Οι αργίες μας έφαγαν τις Δευτέρες μας ήταν μια τέλεια ευκαιρία για να τεμπελιάσουμε για περισσότερες από 3 εβδομάδες, όπου ευτυχώς μείναμε απασχολημένοι με πολύ καλή μουσική, το Ζάρι της Σάττι και ωραία live. Μέσα στον πακτωλό από κυκλοφορίες, ξεχωρίσαμε τους Empty Frame που παίζουν μια λυπητερή εκδοχή της alt/post κληρονομιάς των ‘00s. Το Underdogs album λειτουργεί φανταστικά αν συνδυάσεις το focus σου σε στίχο και μουσική, μιας η μπάντα εμπνέεται από την εποχή της. Ας δούμε τι έχει να μας πει ο εκπρόσωπος της μπάντας για όλα αυτά.
Καλωσορίζουμε τον Χρήστο Καλλιμάνη, κιθαρίστα των Empty Frame στον Θάλαμο Επικοινωνίας, για να πούμε πολλά και διάφορα. Καλησπέρα Chris, χαίρομαι που είσαι εδώ, ελπίζω και εσύ.
Γεια σου Επίτροπε, καλησπέρα και σε ευχαριστώ πολύ που με έβαλες στον Θάλαμο.
Η αφορμή της επισκέψεως, είναι ο νέος δίσκος σας, που τιτλοφορείται Underdogs και η προφανής ερώτηση είναι για ποιο ακριβώς λόγο να σας παίξω στο στοίχημα ως αουτσάιντερ;
Γιατί είμεθα καλά παιδιά με χωρίστρα στα αριστερά και πλυμένα δοντάκια.
Αυτό το «χωρίστρα στα αριστερά» το κρατάμε ως υπονοούμενο. Κανένα αποτέλεσμα θα φέρετε;
Ο κουβάς είναι δεδομένος, αλλά τουλάχιστον θα έχεις ακούσει καλή μουσική.
Μιας που πιάσαμε τους κουβάδες, δώσε μου μια πρόβλεψη που είχες κάνει για τους Empty Frame πριν πόσα χρόνια ξεκινήσατε και έπεσες εντελώς έξω...
Τον πρώτο καιρό που παίζαμε βρίσκαμε πολύ εύκολα ημερομηνίες για live. Αναρωτιόμασταν γιατί και τελικά ήταν επειδή σε αυτές τις ημέρες είχε ξέρω’ γω τελικό champions league ή τελικό κυπέλλου ή τελικό Ευρωλίγκας. Απλά επειδή εμείς δεν είχαμε ιδέα και δεν ασχολούμασταν με τη μπάλα κλείναμε live πάνω αυτά τα date. Οπότε είχα προβλέψει ότι κάποια στιγμή θα παίζαμε συναυλία σε μια από αυτές τις τελετές. Όπως καταλαβαίνεις πήγαμε εντελώς κουβά.
Φέτος έχετε μεγάλη ευκαιρία να παίξετε live σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, δίπλα στα σπίτια σας, αν τύχει και περάσουν ΠΑΟΚ ή Ολυμπιακός ή και οι δύο στον τελικό του Conference League που θα διεξαχθεί στην Αγιά Σοφιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Ελπίζω να έχετε άμεσα κάποια πρόταση αν και στην περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, το τελευταίο που θα μας απασχολεί θα είναι η μουσική. Αλήθεια αν αυτό το όνειρο γινόταν πραγματικότητα, ποια 3 κομμάτια σας θα παίζατε στα πολύ εκλεπτυσμένης αισθητικής, αυτά, πλήθη;
Κοίτα Επίτροπε. Αυτή είναι μια δύσκολη συζήτηση. Πρόταση υπάρχει, αλλά ακόμη το συζητάμε μιας και υποστηρίζουμε όλοι διαφορετικές ομάδες. Παρότι μιλάμε για ευρωπαϊκό ματσάκι τώρα με τα play offs η ένταση στο εσωτερικό της μπάντας έχει χτυπήσει κόκκινο.
Εάν έπρεπε να διαλέξουμε τρία τραγούδια θα ήταν από τον τελευταίο μας δίσκο, όχι επειδή θέλουμε ξεδιάντροπα να τον προωθήσουμε, αλλά επειδή αισθανόμαστε ότι έχει μια γηπεδική ατμόσφαιραχαχαχa. Το “Sing Along” για προφανείς λόγους, όλοι μαζί χέρια ψηλά κασκόλ στο λαιμό και τραγουδάμε. Το κομμάτι στην πραγματικότητα μιλάει για θάνατο, αλλά νταξ και τα συνθήματα τα γηπεδικά δεν είναι και πολύ καλύτερα. Μετά θα διαλέγαμε τα “The Rider” και “Traveller” ως ωδή στα παιδιά με τα παπάκια που τρέχουν πάνω κάτω σε διάφορα γήπεδα.
