Το εκτυφλωτικό φως της δημοσιότητας που περιλούζει τους απανταχού pop stars σπανίως αγγίζει τα ανήλιαγα υπόγεια στα οποία κατοικεί η φήμη των songwriters που ευθύνονται για μελωδίες και ρυθμούς που τραγουδιούνται από όλο τον πλανήτη. Αδικία; Ή μήπως ακριβώς εκεί κρύβεται η απόλαυση του να καταστρώνεις άκρως εθιστικά ηχητικά κατασκευάσματα που στόχο έχουν, διά μέσω ενός ικανού και δημοφιλούς ερμηνευτή, να θρονιαστούν στα ανώτερα στρώματα του (κάθε) Billboard για μια ντουζίνα βδομάδες (μερικές φορές και παραπάνω); Σε κάθε περίπτωση, οι επαγγελματίες hit makers που άλλοτε βοηθάνε, άλλοτε γράφουν από το μηδέν για μια Madonna, έναν Weeknd ή έναν Justin Timberlake, καταφέρνουν να κάνουν το όνομά τους σχετικά γνωστό μόνο αφότου έχουν περάσει από τα χέρια τους επιτυχίες και χρόνια – και αυτό στην ιδανικότερη περίπτωση.
Ο χάρτης της παγκόσμιας ποπ βιομηχανίας τα τελευταία 25 χρόνια έχει να επιδείξει τις ολόδικές του περιπτώσεις σύγχρονων Burt Bacharach ή Holland-Dozier-Holland. Είτε μιλάμε για διαισθητικούς μουσικούς με ασύλληπτη αίσθηση του τι hook μπορεί να κολλήσει για καιρό στη μάζα, είτε για βιρτουόζους πολυοργανοπαίχτες-αποφοίτους μουσικών πανεπιστημίων που έχουν διδαχθεί και αφομοιώσει αξιοζήλευτα τη συνταγή της επιτυχίας, ή για producers/beatmakers προερχόμενους από τα λημέρια του hip hop πανέτοιμοι να κατακτήσουν και άλλα genres, όλοι έχουν το σπάνιο χάρισμα του να συνεννοούνται άψογα με διαφόρων ιδιοσυγκρασιών καλλιτέχνες παίρνοντας από αυτούς το καλύτερο, για να τους δώσουν με τη σειρά τους ακόμα ένα εισιτήριο διαρκείας για τα αστέρια.
Μερικά χρήσιμα disclaimers κάπου εδώ: η λίστα δεν διαθέτει ιεραρχική σειρά (εκτός από το Νο. 1) ούτε και αποτελεί δημοσιογραφική κατάταξη των «καλύτερων» (εκτός ίσως από, εχμ, το Νο. 1) – είναι μια συλλογή άκρως επιδραστικών στην ποπ (και όχι μόνο) μουσική συνθετών που δουλεύουν ασταμάτητα την τελευταία 25ετία, έχοντας αφήσει σχεδόν ανώνυμα το στίγμα τους στις καθημερινές μας playlists. Έχουν παραλειφθεί επίτηδες περιπτώσεις όπως αυτή του Dr. Dre – ναι μεν το αριστούργημά του 2001 κυκλοφόρησε το 1999, αλλά ο ίδιος αποτελεί παράδειγμα παραγωγού, κατά κύριο λόγο, που διευθύνει το γενικότερο όραμα επιβλέποντας τη σύνθεση μελωδιών και το άρμεγμα των samples, όντας κατ’ ουσίαν υπεύθυνος ολοκληρωτικά μόνο για το drum beat – αλλά και περιπτώσεις όπως η Sia, ο Mark Ronson και οι Daft Punk (καθώς και οι αξιότατοι επίγονοί τους, Gesaffelstein και SebastiAn), μιας και οι προαναφερθέντες διαθέτουν τεράστια «φανερή» solo καριέρα με τα ονόματά τους στο προσκήνιο. Εξάλλου, κάτι σχετικό με τους Daft Punk έχουμε πει και εδώ.
Jeff Bhasker
Τζαζ πιανίστας και ενορχηστρωτής με εχέγγυα από το φημισμένο Berklee, ξεκίνησε βγάζοντας τον Kanye West από την άνεση του ραπ (γράφοντας μαζί του το κορυφαίο synth-pop άλμπουμ που ακούει στο όνομα 808s & Heartbreak) και παίρνοντάς τον από το χέρι ούτως ώστε να συνθέσουν το επικό “Runaway” καθώς και ένα μεγάλο μέρος του My Beautiful Dark Twisted Fantasy – αφού πρώτα είχε κάνει μια στάση από το εργοστάσιο του Jay-Z για το “Run This Town” και το Grammy που αυτό απέφερε (μεταξύ των νικητών για το τελευταίο ο «δικός μας» Θανάσης Αλατάς για το sample που πάρθηκε από τη μπάντα του, τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης). Έκτοτε συνεργάστηκε με Beyoncé, Fun (“We Are Young”), Alicia Keys, Eminem, Mark Ronson, Rihanna, Harry Styles, Madonna και Dua Lipa, μεταξύ άλλων. Κάπως οξύμωρο το ότι αποτελεί το λιγότερο “household name” στην παρούσα καταγραφή.
