Γεννηθήκαμε σε έναν πλανήτη όπου ανέκαθεν η μουσική προκαλούσε, ξεσήκωνε μυαλά και έδινε τροφή σε κυβερνήσεις για παρατηρήσεις. Αυτό κυρίως συμβαίνει επειδή πολλοί καλλιτέχνες είτε είναι πολιτικοποιημένοι, είτε είναι λίγο πιο μπροστά και κατάφερναν πάντα να αφυπνίσουν με πολλούς τρόπους το κοινό. Βάλτε τώρα στην εξίσωση γεγονότα και καταστάσεις που φίμωσαν τη μουσική και θα καταλάβετε πώς λειτουργεί το δράση-αντίδραση στη δισκογραφία.
Το 1967, η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα έκοψε τα φτερά από πολλούς ταλαντούχους μουσικούς, είτε επειδή είδαν σαφή μηνύματα στα τραγούδια τους, είτε απλά επειδή η χούντα πίστεψε ότι θα προκαλέσουν αναταραχές στους πολίτες. Ως αποτέλεσμα, πολλές κυκλοφορίες λογοκρίθηκαν, πολλοί στίχοι άλλαξαν, πολλά κομμάτια τροποποιήθηκαν ή κόπηκαν τελείως.
Τρανό παράδειγμα το φανταστικό 45άρι single των Εξαδάκτυλος του Δημήτρη Πουλικάκου στη Zodiac (1970), το οποίο κυκλοφόρησε με Α side το ''Τα Παιδιά Είναι Εντάξει'' και το "Σε Καλή Μεριά" ως B side –το οποίο και λογοκρίθηκε, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί με το ''Έχουν Κακούς Σκοπούς''. Μία από τις πιο ιδιαίτερες rock κυκλοφορίες της εποχής εκείνης. Η λίστα είναι μεγάλη, όπως και οι επιπτώσεις όσον αφορά τη σπανιότητα της πρώτης έκδοσης σε σχέση με τη διορθωμένη δεύτερη. Τέλος καλό, όλα καλά, βέβαια, αφού οι Εξαδάκτυλος κατάφεραν έτσι να δισκογραφήσουν 3 πολύ όμορφα tracks, σημείο αναφοράς για την εγχώρια rock σκηνή.
{youtube}ffwblqrK0S0{/youtube}
Αλλάζοντας χώρα και φτάνοντας στην Τουρκία, όμως, τα πράγματα αποδείχθηκαν χειρότερα. Εκεί η κατάσταση ήταν γενικά πιο σκληρή και σε μόνιμη μάλιστα βάση, αφού η κοινωνία από μόνη της ήταν πιο συντηρητική. Πολλές φορές, λοιπόν, αναγκάζονταν οι μουσικοί να εισάγουν τον τοπικό φολκλόρ ήχο στο rock τους, ώστε να τους αφήνουν να κάνουν το δικό τους.
Τρανό το παράδειγμα του τεράστιου Erkin Koray στο αγαπημένο ''Mesafeler'', το οποίο κυκλοφόρησε το 1973 (σε 45'' βινύλιο και αυτό) στο διάσημο label της Istanbul Plak. Κομματάρα απο τις λίγες. Ξεκινάει με ανατολίτικο ρυθμό και καταλήγει στο πιο φευγάτο psych rock πράγμα, με σούπερ fuzz κιθάρες, που φτάνουν μέσα στο μυαλό. Αργότερα η εταιρία αποφάσισε να συγκεντρώσει τα singles του Koray εκείνης της περιόδου σε μια long player συλλογή, που αποτέλεσε το πρώτο του άλμουμ –χωρίς όμως τη δική του συγκατάθεση. Η κατάληξη ήταν να φτάσουν στα δικαστήρια. Και ένας λόγος που το LP είναι πανάκριβο είναι ότι καταργήθηκε. Όλα πάντως τα κομμάτια, κρίνονται εξαιρετικά.
{youtube}NQNPdS77vpk{/youtube}
Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Εμείς είχαμε τον Μίκη Θεοδωράκη που ήταν απαγορευμένος. Το Ιράν είχε έναν εξαιρετικό rocker, ο οποίος ακούει στο όνομα Kourosh Yaghmaei. Και απλά φιμώθηκε αδίκως από το καθεστώς που επικράτησε στη χώρα του το 1979, για 17 ολόκληρα χρόνια.
Το ''Dar Enteha'' είναι ίσως το πιο ωραίο τραγούδι που κυκλοφόρησε ποτέ. Μελαγχολικό rock, σε άλλο λέβελ. Κι ακόμα ένα single 45'' που είναι δυσεύρετο, για τους ίδιους πάλι λόγους. Κάπου είχα ακούσει πως στο Ιράν, αν έβρισκαν δίσκους του σε εφόδους σε σπίτια, απλά κατάσχονταν και τους πέταγαν. Ιστορίες για αγρίους. Δίσκοι που για ηλίθιους λόγους εξαφανίστηκαν κι έγιναν μετά ανάρπαστοι, με αποτέλεσμα να ανέβει η αξία τους κατακόρυφα.
Ελλάδα - Τουρκία - Ιράν. Το rock του '70 και τα εμπόδια. Diggin με δυσκολίες.
{youtube}CcvJvkWsbNo{/youtube}
