Είναι λίγο άδικο για τους μικρότερους το γεγονός ότι κάθε κείμενο γύρω από την goth, dark, industrial, EBM θα πρέπει να ξεκινάει με την υπεραξία των Front 242. Βέβαια, αυτοί ευφύραν τον όρο Electronic Body Music στις σημειώσεις του No Comment, πίσω στο μακρινό 1984, πρακτικά όμως, ακόμα και η δική μου γενιά, αυτή που τους έμαθε από το Tyranny (For You) του 1991, δεν πρόλαβε να χωνέψει τον πραγματικά ριζοσπαστικό ήχο του γκρουπ στα 80s και πριν ξεσπάσουν οι πρώτες διαμάχες και τα πολλά πρόσωπα που έφεραν τα Evil albums του 1993, είχε καταπιεί αμάσητο τον όρο «θρύλοι» δίπλα στο όνομα τους. Ασφαλώς και ουδείς αμφιβάλλει για τα μύρια όσα τους χρωστάνε αναδρομικά ονόματα όπως οι Nine Inch Nails, ούτε για το πόσο τους αξίζει, αλλά να, προσωπικά (και σε αρκετούς συνομιλικούς μου φαντάζομαι) δεν έλαχε ποτε ένα περιποιημένο άρθρο - αφιέρωμα στους μαυροντυμένους electro-φουτουριστές.
Από την άλλη, στην εποχή του Google και με σχεδόν μια ντουζίνα ντοκιμαντέρ και video συνεντεύξεις online, ποιος στ’αλήθεια δεν μπορεί να μάθει για το πως οι Daniel Bressanutti και Dirk Bergen ξεκίνησαν το 1981 από το Βέλγιο με το single “Principles” και b-side το “Body To Body” για να συναντήσουν βδομάδες μετά τους Patrick Codenys και Jean-Luc De Meyer. Δανείστηκαν από την δραματικότητα των στίχων και τις synth πλάτες των Joy Division, από την πειραματική προσέγγιση του κλασσικού που είχε ο Stockhausen και από την άμεση electro pop αρρώστια που κοινωνούσε ο Fad Gadget και με τον απόλυτο DIY τρόπο συνέχισαν να κυκλοφορούν κοφτερά singles όπως το "U Men" που δημιούργησε τον πρώτο ισχυρό πυρήνα οπαδών στη Βόρεια Ευρώπη.
Σχετικά little known fact: Οι Front 242 χρειάστηκε να προβάρουν μόλις δέκα φορές για τα πρώτα 800 τους live. Είχαν τόσο στοχευμένα χωρίσει τους ρόλους στο τι κάνει ο καθένας που απλά μοιράζονταν ένα ηχητικό με την βάση των κομματιών και ο καθένας μελετούσε στον δικό του χρόνο το μέρος ενορχήστρωσης που του αναλογούσε. Μοναδική κοινή συνιστώσα όπως μαρτυρά και το video του "U Men" ήταν κάθε show να είναι πιο προκλητικά παρανοϊκό από το προηγούμενο ακόμα και αν έπρεπε ο νέος τραγουδιστής - performer Richard Jonckheere aka Richard 23 που προστέθηκε μετά την κυκλοφορία του raw AF ντεμπούτου Georgraphy να παίζει ή να προσποιείται ότι παίζει ξύλο επι σκηνής με τον Jean-Luc De Meyer. Τίποτε περίεργο εδώ, θα σκεφτεί κάποιος που πλέον έχει σαν δεδομένο την επιθετικότητα στον ήχο και την ακραία ενέργεια που επιβάλλεται πλέον σε ανάλογα dark industrial shows, μόνο που από την ανάγκη τους να ξεχωρίσουν και να μπερδέψουν για τα καλά το πανκ ύφος με τα Kraftwerk electronics, οι Front 242 δεν μπορούσαν να διανοηθούν ζωντανές εμφανίσεις ή και ολόκληρες περιοδείες χωρίς εκκωφαντικό ήχο, strobo φωτορυθμικά και καπνογόνα επι σκηνής, μαυροντυμένα σύνολα με φτηνές στολές από βεστιάριο και μεγάλα μαύρα γυαλιά για να μην προδίδουν την ταυτότητα αυτών που δημιουργούν την επι σκηνής παράνοια. Αν όλο αυτό πίσω στα ευρωπαϊκά 80s δημιουργούσε μια εκδοχή κλειστοφοβίας, η μπάντα θα ήταν παραπάνω από χαρούμενη με το να ξέρει το επίπεδο άγχους και σε περίπτωσεις τρόπου που βιώνουν οι ακροατές.
