Εν μέσω πυρκαγιών και λοιπών ομορφιών σε στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (κάτι σαν το «Ειρηνικός Ωκεανός») και ΟΑΚΑ, συνηθισμένων ευχολογίων απ’ τους υπεύθυνους, σκληρών διαπραγματεύσεων για το πριμ πρόκρισης των παικτών της εθνικής, εκατομμυρίων να πετάνε πάνω απ’ τα κεφάλια μας με στόχο τους νέους κόουτς των αγαπημένων μας ομάδων, εγώ προτιμώ να θυμηθώ την επέτειο του Γουέμπλεϊ. Ξέρω, θα αρχίσετε θεωρίες για χούντες και στρατηγούς, όσο και να το κάνεις όμως τα πράγματα τότε ήταν - ή απλά μας μοιάζουν πλέον - πιο sweet and tender! Να και μια μικρή απόδειξη:
Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό
Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Βρήκα σ’ ένα σύντομο λογαριασμό
Πως τα γκολ είναι γλυκά σαν τα φιλιά
Ένα γκολ, δύο γκολ, στον αέρα
Πάντσο η ομάδα πετά
Ένα γκολ, δύο γκολ τέτοια μέρα
Άνοιξη έχει η καρδιά
Όταν θα γυρίσω θα στο ξαναπώ
Όσο μ’ αγαπάς πως σ’ αγαπώ (σ.σ.: είσαι και πονηρούλης...)
Πράσινο μαντήλι δέσε στα μαλλιά
Τώρα έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Ζένες Ες με θυμάσαι ακόμα
Σλόβαν με ξέρεις καλά
Του Αστέρα το κόκκινο χρώμα
Πράσινη πήρε μπογιά
Με ζεστή καρδιά και ψυχή βαθιά, ξανά,
Δώσε τη μάχη άλλη μια φορά,
Παναθηναϊκέ!
Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω
Μέσα σ’ ένα Κύπελλο χρυσό
Κι έξω από το Μπάκιγχαμ έχω σκοπό
Να κολλήσω το τριφύλλι θυρεό
Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια
Στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά
Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια
Μόνο η Ελλάδα γεννά! (σ.σ.: κι εδώ έχω μια ένσταση, αλλά χαλάλι...)
Το τραγούδι του Γουέμπλεϊ σε στίχους Φραγκίσκου Σούρπη και μουσική των John Lennon/Paul McCartney (άλλο που οι ίδιοι δεν είχαν ιδέα). Όποιος έχει στην κατοχή του το αυθεντικό σαρανταπεντάρι παρακαλείτε να επικοινωνήσει στο mail της στήλης!Σε περίπτωση που θέλετε να πάρετε μέρος στο «ξύλο»:
