Οι κοπέλες που ασχολούνται δημιουργικά με το Hip Hop στην Ελλάδα μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τα τελευταία χρόνια που άνθισε το συγκεκριμένο μουσικό είδος, υπήρξαν κάποιες απόπειρες κοριτσιών να κάνουν Hip Hop. Άλλες δεν άντεξαν, άλλες κατάλαβαν ότι δεν τους ταίριαζε τελικά κι άλλες συνέχισαν με πείσμα. Απ’ ότι φαίνεται, οι τελευταίες δικαιώθηκαν. «Άμα πιστεύεις κάτι πολύ, στο τέλος θα γίνει», λένε.
Μιλάμε για τρεις κοπέλες που αυτή τη στιγμή ασχολούνται με το είδος, έχουν εμφανιστεί δισκογραφικά αρκετές φορές και εντέλει αντιπροσωπεύουν το θηλυκό στοιχείο στο ελληνικό Hip Hop. Μιλάμε δηλαδή για την Sadahzinia, την D.J. Vibe των Prohja και την Αθηνά Ρούτση.
Μπορεί βέβαια στην Ελλάδα να είναι πολύ φρέσκα τα πράγματα σε σχέση με την γυναικεία παρουσία στο Hip Hop, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την Αμερική. Σημαντική μορφή στο χώρο θεωρείται η Sylvia Robinson, ιδιοκτήτρια της κορυφαίας για την μαύρη μουσική δισκογραφικής εταιρείας Sugar Hill. Η συγκεκριμένη εταιρεία έβγαλε δισκογραφικά τους πρώτους club d.js και βέβαια τους περισσότερους Hip Hopers, μεταξύ των οποίων και γυναίκες. Είτε πρόκειται για MCs είτε για DJs, γυναίκες όπως η Roxanne Sante, Real Roxanne, Debbie Dee, Lisa Lee, Sha Rock, Mc Lyte, Queen Latifah, Bahamadia, Yo Yo, Isis, σφραγίζουν τη δεκαετία του ’70 και του ’80 με την παρουσία τους στη σκηνή του rap και του Hip Hop. Η παρουσία τους μέχρι σήμερα, καθώς και άλλων νεώτερων -όπως η Foxy Brown- δείχνει πως στην Αμερική τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά από την Ευρώπη. Πόσο μάλλον από την Ελλάδα!
Μιλήσαμε με τη Sadahzinia, την d.j. Vibe και την Αθηνά για τις δύο τάσεις στο αμερικάνικο Hip Hop, της ανατολής και της δύσης. Για τον πιο πολιτικοποιημένο στίχο στα τραγούδια της πλευράς της Νέας Υόρκης που θεωρούν τη γυναίκα ιερό πράγμα, όπως τη γη. Είναι το μήνυμα των σωστών ισλαμιστών που δεν είναι μισογύνηδες και το οποίο περνούσε και ο Africa Bambataa περί έθνους «Gods and Earths» και Mother Earth. Οι άλλοι της Καλιφόρνια , πιο «χλιδάτοι» βρίζουν τις γυναίκες στα κομμάτια τους. Σε ένα χώρο πολύ φαλλοκρατικό, οι γυναίκες του Hip Hop γράφουν βασικά πολιτικοκοινωνικό στίχο, συμμετέχουν σε οργανώσεις κι αρκετές είναι ακτιβίστριες.
Αλλά και οι ελληνίδες βγαίνουν αξιοπρεπώς στη σκηνή, έχουν ταλέντο, ευαισθησία. Η Sadahzinia είναι η πρώτη γυναίκα στο ελληνικό Hip Hop, και μάλιστα MC. Φοιτήτρια στη Φιλοσοφική, στο τέταρτο έτος, θέλει να γίνει μεταφράστρια σε παιδικά παραμύθια, αλλά και για μεγάλους. Από το ’95 στη FreeStyle Productions -το δημιούργημα των Active Member- με συμμετοχές στο «Μεγάλο Κόλπο» των Active Member, στο single «Πρόσφυγας», στους στίχους για τα «Φάντασμα» και «Βαβυλώνα» από το «Αρχή Επιτέλους» των Βαβυλώνα, πλήκτρα στα «Από το τόπο της Φυγής» και «Μύθοι του Βάλτου» των Active Member και τον Ιούλιο του ’98 κυκλοφορεί ο πρώτος της δίσκος με τίτλο «Άλλο Ένα Ψέμα», σε παραγωγή, στίχους και παρουσίαση (τραγούδι) δική της.