Highlights: “Amazing”, “All of the Lights” (Kanye West), “Sign of the Times” (Harry Styles)
Mike Elizondo
Ο μόνος λόγος που δεν ανακαλείται η τελευταία πρόταση της παραγράφου άνωθεν είναι διότι ήταν τόσο τεράστιο hit το “In Da Club” το 2003 (και όχι μόνο) που δεν κάνει καμία εντύπωση η μεγάλη πιθανότητα του να έψαξαν αρκετοί το όνομα του συγκεκριμένου κυρίου στα liner notes ή στο Wikipedia. Όταν είσαι ο ένας εκ των δύο σημαντικότερων protégés του Δόκτωρος Ντρε και δηλώνεις κύριος υπαίτιος για τη μουσική του πιο εμβληματικού hip hop κομματιού του 21ου αιώνα, δεν χρειάζεσαι πολλά ακόμα πειστήρια για την αξία σου. Βοηθάει βέβαια να είσαι εξίσου υπεύθυνος για κομμάτια όπως τα “The Real Slim Shady” και “Family Affair” καθώς και οι αναρίθμητες παραγωγές που έχεις κάνει για ονόματα όπως οι Twenty One Pilots και η Poppy, αλλά και προοδευτικά μεταλιζέ acts τύπου Mastodon και Avenged Sevenfold. Μπορεί οι σπουδές στο κοντραμπάσο να μη σε έβαλαν σε κλασική ορχήστρα, αλλά ειλικρινά, χαλάλι.
Highlights: “In Da Club” (50 Cent), “Family Affair” (Mary J. Blige), “Just Lose It” (Eminem)
Metro Boomin
"If Young Metro don't trust you, I'm gon' shoot you” δηλώνει το φημισμένο producer tag του νεαρότερου entry της παρούσας λίστας, αντιπροσωπεύοντας επακριβώς το ότι «πυροβολάει» χρυσά και πλατινένια hits ασταμάτητα επί δέκα συναπτά έτη. Ο σπουδαιότερος και πλέον αναγνωρίσιμος παραγωγός του «εδώ-και-τώρα» hip hop/trap κατεστημένου, εκτός από τα υπερ-χιτς “Bad and Boujee” και “Mask Off”, δεν διστάζει να βουτήξει σε ποπ ωκεανούς όπως αυτοί του Weeknd (είχε 4 κομμάτια στο αριστουργηματικό After Hours) αλλά και των Coldplay, αποδεικνύοντας την ευρύτερη ζήτηση που κέρδισαν οι σκοτεινές μελωδίες και τα εμβληματικά hi-hats του.
Highlights: “Low Life” (Future feat. The Weeknd), “Bad and Boujee” (Migos), “Faith” (The Weeknd)
Scott Storch
Ο πιο “celebrity” χαρακτήρας της λίστας με τη larger-than-life προσωπικότητά του (και τα ακόμα πιο large γυαλιά ηλίου) ξεκίνησε ως μουσικό παιδί θαύμα στα πλήκτρα για να καταλήξει πριν τα 20 του στη θέση του κιμπορντίστα των Roots. Γρήγορα χρίστηκε ως βασικός προστατευόμενος του Dr. Dre, συνθέτοντας το mega hit “Still D.R.E.” για να συνεχίσει με παραγωγές σε Xzibit, Britney Spears, Justin Timberlake και 50 Cent, βγάζοντας το ένα club banger μετά το άλλο με κύρια αιτία επιτυχίας έναν σχετικά απλό μα σμιλεμένο στην εντέλεια ήχο βασισμένο σε στακάτα piano/keyboard riffs (ενίοτε και ανατολίτικες μελωδίες) και κρουστά που κοπανάνε ανελέητα. Δυστυχώς η τελευταία 15ετία δεν είχε την ίδια επιτυχία, εν μέσω διάφορων οικονομικών/προσωπικών ζητημάτων. Αλλά, διάολε, έκανε μέχρι και την Paris Hilton να ακούγεται καλή.
