Τι ωραίος καιρός ρε αγάπες; Τι όμορφη εποχή που είναι η άνοιξη; Οι μελισσούλες βζουβζουνίζουν, τα πουλάκια τιτιβίζουν, τα ρυάκια κελαρύζουν και οι αλλεργίες οργιάζουν. Πραγματικά νιώθω μια πρωτόγνωρη ευεξία μετά από έναν τόσο δύσκολο χειμώνα και η επιθυμία μου να αδράξω την μέρα είναι τόσο μεγάλη που αφιερώνω το σημερινό Παρατηρητήριο σε κάποια από τα εγχώρια σχήματα που θα προσπαθήσω με κάθε τρόπο να δω από κοντά τις επόμενες μέρες. Αυτή ακριβώς θα είναι η ευκαιρία σας να ΜΗΝ με πετύχετε σε κάποιο live αλλά να νιώθετε το πνεύμα μου να σας τριβελίζει το αυτί “...μπράβο ρε μλκ, καλά έκανες και σηκώθηκες από τον καναπέ και ήρθες, θα περάσεις ωραία ρε...”. Ξεκινάμε αυτό το όμορφο ταξίδι από τα μέσα Απρίλη μέχρι τα μέσα Μάη, λίγο πριν σκάσουν τα καλοκαιρινά φεστιβάλ. Έχω προσθέσει και link σε όλες τις κρίσιμες πληροφορίες που απαιτούν λίγο παραπάνω ψάξιμο από εσάς (...ναι, ακόμα και για να αγοράσετε εισιτήρια, μασημένη τροφή σας δίνω ρε γμμν) .
Σήμερα Δευτέρα 10 Απριλίου, στον πολυχώρο του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων το πειραματικό, ακουστικό ντουέτο Βασιλείου – Αράπης, υπό το όνομα Βασιλάραψ θα δέσει κόμπο τις κιθάρες του, με τον διάλογο που αποτυπώθηκε στο τρομερό και φοβερό 4 Καμινέτα για Ντούο Κιθάρα να παρουσιάζεται ζωντανά, αν και είμαστε πεπεισμένοι πως οτιδήποτε και να παίξουν καλό θα είναι (και δεν θα το καταλάβουμε). Η αυτοσχεδιαστική τάση των δύο ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ καταρτισμένων κιθαριστών, είναι ένα highlight για κάθε άνθρωπο που μπορεί να ακολουθήσει την ελεύθερη, από κανόνες, μουσική. Live για μύστες.
Στις 15 Απριλίου, στο κέντρο τεχνών του 8ball, στα Λαδάδικα Θεσσαλονίκης θα εμφανιστούν οι Bus (The Unknown Secretary) παρέα με τους Βούλγαρους doomsters Obsidian Sea. Εάν έχει περάσει και ο ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Conference League (μια μέρα πριν γίνεται ο επαναληπτικός), αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αυτό το live θα είναι μια γιορτή του πολιτισμού. Εάν δεν περάσει η ομάδα του Βορρά, η λέξη γιορτή θα είναι μικρή για να αποτυπώσει τα συναισθήματα. Ίσως μετά λέμε: "o κόσμος ήθελε να ξεσπάσει". Καλά θα πάει αυτό. Εμείς πάντως γουστάρουμε τους Bus, ειδικά όταν παίζουν στην Σαλονίκη γιατί έτσι και αλλιώς δεν έχει μετρό ούτε τραμ, όλοι το λεωφορείο παίρνουν, νομίζω η μπάντα ταιριάζει στην πόλη. Πονάτε γμμν, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Τσεκάρετε και τους ορθόδοξους αδερφούς που παίζουν support, έβγαλαν φέτος δίσκο με τίτλο Pathos και δεν θα έλεγα ότι είναι “πάτος”. Ίσα, ίσα. Καλά πέρασα.
