Οι ανυποψίαστοι Αθηναίοι έπαθαν λοιπόν σοκ με το γεμάτο μέχρι ασφυξίας Κοοkoo, βρίσκοντας ίσα-ίσα μια γωνιά να σταθούν πίσω-πίσω στο μπαρ. Και η απάντηση στο πώς μια άγνωστη μπάντα κατάφερε να προκαλέσει τέτοιο κομφούζιο, ήρθε από τα πανό των συντοπιτών της, όσων είχαν περικυκλώσει κανονικά τη σκηνή και απ’ ότι φάνηκε είχαν κατέβει με δυο-τρία πούλμαν από τα Γιάννενα και τις γύρω περιοχές. Μισή δεκαετία μετά από εκείνο τον πρώτο, μικρό θρίαμβο και μερικούς μήνες μετά την άλωση του θεάτρου Βράχων στο Βύρωνα, το άρμα των Villagers Οf Ioannina City κατέβηκε στο Φάληρο για μια μεγάλη χειμερινή εμφάνιση, αλλά και για ένα κρίσιμο crash test του δεύτερου δίσκου τους The Age Οf Aquarius.
Οι (άνωθεν εικονιζόμενοι) Half Gramme Οf Soma, με τον επιτυχώς δοκιμασμένο σε βάθος δεκαετίας (πια) crossover rock ήχο τους, υπήρξαν μια ευχάριστη προσθήκη τελευταίας στιγμής στο πρόγραμμα, προσθέτοντας στο κεφάλαιο των Villagers Οf Ioannina City την υπεραξία ενός τίμιου και σωστού opening act. Παρουσιάζοντας κυρίως στιγμές από την τελευταία τους κυκλοφορία Groove Is Black, η αθηναϊκή heavy μπάντα κράτησε αξιόλογη συντροφιά σε όσους κατέλαβαν από νωρίς τη θέση τους στην αρένα του Τae Kwon Do, πραγματοποιώντας ένα μετρημένο, επαγγελματικό και ταιριαστό support στους πρωταγωνιστές της βραδιάς. Το οποίο και επιβεβαίωσε τη μουσική τους αξιοπιστία.
Οι πρωταγωνιστές αυτοί όμως, που κατεβαίνουν από τα βουνά της Ηπείρου και (εν πολλοίς) χρωστάνε την έμπνευσή τους και τη μαζική τους επιτυχία στους σκοπούς της, επεφύλασσαν στο κοινό μια ακτιβιστική ουβερτούρα. Βρίσκοντας, για μία ακόμη φορά, έναν απλό και άμεσο τρόπο για να περάσουν ένα ηχηρό κοινωνικοπολιτικό μήνυμα.
Στις 22.00 ακριβώς, με τους τελευταίους της ουράς στην είσοδο του Tae Kwon Do να ψάχνουν για την καλύτερη δυνατή θέση σε μια υπερπλήρη αρένα, παρατάχθηκε στη σκηνή ένα συγκρότημα γυναικών με παραδοσιακές ενδυμασίες και ανομοιόμορφα πλακάτ, σε έναν στατικό, σύγχρονο κι ανατριχιαστικό χορό του Ζαλόγγου. Στα χείλη τους, το "Έχετε Γεια Βρυσούλες" μετατράπηκε από τραγούδι στη μελανή προφητεία του πανό, μα και σε κραυγή ενάντια στις επικείμενες εξορύξεις πετρελαίου στα βουνά του τόπου τους.
Τη σιγή που συνόδευσε την παραμονή και την έξοδο αυτού του ιδιότυπου χορού από τη σκηνή έσπασε το πρώτο ακόρντο του "Welcome", με το οποίο ο Άλεξ Καραμέτης καλωσόρισε το κοινό, εν μέσω θερμών ποδοκροτημάτων και επευφημιών. Αμέσως μετά, οι Villagers Οf Ioannina City βούτηξαν στο σιδηρούν εκτόπισμα του The Age Οf Aquarius. Ενός δίσκου-στοίχημα, με τον οποίον επιχείρησαν να επεκτείνουν το folk stoner τους πέρα από τη διασκευαστική λογική του παραδοσιακού στίχου, αλλάζοντας δραματικά την ποσόστωση υπέρ μια πιο «διεθνοποιημένης» psych/stoner κατεύθυνσης με αγγλικό στίχο. Το άλμπουμ είχε σαφώς την τιμητική του στη setlist του Σαββάτου, διατρανώνοντας και στους πιο δύσπιστους ότι το ρίσκο βγήκε.
Εξαιρετικές αποδόσεις τραγουδιών όπως το "Part V" και το "Millenium Blues", με τσιμπημένα σε διάρκεια τα μέρη των πνευστών –σε σχέση με τις πρωτότυπες ηχογραφήσεις– εναλλάχθηκαν με την "Περδικομάτα" και τον βουνίσιο ύμνο "Skaros", υπογραμμίζοντας τους δεσμούς της νέας εποχής στους οποίους τόλμησαν να στοχεύσουν οι Villagers Οf Ioannina City με τη ρίζα από όπου ξεπετάχτηκαν το 2014, οφείλοντάς της μια επιτυχία και μια αποδοχή που ίσως να μην περίμεναν ούτε και οι ίδιοι.
Με την πρώτη ηχητική υποψία του "Zvara" κάπου εκεί στη μέση του set σηκώθηκε πανδαιμόνιο κι ένα ατίθασο καπνογόνο άναψε στα αριστερά της σκηνής, αψηφώντας γραπτούς και άγραφους κανόνες των κλειστών συναυλιακών χώρων. Από εκεί και πέρα η συναυλιακή ενέργεια τράβηξε ολοταχώς την ανιούσα, με το “Father Οf Sun” και το “Ti Kako” να οδηγούν στην κορύφωση του διπλού encοre και το "Karakolia" να γράφει τους τίτλους τέλους ενός παγανιστικού ροκ δίωρου.
Έξι χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρώτο βράδυ των Villagers Οf Ioannina City στην Αθήνα, στο πάλαι ποτέ Kookoo· και μπορούμε να πούμε πια με μια σχετική ασφάλεια ότι βρίσκονται στον καλύτερο δυνατό δρόμο. Γνωρίζοντας μαζικότατη αποδοχή για ένα πολύ συγκεκριμένο εγχείρημα, το οποίο βασίζεται στη συλλογική μνήμη, τόλμησαν να ονειρευτούν και να κυνηγήσουν κάτι ευρύτερο, το οποίο και κάνουν πράξη με αγγλόστιχες συνθέσεις που στέκονται αξιόμαχες και πλήρως ικανές να στηρίξουν μια setlist χωρίς παραπανίσιες επικλήσεις στο συναίσθημα, αλλά και επαγγελματικές εμφανίσεις που παραπέμπουν σε μπάντα μεγαλύτερης δισκογραφικής ωριμότητας. Οι Γιαννιώτες ποντάρουν λοιπόν στο παιχνίδι της εξέλιξης και μέχρι στιγμής βγαίνουν κερδισμένοι. Έστω κι αυτό σημαίνει λιγότερα πούλμαν απ' τα Γιάννενα και περισσότερα αυτοκίνητα από την Αθήνα.
{youtube}95JKnHgOcPk{/youtube}