Highlights: “Still D.R.E.” (Dr. Dre feat. Snoop Dogg), “X” (Xzibit), “Let Me Blow Ya Mind” (Eve feat. Gwen Stefani)
Paul Epworth
Προερχόμενος από την indie Αγγλία, ο πρώην παραγωγός των Maxïmo Park, των Bloc Party αλλά και των χαοτικών Black Strobe συνέδεσε το όνομά του με το φαινόμενο Adele, υπογράφοντας κατά κύριο λόγο τα υπέρ-κλασικά πλέον “Rollin’ In The Deep” και “Skyfall”. Florence + The Machine, Paul McCartney, Stormzy και Rina Sawayama εμπιστεύτηκαν με επιτυχία το συνθετικό του ταλέντο, ενώ σαν αποκορύφωμα κυκλοφόρησε προ τριετίας έναν “space-hop” δίσκο με εκλεκτούς καλεσμένους της underground rap σκηνής.
Highlights: “Skyfall” (Adele), “Rabbit Heart” (Florence + The Machine), “Frankenstein” (Rina Sawayama)
Timbaland
Υπήρξε μια πενταετία κάπου στα early-to-mid 00’s που ο Timbaland δεν σταματούσε να βγάζει hits και να δημιουργεί timeless κομμάτια που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη χορευτική μεριά της urban σκηνής. Η αδιανόητη γκρούβα που είχαν τα τύμπανά του αποτελούσαν ιδανικό ταίρι για τις minimal ηλεκτρονικές μελωδίες που οδηγούσαν το κομμάτι, με αποτέλεσμα να γεννήσει πρακτικά ολόκληρη καριέρα για καλλιτέχνες όπως ο Justin Timberlake και η Nelly Furtado αλλά και να προσφέρει παράλληλα «συγχυσμένες» μα πάντα ενδιαφέρουσες στιγμές με άτομα που δεν περιμέναμε ότι θα έκανε ποτέ παρέα – βλέπε Björk και Chris Cornell.
Highlights: “Sexy Back” (Justin Timberlake), “Promiscuous Girl” (Nelly Furtado), “4 Minutes” (Madonna)
Jack Antonoff
Το «κράξιμο» που τρώει κατά καιρούς ο τραγουδιστής των Bleachers (καθώς και κιθαρίστας/ντράμερ των Fun), ότι αναλαμβάνει έναν καλλιτέχνη και τον διαμορφώνει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν (τον κάνει «σαν τα μούτρα του» δηλαδή) δεν φαίνεται να τον πτοεί, αντιθέτως μάλιστα τον πεισμώνει περισσότερο. Έχοντας ως βασικές του πελάτισσες τις Lana Del Rey, Taylor Swift, Lorde και St. Vincent, αφοσιώνεται σε πλούσιες, γυαλισμένες ενορχηστρώσεις αναδεικνύοντας την απροκάλυπτη αγάπη του για την Americana, βρίσκοντας παράλληλα χρόνο να συμβάλλει σε πιο υπόγεια projects και καλλιτέχνες όπως ο How To Dress Well, παραδείγματος χάριν.
Highlights: “Venice Bitch”, “A&W” (Lana Del Rey), “Lost Youth/Lost You” (How To Dress Well)
Danger Mouse
Ακόμα και ένα απαίδευτο αυτί, αν κάτσει να ακούσει 3-4 κομμάτια που φέρουν την υπογραφή του Brian Burton, μπορεί να αντιληφθεί πόσο εξόφθαλμα βάζει την υπογραφή του σε ό,τι πλαίσιο κληθεί να συνδράμει ο προαναφερθέντας. Μονίμως μαγκωμένος (μα πάντα δημιουργικός) στο σταυροδρόμι μεταξύ indie, hip hop και της Σχολής του Ennio Morricone, έχει καταφέρει να ενώσει τους Gorillaz με τους Black Keys, τον Sparklehorse με τον Michael Kiwanuka, αλλά και να διαχειριστεί από την εμπροσθοφυλακή μπάντες όπως οι Gnarls Barkley και οι Broken Bells. Ίσως ο πλέον δημιουργικός indie pop συνθέτης των ημερών μας, ο οποίος έκανε κάμποσα κεφάλια να γυρίσουν πρώτη φορά προς το μέρος του κατόπιν ενός LP mashup Beatles με Jay-Z – ίσως η καλύτερη απόδειξη του ήχου τον οποίο μέχρι και σήμερα εκπροσωπεί.
Highlights: “Ministry” (Karen O), “Ordinary Love” (U2), “The Chase” (Broken Bells)
The Neptunes (Pharrell Williams/Chad Hugo)
Ενώ ο Pharrell θα μπορούσε να αναφερθεί άνετα μεμονωμένα, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει για λόγους που αναφέρονται στην αρχή του κειμένου. Βέβαια, από κοινού με τον βασικό του συνεργάτη εδώ και παραπάνω από 20ετία, Chad Hugo, έχουν ήδη δημιουργήσει ένα εκτόπισμα που μέχρι σήμερα συζητιέται και επηρεάζει. Εκτός από την κοινή τους πορεία σαν μπάντα με το όνομα N.E.R.D., έχουν ταΐσει με hits τους Jay-Z, Justin Timberlake, Britney Spears, Nelly, Snoop Dogg και Gwen Stefani. Ο ήχος τους, άλλοτε πιο ευθύς με φυσικά όργανα και άλλοτε καθοδηγούμενος από υποχθόνια, sleazy γκρούβα που μάλλον είναι κύριος υπεύθυνος για το μαζικό twerk revival, δικαίως τους έκανε περιζήτητους πολύ γρήγορα και εκτός hip hop.
