Αυτή εδώ η στήλη ασχολείται ως επι το πλείστον με παιδεμένους δίσκους, αυτούς που έχω στην δισκοθήκη μου καιρό και που με κάποιο τρόπο τους έχω επιτρέψει να γίνουν ένα με τον οργανισμό μου. Ας πούμε πως ίσως αυτή είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσουμε για ένα μουσικό άλμπουμ που τρύπωσε στο wantlist μου τον τελευταίο μήνα με απότέλεσμα να τον σκίσω στο streaming και να μπω σε διαδικασίες να τον αποκτήσω. Και έτσι έγινε βασικά και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε να τον ακούω back-to-back τα τελευταία 4-5 πρωινά και βράδια γιατί νομίζω ότι ταιριάζει κουτί, ιδίως σε αυτές τις θερμοκρασίες.
Το Down on the Road by the Beach θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για ένα ανεξήγητου περιεχομένου αριστούργημα, που με έναν μυστικό τρόπο στέκει και μαγεύει τον ακροατή, χωρίς όμως να του επιτρέπει να μπορεί να το χαρακτηρίσει, παρά μόνο να το αγαπήσει βαθειά ταξιδεύοντας τον σε εποχές και μέρη. Κάποιοι το θεωρούν Smooth Jazz, κάποιοι Synth Pop και κάποιοι άλλοι Ambient. Ξεκάθαρα εδώ έχουμε ένα Fusion αριστούργημα που άνετα θα έβαζα στην πολυπόθητη Yacht Rock κατηγορία.
O Steve Hiett γεννήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1940 και μέχρι το 2019 που απεβίωσε κατάφερε και άφησε πίσω του αρκετά πορτραίτα και φωτογραφίες από μουσικούς, διάσημα πρόσωπα αλλά φωτογραφιες από επιδειξεις μόδας που εκεί είχε κάνει focus σαν φωτογράφος. Παράλληλα κυκλοφόρησε έναν ολοκληρωμένο δίσκο, το εν λόγω έπος το 1983 στην Ιαπωνική CBS SONY (μόνο αυτοί εκτιμούν την ομορφιά) αλλά και μια φανταστική συλλογή από lost tapes του μέσα στα χρόνια στις Efficient Space, Be With Records με τίτλο Girls in the Grass. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν και στους The Pyramid, μια UK 60s Pop Rock μπάντα με μια και μοναδική κυκλοφορία το 1967 σε 7ιντσο.
Νωπές μνήμες, χαλαρά απόγεύματα, εποχές με ουσία, καλοσύνη και κανονικότητα έτσι όπως πρέπει να είναι μια κανονικότητα. Μουσική από κιθάρες και πολλά χαοτικά πετάλια, λόγια χωρίς να υπάρχει στίχος και synths να μουρμουράνε στα χαμηλά από κάτω. Στο φανταστικό, άκρως lo-fi Down on the Road by the Beach ο Hiett κατάφερε με απλότητα να περάσει πολλή ομορφιά. Και όλα αυτά συνοδεύονται με την εξαιρετική του μίνιμαλ αισθητική στην φωτογραφία που μπορείς σχεδόν να αγγίξεις με το μυαλό βλέποντας το εξώφυλλο του δίσκου. Σε κόσμους και εποχές που οι άνθρωποι ντύνονται ελαφριά και όσο απλά γίνεται. Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα που βιώνουμε, η καλή μουσική πάντα θα είναι ένα από τα πιο απαραίτητα πράγματα γιατί όπως λέει και ένας πολύ καλός μου φίλος: «Το κακό πολύ εύκολα έρχεται, το καλό είναι που θέλει προσπάθεια.» Ας το προσπαθήσουμε λοιπόν λίγο παραπάνω.
Focus track το "By the Pool". Ένας ακριβός δίσκος στην πρώτη του έκδοση αλλά με καλά φροντισμένη επανέκδοση που ακόμη «πιάνεται» από τις δισκογραφικες εταιρείες που αναφέραμε λίγο παραπάνω. Καλοκαίρι, είμαστε έτοιμοι.
