Xaxakes

Το Γιάννη Νάστα, τον άνθρωπο δηλαδή που μαζί με τη σύντροφό του Ντόμινι αποτελούν τους Xaxakes, των γνωρίζω αρκετά χρόνια από το studio που διατηρεί εδώ στη Θεσσαλονίκη, χώρος που έχει χρησιμοποιηθεί από πολλές γενιές μουσικών ως το πιο cool προβάδικο της πόλης... 'Ηταν όμως η πρώτη φορά που η επίσκεψή μου στο χώρο αυτό δεν είχε ως "στόχο" τα drums του studio, αλλά... τον ίδιο! :)

Από πότε υπάρχουν οι xaxakes σαν σχήμα;

Το '96 βγήκε η πρώτη δισκογραφική δουλειά.

Πώς προέκυψε το 1995-96 ένα σχήμα σαν τους xaxakes, σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε ως μετα-grunge εποχή, σε γενικές γραμμές...

Βασικά πιστεύω ότι δεν υπήρξα ποτέ στη μόδα, δεν με ενδιέφερε τίποτα, παρά μόνο αυτό που έκανα. Γι' αυτό και βγήκε έτσι ο πρώτος δίσκος, που δεν ανήκε πουθενά μουσικά...

Κάποια σχέση ή συγγένεια με ακούσματα που είχες από παλιά, ή έστω και πιο φρέσκα;

Ακούσματα κλασσικά. Από pop γενικά, Simple Minds, ή από Kraftwerk, που δε βγήκε στο πρώτο δίσκο φυσικά κάτι σαν Kraftwerk... επίσης Bowie… και κάπως έτσι προέκυψε ο πρώτος δίσκος.

Ο οποίος αν δεν κάνω λάθος ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη δουλειά. Και έπειτα ήρθε η συμφωνία σου με τη Sony… Κατά πόσο βοήθησε αυτό τα πράγματα να πάνε ακόμα πιο μπροστά;

Οι πολυεθνικές σίγουρα βοηθάνε, έχουνε μεγάλη δύναμη. Είναι όμως καθαρά θέμα ανθρωπίνου δυναμικού από ένα σημείο και πέρα, δηλαδή σε ποιους ανθρώπους θα πέσεις.

Είσαι ικανοποιημένος με την πορεία του group; 

Σε πρώτη φάση είναι καλά τα πράγματα. Βασικά το όλο fun των xaxakes είναι η ποιότητα του κόσμου που τους ακολουθεί. Πρόκειται για ανθρώπους που αντιλαμβάνονται πάρα πολλά, όχι μόνο σαν μουσική, σαν ζωή... Δεν είναι μόνο η μουσική που καθορίζει τα πράγματα.

Ποια η σχέση σου με τα "μελαγχολικά" τραγούδια; Υπάρχουν στιγμές της μέρας σου που θα βάλεις να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που πάιζεις;

Ε βέβαια ναι, εννοείται... Placebo ας πούμε πέρσι άκουγα συνέχεια. Σαν ακροατής είμαι πιο ανάμικτος, μια το ένα, μια το άλλο. Και όσον αφορά αυτά που παίζουμε, τα live μας είναι εντελώς αλλοπρόσαλλα, είναι τελείως hard σε κάποιες στιγμές. Κι αυτό ακόμα δεν έχει βγει σε δισκογραφία. Αυτή την πλευρά τη γνωρίζουν μόνο οι fans των xaxakes, ότι δηλαδή η μπάντα είναι και αλλού, δεν είναι μόνο αυτό το "χα!"... 