Μιας που σχεδόν σε υποχρέωσα να αναφερθείς σε τραγούδια από τον νέο δίσκο σας, χωρίς να θες, πάμε λίγο στον “Rider”. Καταρχήν να πω ότι είναι αρκετά μουρλό κομμάτι, με πολλές αλλαγές ρυθμού, οι στίχοι δεν πάνε πίσω, όπου προσπαθώ να καταλάβω σε τι ακριβώς αναφέρεστε, μιας και από την μία έχω στο μυαλό μου έναν cowboy, από την άλλη καταλαβαίνω ότι πρόκειται για αλληγορία.
Ναι, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα από τα αρκετά «βαριά» κομμάτια μας στιχουργικά και συναισθηματικά. Η ιδέα ήρθε δυστυχώς μετά τη δολοφονία του 18χρονου Ρομά Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικό. Το concept του “Rider” αναφέρεται σε έναν «καβαλάρη» ο οποίος κυκλοφορεί μέσα στη νύχτα και σκοτώνει. Αναφέρεται όμως και σε έναν «κήρυκα» (preacher ) που συσκοτίζει και συγκαλύπτει το έγκλημα και το ψέμα. Η αλληγορία του κήρυκα είναι, προφανώς τα ΜΜΕ. Η ιστορία, δυστυχώς, έδειξε ότι μέχρι να ολοκληρωθεί και να γραφτεί αυτό το τραγούδι είχαμε άλλα δύο τέτοια περιστατικά με ακόμη δύο νεαρούς Ρομά νεκρούς και ανάλογη αντιμετώπιση από τα μίντια.
Μουσικά μιλώντας το “The Rider” έχει όντως πολλές εναλλαγές στον ρυθμό, αλλά και ένα κρεσέντο που γυρνάει εντελώς ανάποδα το ύφος του κομματιού, κάτι που σχετίζεται και με τις συναισθηματικές αλλαγές που προκύπτουν από τους στίχους. Αυτό είναι κάτι που το κάνουμε γενικά σε πολλά τραγούδια μας και αποτελεί εγγενές στοιχείο του ήχου μας. Λες να το παρακάναμε;
Όχι, είναι μια χαρά. Γι’ αυτό και το ξεχωρίζω ως το πιο περιπετειώδες από τα τραγούδια του δίσκου.
Γενικά μιλάμε για ένα εκρηκτικό και «θολό» τραγούδι, όπως ακριβώς είναι η πραγματικότητα που πολλές φορές βιώνουμε, εκρηκτική και «θολή» όσον αφορά την αλήθεια…
Για αυτό κάνουμε τις συνεντεύξεις, γιατί είναι όμορφο να βλέπουμε τις ιδέες πίσω από τα κομμάτια, τόσο στον στίχο όσο και στην μουσική. Το τραγούδι, όπως σου είπα, ξεχωρίζει και τώρα μπορώ και πιάνω την σύνδεση. Τραγούδια για την αγάπη φτιάχνετε ή είναι όλα κοινωνικού περιεχομένου;
Στο παρελθόν σίγουρα έχουν υπάρξει και τραγούδια για την αγάπη, αλλά όχι απαραίτητα στη λογική του «ερωτικού τραγουδιού» ή του μελιστάλαχτου. Στις περισσότερες των περιπτώσεων μας απασχολούν κοινωνικά θέματα ή προσωπικές στιγμές για τις οποίες θέλουμε να εκφραστούμε μέσω της μουσικής μας.
Δεν είμαστε τίποτα μισάνθρωποι εδώ που τα λέμε, έχουμε αγαπημένα πρόσωπα και τους το δείχνουμε, απλά όχι απαραίτητα μέσω της μουσικής μας.
Κατά μια τραβηγμένη έννοια, το “Sing Along” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα τραγούδι αγάπης, Στη μορφή ενός φόρου τιμής προς ένα αγαπημένο πρόσωπο που δεν είναι πια μαζί μας. Πραγματεύεται το μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος προκειμένου να βοηθήσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με τον θάνατο.
Ακούς Empty Frame και ανοίγει η καρδιά σου ένα πράγμα.
Είδες Επίτροπε; Μια συζήτηση μαζί μας είναι γεμάτη «χαλαρά», «δροσερά» θέματα...
Πάμε λίγο στην μουσική, για να δηλώσω, πως ο παράγοντας βιολί/τσέλο είναι καθοριστικός στο να σας αποχαρακτηρίσει μια ακόμα post/psych μπάντα και να σας βάλει πιο κοντά στις 90s -00s alt μπάντες που την έψαχναν τότε με λιγότερο rock συμβατικές ενορχηστρωσεις. Οπότε κάπου εδώ σε ρωτάω ξετσίπωτα, κάποιες από τις βασικές επιρροές σας για αυτό που χτίζετε στο Underdogs.
