Το metal εξελίσσεται. Στον διάβα του καταφέρνει με κάποιο τρόπο και τσιμπάει πραγματάκια από διαφορετικές σκηνές και συνεχίζει να διατηρεί ένα κάποιο ενδιαφέρον για μια μικρή μερίδα κόσμου. Υπάρχουν και οι Chainsaw, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για την εξέλιξη, προτιμούν σαν άλλοι «παλαιοχριστιανοί» να ζουν στο καλλιτεχνικό λαγούμι τους και αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο, όταν ειδικά τιτλοφορούν τον νέο δίσκο τους ως Satan. Απλά πράγματα, λιτά και απέριττά. Συνομιλούμε με τον Necropervert (Ν.) και τον Witchkiller (W.) οι οποίοι έχουν αναλάβει κιθάρα, αγριοφωνάρα και μπάσο αντίστοιχα. To τι ακριβώς εξελίχθηκε, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί, οπότε καλύτερα να διαβάσετε μόνοι σας.
Καλησπέρα μάγκες, σας καλωσορίζω στον Θάλαμο Επικοινωνίας, όπου με αφορμή την κυκλοφορία του νέου δίσκου των Chainsaw θα συνομιλήσουμε με βάση τον αμοιβαίο αλληλοσεβασμό και τις αγνά θετικές προθέσεις.
W. – Καλησπέρα Επίτροπε, όπως γνωρίζεις, ο αλληλοσεβασμός και οι αγνές προθέσεις είναι βασικά μας χαραχαχαχαχαχακτηριστικά.
N. - Πολύ καλησπέρα σας, το σπαθί μου στη διάθεση σας (για να τους μπερδέψω).
Μιας που ανέφερες το σπαθί, ξεκινάω με αυτό που μου αρέσει να ρωτάω πάντα: «Γιατί διαλέξατε το Πριόνι για όνομα της μπάντας σας;» Tι συμβολίζει;
W. - Δηλαδή σε όλες τις μπάντες που φιλοξενείς, τους ρωτάς «γιατί διαλέξατε το πριόνι για όνομα της μπάντας σας»;
Μακάρι να είχαν όλες οι μπάντες ένα πριόνι στο όνομα τους. Αλλά θα έπαιζαν techno trance ίσως...
Ν. - Στα παλιά χρόνια που φτιάχτηκε η «μπάντα» και ήθελε ένα όνομα, βούτηξα απ’ το Texas Chainsaw Massacre το πριόνι. Μ’ αρέσει η λέξη γιατί είναι thrash από μόνη της. Κάπως σαν το Razor.
W. - Για μένα συμβολίζει τεμαχισμένα πλήκτρα (μαζί με τους πληκτράδες) πάντως. Μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια που παίζαμε τα παζλ με τα 500 κομμάτια. Μα δεν είναι υπέροχο να μένεις για πάντα παιδί;
N. - Συνάδελφε μόνο το σώμα μεγάλωσε. Δυστυχώς για τους γύρω μας, το μυαλό δεν ακολούθησε.
Ωραία αυτά που είπατε. Ως Επίτροπος, θα μπορουσα να πω ότι το αλυσοπρίονο είναι ένα νεωτεριστικό αξεσουάρ εργασίας και συμβολίζει μια νεοταξική εκδήλωση «καλλιτεχνικής βαρβαρότητας», οπότε εάν κάποιος σας χαρακτήριζε ως μια καμουφλαρισμένη nu metal μπάντα σε σχέση με το πατροπαράδοτο χειρωνακτικό πριόνι, τι θα του λέγατε;
W. - Αδερφέ σε ψάχνουμε. (γέλια μέχρι δακρύων)
Ν. - Είμαστε στ’ αλήθεια η εξέλιξη που έγινε για τη βόλεψη μας. Απ’ το χεράτο πριόνι στο αλυσοπρίονο. Απ’ την ακουστική κιθάρα στην ηλεκτρική. Παράγουμε μεγαλύτερο πόνο πιο ξεκούραστα και καλλιτεχνική βαρβαρότητα πιο αβασάνιστα.
