοίχο, στην Ευρώπη έχει ήδη συγκεντρωθεί τόσο πολύς κόσμος που δεν του κάθεται άσχημα ο Ελληνικός στοίχος. Με την ίδια λογική εξελίσσονται ήδη καριέρες άλλων καλλιτεχνών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Α: Επιστρέφοντας στα δικά μας, η ηλεκτρονική σκηνή στην Ελλάδα;

Ν: Η κατάσταση πλέον είναι δυσβάσταχτη. Είναι περιθώριο. Έχουν παραγκωνιστεί όλοι από τα μεγαθήρια και ο κόσμος βρίσκεται σε μια κατάσταση υπνωτισμού από τα μέσα ενημέρωσης, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Κυριαρχεί μια κατάσταση στασιμότητας που βολεύει πάρα πολλούς και δεν συμφέρει κανένα να ταράξει τα νερά. Δεν δίνεται βήμα σε νέους δημιουργούς καθόλου, ειδικά στη μουσική, και δυστυχώς αυτό έχει οδηγήσει στο να βρίσκεται σήμερα στη χειρότερη μοίρα. Να διευκρινίσουμε, ότι όταν λέμε νέους δημιουργούς δεν εννοούμε ένα νέο Βαρδή ή τους νέους Πυξ Λαξ. Ούτε συγκροτήματα που θέλαν να γίνουν Τρύπες στη θέση των Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά στη θέση των Ξύλινων Σπαθιών. Εμείς ποτέ δεν προσπαθήσαμε να γίνουμε Stereo Nova στη θέση των Stereo Nova. Το μια από τα ίδια στην Ελλάδα το συναντάμε πολύ συχνά. Το θέμα είναι ότι γι αυτούς που έχουν να πούνε καινούργια πράγματα, για εκείνους είναι πάρα πολύ δύσκολα.

Α: Επιπλέον είναι αστείο κάποιες φορές να προσπαθούνε οι παραγωγοί να προσδώσουν έναν αέρα φρεσκάδας σε παραγωγές που ούτως ή άλλως ακολουθούν την πεπατημένη.

Ν: Αυτό ακριβώς είναι το σύστημα που δεν θέλει να ταράξει τα νερά. Που βλέπει πως υπάρχουν και κάποιοι που ψάχνονται και προσπαθούνε να τους αρπάξουνε και αυτούς. Είναι αρκετοί αυτοί που αφομοιώνονται, αλλά υπάρχουν και αυτοί που δεν ψαρώνουν και αποστρέφονται το άκουσμα. Θέλει να μας πει η Βίσση δηλαδή ή η Βανδή και ο Καράς πως έχουν electropop καταβολές; Το όλο παράδοξο σε αυτήν την υπόθεση είναι πως αν οι Μικρο αυτή τη στιγμή βγαίναν και κάναν σκυλάδικο, η λαϊκή κατακραυγή θα ήταν ανεπανάληπτη. Ούτε οι σκυλάδες θα τους άκουγαν, αλλά ούτε και αυτοί που μας αγοράζουν τώρα. Δηλαδή η μη αποδοχή θα ήταν πλήρης. Αλλά τη Βίσση που κάνει techno, δεν την κράζουν, την αγοράζουν και κάποιες φορές την θεωρούνε πρωτοποριακή και το κακό είναι ότι περνάει αυτό. Ακούγοντας δηλαδή αυτά τα πράγματα νομίζει κάποιος ότι αυτή είναι η σύγχρονη ευρωπαϊκή μουσική, και υπνωτίζεται ακόμα πιο πολύ.

Α: Τα δικά σας ακούσματα; Διακρίνονται εύκολα techno, big beat, ακόμα και funk καταβολές.

Ν: Πάρα πολλά και σχεδόν τίποτα από την Ελληνική μουσική εκτός από Stereo Nova. Όσον αφορά το εξωτερικό, Kraftwork, Depeche Mode, και πολλοί άλλοι. Πάντως λειτουργούνε όλα μέσα από φίλτρα. Εγώ πιτσιρικάς ήμουνα Duran-όβιος! Visage, Cabaret Voltaire, Coil, Dead Can Dance, This Mortal Coil, πολλά soundtrack.

Α: Soundtrack... σαν το email; Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία;

Ν: Δεν το επιδίωξα ιδιαίτερα. Πιστεύω πάντως, ότι κακώς υπάρχει η διαφοροποίηση αυτή. Απλά όταν η μουσική δημιουργείται για soundtrack είναι πιο αποστασιοποιημένη. Όταν δηλαδή κάποιος κάνει μουσική για soundtrack μπορεί να κάνει πράγματα που δε θα τα έκανε μόνος του. Δεν θα είχα πρόβλημα, η μουσική της ταινίας το Μπλε, να ήταν απλά ένα cd, πάλι θα το αγόραζα. Ακόμα και αν δεν ήταν το soundtrack της ταινίας δηλαδή, απλά μαθαίνονται μέσω των ταινιών. Από εκεί και πέρα τα compilation OST δεν παρουσιάζουν το ίδιο ενδιαφέρον. Το email σαν album θα υπήρχε είτε υπήρχε η ταινία είτε όχι και θα είχε τα ίδια κομμάτια. Απλά επειδή προχώρησε παράλληλα, εμπνευστήκαμε από κάποιες σκηνές του σεναρίου που είχαμε στα χέρια μας. Ένας μουσικός, τουλάχιστον εμείς δηλαδή, λειτουργούμε πάντα σα να σκιαγραφούμε σκηνές, είτε η έμπνευση είναι αυτή κάθε αυτή μια ταινία, είτε σκηνές της ζωής μας, γιατί η ζωή μας συνθέτει μια ταινία. Όταν γράφω εμπνέομαι από μια σκηνή που θα εκτυλιχθεί μπροστά μου, από ένα συναίσθημα που θα αισθανθώ, από μια σχέση, από μια κουβέντα, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η μουσική γράφεται για συμβάντα, για εικόνες, για όνειρα. Στην ταινία, δίνεται συγκεκριμένο ερέθισμα. Ήταν πρόκληση σαν εμπειρία, αλλά η ίδια η μουσική κρύβει πολλά περισσότερα.

Α: Τι καλό άκουσες μέσα στο 2002;

Ν: Αρκετά καλά πράγματα από το electroclash, πχ Fischerspooner πολύ ωραίοι, Felix Da Housecat, Massive Attack το τελευταίο τους διαμάντι, Jolie Music, Telepop Music, Console, Add N to X. Το album του Moby με απογοήτευσε και ήταν κρίμα γιατί κομμάτια σαν το Landing που περιέχονταν στο single ήταν πολύ καλά. Γενικά βγήκαν ωραία πράγματα, αλλά όχι από τα μεγαθήρια, βγήκαν ωραία πράγματα από καινούργια ονόματα, ήταν καλή χρονιά.

Κάπου σε αυτό το σημείο η συζήτηση έλαβε τέλος. Για περισσότερες πληροφορίες αλλά και επικοινωνία με τους Μικρο, η επίσημη σελίδα που συντηρούν τα παιδία στη διεύθυνση www.mikro.gr είναι πάντα έτοιμη να υποδεχτεί κάθε happy πλάσμα που αναζητά πληροφορίες.