Το 1983 ο Dirk Bergen αφοσιώνεται στο management της μπάντας αλλά και στην ιδιότητα του σαν γραφίστας, βάζοντας τις βάσεις για την αυστηρή αισθητική γραμμή ενός ακραίου γκρούπ που ακόμα και όταν αυτοανακύρηξε την μουσική του Electronic Body Music στα credits του No Comment (1983), δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πόσο επιδραστική θα ήταν στον επόμενο αιώνα η minimal to maximal προσέγγιση των σκοτεινών synths και των samples σε κομμάτια όπως το "Deceit", που εξακολουθεί να στοιχειώνει κάθε σωστό electro DJ set ακόμα και σήμερα.
Και πάμε στο σημαντικότερο κεφάλαιο της ιστορίας των Front. Το 1984, οι κάμερες ήταν τριγύρω αλλά καμία δεν κατέγραψε την είσοδο της μπάντας στο hall of fame της ακραίας και σκοτεινής μουσικής κοινότητας της Wax Trax! Records. Αν κάτι θα έπρεπε να μελετάμε και να έχουμε full access σε επίπεδο ντοκιμαντέρ - συνεντεύξεις - αφιερώματα, είναι το πώς η δύσκολη στα δισκογραφικά συμβόλαια μπάντα από το Βέλγιο υπέγραψε με άνεση στο καλύτερο label που εκπροσώπησε το είδος από το εργατικό Σικάγο, την ίδια στιγμή που η ετικέτα μαζί με ένα punk club στον Καναδά ονόματι “La Fufune Electrique" αφενός έσωσαν το επιδραστικό -πρώτο- αμερικανικό τουρ των Βέλγων ever και έπειτα με τις διασυνδέσεις της Wax Trax! πως σχεδιάστηκε η παγκοσμία αναγνώριση που ακολούθησε την κυκλοφορία του ακρογωνιαίου λίθου Front By Front (στο νούμερο 6 της λίστας με τα σημαντικότερα industrial album του Pitchfork).
Για την επταετία μέχρι και το Tyranny For You του 1991, θα ήθελα να μάθω όσα περισσότερα γίνεται. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μεγάλωνε μια κοινότητα ανοιχτόμυαλων ανθρώπων που είχαν σαν καθημερινό τρόπο ζωής να ζουν στα όρια και αγκάλιαζαν κάθε τι παράδοξο χωρίς δεύτερη σκέψη, την ίδια στιγμή που στην ακόμα πιο συντηρητική Ευρώπη, οι Front 242 μεγάλωναν έναν στρατό από Headhunter φανατικούς. Μιλάμε για εποχές που ακόμα και η σύγχυση ή το μπέρδεμα δημιουργούσε τέχνη, δεδομένου ότι ακόμα δεν έχει κλείσει ο αστικός μύθος που θέλει τον επίσης επιδραστικό σκηνοθέτη Anton Corbijn να στήνει το video του "Headhunter" πάνω σε ένα «συγγνώμη κύριοι παράκουσα και νόμιζα οτί ο τίτλος του κομματιού ήταν “egghunter”».
Ο ήχος που πάνω στον οποίο θα χτιζόταν λίγα χρόνια μετά το industrial και στις αρχές του νέου αιώνα το electro είχε γίνει βίωμα για τους Βέλγους που επιτέλους είχαν την ευκαιρία να σοκάρουν live την Αμερική μέσα από το κοινό τους τουρ με τους Ministry και να αλλοιώσουν το DNA της ποπ Ευρώπης στο πλευρό των Depeche Mode εποχής Music For Masses. Το Tyranny έπαιξε στο MTV, κυκλοφόρησε στην Sony / Epic και έφτασε στο #95 του Billboard 200 αλλά ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα του να είναι ότι έστρωσε το κόκκινο χαλί στον Trent Reznor και αργότερα τον Mairilyn Manson, μετατρέποντας τους άρρωστους ήχους σε κανονικότητα.
Δύο θεματικές της μουσικής βιομηχανίας δεν διαπραγματεύτηκαν ποτε στην πορεία τους οι Front 242. Για αρχή το μουσικό - δισκογραφικό τους όραμα που ήταν από την φύση του τόσο αντισυμβατικό ώστε να τους ωθήσει να κυκλφορήσει το υπερδύσκολο concept album 06:21:03:11 UP EVIL και 05:22:09:12 OFF (αν αντιστοιχήσεις τα νούμερα σε γράμματα, διαβάζεις "FUCK UP EVIL" και "EVIL OFF”) και έπειτα ασφαλώς οι ζωντανές τους συναυλίες. Κόσμος ήρθε και κόσμος έφυγε από το line up της μπάντας μέσα στα χρόνια αλλά η καταγραφή και επίσημη κυκλοφορία μιας δεκαδάς ζωντανών aka live άλμπουμ αποδυκνείουν την αέναη δυναμική αυτής της μπάντας επί σκηνής.