W. - Συνάδελφε επιτρέψτε μου να σας φιλήσω. Τα λέτε «έκτακτα». Καταρχάς nu και «βαρβαρότητα» δεν πάνε πακέτο. Εκτός και λέγοντας nu εννοείς το “tapping the vein” το οποίο ήταν νεότερος δίσκος σε σχέση με το “obsessed by cruelty”.
N. - Μα nu metal συνάδελφε; Να πληρώσουμε να φύγουμε.
W. - Υπάρχουν και αλλά μαγαζιά που δεν προσβάλλουν τον πελάτη έτσι. Aυτό το nu, νομίζω πως βάλθηκε για να μας προσβάλλει με φουλ άτιμο τρόπο. Είπε να μας φιλοξενήσει για κουβεντούλα αλλά χτύπησε ύπουλα. Λυπάμαι πολύ αλλά θέλω ειλικρίνεια. Ειλικρίνεια όπως αυτή thrash συγκροτιμάτων που κάνουν reunion μετά από 5 χρόνια.
Θα φτάσουμε και εκεί. Πρέπει να επιμείνω επί της βαρβαρότητας, ώστε να εντοπιστούν οι λόγοι της ηθελημένης οπισθοδρομικότητας. Για τους Chainsaw, τι αποτελεί το απόγειο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας τους; Που τελικιάζει η δημιουργικότητα τους;
W. - Το υπόγειο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας μας εννοείς. Μιλώντας αυστηρά για εμένα θα ήθελα να εξελιχθούμε σε μια μπάντα που επί σκηνής θα κουβαλούσε περισσότερα καρφιά/σφαίρες από τους Nifelheim παίζοντας λάθος τα “welcome to hell” / “day of wrath”.
N. - Μιλώντας απ’ την δική μου πλευρά δεν θα ήθελα να εξελιχθούμε.
W. - Συνάδελφε ζητώ συγνώμη. Να «καταντήσουμε» ήθελα να πω, όχι να εξελιχθούμε. Είπα και μια κουβέντα παραπάνω βρε αδερφέ. Ψωμί και αλάτι.
N. - Απόγειο θα ήταν να μας αφορίσουν, να διαβάσει ένας παπάς τους στίχους μας και να το κάνει θέμα στην ιερά σύνοδο.
Ωραία πάσα για να πάμε και στα σατανιάρικα που επικαλείστε. Ποια ήταν η τελευταία φορά που πήγατε εκκλησία;
N. - Σε ένα γάμο πριν 3 χρόνια αλλά έκατσα απ’ έξω. Να μπω μέσα πααααάρα πολλά χρόνια πίσω, πάλι σε γάμο αλλά ήπιαμε κάτι ωραία με τα ξαδέρφια και μπήκαμε να γελάσουμε.
W. - Εγώ πηγαίνω πού και πού. Αν ξέρω ότι ο παππάς είναι φωνάρα και ψέλνει ωραία πηγαίνω μια δυο φορές το χρόνο περίπου. Μουσικά μιλώντας βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την βυζαντινή παράδοση. Συνάδελφε ζητώ την επιείκειά σας. Να παίξω ξεκούρδιστα το 7 gates of hell; Όχι πως αποδίδεται και αλλιώς δηλαδή.
Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε πως η θεματολογία η χριστιανική και ο τρόπος που ασχολείται μαζί της ένα σημαντικό τμήμα του μέταλ, τελικά αποδομεί το αντικείμενο της πίστης ή του δίνει επιπλέον αξία; Εννοώ ρε παιδί μου, στον κόσμο που απευθύνεται η μουσική σας, έχει νόημα να μιλάτε για βερζεβουληδες ή και αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο οπισθοδρόμησης και αντι-τέχνης;
W. - Για να επανέλθω λίγο στα περί άρνησης εξέλιξης πάντως να πω πως όταν το thrash ξέφυγε από το καρφί/ζώνη με σφαίρα/σατανά/τσαμπουκάδες, Judas Priest / Motörhead riffing και ματσίλα απλά δεν μου έκανε. Γι’ αυτό και η δική μου άρνηση για εξέλιξη. Sorry αλλά δεν μου αρέσει ο κοινωνικός προβληματισμός. Εξαιρούνται οι Sodom, πρώιμοι Megadeth. Είναι σαν ν’ ακούω μπάντες να αναπαράγουν ό,τι διαβάζουν στις εφημερίδες. Άποψή μου πάντα. Καταλαβαίνω ότι οι κοινωνικές ανησυχίες είναι μέρος του thrash απλά εγώ το προτιμώ μέχρι το ‘85 που δεν ήταν προτεραιότητα. Από την δική μου οπτική, όχι, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η σατανίλα στους metal κύκλους πλέον ΑΛΛΑ το thrash όπως το έχω στην οπισθοδρομική γκλάβα μου ΠΡΕΠΕΙ να έχει σατανίλα, είναι η μπεσαμέλ στο παστίτσιο, το αλογάκι στο σήμα της Ferrari, η χαίτη του Καραπιάλη, οι βυζάρες της Natasha Nice (γνωστή porn star).
