Φίλε αναγνώστη, ελπίζω να είσαι καλά στην υγεία σου εσύ και η οικογένεια σου. Απευθύνομαι σήμερα σε β' ενικό για να προσπαθήσω με αμεσότητα να σε βοηθήσω με την διαμορφωμένη κατάσταση, που είσαι πιθανότατα κλεισμένος μέσα σε ένα διαμέρισμα και ξύνεις ό,τι ξύνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν και τρομερή διάθεση να κάνουν το οτιδήποτε. Βασικά, για να μην σου λέω ψέματα κι εγώ δυσκολεύτηκα περισσότερο από άλλες φορές να γράψω το ιδανικό κείμενο, αλλά έτσι έπρεπε να γίνει, ώστε να παραμείνω σταθερός στην ποιότητα των υπηρεσιών που σου παρέχω. Θα μπορούσα να είμαι έξω σε κάποιο χωράφι να μαζεύω ελιές, όμως παραμένω ένας στρατιώτης της ατομικής ευθύνης και γι’ αυτό είμαι εδώ μπροστά σε ένα λάπτοπ να σε ψυχαγωγώ. Παλιοζωή, αλλά τι να κάνεις;
Μόλις πριν λίγα 24ωρα κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος των AC/DC και ειλικρινά, δεν έχω ξανααισθανθεί τόσο ισχυρό déjà vu. Σίγουρα με θυμάμαι να ακούω τον δίσκο αυτό, κάποια στιγμή πριν χρόνια. Δεν μπορώ να ανακαλέσω μέρος, ώρα κτλ., αλλά νομίζω ότι θυμάμαι να μου αρέσει. Οι Αυστραλοί έκαναν τρομερή τρίπλα με την ξαφνική κυκλοφορία του δίσκου σε περίοδο ξηρασίας και πλέον μαζεύουν όλο το μαρούλι, αφού έτσι και αλλιώς εκτεταμένες περιοδείες δύσκολο να έκαναν λόγω γήρατος. Πάντως, εάν ρωτάτε εμένα, θα άφηνα τους AC/DC να ζήσουν ήρεμα και άνετα, με υγεία τα υπόλοιπα, εύχομαι πολλά, χρόνια τους. Και θα στρεφόμουν σε ένα άλλο hard rock ονοματάκι που ανεβαίνει και σίγουρα δεν γνωρίζετε, κλγδ αφού. Ονομάζονται The Struts, κυκλοφόρησαν δίσκο (Strange Days) με φανταχτερές συμμετοχές (Robbie Williams, Tom Morello, Joe Elliot, Phil Collen) και ήδη στην Αγγλία τους έχουν πάρει χαμπάρι. Ελπίζω πλέον και εσείς.
Μια επίσης πολύ ενδιαφέρουσα είδηση ήταν το γεγονός ότι ο κιθαρίστας των Deftones, Stephen Carpenter, δήλωσε ότι είναι flat earther, ότι δεν υπάρχει Covid, τα εμβόλια είναι απάτη, ότι ζούμε στο Matrix και άλλα τέτοια πολύ επιστημονικά πράγματα, που περιμένεις να ακούσεις από έναν κιθαρίστα μιας nu metal μπάντας πιο flat και από την Γη. Τι πιο όμορφο; Άνθρωποι των τεχνών και του αθλητισμού αποδεικνύονται καθημερινά πιο χαζοί και από τα βλίτα, παρά τις απεριόριστες δυνατότητες για μόρφωση/καλλιέργεια/ενημέρωση που τους προσφέρει η εποχή. Ευτυχώς, το υπόλοιπο γκρουπ φαίνεται αρκετά πιο σοβαρό και σε έναν οργασμό κυκλοφοριών (ήδη κυκλοφόρησε το καλούλι Ohms), ρεμιξάρει το White Pony, κάτι που ίσως έχει πραγματικά νόημα μιας και ο Mike Shinoda έχει εμπειρία από remixes. Το πρώτο δείγμα ήταν δυνατό.
