Κολλήματα υπάρχουν πολλά με τους Έλληνες συλλέκτες και το πως επιλέγουν να ψωνίζουν δίσκους. Όμως δεν ήρθα εδώ για επισημάνω τα αυτονόητα αλλά για να χρησιμοποιήσω αυτή την γνώση προς όφελος της σημερινής Diggin στήλης. Αυτό σίγουρα είναι κάτι που κάνει οποιοσδήποτε συλλέκτης αράουντ δε γόρλντ, αλλά στην δική μας περίπτωση καταντάει κάπως γραφικό θα παραδεχτώ -και αυτό ισχύει αρχικά για μένα. Στο θέμα μας τώρα, ελπίζω να μην γνωρίζετε την περίπτωση του Αγγλικού Greek Variations & Other Aegean Exercises του 1970 στην Columbia και αν ναι, καθίστε ήσυχοι παραπίσω.
Συλλέγοντας ελληνικούς δίσκους, κατέληξα να αγοράζω Έλληνες του εξωτερικού και αφού τελείωσα και με αυτούς μπήκα στο στάδιο 3 που είναι και το πιο τρελό: Δίσκοι που έχουν έστω ένα ελληνικό element ή που αναφέρονται στην Ελλάδα somehow. Τρελό ξέρω αλλά ρομαντικό τουλάχιστον! Έτσι έφτασα και στο συγκεκριμένο μουσικό μεγαθήριο από τους πολύ αγαπημένους μου Neil Ardley / Ian Carr / Don Rendell που συλλέγω τα τελευταία 10 χρόνια. UK's finest Jazz θα πω και είναι αλήθεια. Όσον αφορά το εν λόγω Long Player νίπτω τας χείρας μου, αφού πρόκειται για ένα μουσικό έπος που έχει αφιερωθεί και έχει γραφτεί για την Ελλάδα κατα κάποιο τρόπο.
Δεν ξέρω αν οι ίδιοι επισκέφτηκαν την χώρα μας στα 70s για να πάρουν ιδέες και πολύ θα ήθελα να το μάθω αλλά εδώ έχουμε έναν δίσκο αφιερωμένο σε ελληνικούς τόπους και στην μυθολογία μας. Κατα συνέπεια έτσι έχει διαμορφωθεί και το tracklist. ''Santorin, Omonoia, Delphi, Kerkyra, Meteora, Kriti, Wine Dark Lullaby, Orpheus, Persephone's Jive, Farewell Penelope, Odysseus, King Of Ithaca, Siren's Song, Veil Of Ino''. Και τι δεν έχει ο μπαχτσές! Αθήνα, Αιγαίο, Ιόνιο, Στερεά Ελλάδα και όχι μόνο. Στα σημειώματα στο back cover διαβάζω πως ο Ian Carr περνώντας ώρες ταξιδεύοντας στην Μεσόγειο, γέμισε ιδέες για όλο αυτό το πρότζεκτ που εμπλούτισαν οι υπόλοιποι με επικεφαλής τον Neil Ardley που αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ότι στο εναρκτήριο track μπλέκει το μουσικό σήμα της ΕΡΤ με τα προβατάκια, αν θυμάστε! Εδώ ακούγεται massive λέμε.
Σε γενικές γραμμές μιλάμε για ένα εξαιρετικό Jazz δίσκο ασχέτως του κάπως ελληνικού του περιεχομένου στις σοκαριστικές φόρμες των Neil Ardley / Ian Carr / Don Rendell με modal, modern και spiritual ύφος προσθέτοντας το folk στοιχείο για να κάτσει σωστά στο θέμα. Σίγουρα στην κατηγορία με τα βουκολικά jazz που όλο και μεγαλώνει στα ράφια μου (βλέπε Κυριάκο Σφέτσα κ.α.). Βινυλιακά, μιας και πάντα αναφερόμαστε στο χρηματιστήριο δίσκων στο τέλος κάθε στήλης, το εν λόγω έπος ακουμπάει τα 500€ ως 700€ στην πρώτη έκδοση και μπορεί να βρεθεί σε μια από τις δυο - τρεις πρόσφατες πειρατικές εκδόσεις (που παίζουν μια χαρά) σε νορμάλ τιμές σε δισκάδικα του εξωτερικού. Καμία επίσημη επανέκδοση για την ώρα. Greek Variations δυνατά!
