Όσο μισούμε τις λίστες, τόσο τις αγαπούμε, σωστά; Από την άλλη, εδώ στο Avotek περισσότερο την απήλαυσα τη συγκεκριμένη από την κλασική λίστα που δίνω στον Χάρη Συμβουλίδη για το site κάθε τέλος κάθε χρονιάς. Διότι βρε παιδί μου εκεί δεν μπορείς να πεις αυτά που θέλεις περί καλωδιώσεων κλπ. Περνάς πού και πού κάτι για το mastering, αλλά, όπως και να το κάνουμε, εκεί πρέπει να δώσεις βάρος στις συνθέσεις, στους στίχους και στην αποτίμηση ενός άλμπουμ αναφορικά με τη μέχρι τώρα πορεία του καλλιτέχνη (χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι οι κάτωθι δίσκοι δεν έχουν και καλλιτεχνική αξία –το αντίθετο). Εδώ λοιπόν θα μιλήσουμε για καλώδια και σκέψη. Πάμε λοιπόν να δούμε τα βραβεία (πσσσσσσσσσσς!!!) του Avotek για την ημεδαπή και την αλλοδαπή...
Καλύτερο mastering
Lenny Kravitz: The Strut
Τα είπαμε και σε προηγούμενο Avotek: ο Lenny δεν παρέδωσε μόνο έναν δίσκο καλό και γεμάτο χιτάκια, αλλά και (όπως πάντα) μια άριστη παραγωγή. Τα πάντα εδώ είναι βέβαια «πατημένα» μέχρι κοκάλου και νιώθεις την ανάσα του κομπρέσορα στο σβέρκο σου σε κάθε ακρόαση, κάτι όμως που δεν αναιρεί από την αρτιότητα του The Strut. Το οποίο είναι εξ αρχής φτιαγμένο για πέρα από κάθε φάσμα και σέκτα γούστα, ώστε να αγκαλιάσει μεγάλο εύρος κοινού· οπότε μερικές λύσεις στην παραγωγή και στη μίξη ήταν σχεδόν αυτονόητες για όσους καταλαβαίνουν για ποιον λόγο χρησιμοποιείται με τον συγκεκριμένο τρόπο το μπάσο. Αυτό όμως που αφήνει άφωνο τον ακροατή είναι το mastering του Bob Ludwig. Μαλακό και ευθύ, απλό αν θες να ακούσεις το βασικό θέμα της κάθε σύνθεσης, περίπλοκο αν θέλεις να κάτσεις να αναλύσεις τι ακούς στην πραγματικότητα. Έξοχο!
{youtube}fdIDiiGgXco{/youtube}
Μίξη παλαιάς κοπής
D'Angelo: Black Messiah
Αυτός ο άνθρωπος μας φιλοδωρεί με δίσκο κάθε Δευτέρα Παρουσία, αλλά όταν το κάνει αγιάζει πικάπ, σιντιέρες και iPod. Πέρα από την Prince προσέγγιση των συνθέσεων δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κάποιος τη σχεδόν 1970s προσέγγιση στο μιξάρισμα, η οποία ακολουθεί τις λογικές που ήθελαν τα όργανα ενίοτε να ανεβαίνουν πιο πάνω από τις υπόλοιπες δοκούς της εκάστοτε σύνθεσης, ώστε τα τραγούδια να γίνουν catchy. Πιάνα υπερίπτανται, βιολιά μπαινοβγαίνουν, αλλά πάντα με περίσσια χάρη και ευστροφία.
{youtube}mVsQwJfWzoI{/youtube}
Μίξη μεγατόνων
Behemoth: The Satanist
Ο Πολωνός κράτησε τη σαπίλα, αλλά καθάρισε την περιττολογία. Έφτιαξε έναν δίσκο που ακούς ακόμα και το μυρμήγκι που περιπατάει πάνω στην κονσόλα, ενώ την ίδια στιγμή κατάφερε να διατηρήσει τον πηχτό ήχο στον οποίον τόσο αρέσκονται οι θιασώτες του σκληρού μέταλ. Τα δε μελωδικά περάσματα από συνθετήτες δεν τα έβαλε σαν τσιρότο πάνω στις ενορχηστρώσεις (τολμώ να πω με καλύτερα αποτελέσματα απ' ότι και οι Dimmu Borgir), αλλά τα ενσωμάτωσε κάπου ανάμεσα στις κιθάρες ...και στην ηχώ αυτών.