Προφήτες μιας βιομηχανικής ηχητικής επανάστασης που ελευθερώνει την έκφραση στη σκοτεινή και freaky πλευρά του καθενός, οι Front 242 συνεχίζουν να περιοδεύουν πιο επίκαιροι από ποτέ. Από την εποχή που προσπαθούσαν να αντιγράψουν τις synth τεχνικές των Kraftwerk ή να προσαρμόσουν microsamples από φιλμ όπως το Apocalypse Now πάνω σε κοφτερά beats, έμαθαν να ακολουθούν την ηχητική επανάσταση και είναι μόνο φυσιολογικό η μπάντα που κυνηγούσε τα πρωτόλεια visuals, τους καπνούς και το dress code να έχει πλέον ένα audiovisual ανάλογο της επιδραστικότητας τους. Η τελευταία τους κυκλοφορία με ονόματα όπως οι Terence Fixmer και Hacker να ρεμιξάρουν classics όπως το "No Shuffle" ή το "Don’t Crash" καθώς και η απόφαση τους να συνοδεύει τα live τους ένας από τους σοβαρούς dark techno DJ lords της σκηνής, ο Ancient Methods αποδυκνείουν περίτρανα την ανάγκη τους να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης του είδους που 40 χρόνια πριν βάφτισαν Electronic Body Music.
Αντί επιλόγου ζητήσαμε από τον Μάνο Καρακατσάνη, ιδρυτικό μέλος των Αθηναίων The Man And His Failures που θα ανοίξουν την βραδιά να διαλέξει 5 αγαπημένα Front 242 κομμάτια.
1. "GRIPPED BY FEAR" (Tyranny For You, 1991)
Το Tyranny For You είναι το πρώτο CD που αγόρασα από τους Front 242, το μακρινό 1999 και σε ηλικία 16 ετών. Φυσικά έχοντας ακούσει μόνο το θρυλικό club anthem "Tragedy For You" μου ήταν αρκετό για να το αποκτήσω και να βουτήξω σιγά-σιγά στον κόσμο του Industrial/EBM με αυτό το διαμάντι ηλεκτρονικής μουσικής. Το "Gripped By Fear" είναι τόσο ατμοσφαιρικό που μου πήρε το μυαλό από τα πρώτα δευτερόλεπτα και το έβαλα αμέσως στα πρώτα μου DJ set μετά από λίγα χρόνια.
2. "U-MEN" (Geography, 1982)
Το ντεμπούτο των Front 242 με τίτλο Geography έχει μια μαγεία που βρίσκεις μονο στον Fad Gadget ή στους πρώιμους Depeche Mode. Μοναδικές μπασογραμμές, synth pop μελωδίες και αυτή την early 80s synth αίσθηση που δεν παλιώνει ποτέ. Διαλέγω το "U-Men" με την ελπίδα να το παίξουν το Σάββατο.
3. "QUITE UNUSUAL" (Official Version, 1987)
Τι να πει κανείς και για το Official Version album, είναι ένα αριστούργημα σκοτεινής χορευτικής μουσικής και πιστεύω αυτό που έβαλε τους Font 242 για τα καλά στην αγία τριάδα του είδους (Ministry και Skinny Puppy οι άλλοι δύο, μην ψάχνεις). Το "Quite Unusual" για το τέλειο escalation που έχει.
4. "TRAGEDY FOR YOU" (Tyranny For You, 1991)
Δεν μπορώ να γράψω κάτι για ένα τόσο τεράστιο club anthem του είδους. Πάτα play και άκου το. Ωστόσο αυτό είναι μάλλον το δεύτερο μεγαλύτερο τους κομμάτι...
5. "HEADHUNTER" (Front By Front, 1988)
...γιατί αυτό είναι λογικά το πρώτο και αυτό που έχουν ακούσει όλοι σε κυριολεκτικά δεκάδες ρεμίξ από μεγάλους artists του είδους. Χαλαρά ένα από τα πιο σπουδαία κομμάτια της ηλεκτρονικής μουσικής.
Οι θρυλικοί Front 242, ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής και πρωτοπόροι της EBM έρχονται εμφανίζονται live στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου στο Block33 και στην Αθήνα το Σάββατο 7 Οκτωβρίου στο Arch Club Live Stage. Περισσότερα εδώ. Η προπώληση συνεχίζεται στο more.com.
