Αυτό που θέλω να πω, τελοσπάντων, είναι, ας μην ψάχνουμε λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να κάνουν πιο ενδιαφέροντες τους δίσκους, πέρα από τα περιεχόμενά τους. Πάντα βέβαια θα υπάρχουν και οι ιστορίες που θα προικίσουν ένα βινύλιο και αφορούν τον τρόπο απόκτησής του, το πώς το μάθαμε ή το τι είχε συμβεί εκείνη την περίοδο στη ζωή μας. Ας είμαστε ειλικρινείς, λοιπόν: θα ήθελα σχεδόν πάντα να σας έχω κάτι πιπεράτο, αλλά έτσι χάνει την ουσία του το πράμα. Ας μιλήσουμε για μουσική, ρε παιδάκι μου. Μόνο για μουσική.
Ο Grant Green γεννήθηκε στο Σαν Λούις του Μιζούρι, το 1935. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από τα 13 του και μεγάλη αφορμή υπήρξε το gospel, καθώς συμμετείχε σε σχήματα που έπαιζαν σε τοπικές εκκλησίες. Έγινε τεράστιος (ίσως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της Blue Note) αφού τον ανακάλυψε ο Lou Donaldson και τον πήρε μαζί του στη Νέα Υόρκη, στις αρχές του 1960.
Εσείς που ασχολείστε με την τζαζ, έχετε σίγουρα πετύχει δουλειές του ψάχνοντας σε κάποιο ράφι, αφού η δισκογραφία του είναι εντυπωσιακή. Ο κάπου 8ος-9ος δίσκος του, αυτός στη Blue Note με το εμβληματικό artwork με το κοντινό πλάνο στα δάχτυλα και στην κιθάρα που έχει τίτλο Idle Moments (1964), είναι σίγουρα το μικρό του αριστούργημα, αν όχι απλά το αγαπημένο μου από 'κείνον.
Τα 4 μακροσκελή κομμάτια, δύο σε κάθε πλευρά, είναι ό,τι πραγματικά χρειάζεται κάθε μα κάθε τζαζ δίσκος που βρίσκεται τόσο μέσα στο θέμα, όσο αυτός. Δεκαπέντε λεπτά στην έναρξη και δεν είναι αρκετά για να ξεδιπλωθεί το σκοτεινό, μελαγχολικό και άκρως κινηματογραφικό ''Idle Moments'', στο οποίο κάθε παίχτης που συμμετέχει καταφέρνει να σολάρει με απόλυτη ελευθερία και χώρο. Κομμάτι του τεράστιου Duke Pearson, παρεμπιπτόντως. Όλα τα μωρά στην πίστα, όλα τα παιχτρόνια σε έναν δίσκο: ο αγαπημένος Bobby Hutcherson στα vibes, Joe Henderson στο σαξόφωνο, Duke Pearson στο πιάνο. Νομίζω καταλάβατε περί τίνος πρόκειται.
Αυτή είναι ομολογουμένως μια δύσκολη εποχή να ψαρεύεις Blue Note, καθότι οι καλές εκδόσεις έχουν ανέβει σε ζήτηση, συνεπώς και σε τιμές. Αλλά δεν θα απέτρεπα κανέναν από το να ασχοληθεί με αυτό το εξαιρετικό σε ηχογραφήσεις, αισθητική και ποιότητα label. Εξάλλου πολλές είναι οι εκδόσεις του Idle Moments με τιμές για όλες τις τσέπες, πέραν του original βινυλίου, το οποίο κοστίζει πλέον κοντά στα 500 ευρώ. Απομνημονεύστε λοιπόν το εξώφυλλο, γιατί σίγουρα θα είναι κακό αν σας ξεφύγει σε κάνα άτακτο και βιαστικό diggin. Θα με θυμηθείτε.
{youtube}gwaFDFP7m_E{/youtube}
