Black Rebel Motorcycle Club: B.R.M.C. [2001]
Θυμάμαι αυτό το άλμπουμ να βγαίνει στις αρχές των '00s, κατά τη διάρκεια της τότε αναβίωσης του garage rock. Όπως και πολλοί άλλοι, είχα κι εγώ στραφεί προς αυτήν λόγω του πρώτου δίσκου των Strokes· τελικά, όμως, ήταν οι Black Rebel Motorcycle Club που με ιντρίγκαραν περισσότερο –ένιωσα ότι θα μου αρέσει η μουσική τους, πριν καν την ακούσω. Το B.R.M.C. έχει ατμόσφαιρα και είναι γεμάτο με σπουδαία τραγούδια. Εξαιτίας μάλιστα αυτού του δίσκου, πήρα το μονοπάτι χάρη στο οποίο ανακάλυψα στη συνέχεια καλλιτέχνες σαν τους Spacemen 3 και τους Jesus And Mary Chain.
Serge Gainsbourgh: Histoire De Melody Nelson [1971]
Στράφηκα προς τον Serge Gainsbourgh λίγα χρόνια πριν, λόγω ενός καλού φίλου. Κι από τότε, έχω αγαπήσει αυτό το άλμπουμ. Με την Kat Day έχουμε περάσει πολλές νύχτες έξω στο Βερολίνο, με μόνο το Histoire De Melody Nelson να παίζει στο φόντο. Η παραγωγή είναι τέλεια και, γενικά, ο Serge βρίσκεται εδώ στα καλύτερά του.
Love: Forever Changes [1967]
Πριν το αγοράσω, είχα εστιάσει στη garage πλευρά των ψυχεδελικών εξελίξεων της δεκαετίας του 1960. Οι Love είχαν ξεκινήσει κι αυτοί από εκεί στο ντεμπούτο τους, όμως βρήκαν τη δική τους φωνή εδώ. Το άλμπουμ διαθέτει μια υποβλητική, εύθραυστη ατμόσφαιρα. Το δε επίπεδο της τραγουδοποιίας τους το κάνει, για μένα, έναν από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία.
Echo & The Bunnymen: Ocean Rain [1984]
Αυτό είναι μάλλον το αγαπημένο μου άλμπουμ από τα 1980s. Μπορεί κανείς να ακούσει ξεκάθαρα την επιρροή συγκροτημάτων σαν τους Love ή τους Doors στον ήχο των Echo & The Bunnymen. Όσο για το "Killing Moon"; Είναι απλά ένα από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.
Fad Gadget: The Best Οf Fad Gadget [2001]
Έχω ακούσει αυτήν τη συλλογή πάρα πολλές φορές, μέσα στα χρόνια. Ο Fad Gadget έχει υπάρξει μεγάλη επιρροή στα όσα έχουμε κάνει ως KVB. Νομίζω μάλιστα ότι το "Lady Shave" είναι το τραγούδι που αγαπάμε να παίζουμε περισσότερο, όταν κάνουμε DJ sets!
Primal Scream: Evil Heat [2002]
Αν και δεν θεωρείται ανάμεσα στα καλύτερά τους άλμπουμ, ήταν εκείνο που μου άνοιξε το μυαλό, ωθώντας με στο ανακάτεμα των ηλεκτρονικών με τη rock μουσική. Αγαπώ το πόσο ωμά punk είναι ο ήχος του, παρά την έντονη χρήση των synths. Έχει πάντως και στιγμές απόλυτης ομορφιάς.
Brian Jonestown Massacre: Give It Back! [1997]
Η πρώτη φορά που είδα το ντοκιμαντέρ του Ondi Timonen Dig! (2004), στάθηκε για μένα αποκαλυπτική. Με ενέπνευσε να αρχίσω να γράφω και να ηχογραφώ στο σπίτι και γενικότερα στο να υπάρξω παραγωγικός με τα δικά μου μουσικά εγχειρήματα. Είναι δύσκολο λοιπόν να διαλέξω μόνο έναν από τους δίσκους των Brian Jonestown Massacre –έχουν άλλωστε και τόσους πολλούς– αλλά νομίζω ότι η πιο ολοκληρωμένη τους δουλειά είναι αυτή.
Scott Walker: Scott 4 [1969]
Κι εδώ η επιλογή είναι πολύ δύσκολη, όμως αυτός είναι ο αγαπημένος μου από τους σόλο δίσκους του Scott Walker. Η μπασογραμμή του ειδικά στο "The Old Man’s Back Again", είναι καταπληκτική. Είναι το πιο λατρεμένο μου, από τα τραγούδια του.
Kaleidoscope: Tangerine Dream [1967]
Άλλο ένα κλασικό άλμπουμ από την ψυχεδέλεια των 1960s. Κυκλοφορούσε όμως τόση καλή μουσική εκείνα τα χρόνια, ώστε δυστυχώς μπάντες σαν τους Kaleidoscope δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε. Και είναι κρίμα, αυτός ο δίσκος διαθέτει κάποια πανέμορφα τραγούδια, με φοβερές ενορχηστρώσεις. Γίνεται μάλιστα ακόμα πιο εντυπωσιακό, αν παρατηρήσεις πόσο νέοι δείχνουν στο εξώφυλλο!
Kraftwerk: Die Mensch Machine [1978]
Κάθε ήχος, κάθε νότα σε αυτό το άλμπουμ, είναι πλέον σημείο αναφοράς. Έθεσε το αρχέτυπο για όλη την ηλεκτρονική μουσική που ήρθε μετά.
{youtube}yPXTpzilNJU{/youtube}