Η Αθηνά Ρούτση ξεκίνησε με τους Active Member και το δίσκο τους «Μύθοι του Βάλτου» όπου κάνει φωνητικά. Συνέχισε επίσης με φωνητικά στο «Άλλο Ένα Ψέμα» της Sadahzinia και στο τελευταίο δίσκο των X-Ray και Prohja που έχει τίτλο Umicah. Στο μεταξύ βγαίνει στη σκηνή στις συναυλίες των Active Μember, όπου τραγουδά την Κοσμογωνια που στο τελευταίο τους δίσκο «Μύθοι του Βάλτου» ερμηνεύει η Έλλη Πασπαλά. Είναι εκείνη που ακούμε στα φωνητικά του τραγουδιού «Δέντρο» του Διονύση Σαββόπουλου που υπάρχει στη συλλογή «Τραγούδια Έγραψα Για Φίλους». Η Αθηνά σπουδάζει χρόνια κλασσικό τραγούδι, έχει τελειώσει θεωρητικά πιάνο, αρμονίες. Ξέρει πως «το τραγούδι είναι αυτό ακριβώς που θέλει να ασχοληθεί». Γνωρίζει τη Sadahzinia πολλά χρόνια, ήταν μαζί σε χορωδία όπου η Sadahzinia ήταν σοπράνο. «Ναι βέβαια, άσχετο αν ο Μιχάλης δεν έχει γνώσεις, αλλά έχει ταλέντο και βέβαια αίσθηση. Τώρα τελευταία τα περισσότερα μουσικά θέματα - μελωδίες στα κομμάτια των παιδιών είναι δικά τους. Σπάνια χρησιμοποιούν λούπες από αλλού κι αν το κάνουν είναι καθαρά μόνο για να δώσουν το συναίσθημα», διαπιστώνει η Αθηνά.
Η D.J. Vibe είναι στο σχήμα των Prohja και κοντά στη Free Style δύο χρόνια ενώ συμμετείχε στο δίσκο της Sadahzinia. Εργάζεται σε εκδόσεις βιβλίων και ασχολήθηκε με το είδος «όχι τυχαία, αλλά ακούγοντας τα πρώτα κομμάτια των Active Member που την ταρακούνησαν». Λένε για κείνη οι άλλες δύο κοπέλες πως τους αρέσει το ότι δεν εστιάζεται πάρα πολύ στα σκρατς, αλλά μιξάρει πάνω σ’ αυτό που ακούει κομματάκια από σαξόφωνο κλπ. «Νιώθω ότι πρέπει να προσπαθώ να βγάλω κάτι πιο υπόγειο και μελωδικό, κάτι πιο αληθινό από μένα. Γι’ αυτό συνήθως μιξάρω με τα πιο απίθανα πράγματα». «Φυσικά κάνει και σόλο σκρατς -παρεμβαίνουν η Γιολάντα και η Αθηνά- κι είναι όπως έπαιζε η Janis Joplin κιθάρα».
«Τώρα υπάρχουν γυναίκες στο χώρο σαν κοινό. Όταν είχαμε ξεκινήσει -πιο πολύ σαν παιχνίδι, Σα να θέλαμε να διώξουμε κάτι από πάνω μας, να ξαλαφρώσουμε- δεν υπήρχε ψυχή. Παρά το γεγονός ότι από τότε το Hip Hop στην Ελλάδα είχε δώσει μερικές χιλιάδες δίσκους. Τώρα έρχονται, ραπάρουν από κάτω, γουστάρουν. Εξελίσσεται σιγά - σιγά. Δεν ξέρω για ποιο λόγο φοβούνται οι κοπέλες. Θέλει υπέρβαση αυτό το πράγμα για να το κάνεις, γιατί είναι άγρια η μουσική, όπως γενικά σε όλους τους τομείς είναι άγρια τα πράγματα για τις γυναίκες. Πόσο μάλλον για το Hip Hop. Δεν υπάρχει δείγμα αντιπροσωπευτικό στο γυναικείο Hip-Hop στην Ελλάδα. Εμείς είμαστε μόνο. Πέρασαν κι άλλες κοπέλες κατά καιρούς, αλλά δεν άντεξαν ή δεν κατάλαβαν. Γι’ αυτό λέμε ότι κάναμε μια υπέρβαση. Όπως και οι κοπέλες του rock. Είναι όμως πολύ νωρίς ακόμη. Η συνείδηση μεγαλώνει παράλληλα. Και αυτού που δουλεύει κάτι στη μουσική και αυτού που ακούει. Το παρήγορο λοιπόν θα είναι όχι να γίνουν περισσότερες οι κοπέλες που κάνουν Hip Hop, αλλά να καταλαβαίνουν περισσότεροι από το κοινό αυτό που κάνουν τα γκρουπ. Νιώθουμε ότι έχουμε ευθύνη γιατί η παράδοση του Hip Hop που θέλει βασικά άντρες MC δουλεύει εναντίον μας. Αν καταφέρουμε να στρώσουμε ένα δρόμο, ώστε κάθε φορά που μιλάμε να είμαστε εμείς κι όχι κάτι άλλο, τότε μάλιστα. Αλλά θέλει πολύ δουλειά», λένε.