Highlights: “Rock Your Body” (Justin Timberlake), “Grindin” (Clipse), “Hollaback Girl” (Gwen Stefani)
Mike Dean
Το δεξί (ενίοτε και αριστερό) χέρι του Kanye West από το 2010 έως και σήμερα. Κανονικά δε χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω, όμως αυτό το πραγματικό εργοστάσιο παραγωγής επιτυχιών και ρηξικέλευθου οράματος επί της βιομηχανίας δεν μπορεί να κάτσει ήσυχος από τότε, παρόλο που κάποιος θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει “late bloomer” του mainstream (ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη των ‘80s έχοντας διατελέσει μουσικός διευθυντής της θρυλικής Selena). Εκτός του ότι έχει πρακτικά αναλάβει εξ’ ολοκλήρου τον West και τον Travis Scott – κάτι αντίστοιχο πάει να συμβεί και με τον Weeknd – έχει αποδείξει επανειλημμένα τις ικανότητες του ως συνθέτης/παραγωγός/Synth God σε συνεργασίες με Madonna, Beyoncé και Lana Del Rey. Χώρια του ότι φαίνεται να είναι ο πιο κουλ τύπος εκεί έξω.
Highlights: “No Church In The Wild” (Kanye West & Jay-Z), “I Am A God” (Kanye West), “Inside Out” (Madonna)
Rick Nowels
Παλιά καραβάνα που ξεκίνησε στα 25 του με τη Stevie Nicks, συνέχισε με σημαντικό μερτικό στο iconic “Ray of Light” της Madonna, έγραψε το καλύτερο κομμάτι της Dido (το “White Flag” φυσικά) και έκανε το τηλέφωνο του να σπάει από εκκλήσεις για συνεργασίες γράφοντας τα “Summertime Sadness” και “West Coast” (μεταξύ κάμποσων άλλων) με τη Lana Del Rey. Η λίστα με τη συνεργασίες του ζαλίζει – καθώς και το πόσο ετερόκλητα είναι τα ονόματα αυτά: Lykke Li, James Blake, Kesha, Dua Lipa, FKA Twigs, CeeLo Green, Jamie xx, Tiësto και Sia είναι λίγα μόλις από αυτά. Θεωρητικά η σπεσιαλιτέ του είναι η πανέμορφη, άψογα ενορχηστρωμένη και εκτελεσμένη trip hop τεχνοτροπία (λέγε με και downtempo power ballad;) μα έχει αποδείξει ότι του είναι αδύνατον να ξεκουραστεί μόνο σε εκείνο τον καναπέ.
Highlights: “White Flag” (Dido), “I Follow Rivers” (Lykke Li), “West Coast” (Lana Del Rey)
Max Martin
Ο αναντίρρητος εστεμμένος. Ο μοναδικός αμιγώς τραγουδοποιός το όνομα του οποίου έχει φτάσει σε σημείο να θεωρείται household name. Οι πωλήσεις και το κασέ του ζαλίζουν, πιο εντυπωσιακό παραμένει όμως το γεγονός ότι έχει ορίσει το τι σημαίνει pop hit για τουλάχιστον 3-4 γενιές, που μένει ανέγγιχτο στο χρόνο. Πρωτεργάτης της σουηδικής φάλαγγας που σαρώνει τα pop charts στην Αμερική και όχι μόνο, ξεκίνησε ως μαθητής του επίσης Σουηδού (όσο και σπουδαίου) Denniz PoP (ένας τύπος που δεν ήξερε ούτε να τραγουδάει ούτε να παίζει όργανα, αλλά κατάφερε να συνθέσει μερικά από τα πλέον αξιομνημόνευτα hits των 90s) στα Cheiron Studios της Στοκχόλμης, για να αναλάβει τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Britney Spears, των Backstreet Boys, των Bon Jovi και του The Weeknd καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του. Όλα αυτά από έναν πρώην έφηβο hair-μεταλλά μεγαλωμένο με Prince και (προφανώς) ABBA. Μεγάλο μέρος του καταλόγου του δε, κατέληξε πρόσφατα σε musical στο West End του Λονδίνου. Άγγιγμα του Μίδα, indeed.
Highlights: “Everybody” (Backstreet Boys), “…Baby One More Time” (Britney Spears), “Blinding Lights” (The Weeknd)
Κεντρική φωτογραφία: Max Martin, Denniz PoP και N'SYNC, 1996
