“2” συγκροτήματα της Merge στο τρίτο τους βήμα…-> Clientele - "God save the Clientele" [May 2007]
+ Για όσους δεν έχουν έρθει σε επαρκή επαφή με ένα από τα πιο αξιόλογα συγκροτήματα της Merge, ο ιδανικός τρόπος για να γνωρίσει κανείς το συγκρότημα που μετέφρασε τη μουσική των Galaxie 500 και των Felt σε λεπτεπίλεπτους pop κώδικες είναι αυτό εδώ το album. Μετά τα αξιόλογα “Violet hour” (2003) και “Strange geometry” (2005) το “God save the Clientele” αποτελείται και χτίζεται πάνω σε μελωδίες βγαλμένες ερμητικά στην επιφάνεια και ιδιότυπα τρυφερές συνθέσεις που τους χαρίζουν ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο στίγμα.Μέσα από την αναδυόμενη γαλήνη του φαίνεται ξεκάθαρα η πολυπλοκότητα, η διάθεση για αλλαγή στο ρυθμό (προσέξτε το εναρκτήριο ‘Here comes the phantom’ ή το βγαλμένο από τα 60s ‘Bookshop Casanova’) και το σημαντικότερο όλων, η ξεκάθαρη πλέον οπτική μιας μπάντας που έχει κατανοήσει πλήρως τα δυνατά της σημεία, έχει αφήσει πίσω ορισμένες επαναληπτικές τάσεις και αποκτά τέτοιες κορυφώσεις σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά που διευρύνεται κλιμακωτά η αίσθηση πως ένα πανέμορφο παζλ συμπληρώνεται εδώ. Από την άλλη στις ήπιες στιγμές του δίσκου τα φωνητικά του Alasdair McLean απλώνονται με μια χορωδιακή διάθεση περίτεχνων και εκλεπτυσμένων ήχων που πλέκουν οι ζωηρές γλυκόπικρες κιθάρες καθώς κινούν το volume και σου τραβούν την προσοχή διαρκώς. Αν οι Clientele ήταν μια απόχρωση θα ήταν εκείνο το ενδιάμεσο χρονοδιάστημα ανάμεσα σε ένα καλοκαιρινό ξεθώριασμα και μια κατευναστική φθινοπωρινή διάθεση.-> Rosebuds - "Night of the furies" [April 2007]
 |
+ Ο Ivan Howard και η Kelly Crisp ανεβαίνουν σ’ ένα δικό τους τρένο δίχως δισταγμό και αφού το θέτουν σε λειτουργία, αναπτύσσουν ταχύτητα και το οδηγούν με δεξιοτεχνία στα δικά τους λημέρια. Εδώ έχουμε έναν προσεγμένο δίσκο με διαστάσεις που αγκαλιάζουν όλα εκείνα που έχετε αγαπήσει από τη μοντέρνα pop μουσική των τελευταίων δεκαετιών, φτιαγμένη πάντα σε μια ανοιχτή γλώσσα, σε έναν κώδικα αποτελούμενο από τα πιο απλά και ουσιαστικά υλικά.Σε ένα δίκαιο σύμπαν λοιπόν, δυνητικά και «κολλητικά» singles όπως το νοσταλγικό άρωμα του ‘My punishment for fighting’, το ρυθμικό πυροτέχνημα ‘When the lights went dim’, το αιθέρια διφωνικό παιχνίδι του ‘Cemetery lawns’ και το πιασάρικο sing-along ‘Silja line’ θα τα ακούγαμε συνεχώς από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα νυχτερινά στέκια της πόλης. Κάθε κομμάτι από τα εννιά του δίσκου χτίζεται αργά και εξελίσσεται με την ανεξάρτητη υπόστασή του, έτσι ώστε να μας θυμίζει πως η pop μπορεί ενίοτε να υπερβαίνει εαυτόν και να προκρίνει φαντασία και δημιουργικότητα.Όσοι αναζητάτε τον άξιο ανταγωνιστή του “Hissing Fauna, are you the destroyer” των Of Montreal στο βάθρο των μεταλλίων της χρονιάς μέχρι στιγμής, χαρίστε στον εαυτό σας ένα άκουσμα προς τα εδώ. Ανάψτε το power, πατήστε το play και προσδεθείτε στην αρκούντως εθιστική και μαγευτική Νύχτα των Ερινυών.-------------------------------------------------------------------------------------------“2” labels γιορτάζουν τις 100 κυκλοφορίες τους…-> Labrador
 |
+ Η Labrador από τη Στοκχόλμη είναι ένα label με πολλούς φίλους σε όλο τον κόσμο και πολλές χούφτες σπουδαία indie pop albums. Από το πρώτο που κυκλοφόρησε από τη σουηδική ετικέτα (Happydeadmen – “Classics (a decade in pop)”, 1999) μέχρι το 99ο (Loveninjas – “The secret of the Loveninjas”, 2007), αλλά και τα υπόλοιπα που ήρθαν λίγο διάστημα μετά (Mary Onettes, Pelle Carlberg), έχω μετρήσει τουλάχιστον δέκα μεγαλειώδη, τρεις με τέσσερις δεκάδες σημαντικά και ελάχιστα μέτρια… μια χαρά ποσοστό πιστεύω!Στο τέλος του περασμένου Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε η τετραπλή συλλογή “Labrador 100, a complete history of popular music” που περιείχε 97 αποσπάσματα, ένα από κάθε κυκλοφορία (λείπουν τρεις). Για παράδειγμα βρίσκουμε μία φορά τους South Ambulance, αφού το συγκρότημα έχει βγάλει μόνο το ομώνυμο ντεμπούτο του στη Labrador, τέσσερις τους Sambassadeur, εξαιτίας τριών eps και ενός ολοκληρωμένου έργου, εφτά τους Radio Dept., λόγω των δύο singles, των τριών eps και των δύο albums, κτλ…Ονόματα σαν τους Acid House Kings, τους Legends, τους Club 8, τους Edson, τους Leslies, τους Starlet και αρκετούς άλλους πρωταγωνιστούν σε αυτήν τη χορταστική συλλογή. Απαραίτητη για κάθε οπαδό της εναλλακτικής pop και ειδικά της σουηδικής σκηνής…-> Secretly Canadian
