Ο Stevie Ray Vaughan έπαιξε βασικό ρόλο στην αναβίωση του blues στη δεκαετία του 1980, επαναφέροντας το ξεχασμένο τότε είδος στο προσκήνιο. Μαζί με την μπάντα του, τους Double Trouble, που πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο κομμάτι του Otis Rush, έγινε διάσημος για τη virtuosité και το απίστευτο ταλέντο του στην κιθάρα, καθώς και για την ενέργεια που έβγαζε στη σκηνή.
Fabulous Thunderbird
Ο Stevie Ray Vaughan γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1954 στο Ντάλας του Τέξας. Οι γονείς του ήταν η Martha και ο Thomas Lee Vaughan. Ο μικρός Stevie μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έφεση στη μουσική. Ο πατέρας του ήταν μάστορας στο μπάντζο και συμμετείχε σε folk και country σχήματα. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Jimmie Vaughan, είχε ήδη μυηθεί στο blues και έπαιζε κιθάρα στους θαυμάσιους, παραγνωρισμένους Fabulous Thunderbirds∙ ήταν η πρώτη, σημαντική επιρροή στο μουσικό ταξίδι του νεαρού Stevie. Ο Jimmie τον δίδαξε πώς να παίζει blues και τον σύστησε σε πολλούς σπουδαίους Αφροαμερικανούς μουσικούς – Albert King, Otis Rush, Johnny Guitar Watson.
Ο Stevie Vaughan άρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία επτά ετών. Πέρα από τον αδελφό του, οι άλλες δύο μεγάλες του επιρροές ήταν ο Albert King και ο Jimi Hendrix. Η αφοσίωσή του στη μουσική και δη στο blues ήταν απόλυτη. Περνούσε ατελείωτες ώρες κάνοντας εξάσκηση, μαθαίνοντας να παίζει με το αυτί αυτά που άκουγε. Το ταλέντο του Vaughan ήταν εμφανές και στα εφηβικά του χρόνια έπαιζε ήδη σε τοπικά συγκροτήματα.
Ένα συγκρότημα στο οποίο συμμετείχε στην αρχή της καριέρας του ήταν ο Paul Ray and the Cobras, όπου βελτίωσε τις δεξιότητές του. Αργότερα έπαιξε με τους Triple Threat Revue, οι οποίοι τελικά εξελίχθηκαν στους Double Trouble. Ο Vaughan παράτησε το λύκειο και βυθίστηκε πλήρως στη μουσική σκηνή του Ντάλας.
Double Trouble
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών-μαθητείας στο blues, το μοναδικό στυλ του Vaughan άρχισε να διαμορφώνεται. Συνδύασε τις επιρροές του σε έναν ήχο που ήταν ταυτόχρονα εκλεκτικός και ηλεκτρισμένος στο φουλ.
Το 1978, ο Vaughan εντάχθηκε στους Triple Threat Revue, ένα συγκρότημα με τη τραγουδίστρια Lou Ann Barton. Ξεχώρισε αμέσως χάρη στο εντυπωσιακό παίξιμο της κιθάρας. Ωστόσο, όταν η Barton έφυγε από το συγκρότημα, ο Vaughan αποφάσισε να αναλάβει τα ηνία (και τα φωνητικά). Μετονομάστηκαν σε Double Trouble. Η νέα σύνθεση περιελάμβανε τον ντράμερ Chris Layton και τον μπασίστα Tommy Shannon, δημιουργώντας ένα ισχυρό τρίο που σύντομα θα έκανε πάταγο.
Τα πρώτα χρόνια, ο Stevie και ο Double Trouble αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες και χρειάστηκε να δουλέψουν σκληρά για να καθιερωθούν. Έπαιξαν αμέτρητες συναυλίες σε μικρά κλαμπ γύρω από το Τέξας, συχνά με ελάχιστη αμοιβή. Παρόλες τις αντιξοότητες, το ταλέντο και η αφοσίωση του Vaughan στο blues αργά ή γρήγορα άρχισαν να τραβούν την προσοχή. Το φλογερό του στυλ και η βαθιά κατανόηση του blues τον ξεχώρισαν από άλλους μουσικούς. Από live σε live, από στόμα σε στόμα, το «μυστικό» για τις απίστευτες ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας (με επίκεντρο τον Stevie), διαδόθηκε.
Μια σημαντική καμπή στην καριέρα του αποτέλεσε το 1982, όταν ο Stevie Ray Vaughan και οι Double Trouble εμφανίστηκαν στο Montreux Jazz Festival στην Ελβετία. Αυτή η παράσταση βοήθησε τον Vaughan να αποκτήσει διεθνή αναγνώριση. Παρά τις ανάμεικτες αντιδράσεις του κοινού, η παράσταση τράβηξε την προσοχή του David Bowie, ο οποίος ζήτησε από τον Vaughan να παίξει στο άλμπουμ “Let’s Dance”. Αυτή η συνεργασία έφερε τον Vaughan στο προσκήνιο και του έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσει το ταλέντο του σε ένα ευρύτερο κοινό.
