Τον Σεπτέμβριο του 2021 ο Δημήτρης Λιλής έγραφε, προλογίζοντας την φθινοπωρινή διήμερη εκδοχή του Plissken Festival ότι «Ακόμα και αν δεν υπήρχε το Plissken Festival, οι Αθηναίοι φίλοι της “διαφορετικής” μουσικής θα έπρεπε να το εφεύρουμε» -και ίσως δεν έχει διατυπωθεί πιο εύστοχα η σημασία και το αποτύπωμα του συγκεκριμένου μουσικού φεστιβάλ για τον ελληνικό συναυλιακό χάρτη.
To Plissken, το φεστιβάλ που πριν 12 χρόνια αποφάσισε και έκανε πράξη τη μύηση του αθηναϊκού μουσικόφιλου κοινού στη μουσική του αύριο, σήμερα, επιστρέφει και αυτό το φετινό καλοκαίρι, έτοιμο να διεκδικήσει το μερίδιο που του αναλογεί από τη συναυλιακή πίτα της κανονικότητας και να «πάρει το αίμα του πίσω» για τα προβλήματα που, μοιραία, δημιούργησε η τελευταία πανδημική διετία σε διοργανώσεις και acts κομμένες και ραμμένες για χορό, μουσική και όσμωση χωρίς περιορισμούς. Με ένα πλούσιο διήμερο πρόγραμμα, που συνδυάζει μεγάλα ηλεκτρονικά «απωθημένα» με την αφρόκρεμα του «συμβαίνει τώρα» ήχου και δυο τρεις κυριολεκτικά «άχαστες» καθότι συλλεκτικές -για τα ελληνικά δεδομένα- εμφανίσεις το φεστιβάλ από το 2010 έχει κάνει δόγμα και σημαία του να ανακαλύπτει για εμάς τις μπάντες και τους καλλιτέχνες που στο επόμενο καρέ θα έχουν γίνει οι νέοι περιζήτητοι headliners ή οι σημαιοφόροι του νέου μουσικού coolness παγκοσμίως επιστρέφει στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στις 12 και 13 Ιουνίου, με 45+ acts σε τέσσερις σκηνές και αυτοί είναι επτά από τους αρκετούς λόγους για να βρεθούν εκεί τα μέλη των αθηναϊκών μουσικών φυλών που δεν θα έχουν αναλωθεί σε κάποια εξόρμηση ενόψει τριημέρου.
1) To ωμό πανκ ραπ του Slowthai σε επίσημη ελληνική πρώτη
O Slowthai είναι -ίσως- παρότι δεύτερο στην επίσημη τάξη, το πρώτο όνομα του φετινού Plissken Festival, το real thing, που αναμένεται να σηκώσει την Τεχνόπολη στον αέρα και να αφήσει όποιον δεν μπορεί να αντιληφθεί το momentum στο οποίο βρίσκεται καβάλα τα τελευταία χρόνια να φάει τη σκόνη του. Δύο μόλις albums, αν όχι μόνο το ντεμπούτο, ήταν αρκετά για να γίνει ο Tyron Kaymone Frampton από λευκός underdog των εργατικών κατοικιών του Northampton και αντικείμενο χλεύης για το τραύλισμά του, η πιο περιζήτητη rap περσόνα της Βρετανίας – αν βέβαια μπορούμε να μιλήσουμε απλώς για ραπ στην περίπτωση του. Το τρίπτυχο «αίμα, δάκρυα και ιδρώτας» και η ασυμβίβαστη αδρεναλίνη των ζωντανών εμφανίσεών του, το ωμό grime, το αχαρτογράφητο -για πολλούς Ευρωπαίους- φόντο της post – Brexit Αγγλίας πίσω από τους στίχους του δημιουργούν ένα εκρηκτικό punk κοκτέιλ που θυμίζει περασμένα μεγαλεία ηλεκτρισμένης κιθαριστικής περιόδου. Το αθηναϊκό κοινό που θα βρεθεί το βράδυ της Δευτέρας 13 Ιουνίου στην Τεχνόπολη πιθανότατα θα μάθει από πρώτο χέρι τι έχουν βρει στον Slowthai κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας “hot” μουσικής από τους Gorillaz και τον James Blake μέχρι τον Tyler the Creator και τον Α$AP Rocky ενώ τα στοιχήματα για το αν ο Slowthai θα κάνει stage diving με το μποξεράκι είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα μιας ήδη πολύ μεγάλης αναμονής κοινού.
