Ένας μήνας έμεινε μέχρι τα Χριστούγεννα φίλες και φίλοι και εδώ στην Επιτροπή σκεφτόμαστε να στολίσουμε νωρίς. Και τι πιο όμορφο να στολίζεις τις αγαπημένες σας μπάντες. Μιας και πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο live άλμπουμ των Μέηντεν, σε αυτό το Παρατηρητήριο λέμε να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με αυτό το φαινόμενο του μονομεηντενισμού που ίσως στην Ελλάδα είναι αρκετά πιο διαδεδομένο. Μια βαθιά ανάλυση, δύο το πολύ (εντάξει, λίγων περισσότερων) παραγράφων που ίσως μετά από λίγες γραμμές μας οδηγήσει στην αλήθεια, μπορεί και όχι. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Αρχικά να εξηγηθούμε. Για την Επιτροπή υπάρχουν τέσσερις Άιρον Μέηντεν. Οι Μέηντεν με Ντι Άννο, οι Μέηντεν του Ντίκινσον στα 80s, οι Μέηντεν του Μπλέηζ και οι Μέηντεν του ριγιούνιον. Η πρώτη φάση, δηλαδή αυτή των πρώτων δύο άλμπουμ (Iron Maiden, Killers), αποτελεί μια μικρή ουτοπία για κάθε χατζημεταλλά που σέβεται τον εαυτό του. Η αιώνια ερώτηση: Τι θα ήταν οι Μέηντεν αν δεν έδιωχναν τον προβληματικό Ντι Άννο; Στρατιές χτζμτλδων έχουν χαθεί μέσα σε φανταστικούς κόσμους, όπου ο Ντι Άννο παραμένει ο frontman των Μέηντεν. Ίσως πραγματικά υπάρχουν άτομα που έχουν κάνει αστρικές προβολές και έχουν εντοπίσει κάποιο παράλληλο σύμπαν, που έχει συμβεί αυτό. Δεν κρίνουμε. Λογικά, πάντως, θα είχαν την κατάληξη του 95% των συγκροτημάτων του NWOBHM, δηλαδή 3 δίσκοι, 30 χρόνια κατάψυξη και μετά Up the Hammers Festival στα 60 τους.
Προσπερνάμε την Χρυσή Εποχή του Ντίνκινσον των ‘80s για δύο πολύ απλούς λόγους: 1) Στα 80s άκουγαν όλοι μέταλ και δεν υπάρχει ψυχραιμία στην αποτίμηση του έργου του καλλιτέχνη. 2) Το άρθρο είναι δικό μου και γράφω ό,τι θέλω. Φεύγει ο Ντίνκινσον για να κάνει σόλο καριέρα όπως έκαναν όλες οι ντίβες της εποχής και οι Μέηντεν μετά από διοργάνωση ενός ιδιωτικού “Your Face Sounds Familiar” για frontman, επιλέγουν τον Μπλέηζ Μπέιλι. Καθόλου τυχαίο ότι ο πρώτος τους δίσκος με αυτόν, ονομάστηκε X-Factor.
Τελικά, δύο μέτριους έως κακούς δίσκους και τέσσερα δάχτυλα πιο μεγάλη φαβορίτα μετά, οι Μέηντεν αποφασίζουν να μπουν στο μιλλένιαλ με ριγιούνιον και οι απανταχού χτζμτλδς ζουν το όναρ της νέας χιλιετίας. Εντάξει, το Brave New World ήταν ένας καλός δίσκος και ο κόσμος άρχισε να ξεφεύγει, νομίζοντας ότι το metal θα παρέμενε ακμαίο σαν τους ήρωές του. Δυστυχώς τα επόμενα 20 χρόνια αυτό δεν συνέβη, αφού οι Μέηντεν μπορεί να διατήρησαν ή και να αύξησαν το κοινό τους, όμως δεν έγινε το ίδιο και με τη μουσική που εκπροσωπούν. Είναι δυνατόν οι μεταλλάδες να αποτελούν ένα υποσύνολο των μονομεηντενάδων; Ποια βιομηχανία, άραγε, βολεύει η μη εναλλαγή ηρώων σε ένα μουσικό είδος; Έχουν σχέση οι Μέηντεν με τον Τζώρτζ Σορος; Έχουν συμμετάσχει ποτέ μέλη της μπάντας στην Λέσχη Μπίλντεμπέργκ; Ερωτήματα που ίσως δεν απαντηθούν ποτέ.
