Σήμερα θα πάμε εκδρομή. Μια εκδρομή στην folk μουσική που μου αρέσει να ακούω εσχάτως. Πάλι ορμώμενος από μια απλή συζήτηση στον όμορφο πολυχώρο που διατηρούμε στο ΚΨΜ, αποφάσισα να αφήσω για λίγο στην άκρη τον πλουραλισμό και να ασχοληθώ με κάποιες απολήξεις της folk ώστε να ακουμπήσουμε αγαπημένες μουσικές που κάνουν πολύ καλή παρέα τις φθινοπωρινές μέρες που έρχονται. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το Παρατηρητήριο ασχολήθηκε με ένα μόνο είδος και πρόσφερε προτάσεις επί αυτού. Μπορεί να μην έχει γίνει και ποτέ, τώρα που το ξανασκέφτομαι. Αυτό ίσως να σημαίνει ελάχιστο έως καθόλου metal και σας το καταγράφω στον πρόλογο του κειμένου για να ξέρετε αν θα συνεχίσετε, εσείς όσοι αποφεύγετε την Σωτηρία, με πρόσχημα την αφοσίωση σας στους ταγούς του μονομεταλλισμού.
Ξεκινάμε το ταξιδάκι μας στα δάση και στις εξοχές με τους Midlake και το φετινό album τους For the Sake of Bethel Woods, το οποίο είναι το απαλό χάδι της πρωινής δροσιάς, όταν κοιμάσαι με κουβερλί. Ακριβώς ό,τι γράφω. Κάθε κομμάτι τους και μια παστίλια για τον πονόλαιμο, ένα φιλάκι εκεί που έχεις κάνει βαβά να περάσει, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και “μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει”. Θεωρώ δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα για αυτούς, άλλωστε θα έπρεπε να υπερνιώθετε από εποχές The Trials Of Van Occupanther και The Courage Of Others, όπου προσκύνησαν ακόμα και τα δάση για πάρτη τους.
Πάμε λίγο σε μια ντόπια περίπτωση, τους Burgundy Grapes οι οποίοι στηρίζουν την instrumental φύση της μουσικής τους στις ακουστικές κιθάρες, τα ακορντεόν, τα κόντρα μπάσα, τα τσέλα, τα γκλιν γκλον κτλ. Αυτό σημαίνει αυτόματα “ύπνος βαθύς” για κάποιους ενώ για άλλους παραπέμπει σε χαλαρό διάβασμα στο μπαλκόνι. Έχουν τρεις δίσκους με μικρές διαφοροποιήσεις στην ατμόσφαιρα που χτίζουν, εγώ επειδή είμαι σχεδόν πρωτοδισκάκιας πάω με το ομώνυμο του 2004 που όταν έσκασε στις αλτέρνατιβ, μασονικές στοές είχε κάνει τον ντόρο του, μιας και δεν υπήρχαν πολλές εγχώριες κυκλοφορίες σε αυτό το ύφος. Αλλά και το πιο πρόσφατο album τους, που κυκλοφόρησαν μέσω της Inner Ear, το 2017 και τιτλοφορείται Short Stories, Lasting Shadows, μια χαρά την κοιμίζει την γάτα.
Σειρά παίρνουν οι πολυαγαπημένοι Wolf People από το Νησί. Εάν πρέπει να ακούσετε μόνο έναν δίσκο από τους τρελούληδες αυτούς, ξεκινήστε με το Fain που συνδυάζει psych, prog και folk και αν είχε κυκλοφορήσει στα ‘70s θα το βλέπαμε να φιγουράρει σε λίστες δίπλα στο Argus των Wishbone Ash. Ναι, τόσο καλό, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής. Δυστυχώς το σχήμα δεν φαίνεται πολύ δραστήριο τελευταία, γεγονός που με θλίβει βαθύτατα γιατί έχω περάσει άπειρες ώρες με την μουσικούλα τους. Βέβαια όλα τα μέλη κάνουν διάφορα πραγματάκια, solo κυκλοφορίες, project κτλ οπότε δεν χάνουμε τις ελπίδες μας για κάποιο reunion. Για όσους έχουν ήδη ασχοληθεί με τους Wolf People και θέλουν κάτι familiar να περάσουν την ώρα τους, ας τσεκάρουν τις ολόφρεσκιες κυκλοφορίες των: Human Hand του κιθαρίστα Joe Hollick, The Cromagnon Band του drummer Tom Watt, Large Plants του τραγουδιστή/κιθαρίστα Jack Sharp. Έχω κάνει όλη την δουλειά για εσάς, πατάτε κλικ και ταξιδεύετε μαζί μου ρε γμμν.