2) Δεν είναι ψέμα, έρχεται ο Jay Electronica
Αν ο Slowthai είναι μια φορά ο κράχτης του φετινού Plissken Festival φανταστείτε τι συμβαίνει στον μέσο φίλο του hip hop όταν διαβάζει στους τίτλους του line – up το όνομα του Jay Electronica, του βραδύκαυστου «κρυμμένου διαμαντιού» της σύγχρονης hip hop σκηνής. Και αν ο Slowthai είναι ο σταρ, με τη σωματική αλητεία και την έκρηξη στο τσεπάκι, ο Jay Electronica είναι ο «διανοούμενος» τεχνίτης με το όραμα και την υπομονή, το αεικίνητο «ψαχτήρι» που κάνει τη διαφορά σε ένα είδος χτισμένο πάνω σε μια πλούσια ιστορία και σε αναφορές από όλα τα μέρη που έζησε ποτέ μαύρη φυλή. Δεν είναι και πολλοί αυτοί που κυκλοφορούν στο MySpace το 2007 ένα mixtape, η ακαριαία επιτυχία του οποίου στον αθέατο κόσμο του διαδικτύου οδηγεί ολόκληρο Jay – Z να τους μεταγράψει στη Roc Nation με συνοπτικές διαδικασίες. Και ακόμα λιγότεροι αυτοί που συντηρούν τον μύθο, την επιρροή και την αίγλη τους, χωρίς ούτε ένα ολοκληρωμένο album για πάνω από μια δεκαετία μετά το breakthrough τους, παρά μόνο με σποραδικές εμφανίσεις και συνεργασίες. Και όταν πια αυτό το πολυπόθητο album έρχεται το 2020 είναι καλύτερο και από ό, τι θα περίμενε κανείς, με ένα all star feature οπλοστάσιο και πρωταγωνιστή έναν εξαιρετικό MC που είναι και εξαιρετικός παραγωγός και εξαιρετικός project manager και τέλοσπάντων εξαιρετικά ταλαντούχος. Από αυτούς τους λίγους -αν όχι μια κατηγορία μόνος του- είναι ο Jay Electronica και η εμφάνισή του στο φετινό Plissken είναι μια μοναδική στιγμή για τους συλλέκτες των live εμφανίσεων – και της μουσικής γενικά.
3) Το alternative σταριλίκι του Yves Tumor σε πλήρη άνθηση
Αν για κάτι μπορεί να περηφανεύεται, αδιαμφισβήτητα, ο Sean Bowie, a.k.a. Yves Tumor, είναι ότι κατάφερε να κάνει τον μουσικό πειραματισμό ποπ από του πουθενά και όχι μόνο αυτό αλλά να δημιουργήσει από εκεί μια ολόκληρη εναλλακτική ροκ σταρ περσόνα, και, μάλιστα, σε μια εποχή που το ποπ ροκ αυτού του είδους κοιμόταν παγκοσμίως τον ύπνο του δικαίου. Πώς από τα υπόγεια, χαμηλά bpm του “Licking an Orchid” ξεπετάχτηκε αυτό το σύγχρονο υβρίδιο των μουσικών ειδών, με την αύρα που έκανε πολλούς να μιλούν για συνδέσεις με τα skill sets ιερών τεράτων όπως ο Prince και ο David Bowie μόνο ο Yves Tumor το ξέρει, και εμείς θα πρέπει να αρκεστούμε σε μια επίδειξη αυτής της φανταστικής, ξέφρενης μουσικής κούρσας που δεν γνωρίζει κανέναν περιορισμό και είναι πάντα καρφωμένη στον στόχο της τελικής, εντυπωσιακής πρωτοτυπίας. O Yves Tumor και η μπάντα του, κυρίες και κύριοι, στη σκηνή του Plissken Festival, τη Δευτέρα 13 Ιουνίου.