 |
+ Η εταιρία από την Indiana έχει βάλει τα δικά της λιθαράκια σε αυτό που ονομάζουμε αμερικάνικο εναλλακτικό ήχο. Χωρίς βέβαια να περιέχει αποκλειστικά ονόματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μην ξεχνάμε ότι στο roster της υπάρχουν οι Jens Lekman και Frida Hyvonen (Σουηδία), αλλά έχοντας μερικές σημαντικές αμερικάνικες μπάντες (Impossible Shapes, Early Day Miners, Swearing At Motorists, Windsor For The Derby) αλλά και σπουδαίους τραγουδοποιούς (Jason Molina, June Panic, Antony And The Johnsons, Damien Jurado) έχει καταφέρει εδώ και μια δεκαετία να μας προσφέρει αρκετά εξαίσια albums. Από τους δίσκους των Songs: Ohia μέχρι τις δουλειές της φαμίλιας του Danielson…Η συλλογή “SC 100” περιλαμβάνει δεκαοχτώ διασκευές ισάριθμων ονομάτων της Secretly Canadian από άλλα τόσα ονόματα… ο Jens Lekman διασκευάζει Scout Niblett, οι Songs: Ohia Nikki Sudden, ο Damien Jurado Early Day Miners και πάει λέγοντας…Βέβαια η συλλογή απευθύνεται στους φανατικούς του εν λόγω label αλλά κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι δεν είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα!-------------------------------------------------------------------------------------------“2” υποψήφια τραγούδια της χρονιάς…-> Rufus Wainwright – ‘Going to a town’ (from “Release the stars”)
 |
+ Με στενοχωρεί που το λέω, αλλά το “Release the stars” είναι ο χειρότερος από τους πέντε δίσκους του Rufus Wainwright. Κατώτερος κατά πολύ των απαιτήσεων αλλά και των προσδοκιών, ίσως και να αποτελέσει την απόλυτη απογοήτευση της χρονιάς. Όμως το ‘Going to town’ είναι ένα φανταστικό τραγούδι, ερμηνευτικά άψογο, με τόση δύναμη που μοιραία σε παρασύρει μαζί του και θα διακινδύνευα να πω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει 34χρονος μουσικός όλα αυτά τα χρόνια.
Μπορείς να το ακούς από το πρωί μέχρι το βράδυ, να ξενυχτήσεις για να το χορτάσεις λίγο παραπάνω, να σε κάνει να ξεχάσεις καθετί άλλο που σου άρεσε μια δεδομένη περίοδο. Η ερμηνεία του Rufus είναι συγκλονιστική, μιλάει για την Αμερική και για την απέχθεια που δείχνουν οι ίδιοι οι κάτοικοί της για πολλές από τις ενέργειές των πολιτικών της. Ακούστε το οπωσδήποτε – σχεδόν πάντα θα πρότεινα – στην παρακάτω έκδοση του, που περιέχει και σχολιασμό του ίδιου του καλλιτέχνη. Τέλειο…MP3: 'Going to a town' (δεξί κλικ και 'Save link as')-> Elk City – ‘Little brother’ (from “New believers”)
 |
+ Ειλικρινά τους είχα ξεγράψει από τη μνήμη μου, δεν πάνε άλλωστε και λίγα χρόνια από τον προηγούμενο δίσκο τους – πέντε για την ακρίβεια. Οι καιροί αλλάζουν, τα συγκροτήματα υφίστανται αλλαγές και τα λοιπά… το ίδιο έγινε και με τους Elk City, που από τρίο πέντε χρόνια πιο πριν έγιναν πλέον τετράδα με την αποχώρηση ενός μέλους και την προσθήκη δύο άλλων.Πλέον ηχογραφούν για την μικρή Friendly Fire (Asobi Seksu, David & The Citizens) και το “New believers”, το τρίτο τους album, μπορεί να μην μπει στη λίστα μου με τις είκοσι ή τις τριάντα καλύτερες δουλειές του 2007 αλλά θα μου μείνει μόνο και μόνο επειδή περιέχει το εκπληκτικό ‘Little brother’, ένα indie στολίδι, μια απλή αλλά τόσο κολλητική σύνθεση… Ρυθμός, μελωδία και θαυμάσια γυναικεία φωνητικά είναι μερικά από τα στοιχεία που ξεχωρίζει κάποιος στο ‘Little brother’. Επιβάλλεται η ακρόασή του!-------------------------------------------------------------------------------------------Previous:vol. 4:Go-Betweens - LocustSleepy Jackson - Fiel GarvieOdawas - Menomenavol. 3:Of Montreal - Loney, DearKissaway Trail - Moi CapricePostmarks - Au Revoir Simonevol. 2:Scanners - HeadlightsCyann & Ben - Lady & BirdJe Suis Animal - Paperplanevol. 1:Beirut - GuillemotsRadio Dept. - Peter Bjorn And JohnArcade Fire - Rufus Wainwright