Επιστρέφουμε στην τοπική σκηνή και τους LÜÜP του φλαουτίστα Στέλιου Ρωμαλιάδη, το σχήμα που έχει κυκλοφορήσει ίσως τον σημαντικότερο δίσκο του ήχου, για την χώρα μας. To Meadow Rituals του 2011 είναι μια απολύτως μοντέρνα αποτύπωση μιας αφηρημένης νεοκλασικής folk παράδοσης, που δεν μπορούμε να καθορίσουμε ακριβώς σε ποιο ευρωπαϊκό γεωγραφικό χώρο ανήκει. Και παρά το έντονο χρώμα που έχουν οι ελληνικές και βαλκανικές μουσικές, η μουσική των Luup καταφέρνει και τις υποβαθμίζει/αναδεικνύει ανάλογα με το που κάθεσαι και παρατηρείς. Με ελάχιστα φωνητικά και πληθώρα οργάνων, ο δίσκος είναι η πρώτη φθινοπωρινή βροχή στο ξερό χωράφι, μια πραγματική “προμήθεια” που άπαξ και αποκτήσεις, δύσκολα αποδεσμεύεσαι. Η επόμενη προσπάθεια του σχήματος με τίτλο Canticles of the Holy Scythe ήταν αρκετά πιο grim, με μπόλικη chamber και κλασική μουσική και black metal αισθητική, οπότε όσον αφορά το folk μετερίζι, δεν μπορώ να το προτείνω. Την προτείνω ανεπιφύλακτα αν δεν αηδιάζεις με τις νυχτερίδες και τις νεκροκεφαλές.
Μια από τις καλύτερες συνεργασίες ατόμων που γρατζουνάνε ακουστικές κιθάρες και τραγουδάνε ψιθυριστά μην τους φάει καμιά περαστική αρκούδα, είναι το όχημα των Matt Sweeney & Bonnie "Prince" Billy που κυκλοφόρησε τα Superwolf (2005) και Superwolves (2021). Μην μπερδεύεστε με τους τους κριντζ power metallers Powerwolf, εδώ τα παιδιά είναι σοβαρά και πονάνε μέσα τους. Μιλάμε για φάση που εδρεύει στο Louisville οπότε κατευθείαν έχει μια αρκετά μεγάλη δόση βλαχιάς, ας το πούμε συνιστώσα country. Όμως ειδικά το πρώτο τους album αποτελεί μια τρομερή δουλειά για την αμερικάνικη folk μουσική, σκοτεινή στον πυρήνα της και με πολύ καλή στιχουργία. To βίντεο που έχωσα από πάνω είναι από μια κοινή εμφάνιση τους σε μια σπηλιά στο Texas.
Ήθελα να βάλω στο αφιέρωμα και πιο σκληρή μουσική αλλά δεν μου βγήκε εύκολα, διότι όταν ξεκίνησα να γράφω είχα στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη αισθητική. Άλλωστε folk δεν σημαίνει μόνο 2 ακουστικές κιθάρες, ένα φλάουτο και κλαπατσίμπαλα. Βασικά στην χώρα μας, έχουμε συνδέσει τον ήχο με αρκετές φολκλόρ ακροβασίες, από τσαμπούνες και κλαρίνα, μέχρι κρητικές λύρες και θρακιώτικα κρουστά. 'Ολα αυτά είναι πανέμορφα από μόνα τους, όμως το ζητούμενο είναι η ένταξη τους στην σύγχρονη μουσική. Πολλοί τα καταφέρνουν μια χαρά, άλλοι όχι. Σήμερα έχω προτιμήσει πιο minimal πράγματα και κάπου εκεί θα βρούμε τον δίσκο Har Nevo των The Black Heart Rebellion, που ενώ δεν περιλαμβάνει απολύτως καμιά παραδοσιακή folk χροιά, σου δίνει την εντύπωση ότι γράφτηκε σε κάποιο ξεχασμένο χωριό του Βελγίου, για κάποιο φάντασμα που μένει στα δάση.
Κλείνω το σημερινό Παρατηρητήριο με μια ντόπια κυκλοφορία, που ήρθε σε εμάς από τον κιθαρίστα των Will-O-The Wisp και Manticore’s Breath, τον Τάκη Μπαρμπαγαλά. Το Phosphorus – Hesperus του 2015 είναι μια ποιοτικότατη instrumental prog folk συλλογή συνθέσεων από αυτές που συνήθως προκύπτουν όσο ανεβαίνεις βόρεια στας “ευρώπας”. Και δίπλα στις δεξιοτεχνικές κιθάρες, το φλάουτο της Αμαλίας Κουντούρη δίνει άλλο τόνο στις μελωδίες. Μουσική για να αράζεις κάτω από τα δέντρα και να μετράς τα αστέρια. Ελπίζω να περάσατε όμορφα στην εκδρομή, τα λέμε την επόμενη Δευτέρα.