Θα μπορούσες να συγκρίνεις τους δυο σου δίσκους, τώρα που βρίσκονται αμφότεροι στα χέρια σου;

Ο δεύτερος έχει πιο εντυπωσιακή παραγωγή. Αν και εγώ δίνω πιο μεγάλη βάση στα μουσικά θέματα του κάθε δίσκου, και εκεί δεν υστερεί ο πρώτος... Ο πρώτος ήταν πιο ακατέργαστος, πιο μεγάλα κομμάτια... Ο δεύτερος δίσκος είναι πιο εύκολος, πχ. το Monte Carlo είναι κομμάτι για όλους... Και αυτό είναι επιτυχία των xaxakes, που το κατάφεραν χωρίς να "πέσουν" σε τέχνη, πιστεύω πως είναι πάρα πολύ κομψό κομμάτι το Monte Carlo.

Από τα τελευταία cd που έχεις αγοράσει, έχεις ξεχωρίσει κάτι;

Archive, Placebo, Radiohead...

Όσον αφορά την ελληνική σκηνή, έχεις ακούσει τελευταία κάτι που να σε εντυπωσίασε;

Δε θα ήθελα να σχολιάσω καθόλου, γιατί εγώ δεν άκουσα ποτέ ελληνικό group. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει ακόμα "απόλυτο" ελληνικό group. Απόλυτο group είναι οι xaxakes, με την έννοια ότι το τραγούδι Fly, είναι αυτό... Δεν αντιγράφει κάτι, δε μιμείται κάτι το ξένο. Πιστεύω στα απόλυτα group.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι "χωροταξιακά", οι xaxakes έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχουν στην ελληνική σκήνη, καλύπτουν ένα μεγάλο κενό…

Ο Σιδηρόπουλος και όλοι όσοι ακολούθησαν φέραν ενα ρεύμα, το οποίο έμεινε στάσιμο. Αυτή η φοιτητική "μιζέρια", άφησε πίσω μουσικά την Ελλάδα χρόνια ολόκληρα. Αυτό το πράγμα έγινε κατεστημένο, που μπορεί μεν στιχουργικά να είναι άριστο, αλλά ερμηνευτικά υπάρχει πρόβλημα... Αυτό εγώ το απεχθάνομαι, όχι τους φοιτητές, αυτό το μουσικό ιδίωμα, είναι βρώμικο, έχει λίγδα... (σ.σ. πέστα χρυσόστομε!)

Τι σχέδια υπάρχουν για το μέλλον;

Erotical Orchestra! Πρόκειται για ένα project ακόμή πιο ρομαντικό κι από τον Καζανόβα... Πιο τρικυμιώδες πράγμα... Θα αφορά εμφανίσεις σε επιλεγμένους χώρους, με ακουστικά όργανα... Βιολιά, βιόλες. Εντελώς θεατρικό project!

Όσον αφορά τα δισκογραφικά σου πλάνα;

Δισκογραφικά θα αρχίσω σύντομα να ετοιμάζω καινούρια δουλειά, γιατί πάλι λείπει κάτι από τη δεύτερή μου δουλειά, λείπει αυτό το rock n' roll στοιχείο... Ίσως να μού 'ρθει σε έναν τρίτο δίσκο! Βέβαια και πάλι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Μπορεί να είμαι πολύ high τον καιρό που θα γράφω τον τρίτο δίσκο, και να λέω μετά "στον 4ο δίσκο θα παίξουμε rock n' roll!" (γέλια) Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι τον ήχο που δεν παίζω, τον αγαπάω πολύ! Τον ήχο των Placebo, των Radiohead… Πάντως για να κάνεις "φασαρία" πρέπει να έχεις λόγο, κι εγώ ακόμη δεν τον βρήκα αυτόν το λόγο...

Τη συζήτησή μας με το Γιάννη Νάστα "διέκοψε" το τηλεφώνημα του Pepe, του μικρού γιου του Γιάννη και της γυναίκας του, Ντόμινι... Η πιο ευχάριστη είδηση που έβγαλε η συνέντευξη, ήταν ότι η Ντόμινι είναι ήδη έγκυος στο 2ο τους παιδί... Τις καλύτερες ευχές από όλους μας και... Viva, Γιάννη Νάστα!