Θα μπορούσαμε το ίδιο ξετσίπωτα να το παίξουμε «μυστηριώδεις» καλλιτέχνες και να πετάξουμε το μπαλάκι στους ακροατές μας (κυρίως επειδή βαριόμαστε δηλαδή), αλλά δεν θα το κάνουμε. Σίγουρα είμαστε παιδιά των 90s - 00s, κοινώς πιπίνια, και τέτοιες μπάντες ήταν εξαρχής μέσα στα ακούσματά μας, μαζί με τους κλασικούς ογκόλιθους των παλαιότερων δεκαετιών.
Οι πιο heavy και ψυχεδελικές επιρροές ήταν πάντα ορατές στις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειάς μας, αλλά τώρα βγήκαν πλήρως στην επιφάνεια. Μπορεί, δηλαδή απλά να είμαστε ακόμη πιο τσαντισμένοι αυτή την περίοδο, δεν ξέρω, πάντα τσαντισμένος αισθανόμουν προσωπικά.
Θέλω και να δυνατό namedropping όμως, δεν ξεφεύγεις εύκολα…
Ξεκινάω: Στο Underdogs θα βρεις στοιχεία από Black Sabbath και QOTSA, μέχρι All Them Witches και Black Angels, αλλά και πιο post καταστάσεις όπως Godspeed You!Black Emperor ή heavy ψυχεδέλεια όπως Crippled Black Phoenix. Να σου πω την αλήθεια ακούγαμε και πολύ heavy post πράγματα όλο αυτόν τον καιρό, όπως π.χ. Cult of Luna ή Brutus. Πιο πρόσφατα κάποιοι, μάλλον λόγω βιολιού, έκαναν αναφορά στους My Dying Bride κάτι που μας συγκίνησε διότι παρότι δεν θα τους βάζαμε στις επιρροές μας, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι είχαμε λιώσει τους δίσκους τους, στα μικράτα μας.
Και από τις επιρροές να το πιάσεις, δεν είστε και εσείς πολύ αισιόδοξοι. Καλά θα πάει αυτό...
Ναι τίγκα στην αισιοδοξία ήμασταν από μικροί. Μας βοηθάει και η εντελώς funky φάση στη χώρα!
Τι σχέδια υπάρχουν για συναυλίες, παρουσιάσεις, περιοδείες, πέρα από την Αγία Σοφία;
Λοιπόν, το Σάββατο 6 Απριλίου έχουμε την live παρουσίαση του Underdogs στο Temple Athens και θέλουμε να γίνει χαμός. Ξέρεις σκοτάδι, celebrities, κόκκινο χαλί, κουτσομπολιά.
Από όλα αυτά που θες, μόνο τα κουτσομπολιά μπορούμε να σου έχουμε. Α και το σκοτάδι. Πέρα από την live παρουσίαση, καμιά επαρχία θα παίξει;
Βέβαια, έχουμε κι άλλα πράγματα στα σκαριά εντός κι εκτός Αθηνών και γιατί όχι εκτός Ελλάδας και εκτός ηπείρου; Όλα θα εξαρτηθούν και από την εμφάνισή μας στην «Αγιά Σοφιά» άλλωστε. Εάν παίξουμε εκεί γιατί όχι και διηπειρωτικό μετά και Super Bowl; Ποιος θα μας σταματήσει Επίτροπε;
Δεν τολμάω να πω. Με τόση αφρικάνικη σκόνη, πάντως σας βλέπω για Διαγαλαξιακό Πρωτάθλημα στις απέραντες ερήμους του Dune και μην το πάρετε για κακό. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη στον θάλαμο, η αποφώνηση της παρουσία σας, παραδοσιακά δική σας!
Σαν αποφώνηση, μπορούμε να παραδεχθούμε ότι καλό είναι το Dune, πολύ καλό, αλλά η τηλεταινία του 2000 ήταν σούπερ. Εκτός από το επόμενο το Children of Dune που ήταν ψιλοπατάτα.
Ωστόσο ευχαριστούμε πάρα μα πάρα πολύ για την δυνατότητα να μπούμε κι εμείς στον θάλαμο. Σας περιμένουμε όλους το Σάββατο 6 Απριλίου στο Temple για την παρουσίαση του Underdogs. Θα έχει και γλυκό του κουταλιού.
Ε, τότε θα έρθω.
Οι Empty Frame αποτελούνται από τους: Παναγιώτη Φέτση (Μπάσο, Φωνητικά), Χρήστο Καλλιμάνη (Κιθάρες), Μπάμπη Βασιλειάδη (Τύμπανα, Κρουστά), Νίκο Σολωμό (Βιολί) και Καίτη Πάντζαρη (Τσέλο, φωνητικά). Το Underdogs κυκλοφορεί από την Coma Records σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων.
