Πενήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles και αυτό το άλμπουμ συνεχίζει να φέγγει σαν πυγολαμπίδα σε ένα πυκνό δάσος από εκατομμύρια κυκλοφορίες δίσκων που έγιναν σε αυτόν τον μισό και πλέον αιώνα. Γιατί; Διότι είναι ένας από τους μεγάλους (εντός και εκτός εισαγωγικών) δίσκους που έσπρωξαν σχεδόν βίαια την ποπ κουλτούρα στην ενηλικίωση και της χάρισαν δημιουργική και στοχαστική διάσταση, ενώ πριν ήταν απλώς «3λεπτα τραγουδάκια για ξαναμμένους teenagers εφηβικής και προεφηβικής ηλικίας.
Ποιο ήταν το τοπίο πριν από το Sgt Pepper’s ή από το Piper at the gates of dawn (που οι Pink Floyd ηχογραφούσαν ταυτόχρονα στο διπλανό στούντιο), από το Pet Sounds ή τον πρώτο δίσκο των Velvets; Κυριαρχούσαν τα 45άρια, τα τραγούδια «μιας χρήσης» που αν έκαναν επιτυχία ξαναηχογραφούνταν από άλλους καλλιτέχνες αμέσως, που στόχευαν στο θυμικό των πιτσιρικάδων που φαντασίωναν ανομολόγητους έρωτες ουρλιάζοντας μπροστά σε «τηλεοπτικά» συγκροτήματα.
Κι αν οι γοφοί του Elvis έφεραν τον απελευθερωτικό ερωτισμό σε μια ευνουχισμένη νεολαία, μεγαλωμένη με το μαστίγιο της καταπίεσης από φοβισμένους, ανέραστους, ενοχικούς γονείς που πίστευαν πως η ευτυχία είναι ψυγεία, πλυντήρια και τεράστια αυτοκίνητα, το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band και οι υπόλοιποι δίσκοι που ανέφερα παραπάνω, απέδειξαν πως αυτή η «ανυπόληπτη» και «ρηχή» νεανική κουλτούρα μπορεί να δημιουργήσει πολύπλοκα μουσικά έργα με πολλές διαστάσεις και επιρροές, εγκαινιάζοντας τον -πρωτόγνωρο για την ποπ κουλτούρα- όρο του "concept album" . Αυτό που ως τότε φαινόταν «προνόμιο» της τζαζ και της κλασσικής μουσικής, μπορούσαν να το κάνουν και οι μουσικοί της «ελαφράς ποπ μουσικής» που έγραφαν «τραγουδάκια για τα πιτσιρίκια». Αυτά τα άλμπουμ είναι η απόδειξη και η ποπ/ροκ ιστορία είναι χωρισμένη στην περίοδο πριν από αυτές και μετά από αυτές τις κυκλοφορίες. Και νομίζω πως αυτό είναι το πρίσμα υπό το οποίο πρέπει να δει κανείς αυτούς τους δίσκους και δεν είναι τυχαίο που παρ’ ότι έχουν πιά πάνω από μισό αιώνα ζωής στην πλάτη τους, μνημονεύονται και ακούγονται ακόμη. Είναι οι δίσκοι που άλλαξαν πίστα στην ποπ μουσική και την έσπρωξαν τόσο βίαια στην ενηλικίωση και στην δημιουργική ουσία που όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια είναι πραγματικά αποθεωτικά.
Δεν είναι τυχαίο το ότι οι ηχογραφήσεις του Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band κράτησαν 4 μήνες και κόστισαν πάνω από 100.000 λίρες (όταν ο πρώτος δίσκος των Beatles ηχογραφήθηκε σε μερικές ώρες με κόστος 2.000 λιρών). Εδώ, το μουσικό εύρος του δίσκου είναι τεράστιο, όλα είναι «πειραγμένα» και διεξοδικά δοκιμασμένα και ο μουσικός στοχασμός είναι εμφανής. Ποπ, ροκ, κλασσική μουσική, ψυχεδέλεια, αναμνήσεις από τα ακούσματα του παρελθόντος, ινδικά σιτάρ και μεγάλες ορχήστρες, ένα αλλόκοτο μωσαϊκό, ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο που λειτουργεί.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 55 χρόνια από την κυκλοφορία του. Θα μπορούσαν να είναι 5, 10, 25 ή χτες το πρωί. Δεν έχει σημασία. Η μάχη με τον χρόνο έχει για πάντα κερδηθεί. Το άλμπουμ είναι απλώς διαχρονικό.
