Στο τελευταίο επεισόδιο των Simpsons, η Lisa, η κόρη δηλαδή της ομώνυμης οικογένειας που εμφανίζεται κάθε εβδομάδα στην αμερικάνικη τηλεόραση μέσα από τη συχνότητα του FOX τα τελευταία 32 χρόνια, ανακαλύπτει μέσα από τη streaming υπηρεσία (εχμ) Slapify τον τραγουδιστή Quilloughby, που στα 80s υπήρξε frontman της μπάντας The Snuffs.
Ο Quilloughby εμφανίζεται ως φανταστικός φίλος της μεγάλης κόρης των Simpsons στο επεισόδιο και μαζί πηγαίνουν να δουν το reunion των Snuffs, 30 χρόνια μετά τη διάλυσή τους, για να ανακαλύψουν ότι ο Quilloughby έχει αλλάξει πολύ, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά πλέον πετά το ένα ρατσιστικό σχόλιο μετά το άλλο και αν και vegan, τρώει σάντουιτς με παστράμι. Μπορεί η φωνή του Quilloughby στην animation σειρά να ανήκει στον Benedict Cumberbatch και η μουσική των Snuffs να γράφτηκε στην πραγματικότητα από τον Bret McKenzie, όμως, ξέρουμε όλοι ποιος καθρεφτίζεται πίσω από τον «καταθλιπτικό τραγουδιστή από τα 80s». Άλλωστε το επεισόδιο λέγεται Panic On The Streets Of Springfield…
O Morrissey, λοιπόν, για όποιον είχε δυσκολευτεί ως τώρα να καταλάβει, δεν πρέπει να πήρε και πολύ καλά τον τρόπο που η σειρά του Matt Groening τον διακωμώδησε, μιας και λίγες ώρες μετά την προβολή του επεισοδίου, δημοσιεύθηκε στα social media του ένα μακροσκελές post με την υπογραφή του μάνατζερ του πάλαι ποτέ frontman των Smiths, Peter Katsis, που εξαπολύει τα πυρά του κατά των δημιουργών της μακροβιότερης σειράς της αμερικανικής τηλεόρασης (από τα πυρά αυτά, τελικά, δε γλίτωσε ούτε ο Benedict Cumberbatch). Μεταξύ άλλων, τονίζεται πως ο Morrissey «δεν έκανε ποτέ "αρπαχτές", δεν έχει μηνύσει ποτέ κάποιον για επίθεση, δεν έχει σταματήσει φοβερά shows και εξακολουθεί να είναι ένας σοβαρός vegan και υποστηρικτής των δικαιωμάτων των ζώων».
Βέβαια, στις 32 σεζόν και τα 703 επεισόδια (and still counting) των Simpsons ήταν δεκάδες οι μουσικοί (αλλά και άλλοι celebrities) που έκαναν το cameo τους στη σειρά κι όχι μόνο δεν είχαν πρόβλημα με την παρωδία του εαυτού τους, αλλά ανέλαβαν και οι ίδιοι τις φωνές τους.
Γι’ αυτό, διαλέγουμε τους 10 μουσικούς που εμφανίστηκαν στους Simpsons ανά τα χρόνια και απολαύσαμε περισσότερο (σε αντίστροφη μέτρηση):
The Rolling Stones
Ο Homer και η υπόλοιπη παρέα κάθονται γύρω από τη φωτιά στο δάσος και ξαφνικά μπροστά τους βρίσκονται ο Mick Jagger και ο Keith Richards. Κανείς δεν ξέρει τι κάπνισαν εκείνο το βράδυ…
Metallica
...Ξέρουμε, όμως, τι κάπνισε ο Otto. Παρ’ όλα αυτά, δεν έκαναν πουλάκια τα μάτια του αλλά μπροστά του όντως βρέθηκαν οι Metallica. Τους έχασε όμως μέσα από τα χέρια του από έναν πιο αληθινό φαν, τον Hans. Κι αυτό γιατί ήξερε καλά τη γιαγιά του Lars Ulrich…
Green Day
Κάποιοι από εμάς περίμεναν πώς και πώς την ταινία των Simpsons το 2007. Οι Green Day ήταν, μεταξύ άλλων, ένα ισχυρός λόγος.
David Byrne
Καλή η συνεργασία του με τη St. Vincent, αλλά ακόμα καλύτερο το single που έβγαλε ο David Byrne με τον Homer, “Everybody Hates Ned Flanders”. Μπορείτε να το αφιερώσετε στους γείτονές σας…
The Ramones
Οι Ramones, είτε στη φυσική είτε στην animation τους μορφή δε χρειαζόταν να κάνουν πολλά, παρά να ανέβουν στη σκηνή και να παίξουν. Στην προκειμένη, το “Happy Birthday” για να ευχηθούν στον κύριο Burns…
Spinal Tap
Παρομοίως, δε χρειάζονται πολλά για τους Spinal Tap. Ούτε καν encore… (Εδώ και στα παρασκήνια)
U2
Εποχές 1997, δηλαδή, Pop εποχές για τους U2. Το είδωλο, βέβαια, στην προκειμένη είναι ο Homer που καταφέρνει να ανέβει μαζί τους στη σκηνή. Ακόμα και αν η συνέχεια δεν πήγε πολύ καλά…
Sting
Τον έχουμε δει, μεταξύ πολλών άλλων, ως Feyd Rautha και εχθρό του Paul Atreides στο Dune του David Lynch, ως ιδιοκτήτη μπαρ και άσωτου πατέρα στο Lock, Stock and Two Smoking Barrels του Guy Ritchie, εδώ τον είδαμε και χωρίς μπλούζα ως διασώστη του Bart.
The White Stripes
Γιατί τι καλύτερο από την αναβίωση του βίντεο κλιπ του “Hardest Button To Button”, με συμπρωταγωνιστή των White Stripes τον μαθητευόμενο στα ντραμς Burt;
Johnny Cash
Τελικά, πάντως, για την καλύτερη εμφάνιση μουσικού στους Simpsons, δε χρειάστηκε καν κάποιο τραγούδι, παρά μόνο μια διαστημική αλεπού με τη φωνή του Johnny Cash. Όλα αυτά, σε ένα σκηνικό που λίγο θα ζήλευαν και οι ψυχεδελικές σκηνές σε κλασικά animation της Disney.