ΤΑ ΛΑΗΒ
Ναι ξέρουμε, το πρώτο το λάηβ στην Νέα Φιλαδέλφεια το' 88, το τελευταίο το 2018 στην Μαλακάσα, 30 χρόνια επιτυχίες, κλαπ κλαπ κλαπ. Οι Αιρον Μέηντεν φημίζονται για το τρομερό show που κάνουν: σκηνικά, σημαίες, αεροπλάνα, μηχανικοί έντιδες να κουνιούνται, έξι άτομα επί σκηνής να τρέχουν πέρα δώθε, τρομερή ενέργεια. Ειλικρινά, έχω κουραστεί και μόνο που την φαντάζομαι τέτοια ταλαιπωρία. Όμως, δεν μπορώ παρά να σεβαστώ το γεγονός ότι κόσμος ακόμα διασκεδάζει, άρα και πληρώνει το εισιτήριό του για να ψυχαγωγηθεί για 2 περίπου ώρες. Για να είμαι ειλικρινής, το μόνο μεγάλο αρνητικό που έβρισκα πάντα στα λάηβ των Μέηντεν ήταν ότι το 60% με 70% του setlist είναι ίδιο. Δεν μπορείς να αποφύγεις, όσο και να θες το «Τρουπερ», το «Ραν του Δε Χιλς», το «Φιαρ οφ δε Νταρκ», το «Άσιζ Χάϊ». Τουλάχιστον, αν το έκαναν κυλιόμενο, θα γλιτώναμε κάποιο κάθε φορά. Όχι μαλακάκο, θα τα ακούς όλα, κάθε μα κάθε φορά, μέχρι να τα σιχαθείς. Έ, τα σιχαθήκαμε ρε μλκς. Λίγο έλεος.
ΟΙ ΦΑΝΣ
Υπάρχουν αρκετά είδη οπαδών των Μέηντεν και δεν βάζουμε καν μέσα σε αυτούς, τα ψύχραιμα παιδιά που γουστάρουν τους καλούς δίσκους των Βρετανών και αδιαφορούν για κάθε άλλη δημοσιοϋπαλληλική μλκια που μας έχουν πλασάρει κατά καιρούς. Σίγουρα οι αγαπημένοι μας εξ’αυτών είναι οι Μονομέηντεν, τους οποίους και παρατηρούμε επιστημονικά, ως ένα αλλόκοτο είδος μουσικόφιλων που με αργούς ρυθμούς οδεύει προς την εξαφάνισή του. Ο μονομεηντενισμός έχει τις καταβολές του στις μονοθεϊστικές θρησκείες και έτσι όπως πχ. ο Ιουδαϊσμός δέχεται ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, έτσι και οι Μονομεηντενάδες δέχονται ότι υπάρχει μόνο μια μπάντα. Όπως και σε όλες τις θρησκείες, έτσι και εδώ έχουμε τους ορθόδοξους ή σκληρούς μονομεηντενάδες που ασπάζονται το δόγμα Μέηντεν μονο με Ντι Άννο. Η μεγάλη πλειοψηφία των πιστών προτιμά ξεκάθαρα τον Ντίκινσον. αλλά πρέπει να αναφέρουμε και μια πολύ μικρή μερίδα φανατικών, που μπορεί να πετύχεις σε συναυλίες και θα σε πιάσουν να σε ρωτήσουν «Μπορούμε να σου μιλήσουμε λίγο για τον Μπλέηζ Μπέιλι;». Γενικά, μπορείς να διακρίνεις εύκολα αυτούς τους αλλόκοτους ανθρώπους, αφού σε κάθε σοβαρή ή αστεία συζήτηση για μουσική, η ανταπόκριση τους αργά ή γρήγορα θα είναι «Μόνο Μέηντεν».
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΗΝΤΕΝΙΣΜΟΣ
Εμείς εδώ στην Επιτροπή θεωρούμε αυτό το είδος μουσικοφιλίας μια στρεβλή κατάσταση της αγάπης του ανθρώπου προς την μουσική και θεωρούμε ότι κάθε μονομεηντενάς επιδέχεται Σωτηρίας. Ευτυχώς, τα τελευταία αρκετά χρόνια, το ίδιο το γκρουπ μας έχει δώσει τα απαραίτητα όπλα για να χτυπήσουμε το φαινόμενο στην ρίζα του. Από τη μια οι stand-up comedy διαλέξεις για μεταλλάδες του entrepreneur Ντίκινσον και από την άλλη, η άγρυπνη μηχανή παραγωγής χρημάτων που ακούει στο όνομα Rod Smallwood, μας τροφοδοτούν με υλικό για την καθημερινή αποδόμηση αυτής της ανίερης σχέσης. Ακούγοντας τη νέα, δέκατη τρίτη επίσημη live κυκλοφορία της μπάντας, ειλικρινά απορήσαμε για το πόσο χαμηλά πρέπει να τεθεί ένας προϊοντικός πήχης για να τον υπερπηδήσουν τα πιστά κλγδ που μαζεύουν ό,τι τους πλασάρει ο γλυκός μας μάνατζερ. Και το 2020, όσο ο μέσος μουσικός λυσσάει της πείνας, δεν είχε καμία ανάγκη έναν ακόμα δίσκο Μέηντεν ή AC/DC ή «βάλτε-όποιο-άλλο-παρηκμασμένο-γκρουπ-της-προ-προ-προηγούμενης-δεκαετίας». Εάν εσείς δεν χαμπαριάζετε πώς θα εξελιχθεί αυτό το pattern για την αγαπημένη σας μουσικούλα, δυστυχώς η Σωτηρία θα αργήσει λίγο ακόμα για εσάς. Αλλά θα έρθει. Μέχρι να’ρθει, δείτε το παραπάνω βίντεο.
