Υπάρχουν πολλά «γυρίζοντας πίσω» στη μουσική. Αυτά που αφορούν τις κλασικές κυκλοφορίες που κάποιοι από εμάς δεν έχουν προλάβει να ζήσουν από κοντά, δεκαετιών όπως αυτή του 60 και του 70 και αυτά της -όχι τόσο κοντινής πλέον- δεκαετίας του 90 που ζήσαμε έντονα όλοι οι σημερινοί τριανταπεντάρηδες και βάλε, από κοντά. Γυρίζοντας πίσω συνειδητοποιώ πόσο όμορφα περάσαμε ξεκοκκαλίζοντας δίσκους μέχρι τελικής πτώσης. Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι η τυχαία επιλογή δίσκου από την δισκοθήκη μου, το πρωί. Αυτή είναι και η καλύτερη στιγμή για να εκτιμηθεί μια κυκλοφορία ή μάλλον να επανεκτιμηθεί σωστότερα με πιο ώριμο μυαλό. Πατάω play ξανά σε ένα από τα πιο δυνατά μουσικά κινήματα της Αγγλίας που άφησαν εποχή όσο και αν γελάω που κάποιοι ακόμα χρησιμοποιούν το όρο του. Το trip hop.
Ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή, μετά από τα εκατομμύρια bpm του αγγλικού hardcore, των breaks και της drum'n'bass και πάντρεψε μαγικά το hip hop με όλα τα προαναφερθέντα. Όμορφα και ωραία, σε πιο χαμηλά bpm, με μελαγχολικές κιθάρες, vocals (ενίοτε), πλήκτρα σε όλη την γκάμα τους, ακόμη και έγχορδα και drums που «στάζουν ιδρώτα». Εμφανώς επηρεασμένος από τον σημερινό δίσκο που έβαλα στο πικάπ, ξαναζώ δυνατά συναισθήματα ακούγοντας το αριστουργηματικό ντεμπούτο album Psyence Fiction της παρέας του James Lavelle και DJ Shadow, τους UNKLE. Πίσω στο 1998 και της περίφημη Mo Wax Records με ένα τεράστιο cast πίσω από έναν δίσκο απόκάλυψη. Thom Yorke, Kool G Rap, Dj Shadow, Richard Ashcroft, Mike D, Badly Drawn Boy, Ian Brown. Παραφράζω το «κάθε λιμάνι και καημός» και συνεχίζω: κάθε τραγούδι και καημός, 14 υπέροχα tracks από την αρχή μέχρι το τέλος. Με πλούσιες ενορχηστρώσεις και την σωστή παραγωγή από τα χεράκια του Dj Shadow, μια ολόκληρη εποχή σε έναν δίσκο, την πιο ώριμη στιγμή.
Τελειώνοντας, ίσως το πιο δύσκολο είναι να ξεχωρίσω κομμάτια, γι’ αυτό και προτείνω ολόκληρο τον δίσκο μονοκοπανιά στο Spotify αν ακόμα δεν καταφέρατε να τσιμπήσετε βινυλιακή κόπια. Παρόλα αυτά τα αξεπέραστα “Lonely Soul”, “Unreal” και “Rabbit In Your Headlights” με την φωνή του Thom Yorke να σαρώνει ό,τι βρει μπροστά της είναι δύο τρανά παραδείγματα. Το Psyence Fiction και πάλι στην επιφάνεια για όλους αυτούς που το αγνοούν και είμαι σίγουρος πως είναι αρκετοί. Μουσική για τον χειμώνα που είναι προ των πυλών.
