Μια τέτοια ευχάριστη έκπληξη ήταν και η φετινή πρεμιέρα των Usurum στη σκηνή του club του Σταυρού Του Νότου (έπονται 2 ακόμα παραστάσεις, Τετάρτη 19 + Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου). Σε πλήρη σύνθεση και ανάπτυξη, η παρέα των Κοσμά Λαμπίδη & Σταύρου Ρουμελιώτη παρουσίασε ένα πλούσιο πρόγραμμα, με αβίαστα ευχάριστη ισορροπία μεταξύ της δισκογραφίας τους και της (ακόμα) ακυκλοφόρητης παραγωγής τους· της δικιάς τους μουσικής και της απόδοσης αγαπημένης μουσικής άλλων καλλιτεχνών, της σκηνικής τους ύπαρξης και της φιλοξενίας της ιδιαίτερης drag περσόνας Imiterasu.
Ξεκινώντας με μια βόλτα στο Μεταξουργείο και το ομώνυμο καινούριο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο τους, οι Usurum φόρτσαραν για ένα δυναμικό αλλά και τρυφερό πρώτο μέρος, με το ρυθμικό "Μη & Δεν" να παραχωρεί απαλά τη θέση του σε φύσει συγκινητικό, παραδοσιακό καστελοριζίτικο και στην ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Η ποίηση είχε γενικά την τιμητική της (και) σε αυτό το live των Usurum, μιας μπάντας που διαθέτει το χάρισμα να μελοποιεί στίχους μεγάλων ποιητών απλά και ανεπιτήδευτα, με το συναίσθημα να ξεχειλίζει χωρίς να εκβιάζει· δεξιότητα που οφείλεται στη νεανική τους ειλικρίνεια και στο πηγαίο τους ταλέντο. Κάπως έτσι, ο Ομάρ Καγιάμ και ο Ναπολέων Λαπαθιώτης βρήκαν βολικά τη θέση τους ανάμεσα στις εκτελέσεις του "Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι" του Παύλου Παυλίδη και στην "Καζαμπλάνκα" του Γιάννη Σπανού.
Από τη μεριά της, η Imiterasu, η καλεσμένη των Usurum, εισέφερε με την πολύτιμη, δημιουργική, κιθαριστική –και όχι μόνο– συμβολή του Panu Manu το δικό της πολυσυλλεκτικό καλλιτεχνικό μερίδιο στη βραδιά. Συνδυάζοντας λ.χ. το “Wild Ιs Τhe Wind” με ιαπωνικά παραμύθια για τα ερωτευμένα πτηνά οσιντόρι και το “Crazy Ιn Love” της Beyoncé με μια αυθόρμητη εκτέλεση στο σπουδαίο "Όχι Μαζί" της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
Για τους σκοπούς της ανταπόκρισης αυτής, το βράδυ στο club του Σταυρού Του Νότου τελείωσε κάπου μεταξύ του «καψουροτράγουδου» των Usurum –όπως το αποκάλεσε ο ίδιος ο Κοσμάς Λαμπίδης– "Σ’ Ονειρεύτηκα" και του "Θα 'Θελα Να 'Μουν Άρωμα". Για τις αρμαθιές πάλι της νεολαίας που αποτελεί τη συντριπτική πλειονότητα του κοινού ανάμεσα στους φίλους της μπάντας, πιθανότητα μόλις ξεκινούσε.
Ιδανικοί για ένα casual βράδυ στα μισά της εβδομάδας που θέλεις να πιεις μια μπίρα με φίλους ακούγοντας κάτι εγχώριο, ωραίο και φρέσκο, οι Usurum έγραψαν λοιπόν (για μία ακόμα φορά) τη μικρή αλλά όμορφη ιστορία της συμπαθητικής τους μουσικής συντροφιάς στo στέκι της Φραντζή.
Ακόμα και κάποια υπόλοιπα σχετικής απειρίας φαντάζουν γοητευτικά μέσα στην καθαρότητα της νεανικής, αναζωογονητικής πνοής που φυσάνε πάνω από ένα είδος το οποίο –αν δεν απεχθανόμασταν τον όρο– θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε έντεχνο παύλα παραδοσιακό. Αξίζουν να ακουστούν με μεγαλύτερη προσοχή από όσους ήδη κάπου, κάπως τους έχουν προσέξει, αλλά και να ανακαλυφθούν από όσους ακόμα δεν τους ξέρουν.
*ακούστε το άλμπουμ Μη & Δεν μέσω Spotify, πατώντας εδώ