4) Από την Αυστραλία με αγάπη οι Tropical Fuckstorm
Από την Αυστραλία με αγάπη μας έρχεται στο φετινό Plissken Festival και η ξεσηκωτική acid disco punk της παρέας των Tropical Fuckstorm, με τα εχέγγυα ενός mind – blowing ντεμπούτου Brainbdrops) και μιας αιχμηρής fusion συνέχειας (Deep States) και συστημένοι -πολλάκις με τον δέοντα ενθουσιασμό- από τους King Gizard and The Lizard Wizard μέχρι τον Iggy Pop. Και όταν ο Iguana Man αποκαλεί το ντεμπούτο σου “a good fuck” τότε κάτι έχεις κάνει πολύ καλά και αυτό το κάτι καλά θα κάνουμε κι εμείς να σπεύσουμε να το δούμε live.
5) Τα next best things της indie pop
To Plissken Festival έχει μακρά παράδοση στην ανάδειξη της φρέσκιας indie pop του σήμερα και του αύριο και δεν θα μπορούσε να παρεκκλίνει από αυτήν και στη φετινή διοργάνωση. Η αναζωογονητική power pop των Beach Bunny και o Νορβηγός Boy Pablo, κατά κόσμον, Nicolas Munoz είναι οι προτάσεις «νεαρής» τραγουδοποιίας του Plissken Festival που αξίζει να ακούσει όποιος θέλει να μένει «ενημερωμένος» στα δημοφιλή ιδιώματα που ξεπηδάνε στη μουσική μέσα από τις πύλες των social media.
6) Μια ηλεκτρονική αρμάδα για φίλημα
Ναυαρχίδα του φετινού Plissken είναι μια ηλεκτρονική τριπλέτα που δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, μια αρμάδα μουσικών και παραγωγών που κάθε τους εμφάνιση αποτελεί εγγύηση επιτυχίας. Ο εξαιρετικά φορμαρισμένος Caribou ως headliner της πρώτης βραδιάς και ο πάντα συνεπής στο ευχάριστο και άρτιο αποτέλεσμα που φέρνει είτε δισκογραφικά είτε live Bonobo, ως μπροστάρης της δεύτερης δίνουν τον ηλεκτρονικό τόνο που χρειάζεται ένα φεστιβάλ που τα τελευταία -προ πανδημίας- χρόνια είχε καταφέρει να πρωτέυσει και στο booking των κορυφαίων “hot” ηλεκτρονικών ονομάτων. Μαζί με το πολύχρωμο και σούπερ καλοκαιρινό DJ δίδυμο των Polo & Pan αλλά τους εκπροσώπους του «βαρύτερου» ηλεκτρονικού ήχου και τους παραγωγούς που θα αναλάβουν τις dedicated χορευτικές σκηνές του Plissken, το φετινό φεστιβάλ θα συνεχίσει να είναι πιστό στον ποιοτικό ηλεκτρονικό άξονα που πάντα φροντίζει στις τελευταίες του διοργανώσεις να διατηρεί στο πρόγραμμά του, άλλοτε σε πρωταγωνιστικό, άλλοτε σε υποστηρικτικό πλην εξίσου σημαντικό ρόλο.
7) Η μουσική του αύριο σήμερα
Αν όλοι οι παραπάνω λόγοι δεν σας έπεισαν μέχρι στιγμής, μια σύντομη ματιά στην ιστορία του Plissken αλλά και ένα πιο λεπτομερές check στο line – up που έχει ετοιμάσει για το φετινό καλοκαίρι δεν θα αφήσουν περιθώριο αμφιβολίας για την αλήθεια του ακούσιου και εκούσιου μότο του Plissken, ως πρεσβευτή της μουσικής του αύριο σήμερα. Στην αθηναϊκή φεστιβαλική και συναυλιακή ιστορία δεν έχει υπάρξει άλλη διοργάνωση που να έχει τολμήσει, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, να φέρει ονόματα που κάλλιστα θα μπορούσαν να πρωταγωνιστούν στα μπλουζάκια με τη στάμπα “I listen to bands that don’t even exist yet” και να τα συστήσει σε μια πολύ δύσκολη και περιορισμένη αγορά -όπως η ελληνική- υπηρετώντας ένα πολύ πρωτότυπο -για τα εγχώρια δεδομένα- όραμα. Οι καλλιτέχνες και τα acts του φετινού Plissken έρχονται να δικαιώσουν αυτό το όραμα και να αποζημιώσουν το πιστό κοινό του φεστιβάλ για τα δύο χαμένα χρόνια. Έρχονται -για μια ακόμη φορά- να παίξουν τη μουσική του αύριο σήμερα.
https://www.plisskenfestival.gr/