N. - Συμφωνώ 100% ειδικά στα βυζιά. Τι καλύτερο από μια μπάντα που είναι ντυμένη με δέρμα και πρόκα, τα μέλη έχουν evil nicknames, οι στίχοι είναι σατανιζέ και αντιχριστανιζέ σε νεοπάλ χρώματα και παίζει thrash metal. Δεν θες κάτι άλλο.
Βασικά θες αυτή η μπάντα να παίζει και κανένα live. Γιατί δεν παίζετε ζωντανά ρε τσογλάνια;
Ν. - Μέχρι τώρα με τις main μπάντες μας δεν υπήρχε χρόνος. Πλέον το’ χουμε και φέτος θα κάνουμε ένα λαιβακι που ακόμα δεν μπορώ να σου πω τι και πως και σουξουμουξου.
W. - Συνάδελφε θα μου επιτρέψετε να πω πως σας βρίσκω γοητευτικότατο όταν γίνεστε τόσο συγκεκριμένος.
N. - Ε το νόημα τον νοιαζει: θα παίξουμε live. Μην το ανακοινώσουμε και γίνει από τώρα soldαου.
W. - Πέρα από την πλάκα ό,τι είπε ο Γιώργος με τις κανονικές μπάντες μας συν το γεγονός ότι η όλη φάση είναι προς το παρόν στούντιο project. Υπάρχει όντως το ενδεχόμενο για ένα live φέτος. Θα δούμε.
Μακάρι ρε μάγκες χρειαζόμαστε λίγο πρωτόγονη ζωντάνια σε αυτή την πόλη, πήξαμε στην τέχνη. Μια τελευταία ερώτηση για να κλείσουμε έτσι σχηματικά την συζήτηση μας: Αν σας έλεγαν να πουλήσετε την ψυχή σας στον Σατανά (όπως τιτλοφορείται και ο δίσκος) αλλά να κάνετε ένα tour το 1987 μαζί με Venom, Sodom, Bulldozer και τους Piledriver, θα το σκεφτόσασταν;
Ν. - Πού υπογράφω;
W. - Ναι, θα το σκεφτόμουν. Αν το tour όμως ήταν το 1985 θα πουλούσα στο Αφεντικό (τον Σατανά δηλαδή) την ψυχή μου, το κορμί μου, το μαγαζί μου, την συλλογή μου από τα κιτρινόμαυρα spider man, ακόμα και κάτι «γνήσια» Levi's που είχα πάρει πριν από 20 χρόνια στο Μοναστηράκι για 30 ευρώ. Μόνο τη λαμπάδα που μου έκανε δώρο η νονά μου στα 5 θα κρατούσα γιατί, ε, κάτω από αυτό το αδυσώπητο τετράχορδο κτήνος κρύβεται ένα συναισθηματικό παλιόπαιδο. Α θα κρατούσα και τα βινύλια από Γιάννη Κόλλια.
Ήταν μια πολύ όμορφη συζήτηση, σε κόσμιο κλίμα και εκλεπτυσμένη γλώσσα που μόνο αληθινά φιλόμουσοι άνθρωποι θα μπορούν να εκτιμήσουν. Η αποφώνηση είναι όλη δική σας, ώστε να εκφράσετε όποιο μήνυμα επιθυμείτε.
W. - «Αν είναι εκείνη στρώσε τραπέζι και βάλε ένα Bulldozer να παίζει».
N. - Μπάσο με πένα, κοψίδια και Gehennnah.