Σε αντιδιαστολή με την παραπάνω ψεκασμένη υπόθεση, ο πιθανότατα χτζμτλς Colin Hendra, πιστός χριστιανός και τραγουδιστής των αξιόλογων αλλά άσημων Wytch Hazel, δήλωσε σε συνέντευξη στο ελληνικό Μέταλ Χάμμερ ότι από τον Covid-19 δεν σωζόμαστε με την χριστιανική πίστη αλλά με το εμβόλιο. Απ’ότι φαίνεται, η επιτυχία της μπάντας σου, είναι μη ανάλογη της αξίας του λόγου σου. Salvation Tip #2548. Ο δίσκος που κυκλοφορούν, με τίτλο III: Pentecost είναι μια vintage οπτασία και γενικά, τους γουστάρουμε επειδή θυμίζουν Wishbone Ash, φοράνε άσπρες ποδιές και υμνούν τον Θεό. γράφοντας στα @@ τους τα ταμπού της σκηνής που απευθύνονται. Αυτό είναι μέταλ κύριοι. Ευτυχώς, αυτοί παίζουν ροκ.
Η επιστροφή των System of a Down μετά από πολλά χρόνια, με δύο νέα κομμάτια για την στήριξη της Αρμενίας στον πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν, έλαβε θερμής υποδοχής από το σύνολο του ελληνικού κοινού, ακόμα και από αυτούς που τους είχαν πετάξει μπουκάλια το 1998. Δεν υπήρχε Επιτροπή τότε δυστυχώς για τους Αρμένιους και τα κλγδ ήταν ανεξέλεγκτα. Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, τα τραγούδια, κατά την προσωπική μου κρίση, ήταν τόσο μέτρια προς χάλια, που ίσως τελικά να αποτέλεσαν σημαντικό λόγο για την κατάπαυση του πυρός στην περιοχή και την (προσωρινή;) εκεχειρία, ώστε να αποτραπεί η πιθανότητα να βγάλουν ολόκληρο δίσκο.
Ολόκληρο δίσκο, όμως, (τον δεύτερο), έβγαλαν οι Black Soul Horde και μάλιστα, με μεγάλες βελτιώσεις σε όλα τα επίπεδα, που μετατρέπουν το κλασικό μέταλ από καλό σε πολύ καλό. Πιο πάνω δεν πάει για 2020. Συγγνώμη αν σας πληγώνω. Δυνατός ήχος, επικούρα, ωραία σολίδια, εάν ήταν στρατόκαβλοι και κριντζάδες, λογικά θα τους αποκαλούσα έλληνες Σάμπατον. Δεν είναι όμως και ευτυχώς για αυτούς και για εμάς, το χεβιμεταλ που παίζουν δεν έχει πλήκτρα, σπαρτιατικές ιαχές χα χου, τανκς από φελιζόλ και εν τέλει, ακούγεται πολύ πιο αληθινό από την σουηδική πλαστικούρα που σας πλασάρει η Nuclear Blast, πρόβατα.
Κλείνουμε το Παρατηρητήριο με μια πρόταση για λίγους και εκλεκτούς, συνήθως περίεργα άτομα. Δεν κρίνουμε. Το project με όνομα The Coal κυκλοφορεί μια κασέτα πειραματικής μουσικής, στα όρια της free jazz, με τίτλο Atlas, βασιζόμενη σε ήχους κιθάρας και drums. Αυτοσχεδιαστική μουσική στο σύνολό της, χωρίς τα όρια μιας παρτιτούρας ή τους περιορισμούς μιας μεγάλης παραγωγής. Όποιος έχει παρακολουθήσει το έργο του ταλαντούχου κιθαρίστα Γιάννη Αράπη, ξέρει τι να περιμένει. Οι υπόλοιποι δώστε μια ευκαιρία και επειδή δεν έχουμε απαιτήσεις, μετά από λίγα λεπτά βάλτε Τρούπερ. Αυτοί είστε.