{youtube}SnTL1L8a6YI{/youtube}
….και πάμε και την προαναγγελθείσα βόλτα μας εντός των συνόρων
Καλύτερη αφομοίωση ξένων κελευσμάτων
Δήμητρα Γαλάνη: Αλλιώς
Η Δήμητρα Γαλάνη είναι σαφώς από τους καλύτερους updaters της ελληνικής μουσικής. Το ανήσυχο πνεύμα της την έχει οδηγήσει να φτιάξει μια μπάντα που και στα live αλλά και στις ηχογραφήσεις δεν κοιτά μόνο την αρτιπαιξία, μα και το επίκαιρο του ήχου ανά εποχή. Και μπορεί να είναι πολλά τα Radiohead στοιχεία που ανακαλύφθηκαν στον καινούργιο της δίσκο, αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μείωσε την προσπάθειά της να αφουγκραστεί την εποχή της.
Καλύτερες σχέσεις τοποθέτησης μικροφώνου
Μπάμπης Παπαδόπουλος: Μέσα Στον Πόνο Είν' Η Χαρά, Μεσ' Στη Χαρά Είναι Ο Πόνος
Δεν είναι μόνο ο εμβριθής τρόπος με τον οποίον προσεγγίζει την εντός του ελληνική μουσική ο Μπάμπης Παπαδόπουλος. Οι αποστάσεις από τα μικρόφωνα στον θαυμάσιο νέο του δίσκο δίνουν όχι μόνο μια αίσθηση του χώρου που σχεδόν την έχουμε ξεχάσει στις εγχώριες αποστειρωμένες παραγωγές (σε λίγο θα φτάσουμε να νοσταλγούμε τα πλαταγίσματα του Τερλέγκα στο μικρόφωνο...), αλλά και μια οικειότητα, η οποία πηγάζει από θέση φιλοσοφίας πάνω στην ηχογράφηση.
Καλύτερη μίξη ελληνικού αστικού τοπίου
Mechanimal: Secret Science
Οι Mechanimal πέτυχαν μια περίεργη ισορροπία στο δεύτερο άλμπουμ τους: έκαναν τον ήχο τους πιο συμπαγή, αλλά την ίδια στιγμή και πιο ευέλικτο. Έφυγαν έτσι κάποια βαρίδια της παραγωγής που προσωπικά θεωρώ ότι άνηκαν στην πρώτη θεμελίωση του ήχου τους (οπότε πέρασαν στην παραγωγή σε επίπεδο μίξης) και ήρθε μια απροσδόκητη μα όχι αδόκητη πατίνα ποπ στο καινούργιο τους πόνημα. Το κυριότερο στοίχημα, όμως, κερδήθηκε σε επίπεδο φιλοσοφίας ήχου, όπως αυτός μετασχηματίζεται στην κονσόλα. Τουτέστιν, σπάνια ακούμε τόσο επιτυχημένη αποτύπωση του παροντικού ήχου της πόλης σε ελληνικό δίσκο, κάτι που πια αποτελεί γενικότερη σημειολογική προσέγγιση και όχι μόνο μουσική.
DIY λογικές στην καλύτερη τους
Διάφοροι - Ύμνοι Του Πάθους Και Της Ανάστασης Από Ναούς Της Ανατολικής Θεσσαλίας: Επιτόπιες Ηχογραφήσεις του Κωστή Δρυγιανάκη, 1991-2002
Ο πάντα πρωτοπόρος (αλλά χωρίς το άγχος να είναι κάτι τέτοιο) Κωστής Δρυγιανάκης παρέδωσε ένα έργο που δεν έχει αξία μόνο για την αρχειακή φύση του, αλλά και για την ίδια τη μέθοδο ηχογράφησής του. Πηγαίνοντας πέρα από αδιέξοδος τελειομανίες, ελίχθηκε με λογής-λογής μηχανήματα (όπως έχει κάνει βέβαια και σε άλλες δουλειές του), δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον ακροατή να απολαύσει την πραγματική εικόνα του ήχου μέσα στις εκκλησίες, αρνούμενος να προχωρήσει προς μια υποχόνδρια ή/και κλινική καταγραφή του αντικειμένου του.
Να είστε καλά παιδιά μέχρι να έρθει το επόμενο Avotek (το 2015 πια), να μην πειράζετε πολύ το gain, να προσέχετε τις μεσαίες και να ΜΗΝ αγοράσετε για δώρο στα ανίψια σας (δεν το συζητώ για τα τέκνα σας) ακουστικά-ψείρες. Αν τις έχετε ήδη πάρει, αλλάξτε το περιτύλιγμα και κάντε τις δώρο σε πρώην συζύγους, νυν πεθερές, μικροαστούς μπατζανάκηδες και σαρακοφαγωμένες από την έλλειψη οργασμών ξαδέλφες. Όχι σε πρώην ερωμένες/ερωμένους διότι μπορεί να σας χρειαστούν για φωνητικά στον επόμενο δίσκο, μην σας έρθουν και κουφάλογα (βλέπε Gira και Jarboe κατάσταση).
Καλή χρονιά και επιτυχημένες συχνότητες σε όλες και όλους σας και σας ευχαριστώ από καρδίας για την προσοχή και την αφοσίωση που έχετε δείξει στο Avotek!