Texas Flood
Αφού δούλεψε με τον Bowie, ο Vaughan υπέγραψε συμβόλαιο με την Epic Records. Άνθρωπος-κλειδί ήταν για άλλη μια φορά ο οξυδερκής John Hammond, ο κυνηγός ταλέντων της Columbia (που στο μεταξύ είχε απορροφηθεί από την CBS/Epic), ο άνθρωπος που ανακάλυψε, μεταξύ άλλων, την Billie Holiday, τον Bob Dylan και την Aretha Franklin. Ο Hammond διέκρινε αμέσως το πηγαίο ταλέντο και την τεχνική τελειότητα του Stevie στην κιθάρα. Έτσι, το 1983 κυκλοφόρησε το πρώτο του album με τον τίτλο “Texas Flood”. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του Jackson Browne στο Λος Άντζελες, όπου το συγκρότημα αιχμαλώτισε την ακατέργαστη ενέργεια που ανέδυε live. Σε μια εποχή που το blues είχε…γκετοποιηθεί και απευθυνόταν σε πολύ περιορισμένο κοινό, το album κατάφερε να σπάσει αυτό τον ασφυκτικό κλοιό. Τραγούδια όπως το “Pride and Joy” και το “Love Struck Baby” γνώρισαν σχετική επιτυχία και ακούστηκαν στα αμερικανικά ερτζιανά, έστω και σε τοπικό επίπεδο. Προπάντων, επιβεβαίωναν τις απίστευτες ικανότητες του Vaughan στην κιθάρα και εδραίωσαν τη φήμη του.
Το άλμπουμ συνέβαλε καθοριστικά στην πυροδότηση της αναβίωσης του blues στη δεκαετία του 1980. Το παίξιμο του Vaughan προκάλεσε συγκρίσεις με θρύλους όπως ο Hendrix και ο Lonnie Mack. Η ικανότητά του να συνδυάζει διαφορετικά στυλ σε έναν συνεκτικό ήχο τον ξεχώρισε από άλλους κιθαρίστες. Το “Texas Flood” του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Grammy, στην κατηγορία Καλύτερη Σύγχρονη Ηχογράφηση Blues.
Crossfire
Η φήμη του γιγαντώθηκε τα επόμενα χρόνια, με μια σειρά από εκτεταμένες περιοδείες, παίζοντας σε μεγάλους χώρους και φεστιβάλ. Ο Vaughan έγινε επίσης περιζήτητος session μουσικός. Στις συνεργασίες του με άλλους διάσημους μουσικούς, εγγράφονται ο Stevie Wonder, ο BB King, ο Albert King, ο Buddy Guy και ο Eric Clapton - που όλοι μίλησαν με αποθεωτικά λόγια για το ταλέντο του στην κιθάρα.
Ακολούθησαν άλλα επιτυχημένα album. Το “Couldn't Stand the Weather” κυκλοφόρησε το 1984 και . περιλάμβανε ζόρικα κομμάτια όπως το “Scuttle Buttin” και το “Cold Shot”, τα οποία τόνιζαν τις βαθιές του ρίζες στο blues. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του Vaughan και ανέδειξε περαιτέρω τις δεξιότητες και την καινοτομία του ως κιθαρίστα.
Το 1985, ο Vaughan και oi Double Trouble κυκλοφόρησαν το “Soul to Soul”, με τη συμμετοχή του νέου μέλους της μπάντας, του Reese Wynans στα πλήκτρα. Το άλμπουμ ανέδειξε επιτυχίες όπως το “Say What!” και το “Look Little Sister”. Το “Life Without You”, ένα βαθιά συναισθηματικό, αργόσυρτο blues, εξελίχθηκε σε αναπόσπαστο στοιχείο στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Ο Vaughan αργότερα σχολίασε πόσο πολύ σήμαινε το τραγούδι για αυτόν, καθώς γράφτηκε στη μνήμη ενός φίλου που είχε πεθάνει.
Το 1989 κυκλοφόρησε το “In Step” , ένα άλμπουμ που, χάρη σε κομμάτια όπως το “Crossfire” και το “Tightrope”, πολλοί θεώρησαν ως το πιο δυναμικό του από την εποχή του “Texas Flood”. Άλλο ένα βραβείο Grammy στην κατηγορία Καλύτερη Σύγχρονη Ηχογράφηση Blues..
Alpine Valley Music Theatre, 27/08/1980
Μία από τις πιο αξέχαστες εμφανίσεις του έλαβε χώρα στο Alpine Valley Music Theatre, στο East Troy του Wisconsin, στις 27 Αυγούστου του 1990. Στη σκηνή, μαζί με τον Stevie και τους Double Trouble, βρέθηκε ένα all-star lineup: ο αδελφός του Jimmy, ο Clapton, ο Buddy Guy, ο Robert Cray. Το σετ έκλεισε με μια δυναμιτισμένη εκτέλεση του “Sweet Home Chicago”. Με τραγικό τρόπο, ήταν η τελευταία συναυλία του Vaughan. Μετά το τέλος του live, ο Stevie επιβιβάστηκε σε ελικόπτερο για να μεταβεί άμεσα στην επόμενη πόλη που ήταν στο πρόγραμμα της περιοδείας. Το ελικόπτερο συνετρίβη, πιθανότατα εξαιτίας μηχανικής βλάβης. Ο πρόωρος θάνατός του ήταν μεγάλη απώλεια για τον κόσμο του blues (και όχι μόνο), όμως η κληρονομιά του επέζησε.
Το 1993 ένα μεγάλο μπρούτζινο γλυπτό του Stevie ανεγέρθηκε σε κεντρική πλατεία της αγαπημένης του πόλης, στο Ώστιν του Τέξας. Στις 27 Αυγούστου 1995, στην 5η επέτειο από τον θάνατο του Stevie, ο μεγαλύτερος αδερφός του Jimmie κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ μετά το τραγικό ατύχημα. Περιείχε ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Stevie, το “Six Strings Down”. Αφηγείται στους στίχους την ιστορία ενός κιθαρίστα που καλείται στον ουρανό πολύ νωρίς και συναντά άλλους θρύλους του blues, σαν τον Muddy Waters, τον Hendrix και τον Albert Collins. Ο Stevie Ray Vaughan και οι Double Trouble εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 2015. Όσοι αγαπήσαμε νεαροί το blues, στη δύσκολη δεκαετία του ’80, του οφείλουμε απροσμέτρητο σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