Θεωρώ αυτονόητο το ότι η σημαντικότερη αθηναϊκή συναυλία του Απριλίου στο μέταλ, είναι η επιστροφή των Agnes Vein στο σανίδι του Temple, αυτό το Σάββατο 16 Απριλίου. Όταν έχεις κυκλοφορήσει έναν δίσκο σαν το Deathcall, μου φαντάζει αδιανόητο να μην υπάρξει κινητοποίηση ντεθομπλακοντουμάδων. Ή έστω μιας κατηγορίας εξ αυτών. Πιθανότατα θα συμβεί, όμως φτιάχνω κλίμα, για να μην ρισκάρουμε. Μαζί τους θα είναι οι έτεροι γμδες πάβλα νοιζάδες πάβλα σλατζάδες ονόματι Krause, που περιμένουμε διακαώς τον νέο δίσκο τους, The Art of Fatigue, στα μέσα Μαΐου. Η νέα φάση της Venerate Industries είναι εδώ και όσο παράγονται τόσο καλοί δίσκοι εγώ θα είμαι εκεί, στις σκιές, να τρίβω περήφανα το μούσι μου.
Την αμέσως επόμενη μέρα, Κυριακή 17 Απριλίου, οι Nerrves θα εμφανιστούν ζωντανά στο Bad Tooth και θα είναι μια τέλεια ευκαιρία να τους ξαναδούμε ζωντανά να παίζουν κομμάτια από το υπέροχο We Were Too Late Anyway αλλά κυρίως από το αμέσως επόμενο Volcano EP, που έσκασε μέσα στην καραντίνα και θυμάμαι ότι με είχε ενθουσιάσει (το είχα εξυμνήσει σε εκείνο το Παρατηρητήριο που έγραψα, με αφορμή το τσιμέντο που έριξαν στην Ακρόπολη).
Την ίδια ώρα που κάποιοι θα κουβαλάνε Επιτάφιο, οι γλυκοί experimental jazz punkers Rita Mosss θα ξεφαντώσουν την Μεγάλη Παρασκευή 22 Απριλίου στο Six Dogs, παρέα με τους (άγνωστους σε μένα μέχρι προχθές) Casillas από τo Νοβι Σάντ της Σερβίας. Ελπίζω να έχει κόσμο και να μην επιστρέψουν στην χώρα τους sad από την προσέλευση. Συγνώμη για αυτό. Προφανώς και θα πάμε για τους headliners, που είναι ατραξιόν και μόνο που παίζουν τα όργανα τους επί σκηνής (sic), όμως και το ονοματάκι που φέρνουν μαζί τους, με έχει ψήσει πολύ. Ακούστε το ομώνυμο αλμπουμ που έβγαλαν πέρσι και θα με θυμηθείτε, αν τελικά σας ψήσω και έρθετε.
Φτάνουμε την Παρασκευή 29 Απριλίου, όπου οι SWORR. θα παίξουν ζωντανά στο Oddity Club, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, με τίτλο Honest. Για να είμαι ειλικρινής (ξανα-sic), ομολογώ ότι δεν τους έχω δει live ακόμα. Μέσα στην καραντίνα παραδέχομαι ότι άκουσα αρκετές φορές το πρώτο δισκάκι τους. Γούσταρα φουλ το downtempo τους και είμαι έτοιμος να επανορθώσω την άγνοια στην οποία είχα υποπέσει. Ο νέος δίσκος μου φαίνεται ακόμα καλύτερος, τον κυκλοφορούν μέσω της United We Fly, υπάρχουν φιλοδοξίες γαρ. Θα στηρίξω την φάση τους, σε ένα χώρο που τους πάει και λογικά θα χτίσει μια ζεστή ατμόσφαιρα. Ελπίζω να ανταμειφθώ που θα κάτσω με την νεολαία.
Στο Fuzz, στις 6 Μαΐου θα εμφανιστούν οι Playgrounded παρέα με τους we.own.the.sky, σε ένα live στοίχημα κυρίως για τους headliners. Το αλμπουμ που έβγαλαν, με τίτλο The death of Death, είναι το μεγάλο άλμα που θέλει να κάνει κάθε σύγχρονη μπάντα, που παίζει μουσική για άτομα που φοράνε γυαλιά, ολογράφως προγκ. Και όντως μπορεί να το κάνει, εάν αποδεικνύει πάνω στην σκηνή ότι μπορεί να αποδόσει ζωντανά τον τέλειο στουντιακό ήχο. Το ηλεκτρονικό, post/prog που παίζουν, είναι σε πολλά σημεία poppy και θεωρώ ότι μπορούν να συνδεθούν άνετα με μεγάλο τμήμα του κοινού, αν το “πατήσουν” στα σωστά σημεία. Τα μεταξωτά βρακιά απαιτούν επιδέξιους κώλους και ελπίζω να έχω πέσει μέσα για τα παλικάρια. Για τους we.own.the.sky δεν έχω να πω πολλά, όσες φορές τους έχω δει είναι παραπάνω από κομπλέ, μου άρεσε πολύ το Earths Collide, ο Μάιος είναι κοντά, με την ευχή της Παναγιάς, όπως έλεγε και ο Άγγελος.
Την αμέσως επόμενη μέρα, στις 7 Μαίου στο An Club θα φιλοξενηθεί ένα από τα πιο δυνατά billing της περιόδου που καλύπτει αυτό το Παρατηρητήριο, αφού θα παίξουν οι Allochiria, Their Methlab και Khirki. To live είχε ανακοινωθεί για τον Γενάρη που μας πέρασε αλλά ο Covid είχε άλλη γνώμη. Οι Allochiria ψήνουν νέο album από ότι γνωρίζουμε και είδαμε και κάτι βιντεάκια ηχογραφήσεων, οπότε θα παιχτεί και νέο υλικό πιθανότατα. Τους Their Methlab τους είδα παρέα με Mammock, ήταν μια χαρά, ακριβώς όπως τους άφησα. Δίνουν πάντα δυνατά live και παρά τον instrumental χαρακτήρα που έχουν, το (post) metal τους είναι γεμάτο συναισθήματα. Το jam που ηχογράφησαν για το studio που αποχωρίστηκαν πρόσφατα, το αποδεικνύει. Τέλος, για τους Khirki δεν έχω να πω πολλά. Έχω πει τόσα και τόσα. Ελπίζω ο τραγουδιάρης να μην φορέσει πάλι καρώ πουκάμισο. Και στην Venerate Industries, που πλέον ανήκουν, αυτά τα φασαίικα με τα χρωματάκια, να τα ξεχάσουν. Μόνο γκρι, μωβ, μαύρο και θάνατος υπάρχει εδώ.
Μεγάλη χαρά (δική μου και δική σας) που θα ξαναδούμε τους Mother of Millions ζωντανά. Μετά τον θάνατο του Μάκη Τσαμκόσογλου, χαίρομαι να βλέπω το υπόλοιπο group να συνεχίζει το έργο του και μάλιστα πρόκειται να κυκλοφορήσουν νέο EP με τίτλο Orbit. Την Παρασκευή 13 Μαίου, θα παίξουν παρέα με την νέα μου αγάπη, τους Church of the Sea, οι οποίοι μόλις έσκασαν ντεμπουτάρα και με έχουν τρελάνει. Το Odalisque, όπως ήδη έχω γράψει, πάει για πάρα πολύ ψηλά στο τέλος της χρονιάς, με το post /shoegaze doom τους να είναι ακριβώς το άκουσμα που ταιριάζει σε αυτό το γμμν έτος, σε αυτή την τρελή εποχή που ζούμε. Τα λέμε επόμενη Δευτέρα με Θάλαμο Επικοινωνίας.
